بخشی از مقاله
ويژگي Remote Installaion service
RIS از سرويسهاي اختياري مي باشد ، كه اولين بار همراه باويندوز NT ارائه شد ، طراحي آن به گونه اي است ، كه با استفاده از ويژگي هاي مزبور بتوان آرايش تشكيلاتي نگارش prfessional ويندوز را به آساني به سرويس گيرنده هاي مختلف اعمال كرد ، اين سرويس در Active Directory قرار گرفته است ، و براي عملكرد خود نه تنها به AD ، بلكه به DNS و DHCP در ويندوز 2000 نيز دارد .
با استفاده از RIS ، مي توانيد بدون اينكه كامپيوتر هاي مورد نظر را مشاهده كنيد ، تعيين كنيد كدام يك ازآنها با پارامترهاي خاص و تعيين شده پيكربندي شوند . پارامترهاي مزبور در Active Directory ذخيره شدند . وقتي كاربر به سيستم وارد مي شود ، روند نصب به كامپيوتر اعمال خواهد شد . با استفاده از گزينة Automatic setup ، مي توان كاري كرد كه روند نصب كاملاً به صورت خودكار انجام شود . طبق تعريف كاربر فقط گزينه هاي تنظيم خودكار را در اختيار خواهد داشت ، اما در Active Directory مي توانيد سياست ارائه شماره هاي عضويت را طوري در حوزة مورد نظر تعيين كنيد ، كه گزينه هاي بيشتري هنگام نصب ارائه شود .
RIS از طريق راه اندازي سيستم با استفاده از ديسكي كار ميكند ، كه حاوي تصوير داده هاي موجود در ديسك سخت نمونه مي باشد ( يعني شبيه همان تصويرهايي كه توسط sysprep مورد استفاده قرار مي گيرد ) . اين كار از طريق شبكه صورت مي گيرد . از آنجا كه براي اين كار از تصوير داده هاي موجود در ديسك سخت نمونه استفاده مي شود ، بايد سرويس گيرنده هايي كه از يك تصوير مشترك استفاده ميكنند ، داراي پيكربندي سخت افزاري يكساني باشند . سرويس گيرنده ها همچنين بايد آداپتور شبكه اي داشته باشد . به جاي آن سرويس گيرنده ها مي توانند نوعي دسك فلاپي را مورد استفاده قرار دهند ، كه ارتباط سرويس دهندة RIS با تصوير سيستم عامل را بر قرار كند .
وقتي سيستم به اين صورت راه اندازي شود ، ابتدا سرويسهاي DHCP را از سرويس دهندة DHCP سپس خدمات مزبور را از سيستم عامل در خواست مي كند . اين كار از طريق تكنولوژي راه اندازي از راه دور PXE صورت مي گيرد . PXE از مشحصه هاي اينتل براي سيستم عامل مي باشد ، كه براي راه اندازي كامپيوتر از راه دور مورد استفاده قرار مي گيرد ، و بخشي از اين كارمان Wired for Management آنها مي باشد .
براي اطلاع از سازگار بودن اينكه آيا آداپتور شبكه اي كه در اختيار داريد ، با RIS ، پيغامهايي كه هنگام راه اندازي سيستم ظاهر مي شود ، را مورد بررسي قرار دهيد . هنگامي كه كامپيوتر را روشن مي كنيد ، بايد پيغام PXE boot ROM ظاهر شود، و شمارش نگارش PXE ROM را نشان دهد . نگارش 99c . و بالاتر PXE ROM مورد پشتيباني RIS مي باشند . اگر نگارش پايين تري را در اختيار داريد ، در رابطه با بررسي امكان دستيابي به نگارش بالاتر ، با شركت وتوليد كنندة سخت افزار خود مشورت كنيد .
در حال حاضر RIS نصب ويندوز 2000 سرور را پشتيباني نمي كند . پشتيباني كامپيوتر هاي قابل حمل نيز با مشكلات زيادي مواجه است . نمي توانيد RIS را با كارتهاي آداپتور شبكة pcmcia يا كارت هاي شبكة مبتني بر PC CART مورد استفاده قرار دهيد . با اين خال بعضي از ايستگاههاي استقرار ( Docking Staion ) مخصوص كامپيوتر هاي قابل حمل وجود دارند كه راه اندازي مبتني بر PXE را از طريق كارت هاي شبكة تعبيه شده پشتيباني مي كنند . چنين سيستمي به PXE boot ROM نگارش 99c يا بالاتر نياز دارد . در رابطه با پشتيباني PXE و RIS بايد با شركت سازنده كامپيوتر قابل حمل خود تماس بگيريد .
ميكروسافت سخت افزار خاصي را براي كار با سرويس دهنده هاي RIS معرفي نكرده است . اما سرويس دهنده هاي RIS بايد با ويندوز 2000 سٍرور اختصاص يافته باشند ، كه قيمت آن هم ناچيز نيست . علاوه بر اين پوشه Distribution مربوط به RIS سايد نسبت به سيستم ويندوز 2000 در حجم مجزايي قرار گرفته باشد . ميكروسافت حتي توصيه مي كند ، كه آن را در درايو ديسك سخت مجزايي ، از نوع اسكازي قرار دهيد . روشن است كه RIS به سرعت عملكرد بالايي نياز دارد .
از آلانجا كه قسمت اصلي بار عملياتي نصب به صورت بالقوه در شبكه قرار گرفته است ، شايد بهتر باشد چندين سروسي دهندة RIS در قسمتهاي مختلف شبكه توزيع شوند ، تا موجب كند شدن روند اتصال ، و يا افزايش بار تر افيك در مسير هاي حياتي شبكه نشود خوشبختانه RIS و Active Directory ويژگيهاي مديريتي خاصي را ارائه كرده اند . كه با استفاده از آنها مي توانيد تعيين كنيد كدام كامپيوتر در حال دريافت تصوير اطلاعات مربوط به قابليت راه اندازي سيستم مي باشد ، و نيز مي توانيد سرويس دهندة RIS آن را نيز مشخص كنيد .
در بعضي از محيطهاي ساده مي توان DHCP و RIS را در يك سرويس دهندة فيزيكي مشترك اجرا كرد . اين تركيب از كارايي خوبي برخودار ، زيرا سرويس دهندة DHCP به درخواستهاي سرويس گيرنده ها پاسخ مي دهد ، در حالي كه سرويس دهندة RIS كه در همان كامپيوتر قرار دارد ، در اصل به خواسته هاي RXE پاسخ مي دهد . اما در محيطهاي پيچيده متداول اين روش عملي نيست . سرويس دهنده هاي DHCP براي بارهاي عملياتي سنگين طراحي نشده اند ،
و احتمال زيادي دارد ، كه توان عملياتي سيستمي كه با تعداد زيادي از سرويس گيرنده ها كار مي كند . را كاهش دهد . محل سرويس دهنده هاي RIS بايد با دقت انتخاب ، و معين شوند ، به طوري كه بار عملياتي شبكه را افزايش ندهند . اگر با عملياتي سرويس دهندة RIS بيش از حد زياد باشد ، ممكن است موجب بروز خطاي مهلت زماني ( Timeout Error ) در كامپيوتر سرويس گيرنده شود . اگر سرويس دهنده هاي خوبي براي نصب رم افزار ها در اختيار داريد ، مي توانيد آنها را به عنوان محلهاي مناسبي براي نصب RIS در نظر بگيريد . علاوه براين بايد طرح خوبي براي تعيين محلهاي RIS تعيين كنيد ، كه براساس مورد استفاده آنها باشد.
اجازة عملكرد تمام سرويس دهنده هاي RIS توسط Active Directory صادر شود . اين كار براي جلوگيري از ارائة سرويس توسط سرويس دهنده هاي غير مجاز مي باشد . براي مجاز شمردن سرويس دهنده هاي RIS و DHCP بايد Snap_ in مربوط به windows 2000 Server DHCP را مورد استفاده قرار دهيد . اگر مي خواهيد Snap _ in مربوط به DHCP را براي كنترل RIS مورد استفاده قرار دهيد ، ناچار نيستيد براي اين كار سرويس دهندة DHCP را نصب كنيد .
توجه : روند راه اندازي كامپيوتر توسط RIS بسيار نا امن است . و به ميزان زيادي مستعد نفوذ افراد غير مجاز ، و يا لو رفتن اطلاعات مي باشد . براي اطمينان از ايمني روند نصب بايد ساير مكانيزمهاي امنيتي را مورد استفاده قرار دهيد .
RIS براي كمك به مشخص كردن اينكه كدام سرويس دهنده در حال ارئه خدمات به سرويس گيرنده ها مي باشد . دو مكانيسم را ارائه كرده است ، كه عبارتند از مكانيسم قبل از تشكيل و مكانيسم ارجاع سرويس دهنده .
در Active Directory مي توانيد تعيين كنيد كه سرويس گيرنده با كداميك از سرويس دهنده هاي RIS كار مي كند كه به اين روش prestaging ميگويند . و مي توان آن را به گروه ها اعمال كرد . اگر گروه ها از نظر فيزيكي در نزديكي يكديگر قرار داشته باشند . اين روش طرح خوبي به شمار خواهد آمد. اما سرويس دهنده هاي مزبور الزاماً همان سرويس دهنده اي نخواهد بود كه هنگام در خواست سرويس گيرنده براي خدمات RIS به آن پاسخ مي دهد . وقتي سرويس دهنده اي درخواستي براي سرويس RIS در يافت مي كند ، ابتدا آن را با Active Directory تطبيق مي دهد ،
تا مطمئن شود كه سرويس گيرندة مزبور ثبت شده است . سپس همان طور كه شرح داده شد ، ارائة خدمات را خواهد پذيرفت . سرويس دهنده اين كار را با استفاده از GUIT كه به عنوان بخشي از درخواست ارائه شده است ، انجام مي دهد . معمولاً با خواندن تنظيم هاي بايوس سيستم ، مي توانيد به GUIT دسترسي داشته باشيد . همچنين ممكن است فروشندة سيستم يك ديسكت فلاپي نيز همراه آن ارائه كند ، كه حاوي نگاشت شمارة سريال سيستم براي GUIT باشد . اگر بتوانيد به بسته هاي داده هاي شبكه نفوذ كنيد ، مي توانيد GUIT را در DHCP Discover Packer پيدا كنيد .
اگر سرويس گيرنده اي كه توسط سرويس دهنده RIS متفاوتي خدمات دريافت مي كند ، در Actove Directory ثبت شده باشد . سرويس دهنده اي كه مشغول ارائه خدمات است ، سرويس گيرنده را به سرويس دهنده مربوط به خود تحويل مي دهد . اين حالت ارجاع سرويس دهنده ( Server Rreferal ) ناميده مي شود .
هر سرويس دهندة RIS دو پارامتر دارد : ( پاسخ به درخواست كامپيوتري كه سرويس را درخواست كرده است .) و ( عدم پاسخ به كامپيوترهاي سرويس گيرندة نماشناس ) با استفاده صحيح از اين پارامترها ، و تعيين prestaging تمام شماره هاي عضويت ، مي توانيد شبكه را طوري تنظيم كنيد ، كه هر كدام از اين سرويس دهنده ها به درخواست كامپيوتر هاي سرويس گيرندة مربوط به خود پاسخ و يا آنها را به سرئيس دهنده مناسب ارجاع دهند ، تا در واقع سرويس دهنده هاي مناسب ارائه خدمات مربوطه را به عهده بگيرند
. اگر درخواستهاي DHCP و RIS از طريق مسير ياب ها صورت مي گيرد ، بايد دقت كنيد كه مسير ياب ها درخواستها را به صورت صحيح انتقال ميدهند . اگر مسير ياب ها درخواستهاي DHCP را انتقال دهند ، اين كار را در مورد درخواستهاي RIS نيز انجام خواهند داد . اما بايد دقت كنيد انتقال درخواست هاي RIS به سمت سرويس دهنده هاي RIS مناسب صورت بگيرد .
