بخشی از مقاله
چكيده
هدف از بررسي بروسلوز در اطفال نشان دادن شايع‌ترين علائم باليني و يافتن بهترين روش آزمايشگاهي جهت تشخيص بيماري و بررسي راه‌هاي شايع انتقال و چگونگي پيشگيري از آن و نهايتاً مقايسه روش‌هاي مختلف در مالي و يافتن مؤثرترين راه درمان است.
روش تحقيق يك بررسي گذشته‌نگر مي‌باشد كه بر روي پرونده‌هاي بيماران بستري در بيمارستان بهرامي در طي سالهاي 84-74 انجام شده است.
در بين سالهاي 84-74 تعداد بيماران بستري در بيمارستان بهرامي با تشخيص بروسلوز حدود 24 نفر بوده است.
با توجه به مطالب مندرج شده در پرونده‌ها جنبه‌هاي مختلف بيماري ازجمله شيوع سني- جنسي- نشانه‌ها علائم باليني وسابقه مصرف لبنيات محلي غيرپاستورزيزه تستهاي آزمايشگاهي انجام شده تحت بررسي قرار گرفت و مهمترين يافته‌ها به شرح زير است:
- بيتشرين شيوع سني در بين بيماران بستري در اين بيمارستان بين 8-7 سال بوده است كوچكترين بيمار 1 سال و بزگترين آنها 14 سال داشت.
- از نظر جنسي شيوع بيماري در جنس مذكر بيشتر بوده است حدود 15 نفر (5/62% مذكر) و 9 نفر (5/37%) مؤنت بودند.
- سابقه مصرف لبنيات محلي آلوده در 18 نفر از بيماران (75%) مشاهده شده است و 5 نفر از بيماران 8/20% سابقه هدف لبنيات را نمي‌دادند.
از ميان تظاهرات باليني: تب، آترالژي- تعريق شبانه شايع‌ترين علامت و نشانه‌هاي بيماري بودند.
از ميان عوارض بيماري آرتريت- آنمي- لكوپني از شايع‌ترين عوارض در بين اين بيماران بودند. آرتريت مفاصل بزرگ شايع‌تر بوده است.
از نظر تستهاي آزمايشگاهي: كشت خون در همه بيماران انجام شده و همه موارد منفي گزارش شده است با توجه به اينكه در بيمارستان كشت را فقط تا سه روز نگهداري مي‌كنند. تست SAT رايت در همه بيماران انجام شده و نتيجه مثبت بوده است و فقط در 8 بيمار كمتر از 1:320 گزارش شده كه با مثبت شدن آزمون 2ME تشخيص در اين گروه مسجل شده است.
تمام بيماران به استفاده از درمان آنتي‌بيوتيكي كوتريماكسازول- ريفامپين- آمينوگليكوزيد درمان شدند و موارد عود بيماري وجود نداشته است.
تب مالت (Brucellosis)
تعريف: بروسلوز، بيماي مشترك بين انسان و دام است كه از حيوانات به انسان انتقال مي‌يابد. بروسلاپارازيت حيوانات اهلي و انساني بوده و در بدن ميزبان در درون سلول جاي دارد. فعاليت متابوليكي اين باكتري ضعيف است. بروسلوز انساني يا تب مواج يا تب مالت در ابتدا بصورت باكتري حاد و سپس به شكل مزمن از بيماري درمي‌آيد كه بسياري از بافتها را گرفتار مي‌سازد. بطور معمول بوسيله سقط جنين با باقي ماندن در رسم با اختلال باروري، اوركيت، اپيديديمت در ميزبانهاي اصلي حيواني وتب و لرز و درد مفاصل، سردرد، دردهاي عمومي در انسان مشخص مي‌گردد.
تاريخچه: عامل بيماري براي اولين بار درسال 1886 توسط «ديويد بروس» پزشك انگليسي از طحال سرباز تلف شده از بيماري در جزيره مالت جدا گرديد و ميكوكوكوس ملي‌تنيس نام گرفت. در سال 1896«برنارد بانك» دامپزشك دانماركي باكتري ديگري را از جنين سقط شده گاو پيدا كرد. در سال 1905 «ژاميت» پزشك اهل مالت با جدا كردن باكتري از شير بز، رابطه بين بيماري انسان را با مصرف شيرخام با اثبات رسانيد. در سال 1914 باكتري مشابهي از جنين سقط شده خوك بوسيله «راكوب تراوم» جدا گرديد. در سال 1918 خانم اوانس ميكروبيولوژيست آمريكايي شباهت كامل بيماري انسان و حيوانات را بررسي نمود. دو سال بعد «ميرشا» به افتخار كشف اوليه بررسي اين باكرتيها را بروسلا نام‌گذاري كرد. در سال 1928 «هودسون» خصوصيات بيوشيمايي و بيولوژيكي سه گونه اصلي «بروسلا ملي تنسيس»- «بروسلا آبورتوس»- «بروسلا سوئيس» را مشخص نمود.
در سالهاي 1956-1957-1968 بترتيب بروسلا اويس ازگوسفند، بروسلا نئوتومه از موش درختي و بروسلا كنيس از سگ جدا گرديد.
در ايران عامل بيماري در سال 1311 شمسي در انيستيتو پاستور بوسيله كشت خون انساني و در سال 1323 در انيستيتو رازي از جنين سقط شده گاو و در سال 1329 در انيستيتو رازي از شير بز و ميش و در سال 1350 از جنين سقط شده خوك جدا گرديد.
اتيولوژي
بروسلوز در انسان مي‌تواند از يك از چهارگونه زير ناشي شود: بروسلامليتنسيس (شايع‌ترين و مهاجم‌ترين علت بروسلوز در سراسر جهان) كه عمدتاً از بز، گوسفند، و شتر كسب مي‌شود، بروسلا آبورتوس كه از گاو سرايت مي‌كند، بروسلا سوئيس كه از خوك منتقل مي‌شود، و بروسلا كنيس كه از سگ انتقال مي‌يابد. اين باسيل كوچك و گرم منفي هوازي، يك انگل اختياي داخل سلولي، بدون اسپور، غيرمتحرك و بدون كپسول است كه باعث عفونت مادام‌العمر درحيوانات مي‌شود. خصوصيات رشد: كلني‌هاي بروسلا در محيط كشت غني بعد از 5-2 روز به صورت كوچك به قطر يك ميليمتر محدب، صاف، شفاف ظاهر مي‌گردد. بعضي از انواع بروسلا در محيطي رشد مي‌كنند كه غني از اسيدآمينه‌ها، نمك، گلوكز و ويتامين‌ها باشد. در آزمايشگاه نمونه‌هايي را كه از انسان يا حيوان بدست مي‌آورند در محيط خون‌دار يا آگار كشت مي‌دهند. بروسلا آبورتوس براي رشد خود به 5 تا 10 درصد گاز كربنيك در هوا نياز دارد.
در بين كلني‌هاي بروسلا معمولاً انواع صاف- خشن- مخاطي يافت مي‌شود. انواع بيماريزا داراي كلني‌هاي صاف و شفاف بوده كه گاهي به انواع خشن و غيربيماريزا تبديل مي‌گردد تصور شده است كه حساس يا مقاوم بودن خود در برابر بروسلا بوجود يا فقدان عاملي در سرم مربوط است. بدين صورت كه در سرم حيوان حساس گلوبولين و ليپوپروتئين وجود دارد كه تكثير انواع خشن و غيربيماريزا را متوقف ساخته اما رشد و تكثير انواع بيماريزا را تسريع مي‌كند. اين عامل در بدن حيوان مقاوم يافت نشده است و بنابراين امكان جهش سريع و تبديل انواع بيماريزا به غير بيماريزا وجود دارد. در آزمايشگاه وجود اسيد آمينه د-آلانين در محيط كشت مي‌تواند انواع بيماريزا را به غيربيماريزا تبديل نمايد.
ساختمان آنتي‌ژن: ديواره سلولي بروسلا داراي ساختمان سه لايه شامل: غشاي داخلي يا سيتوپلاسمي- فضاي پري پلاسمي با لايه پتيدوگليكان و غشاي خارجي مي‌باشد. آنتي‌ژنهاي سطحي در ديواره سلولي و آنتي‌ژنهاي دروني در داخل سيتوپلاسم سلول قرار گرفتند در 4 نوع مختلف بروسلا دو آنتي‌ژن ليپوپلي ساكاريدي M و A به نسبت‌هاي متفاوتي وجود دارد. بروسلاها همچنين داراي آنتي‌ژن سطحي L هستند كه مشابه آنتي‌ژن V در سالمونلا است. 4 نوع مختلف بروسلا را مي‌توان توسط تستهاي حساسيت به رنگهاي مختلف و توليد هيدروژن سولفوره از هم تمايز داد. بروسلا با جوشاندن يا پاستوريزه كردن شير و فرآورده‌هاي لبني از بين مي‌رود اين باكتري تا 8 هفته در پنير نرم، سفيد و غيرپاستوريزه، حاصل از شير بز زنده مي‌ماند و با يخ زدن از بين مي‌رود. اين ارگانيسم به مدت 40 روز در خاك خشك آلوده به ادرار، مدفوع و محصولات خانگي حيوانات عفوني زنده مي‌ماند و مدت بيشتري نيز درخاك مرطوب به زندگي خود ادامه مي‌دهد.
اپيدميولوژي:
شيوع جهاني بروسلوز انساني معلوم نيست. علت اين موضوع كيفيت غيريكنواخت سيستم‌هاي اطلاع‌رساني و گزارش بيماري در بسياري از كشورها است. در سراسر جهان تنها كشورهايي كه معتقدند عاري از بروسلوز هستند عبارتند از: نروژ، سوئد، فنلاند، دانمارك، ايسلند، سوئيس، جمهوري‌هاي چك و اسلواكي، روماني، بريتانيا (از جمله جزاير كانال)، هلند، ژاپن، لوگزامبورگ، قبرس، وبلغارستان؛ جزاير ويرجين ايالت متحده نيز فاقد اين بيماري هستند. گزارش‌ها نشان مي‌دهند كه حتي در ميان ملل پيشرفته، ممكن است شيوع واقعي بروسلوز به 26 برابر آن چه آمار رسمي نشان مي‌دهند، برسد. در ايالات متحده هر ساله در حدود 200 مورد جديد گزارش مي‌شود، با اين حال تخمين زده مي‌شود كه تنها 4 الي 10 درصد موارد، تشخيص داده و گزارش مي‌شوند. مصرف پنير وارداتي، مسافرت به خارج از كشور، و برخوردهاي شغلي، شايع‌ترين منابع شناخته شده عفونت هستند. در جوامعي كه بروسلوز آندميك است، بيماري در كودكان رخ مي‌دهد و افراد خانواده اشخاص مبتلا به عفونت در معرض خطر قرار دارند. حتي در كشورهايي كه بروسلوز حيواني تحت كنترل است، گاهي اين بيماري در مزرعه‌داران، كارگراني كه با گوشت سر و كار دارند، دامپزشكان و كاركنان آزمايشگاه ديده مي‌شود.
وضعيت بيماري بروسلوز در ايران: از نظر جغرافيايي پراكندگي بروسلوز در ايران بدين گونه است:
الف) استانهاي با آلودگي شديد (بيش از 225 مورد درصد هزار) لرستان- ايلام- همدان
ب) استانهاي با آلودگي متوسط (كمتر از 225 مورد درصد هزار) چهارمحال و بختاري- مركزي- كرمانشاه
ج) استانهاي با آلودگي كم (كمتر از 114 مورد درصد هزار) آذربايجان شرق- غربي- كردستان- فارس- اصفهان- خوزستان- زنجان
ارگانيسم بروسلا بيشتر از طريق خوردن شير يا فرآورده‌هاي لبني غيرپاستوريزه منتقل مي‌شود. گوشت خام (به عبارت ديگر، خون) و مغز استخوان نيز دخيل مي‌باشند. با اين حال اين ارگانيسم مي‌تواند طي تكامل با حيوانات، به ويژه در كودكان، كارگران كشتارگاه، كارگران مزرعه، و كاركنان آزمايشگاه از طريق استنشاقي منتقل گردد.
