بخشی از مقاله
آمیب و پروتوزآ به عنوان عوامل بیماری زونوتیک آبی
چکیده: به علت نقشهای زندگی آزاد آمیب و زندگی انگلی پروتوزوآ، Entamoeba histoly tia و Balantidium coli آنها به عنوان عوامل اتیولوژی کشنده ترین انیسیفا درانسان ها وحیوانات به شمار می رند ، با میزبان هایی با سیستم ایمنی حد وسط وسیستم ایمنی رقابتی درمیان قربانیان. Acanthamoebaspp اغلب جزء عوامل کراتیتیس به شمار می روند .عفونت در اندام تنفسی ، شکستن در پوست یا بالا کشیده شدن آب به سوراخ های بینی ، و یا پخش شدن در سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد.E historica و B coli پروتوزو آی انگلی هستند که باعث اسهال خونی آمیبی می شوند. هر دو نوع عفونت ها در میان مدفوع پخش
می شوند و با کیست ها به عنوان عفونت تجمع می کنند. آنسفالیتید آمیبی میتواند با تماس آب پخش شود ولی به تنهایی کاری نمی کند. بیماری های آبی از طریق حیوانات به انسان سرایت نمی کنند. بیماریهایی را که E historica و B coli باعث می شوند توسط کیست هایی معمولاً در فاضلاب آلوده کننده آب به وجود می آیند.اسهال خونی آمیبی و بالانتیدیاز مثال هایی از عفونت های آبی زئونوتیک می باشند که از انسان به انسان قابل سرایت هستند. طریقه سرایت بیماری ها آزمایش می شود و مراحل بازشناسی ، مداخله های آنتی میکروبی و تاثیر جهانی کردن نشریات توسط Elsevier B.V مورد بررسی قرار می گیرد.
بیرون از بدن میزبان ، نقش آن ها به عنوان پاتوژن از سال 1960 تشخیص داده شد. یعنی زمانیکه Entamoeba (1870) و Balantidium (1870) برای بیشتر از یک قرن به عنوان عوامل اتیولوژیک از بیماری انسان شناخته شده بود ، به علت تاثیر اقتصادی وپزشکی آنها بر روی افراد ، E.histolytica وکمتر از آن B.coli ، موضوعات مطالعات گسترده در زمینه انتقال آنها ، پیوند وارتباط ممکن با زونوتیک ودرمان آنتی میکروبال ، بوده اند.
یک انگل ارگانیسمی می باشد که در سطح گسترده ای از عوامل از بین برنده میزبانش زندگی می کند ونمی تواند به مدت طولانی بدون حضور میزبان زندگیکند.به صورت تکنیکی ، زندگی آزاد آسیب به صورت انگلی نمی باشد اگر چه از آن همیشه به عنوان انگل نام برده اند. آنها یک جای مناسب برای خودشان در زمینه های انگلی ساخته اند. بیماریهایی که به علت آسیب تولید می شوند به خصوص انیسفالیتیدها اکثرا مهلک وکشنده هستند ، تشخیص پری مورتم آنها مشکل می باشد وعدم یک مشاهده خوب و درمان آنتی میکروبی وجود دارد.عوامل بسیاری در این دود هذ اخیر وجود داشته اند که باعث افزایش این آسیب ها شده اند :
1. اپیدمی شدن HIV / ایدز ، که باعث افزایش تعداد موارد Acanthomobex و انیسفالیتیدهای Balamuthia شده اند
2. لنزهای نرم که برای Acanthomoeba عامل خوبی برای رسیدن به سطوحی شده اند که باعث کراتیتیس می شوند.
3. افزایش اوقات فراغت و تاثیر مناطقیکه برای تعطیلات مردم می روند وکنار دریاچه های گرم وفصول گرم سال مردم را بیشتر در معرض naegleria fowleri قرار داد وباعث بیماری meningoencephatitic گردید.
1.1 موفقیت های کنونی رده بندی: رده بندی پروتوزوآ بر اساس معیارهای مورفولوژیک می باشد.در سال های اخیر مورفولوژی جایگاهی را برای استفاده از تکنیک های مولکولی به عنوان قدرت حرکت در رده بندی به وجود آورده است که اغلب به دلایلی ارزیابی را حتی را در مورد ارتباطات وتشخیص گونه های جدید وحتی طبقاتی بر مبنای ترتیب S16 و S18، rDNA ژن ها را راحت کرده است.اعضای یک شاخه جدید از انواع اصلی پروتوزوآ شاخه های متفاوتشان را نشان می گذاترند.آمیب هم همین گونه در یک مجموعه گردآوری شده شاخه قرار داده می شود که تعدادی از طبقات رده بندی شده متفاوت را هم شامل می شود ما در قسمت پایین نمونه ای از رده بندی آمیب را نشان داده ایم
شاخه فیزیودا(Heterolobosea دسته, Schizopyrenida طبقه ,vahlkampfidae خانواده, Naegleria fawleri)
lobosea دسته (Acanthopodida طبقه ,Acanthmoebidae خانواده ,acanthamoeba spp , Balamuthia mandrillaris)
رابطه معمول نامعین(Entamoebidae خانواده و Entamoeba histolytica , E.dispar,Ecoli,E.hartmanni,moshkovski,)
توجه کنید که B.mandrillaris به عنوان یک آمیب leptomyxid تعبیر می شود وشامل خانواده Acanthamoebida می باشد و این بر اساس اطلاعات حاصل از srDNA16ترتیب ژن می باشد ((2000)Amaral zettler(2003)cbooton).
تنها چیزی که با این بخش سر وکار دارد یکی از انگل های انسان می باشد. ره بندی نشان داده شده در اینجا از lynn و small در سال 2000 می باشد.
طبقه Ciliphora (دسته Litostamate و طبقه Vestibuliferid و خانواده Balantididda و Balantudium coli)
2- چرخه های زندگی :
موضوع عمومی از زندگی برای پروتوزوآ در این بخش یک مرحله تشدید کننده می باشد که شامل یک مرحله کیست پایدار می باشد. هیچ گونه میزبان متعادلی در چرخه های زندگی وجود نداردو برای موفقیت B.col تولید کننده جنسی شناخته شده است. هیچ کدام از این ارگانیسم ها نیاز به انتقال دهنده هایی برای سرایت و یا در معرض E.histolytica نبوده اند که بتوانند توسط بعضی از حشرات و به عنوان ناقلین مکانیکی عمل کننده و برده شوند. Naegleria و Acanthamoeba به علت زندگی آزاد آمیبی در خاک یا آب حضور دارند و از باکتری ها تغذیه می کنند. Balamuthia از پروتزهای دیگر تغذیه می کند و شاید آمیب های درگری که در
خاک یافت می شوند. Naegleria به دلیل داشتن مراحل کیستی و آمیبی یک مرحله شلاق مانند را دارا می باشد که از مرحله آمیبی بیشتر می باشد. انواع شلاقی آن نه تغذیه می کند و نه تقسیم می شود و به صورا انتفالی می باشد، و به مرحله آمیبی می رسد. به هر صورت گونه هایی از Noeglean بر اساس اطلاعات زنجیره واری که در قابلیت شلاقی شدن از دست می دهند یا به صورت شلاقی تقسیم می شوند، تعیین می گردند. (2002 Dejonckhere) کیست های این آمیب رشد می کنند و در شرایطی توسعه پیدا می کنند که طبیعت این شرایط وجود دارد. کیست های آمیب توسط دیواره ای که ممکن است 2 یا 3 لایه
خضامت داشته باشد به هم متصل می شوند. تمام آنها در حالیکه حضور باکتری به عنوان غذا موی باشد رشد می کنند یا در فقدان هر ارگانیسم دیگری در اختلاف حد وسطی به رشد و توسعه می رسند. فرم های کیستی Acanthamobea در شکل 2 و 1 با هم مقایسه شده اند و مراحل شلاقی و آمیبی Naeglenia در شکل 4 و 3 نشان داده شدهن است. انگل های E.histolytica و B.coil هم مراحل کیستی دارند. مرحله کیستی برای هر دو ارگانیسم شامل مرحله سرایت در چرخه زندگی می باشد. در E.histolytica یک مرحله پیش کیستی به عنوان عامل انتقال بین تروفوزوئی و کیست بالغ تشخیص داده شده است. مرحله آخر با
عوامل ریبونوکلئوپروتئین، بدن های کروماتید و ذخایر گلیکوژن نامیدهه یم شوند که هر دو آنها به عنوان مرحله کیستی نشان داده شده اند. کیست در آزمایش کوجک میزبان باعث افزاشی آمیب کوآدرنوکلئید می شود که تقسیمات سیتوپلاسمی انجام می شود و در این مرحله 8 آمیب کوچک در یک مجموعه برای آنها محلی تعیین شده است تولید می گردند. کیست ها برای انتقال از تروپوزوئیت هستند و نمی توانند تمام معره را با PH پایین احاطه کنند. کیست های E.histolytica مقاومت بالایی در مقابل فشارهامحیط ندارند. اما مطالعات در این مورد اجرا نشده است. E.histolytica یک بی هوازی می باشد امال می تواند در میان اکسیژن برای یک مدت کوتاهی تحمل کند. همانند دیگر پروتوئزوآی بی هوازی میتوکندری ها فاقد آـمیب هستند، میتی زوم هم در طبقات میتوکندری قرار می گیرد. Balantidium به عنوان انگلهایی کگه در اندام گونه های مختلف
حیوانات یافت می شود شناخته شده است و زندگی آزاد ندارد. B.Coil با ردیف هایی از سیلیا پوشیده می شود و توسط غذای هضم نشده و باکتری از میان مجموعه عبور داده می شود. (شکل 5): نام ارگانیسم از شکل آن ها گرفته می شوند. همانند دیگر سیلیسات ها، یک میکرو ماکرو نوکلدو وجود دارد و هر دو واکوئل به عنوان ارگان های Osmeregulatory نگه داشته می شوند: اتصالاتی را در مطالعات Zamab (1978) مشاهده می کنیم. ارگانیسم بزرگترین اندازه انگل های پروتوز آن می باشد که در انشان ها پیدا می شود. که بزرگی آنها به بیشتر از 150 در طول می رسد. سیلیات ها نمی توانند معده را احاطه کنند، کیستی با دیواره حامی مرحله عفونت می باشد. (شکل 6) هرز سیلیاتی که در همان محیز بی هوازی یافت می شود همانند e,HISTOLYTICA به عنوان یک هوازی نام برده می شود. ارگانیسم می تواند در Xenic رشد کند اما در محیط axenically رشد نمی کنند (2002 Clark و Diamond)
1 و 2. استقامت و آلودگی محیطی
پروتوزین است که trophic، سیلیات یا آمیبی است که خیلی ساده تجهیز می شود تا شرایط محیطی را احاطه کند برای دوره هایی از زمان. این واقعیت است که Balantidium و Entamo eba دارای مراحل آلودگی در کیست می باشد. برای آمیبی با زندگی آزاد، مراحل آلودگی می تواند به صورت مرحله کیستی یا trophic باشد. به علت وجود یوازه و دموکراسی ارگانیسم اتصالی، کیست احاطه کردن در طی دوره های غیرقابل برای رشد را اجازه می دهد. در شرایط آزمایشگاه، کیست های Acanthampeba زنده می مانند به مدت 20 سال (1995 Mazur) بنا بر اطلاعات امروزه در مورد کیست ها در طبیعت، قابلیت زنده ماندن آنها بستگی به یک وسعت بالای شرایط محیطی دارد. کیست های آمیبی دارای زندگی آزاد برای زنده نگه داشتن خشکاندن طولانی و دیگر فشارهای محیطی هستند زمانیکه کیست های Entamoeba و Balantidium به حرارت حساس تر هستند و تنها در یک محیط مرطوب برای مدت محدودی زنده می مانند.
3-عفونت و بیماری خلاصه خصوصیات بیماری مربوط به ارگانیسم های می تواند در جدول 2 یافت شود.
1-3سیستم عصبی عمومی: از میان بیماری های عفونت مغز، ایسفالیتیدها توسط Acastha mpbe spp و N.Flow;eri به وجود می آیند. بیماری به وجود آمده توسط Naegleria به صورت منتیتگوسفالیتید ابتدائی (PAM) درمی آید و با شنا و دیگر فعالیت های آبی حاصل می شود. (شکل 7). Naegleria به عنوان یک آمیب تروپیک یا کیستی به درون بینی می روند چون در آب شناور هستند و از بینی به سمت عصب بویایی می روند و از آنجا وارد مغز می شوند (1973 Martinez). در آنجا به سیستم بویایی حمله می کنند و مستقیماً روی مغز اثر می گذارند. و با گسترش آمیب ها در مغز باعث عفونت مغزی می گردند و یک یا دو روز بعد از آن به فاصله 7 تا 10 روز بعد از عفونت منجر به مرگ میزبان می شوند. Acanthamoeba (شکل 8 و 9) و Balamuthia (شکل 10) به عنوان عوامل اینسفالیتین آمینی نشان داده شده اند. (GAE) و معمولاً بدون مننژیت در
بر می گیرند. مداخل ورودی برای این دو ارگانیسم یا از میان خراش های پوستی که در معرض خاک قرار می گیرند یا کیست هایی هستند که در اندام های ترشحی به وسیله گرد و غبار و عواملی که در خاک وجود دارند آلوده شده اند. هیچ ارتباطی بین فعالیت های آبی و عفونتی که گزارش شده است وجود ندارد اما ممکن است که ریشه عفونت داشته باشند. با توجه به محل ورود، آمیب به صورت هماتوژنیستی در مرکز سیستم عصبی پخش می شود (CNS) و در آنجا باعث CAE می شود. زمینه های تاثیر مغزی شامل مخ، مخچه، و ساقه مغز می باشد اما آمیب عموماً در CSF یافت نمی شود. بیماری ها وابسته به محل ورود به وجود می آیند. انواع GAE و عفونت کرونیک می تواند هفته ها تا سال ها بعد از عفونت هم مشخص نباشد.
E.Histolytica اغلب به ندرت در مغز پیدا می شود. (1978 Booden و Albach).
2-3-سطح قرنیه:
Acanthamoeba، اغلب طبقاتی از کراتیتیس آمیبی می باشند و باعث به وجود آمدن ترومای قرنیه می شوند و باید از لنزهای مراقبت بیشتری به عمل بیاید. آمیبی که در آب زندگی کی کند می تواند مستقیماً باعث آلوده کردن قرنیه شود و یا می تواند از طریق تماس با لنزها به قرنیه آورده شود. انواع آمیب ها از طریق نوار غیراستریل یا آبی که برای شتشوی لنزها به کار می رود و مایعی که لنز در آن شناور است تا سالم بماند منتقل می شود. در ترومای قرنیه، آمیب مستقیماً به سطح قرنیه می چسبد و با کوچکترین جراحت وارد چشم می شود (1975 Jones، 1981 Ma). معمولاً یک چشم تحت تاثیر این آمیب قرار میگیرد. بیماری با تغییر شکل دادن قرنیه و کمی دید و درد شناخته می شود و اغلب هم با کراتیتیس اشتباه گرفته می شود و همین باعث تاخیر در درمان می گردد. در استرومای قرنیه، آمیب به سختی می تواند نفوذ کند. درمان بیماری با روش درمان آنتی میکروبی زمان می تواند انجام شود که کیست آمیبی در استرومتا نفوذ کرده باشد. قربانیان کراتیتس ننکن است که نیاز به یک یا چندین صفحه قرنیه ای داشته باشند تا خرابی قرنیه را درست کند یا انگل ها را در چشم کاهش بدهد.
3-3-عفونت های Nasopharynyeal , cutaneous
اینها در طی Acanthamoeba و Balamuthia و توسعه آنها زمانی به وجود می آیند که آمیب کیستی یا تروپیک به خراشی در پوست یا به مخاط بینی وارد شوند. این عفونت ها می توانند در محل باقی بمانند، اما معمولا آمیب به دیگر قسمت های بدن هم یم رود مخصصواً به سیستم عصبی مرکزی (CNS) و هیچ تغییر شکلی بین این عفونت ها و انیسفالیتیس وجود ندارد.
4-3-عفونت های روده ای
عفونت های روده ای معمولاً به وسیله مدفوع پخش می شوند. عفونت از هضم کیست ها در آب یا غذا به وجود می آید. ارگانیسم های تروپیک نمی توانند در معده زنده بمانند، مگر اینکه محیط معده بسیار کم اسیدی باشد.
E.histolytica به عنوان عامل ایجاد اسهال خونی آمیبی در نظر گرفته می شود (1986 Ravdin – 2003 Haque – 1978 Alban) وقتی به روزده بزرگ می رسد امیب به سطوح داخلی روده حمله می کند و باعث اختلالاتی در دیواره یم گردد و باعث خونریزی در روده می شود. در حالات آمیبی، دیوراه روده می تواند توسط آسیب مورد حمله قرار بگیرد. آمیب می تواند از طریق روده از میان سیستم ورودی هپاتیت به کبد، ریه یا مغز وارد شود. اینچینن مواردی به ندرت گزارش شده اند و اغلب به عنوان زخم هایی در منطقه های آنوژنیتال و مربوط به عبور آمیب از اندام روده معرفی می شوند. آمیب های ابتدائی اغلب در زخم هایی از مناطقی که با روده در تماس نبودند گزارش شده اند. (2002 Parsgad). تنوع E.histolytica حالا به عنوان گونه های متمایز Edispar شناخته شده اند و ممکن است اساسی برای تعداد بالای عفونت ها در انسان به شمار بروند. در انسان ها E.histilytica به عنوان آمیب انگلی امعاء و احشاء به شمار یم رود. آمیب های یدگر که در روده یافت می شود عبارتند از E.coil – E.hartmanni – E-mosh kovski – Endolimax nana – Iodamoeba – bustchli و e.Dispar و Dientamoeba Frahlilis.
B.Coli در عفونت های انسان و خوک ها مشترک است و باعث به وجود آوردن بالانتیدیاسین در انسان می شود. در روده بزرگ، ارگانیسم ها توسط Entamoeba به می تواند به عنوان عامل ثانویه توسط باکتری هیا روده تاثیر بگذارد. باعث ایجاد بیماری می گردند. سیلیات ها اغلب به صورت یک انبوه در زخم ها یا سطوح مخاطی یافت می شوند. (1961 levine) – در روزته بزرگ به ندرت مشاهده می شود. (1978 Zaman)
4-اپیدمیولوژی (شیوع)
1-4-آمیب زندگی آزاد:
تعداد عفونت های باعث شده توسط آمیب با زندگی آزاد ارتباطی با جهانی شدن گسترش آنها دارد (جدول 2). تعداد مورد گزارش شده در صدها یا برای کراتیتیس آمیبی هزاران مورد می باشد. آمیب در خاک و آب یافت می شود و غیرممکن است که ما با این ها در تماس نباشیم. تحقیقات بسیاری برای آنتی بادی هاص ضد امیب برای زنده نگه داشتن جمعیت اسنان ها و به عنان واقعه یا از مقابله با این آمیب انجام گرفته است. البته نه برای همه آمسیب های موجود در محیط بلکه برای آنهایی که ظرفیت بیماری زائی دارند این تحقیق انجام گرفته است.
Acanthamobea شایع ترین و پرانتشارترین آسیبی است که در محیط یافت می شود و هر نمونه خاکی برای جداسازی آمیب را مورد آزمایش قرار داده اند. آنها از آب های نمکی و تازه جدا شده اند و خاک های مختلف مثل خاک گلدان و باغ محیط اطراف خانه هم جایگاه خوبی برای آنها بوده است. آمیب در ایستگاه های شستشوی آزمایشگاه، سیستم های آبیاری و آبرسانی، بیمارستان ها، استخرهای هیدروتراپی و در مواجهه با درمان بیماران دارای سیستم ایمنی ضعیف یافت نی شوند. Avcanthamoeba spp و Naegleria از بینی انسان جدا می شوند و در طی زمان با گرد و غبار پخش می شوند که این نمونه در آفریقای غربی دیده شده است (1982 lawande و Abeaham). آنها از انسان و حیوان جدا شده اند و می توانند در زمان حرکت و عبورشان به روده میزبان مانند یک کیست وارد شود و یا به صورت یک عامل محیطی دلیل به وجود اوردن بیماری شوند. Acanthameeba و دیگر آمیب های خاکی به عنوان ارگانیسم های کوپرفیلیک شناخته می شوند که مواد ارگانیکی محیط و باکتری ها غذای طبیعی آنها هستند.
بیشتر از 17 گونه Acanthamoeba بر سااس خصوصیات فنوبیتیک همانند سایر و مورفولوژی کیست توضیح و تفسیر شده اند. ترتیب SrDNA18 مهمترین اصل در تفسیریات اخیر بوده است که شامل جداسازی 12 گونه متفاوت می باشند که جزء گونهئ های منفرد یا جزء گونه های مجموعه ای بودند (1998 Stothard). گونه هایی که اغلب با سیستماتیک بشری جدا شده اند و عفونت هایی را باعث شده اند عبارتند از (TA)A.Polyphaga. (T4)A.castellanii (T10)A.culbertsoni – (T11)A,hatchetti – (T12)A.Healyi. اغلب جداسازی های کلینیکال از Acanthamoeba قابلیت محتمل حرارتی دارند یعنی در درجه حرارت 37 رشد می کنند. اما گونه های مقاوم در برابر حرارت، پاتولوژیک نیستند. بعضی از Acanthamobea ها که از حالت کلینیکال جدا می شوند در 37 هم رشد نمی کنند/ اما نیاز به درجه حرارت پایین تری ( 30) برای رشد دارند (1998rivesvara و Schuster) در حالات بشری، Acanthamooeba GAE از کوسفند، سگ، کانگرو، میمون، اسب و گاو گزارش شده اند. (1978، Kad lec و 1998 Greene، 1985 Martunez). Acantham oeba spp از ماهی های هم جداسازی شده اند. (1989 Ramos و Sesma – 1999 Dykova).
افراید که در معرض خطر عفونت های Acanthamoeba قرار گرفته اند شامل کسانی می باشند که دارای سیستم ایمنی ضعیف و یا ناکافی بوده اند.
این عفونت ها به موازات شیوع ایدز در آمریکا و دیگر جاها گسترش پیدا کرد. با توسعه استفاده از درمان های موثر برای درمان، GAE در بیماران مبتلا به ایدز HIV/ به میزان چشم گیری ناپدید شد، اما هنوز خط برای بیماران ناقل یا آنهائیکه دچار التهابات استروئیدی هستند وجود دارد. (2002 Steinberg).
همه Acanthamoeba sppها پاتوژنیک نیستند. آن می تواند ارزیابی شود که یک آمیب جدا شده از مغز یا زخم ها یک پاتوژن است، همان ارزیابی نمی تواند برای آن آمیب هایی که از محیط جدا شده اند به کار رود. استاندارد طلائی برای تعیین پاتوژنیک بودن قابلیت تولید اینسفالتیس در نمونه موش می باشد (1975 و 1973 و Martinez). در عفونت مغزی، آسیب می تواند در ریه هم پیدا شود. (شکل 11).
Acanthaamoebaspp از برج های تهویه هوای سرد و سیستمهای تهویه بیمارستان جدا شدند و نشان دادند که legionella و شبیه lehionell همانند باکتری عمل می کنند. Logionellaspp بسیار در رشدشان سریع هستند و بعضی وقت ها همانند پازلی هستند که این باکتری ها در شرایط هوای سرد و لوله های تهیوه آنها را حل نمایند. پیشنهادی که legionella می تواند در مورد آمیب موجود در همان آب (1980 Rowbotham) ارائه دهد این بود که به مطالعات اجازه یم داد که قابلیت این باکتری ها را در مقابل آمیب انگل بخصوص Acanthamoeba مورد ارزیابی قرار بدهد، بیان این ارتباط که باکتری هایی که عامل legionellosis هستند می توانند زنده بمانند و در محیط های دیگر که برای رشد آن ها مناسب نیست زندگی کنند، بیماری را برای جماعتی که داریا سیستم ایمنی ضعیفی هستند مثل بیماران بیمارستان به وجود می آرود. کراتیتس (AK)
Acanthamoeba توسط نمونه بسیار مختلف از Acanthamoeba spp به وجود می اید که قسمتی از مجموعه T4 rDNA می باشند. (1998 Stothard). قابلیت تحمل حرارت برای این ارگانیسم ها که در سطح قرنیه یافت می شوند نمی باشد دزر چون حرارت پایین تر از حد نرمال بدن قرار دارند. ترومای قرنیه یا مراقبت از لنزهای قابل برخورد با قرنیه، دلایل AK می باشند که این بمیاری شیوع بیشاری بین آقایان و بیماران بیشتر از 50 سال و تعداد کمی از خانم ها دارد. ظروف نگهداری مواد نگه دارنده لنزها اغلب عامل خوبی برای ورود آمیب هستند که می توانند از این طریق روی لنز بچسبند و بعد به سطح قرنیه برسند. اطلاعاتی که در سال 1989 به دست آمده نشان می دهند که 64% از کسانی که لنز استفاده می کنند دچار AK شده اند. (1989 Stehr-Green، توسعه AK منفرد به هر حال برای آن هایی که سیستم دفاعی کافی دارند و سلامت هستند کمتر اتفاق می افتد.
تا بحال هیچ مورد AK در مورد حیوانات گزارش نشده است. حیوان مدلی را انتخاب کردند که AL را روی او امتحان کنند. در این تحقیق که برروی چشمان حیوان انجام شد بیماری فقط در انسان و خوک و همیستر اتفاق افتاد اما روی موش، اسب ها، سگ ها، جوجه ها و خوکچه هندی مشاهده نشد (1992 Niederkorn).
Balamuthia عامل دیگر است که GAE را به وجود می آورد و در خاک و شاید هم آب یافت می شود اما جداسازی آن از طبیعت کار مشکلی است. (2003 Scuster) 0 و 10 مورد از GAE در انسان گزارش شده است.
مشکل در تشخیص پاتوژان باعث می شود که مواردی را هم نتوان گزارش داد. تمام جداسازی های کلینیکال از این ارگانیسم همه از یک گونه منفرد بوده اند که توسط ترتیب DNA تعیین می شود. (2003 Booton) عفونت از طریق خاک حاصل می شود و یا از طریق خراشی روی پوست که با خاک تماس داشته باشد منتقل یم شود. موارد گزارش شده اخیزر در مورد بیماران مبتلا به ایدر و آن هایی که سیستم دفاعی ضعیفی
دارند بوده است همانند معتادان و الکلی ها (1990 Visvesvara). موارد اخیر بیشتری در مورد حویانات در باغ وحش و بچه ها با سیستم دفاعی ضعیف گزارش شده بود. (Confield1997-1997 Rideout). در مورد سگ ها (Visvesvara، مشاهدات منتشر نشده اند) یک گوسفند (1992 Fuenteabla) یک اسب (1998 Kinde). در منطقه گوریل در یک باغ وحش یک گوریل به علت منینگوسفالیتیش که دلیلش Aconthamueba بود مرد. اما آمیب به عنوان Balamutia تععین نشد. (Viesvara).
N.Gowleri عامل به وجود آورمده PAM می باشد. بیشتر از 30 گونهئ از Naegleria از اطلاعات به دست آمده تعیین شده اند (2004-2002 DeJoncjheere) و N.Fowleri تنها گونه ای است که موارد کلینیکی را شامل می شود. دو گونه دیگر یعنی N.australiensis و Noithalica پاتولوژیک هستند و در بیماری موش مشاهده شدند اما در هیچ موردی در انسان مشاهده نشده اند. برای Acanthamoea گونه هیا مقاوم گرمایی از Naegleria شناخته شده اند (N.lovanensis) اما آنها برای انسان ها پاتولوژیک نیستند. بیشتر قربانیان PAM بچه ها یا حیواناتی هستند که در طبیعت و یا در آب های گرم شنا کرده اند یعنی جایی که برای رشد آمیب مناسب است. در باجای کالیفرنیا (Mexio) کانال های آب رسانی عامل عفونت ها در بچه هایی بودند که در این آب های کانال شنا می کرده اند. در ایالات متحده بیشتر موارد PAM از جنوب کشور گزارش شده بود.
یعنی فلوریدار، ویرجینا، تگزاس و کالیفرنیا که درصد بالایی از قربانیان را داشتند. (1985 Martinez). آمیب هز آبی که با حرارت خورشید گرم شده بود جدا شده و در دو کشور ایالات متحده و استرالیا مورد آزمایش قرار گرفت. اما خطر عفونت لز نوشیدن آب به صورت حداقل می باشد. عفونت در این موارد از پخش شدن آب در مجاری بینی زمانیکه صورت را می شوییم مشاهده شد. به علت کمبود وقا رابطه بین عفونت و فعالیت های مربوط به آب بررسی شد. بیماری های گزارش شده در بین اشخاص جوان در بین افرادی بود که شیرجه می زدند، اسب سواری می کردند و یا ورزش هایی که آبی بود انجام می دادند و عوامل بیماری زا در ته دریاچه ها و استخرها عوامل ایجاد عفونت و بیمایر بودند. برای انسان، PAM در مورد کتری گزارش شده بود. (1997 Lozano-Alarcon. 1999 Daft). Willaertiasp یک آمیب دارای زندگی آزاد رالطه نزدیکی با N.Fowleri که در دیواره معده سگ با گاستریک و آدنوکارسی نوما می باشد تعیین شده بود. (1997 Steele).
2-4-آمیب Entamoeba histolotica و Comensal
E.histolytica تنها آمیب انگلی در روده انسان است. به عنوان یک پونه تنها با پاتوژنیک و گونه های غیرپاتوژنیک، فرم غیرپاتوژنیک به عنوان گونه های متفاوت E.dispar نشاخته شده بود. (1993 Diamod , clark). گونه های بعدی به گونه های منحصر به فرید مربطوط می شوند که با Entamoeba باعث عفونت یم شوند، ما برای اسهال خونی آمیبی می باشند. تصویر گرفته شده از آمیب روده دیگری، E.hartmanni به صورت مورفولوژیکال شباهتی به E.histolytica ندارد اما از نظر سایز کوچگ است و پاتوژنیک نمی باشد.
با ارزیابی 500 نفر که با انگل دچار عفونت شدند، تنها 20-10% بیماری اسهال خونی گرفتند و این بر اساس مناطق جغرافیایی متفاوت انجام گرفت (1986 Trager). انتشار E.histolytica توسط مدفوع، آب و غذا صورت می گیرد و شامل کیست هایی هستند که باعث آلوده کردن می شوند. خوراکی های دست فروشان عامل دیگری برای آلوده شدن می باشند چون سوسک هیا پرنده ممکن است روی آن ها بنشینند. سگ ها هم می توانند عاملین بیمایر برای انسان باشند (1972 Botero – 1998 Barr). به هر صورت E.hitolytica در سگ به ندرت کیست بوده است و آمیب تروپیک در سگ آلوده کننده نیست (1954 Eyles – 1998 Barr). در میزبان کیست های هضم شده در روده کوچک می باشند و از آنجا به روده بزرگ می روند. پروتئازهای کیستی احتمالاً به عنوان تعین آمیب هستند. (2003 Burchhaus). در موارد اسهال خونی با آمیب تروپیک، نومروس و diarhae، اغلب، سلول های خونی در مدفوع یافت می شود. آمیب تروپیک به صورت کیست فرم نمی گیرد. و باعث آلوده کردن دیگران نم شود. کیست توسط محافظ خودش مرحله ابتدائی آلوده سازی در چرخه زندگی آمیب است.
کیست های Entamoeba می توانند به مدت 4-2 هفته بیرون از بدن میزبان باقی بمانند. آنها در یک محیط مرطوب یا خیس هستند. درجه حرارت بالا می تواند قابلیت زنده ماندن کیست ها را کم کند. اسهال خونی آمیبی یک بیماری تروپیکال می باشد و بیش از 1000 مورد در سال 1933 از این بیماری در شیکاگو گزارش شد. (1978 Booden و Alvbach) در مورد انسان ها، E.histolytica به تعداد خیلی بالا در غیر انسان نشاهده شده اند و تعداد کمتری در سگ ها گزارش شده بودند. آنهایی که آلوودگی خییل بالایی را در انسان نشان نمی دادند گونه های دیگر E.polecki بودند که در خوک ها گزارش شده بودند. (1961 Levine). E.moshjovskii یک آمیب مورفولوژیکال شبیه به E.gistolytica می باشد اما پاتوژنیک نمی باشد و در قسمت هیا مختلفی از دنیا گزارش شده بود و اخیراً در 21% از از بچه های بنگلادش گزارش شده بود (ALI 2003). درجه حرارت برای رشد ارگانیسم 25 و کمتر از 37 می باشد و سخت تر و مقاومتر از E.histilica می باشد. آمیب دیگری که در انسان پیدا می شود اغلب توسط مدفوع سرایت می کند.
3-4-Balantidium Coli
این پروتوزون تنها سیلییات شناخته شده برای آلوده کردن انسان ها به شمار می رود. 50 گونه از این مورد وجود دارد که اغلب اندازه های متفاوتی دارند و این گونه ها همانند دیگران عملذ نمی کنند. B Coli با مدفوع از خوک به انسان و از انسان به انسان منتقل می شود و انتقال انسلان به انسان در محیط هایی همانند زندان ها و بیمارستان های رواین اتفاق می افتد. Balantidium پیشرفته قرار میگیرند. اگرچه بیماری در انسان ها شایع نیست اما تعداد موارد ابتلا در جهان به صدها هزار نی رسد. کیست ها می توانند باقی بمانند و به صورت زنده به مدت هفته ها در مدفوع خوک باشند. مخصوصاً اگر محیط مرطوب به دور از نور مستقیم خورشید باشد. سیلیات ترومپیک می تواند به مدت 10 روز در محیط زنده بماند (1978 Zaman). آلودگی وقتی اتفاق می افتد که مواد مدفوع وارد آب آشامیدنی یا غذا شود. دسترسی به رودة خوک هم می تواند باعث انتقال گردد. کیست ها سیلیات ها را در روده فعال می کنند. این سیلیسات ها از باکتری ها و دیگر موجودات ریز تغذیه می کنند و آنزیم ها را کاهش می دهند. به سطح سلول حمله می کنند و دیواره روده را خراش می دهند و باعث اسهال با رگه های خونی می شوند. عفونت معده ای و زخم روده ای توسط باکتری هایی که در تصویر کلینیکی نشان داده شده است ایجاد می شود. جدول 3 خلاصه یا از عوامل انتقال دهنده های پروتوزوآل را در طول ظرفیت آنمها برای زونوتیک و سرایت های به وسیله آب را نشان می دهد.
4-4-توسعه و نواحی توسعه یافته
اسهال خونی آمیبی و Balantisiasis یک عکس العمل ضعیف و بدون حمایتی از جانب عوامل بیماری زا هستند. عوامل بیماری زا بخصوص آمیبی در کشورهای توسعه یافته بسیار زیاد است. اگرچه آن به عنوان نواحی پیشرفلته به حساب می آیند. آنها ظاهرشان خوب است و آلودگی خیلی بیشتر در خارج از این مناطق مثل آمریکای جنوبی، استرالیا یا ژاپن و راوپای غربی وجود دارد.
اکثر بیماری های موجود در این نواحی منشأ آمیب با زندگی آزاد دارد. از مناطق پیشرفته گزارش می شود که گزارشات داده شده توسط مناطق پبشرفته دنیا ظاهری می باشد. این نه تنها در مورد بیماری ها بلکه در مورد تشخیص و درمان آن ها هم صدق می کند/ مشکلات کافی برای تشخیص در نواحی پیشرفته وجود دارد. همانطور که به نظر می آید اینسفالاتید آمیبی بیار زیاد مشاهده شده است و در نواحی مانند آفریقا و آسیای جنوبی تشخیص داده نشده اند. گزارش هایی هم از اینسفالوتید در آمریکای جنوبی ارائه شده است. (1999 Recavarran-Arec) در تایلند هم نمونه هایی گزارش شده 1994 Sangruch). اما این آمار تنها یک تصویر ناکاملی را از آنچه که واقعاً وجود دارد نشان می دهند. هندوستان بیشترین تعداد کراتیستین را به خاطر استفاده از لنز داشته است. امپیدمی ایدز و جمعیت زیادی که قربانیانی با سیستم دفاعی پایین بوده اند. بیشترین افراد در معرض آلودگی های آمیبی بوده اند که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته تعیین نشده اند:
تکنیکهای تشخیص:
1-5-تشخیص و تعیین آمیب دارای زندپی آزاد برای تشخیص مشکل هستند و بیشتر در اتوپسی یا نکروسی تشخیص داده می شوند. اغلب توکوگرافی حساب شده و رزنانس مغناطیسی تصور مغز از بیماران اینسفالیتیس زخم هایی را که بیوپسی و تشخی داده شده اند را مورد توجه توجه قرار می دهد. بتا توجه به عفونت های که به وسیله Acanthamoeva و Balamuthis ایجاد شده اند به وسیله پیدا کردن آسی در بخش های لایه ای با هماتوکسیلن – اوسین (H&B) یا با فلورسین ایمنی مستقیم (IIF) و. یا با استفاده از سیستم ضد اسیب تشخیص داده می شوند. (1993 Visvesvara). تکنیک آخری یک ابزار تشخیصی به شمار می رود زیرا در تعیین خاص عامل اتیولوژیک به کار یم رود. آزمایگاه های اندکی به سیستم IIF مهجز هستند، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آتلانتا یکی از مراکزی می باشد که این سیستم را دارد. تصویر سری
لوژیکال از بیماران با انواع انیسفابتیدها می تواند آنیت بادی های ضد امیب را در مورد عفونت های Balamuthice و Accantha Moba تهیه کند. (1993 و 1990 Visvesvara) به علت این عفونت ها زمانی برای واکنش آنتی بادی که بتواند توسط فلوئورسنس ایمنی مستقیم نشان داده شود وجود دارد. از واکنش زنجیره پلی مراس (PCR) برای نشان دادن آمیب DNA در لایه ها و نمونه های CSF استفاده یم شود. اما هنوز این تکنیک اولین مراحل توسعه می باشد و نیاز به آزمایشات بیشتری دارد تا مورد قبول و مفید واقع شود. عفونت های ایجاد شده توسط Acanthamoeba و balamuthia با استفاده از همان تکنیک هایی که برای آلودگی های CNS استفاده یم شود تشخسیص داده می شوند.
در کتراتیس Acanthamibea معمولاً ارتباط قوی بین پوشش لنزهای برخوردکننده یا ترومای قرنیه و مقادیری بیماری دارد. به علت دردی که با عفونت همراه است، قربانیان می خواهند خیلی سریع تحت درمان قرار بگیرند و خیلی زود درمان می شود. کیست های آمیب آلوده یم تواند در قرنیه تشخیص داده شود و آمیب می تواند با باکتری برای تعیین شدن مورد استفاده قرار بگیرد. Naegleria که عامل منینگوسفالیتیس هستند، همانطور که در بالای به آنها پرداختیم همیشه با شنا و دیگر فعالیت های آبی ارتباط تنگاتنگی دارند. آسیب narhleria با میکروسکوپ و به خاطر خصوصیت حرکتی که دارد تشخیص داده شود.
