بخشی از مقاله

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی رابطه والد- کودك بر پرخاشگري کودکان پیش دبستانی انجام شد. روش این پژوهش از نوع طرح شبه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون توأم با گروه کنترل بود که در آن تعداد 45 کودك پرخاشگر( 25 پسر و20 دختر) با استفاده از روش نمونه گیري در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. به منظور سنجش پرخاشگري کودکان، مربیان مهد کودك هاي آنان پرسشنامه پرخاشگري پیش دبستانی را تکمیل نمودند. والدین در 10 جلسه، گروه درمانی رابطه والد - کودك را بر اساس دستور العمل لندرث و براتون دریافت نمودند. پس از اتمام جلسات درمان، دوباره از مربیان مهد پس آزمون و نیز پس از یک ماه آزمون پیگیري به عمل آمد. با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نتایج نشان داد که گروه درمانی رابطه والد- کودك، با آموزش مهارتهاي فرزند پروري در کاهش پرخاشگري کلامی و فیزیکی کودکان پیش دبستانی مؤثر است. اما، گروه درمانی رابطه والد- کودك طی یک دوره درمانی 10 جلسه اي براي کاهش پرخاشگري رابطه اي کودکان کافی نیست. این امر لزوم طراحی یک مداخله جامع و مناسب براي کاهش انواع پرخاشگري را یادآور میسازد.

واژه هاي کلیدي: رابطه والد-کودك، پرخاشگري آشکار، پرخاشگري رابطه اي، گروه درمانی

National Conference

٢٠١٥/ ٨/٢٧ Kome elmavaran danesh R.S. Institute
٣٢٠٧ Article Code:

١


مقدمه

خشم و پرخاشگري از شایع ترین مشکلات کودکان و نوجوانان و از دلایل مهم ارجاع آنها به مراکز مشاوره و رواندرمانی است .[2] پرخاشگري را می توان به عنوان رفتاري تعریف کرد که منجر به آسیب یا صدمه زدن به دیگران می شود[1] یکی از انواع پرخاشگري که در اوایل سال هاي پیش دبستانی پدیدار می شود پرخاشگري خصمانه1 است که شامل دو حالت پرخاشگري آشکار2 و رابطه اي3 می باشد .[1] پرخاشگري آشکار - فیزیکی4 و کلامی-5 شامل رفتارهاي خصمانه نظیر زدن، هل دادن، لگد زدن و نیز تهدید به انجام این اعمال به صورت کلامی است .[2] پرخاشگري رابطه اي، شکلی از پرخاشگري است که فرد پرخاشگر با هدف برهم زدن روابط دوستانه و بین فردي قربانی، اقدام به پخش شایعات یا بدگویی

æ وادار کردن افراد به قطع ارتباط با فرد می نماید و از این طریق باعث منزوي شدن او میگردد .[8] مطالعات نشان داده اند که پسران در سنین پیش دبستانی، کودکی اولیه و میانه بیش از دختران از پرخاشگري فیزیکی استفاده می کنند .[7] این تفاوت در بسیاري از گروه هاي اجتماعی اقتصادي مختلف و فرهنگهاي گوناگون مشاهده شده است .[7] با این حال، تاکنون یافته هاي متناقضی درباره تفاو ت هاي جنسیتی از لحاظ شیوع پرخاشگري رابطه اي به دست آمده است .[19˛20˛8˛2] پرخاشگري در سال هاي اولیه زندگی باعث به وجود آمدن مشکلات بسیاري در قلمرو فردي و بین فردي زندگی کودك پرخاشگر از جمله خودپنداره ضعیف [20]، طرد از سوي همسالان [8]، عملکرد تحصیلی ضعیف [20] و بسیاري مشکلات دیگر [12] می شود. مطالعات همچنین بیانگر تداوم اشکال مختلف پرخاشگري در طول زمان و اثرگذاري آن بر جنبه هاي مختلف زندگی فردي و اجتماعی فرد در آینده می باشند .[8] هر چند تاکنون پژوهش هاي بسیاري براي بررسی اثربخشی مداخلات درمانی مختلف بر پرخاشگري کودکان انجام گرفته است . اما اغلب این پژوهش ها داراي محدودیتهاي اساسی هستند. بنابر گفته لف6 و کریک[18] 7 این محدودیت ها شامل تمرکز بیشتر بر پسران در مقایسه با دختران پرخاشگر، تمرکز بیشتر بر اشکال آشکار پرخاشگري در مقایسه با اشکال ظریف تر و ماهرانه تر آن مانند پرخاشگري رابطه اي و ارائه درمان هایی مدرسه محور میباشد. علاوه بر این، خانواده درمانی نیز با وجود اثربخشی بسیار بر مشکلات رفتاري کودکان، مستلزم صرف هزینه زیاد زمان و پول می باشد .[20] توجه به این محدودیت ها، لزوم بکارگیري مداخلات جدید را نمایان می سازد . در انتخاب و کاربست این مداخلات بایستی عوامل خطر اولیه پرخاشگري را مورد توجه قرار داد؛ چرا که شناخت عوامل خطر اولیه منجر به دیدگاهی جامع تر نسبت به مسأله شده و انتخاب بهتر را میسر می سازد . ملاحظه ادبیات پژوهشی در این باشد که تحقیقات در این زمینه بر نقش فعال رفتار والدینی، شیوه فرزند پروري

در متن اصلی مقاله به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر مقاله آن را خریداری کنید