بخشی از مقاله
بند ليسه داران و آرواره داران تقسيم مي شوند.
كليسه داراشامل :
عقرب ها
رتيل ها
عنكبوتيان
كنه ها
مايت ها
مي باشند.
آرواره داران شامل:
شپش ها
ساس ها
كك ها
پشه هاي آنوفل
پشه خاكي
مگس
شگرد مورچه های جوان در مواجه شدن با دشمنان
زيست‌شناسان آمريكايي در تحقيقي تازه دريافته‌اند كه مورچه‌هاي قرمز جوان براي دفاع از خود در برابر حمله دشمن خود را به مردن مي‌زنند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، تحقيقات اين محققان نشان داده است كه مورچه‌هاي مسن‌تر از اين ترفند مورچه‌هاي قرمز كارگر و جوان براي دفاع از خود در برابر حملات كلوني‌هاي همسايه از استراتژي موثري استفاده نمي‌كنند، بلكه بيشتر يا فرار مي‌كنند و يا مقابله به مثل مي‌كنند.
اين پژوهشگران دريافتند تاكتيك مورچه‌هاي جوان باعث مي‌شود كه چهار برابر بيشتر از مورچه‌هاي مسن شانس نجات يافتن پيدا كنند. به اين ترتيب مورچه‌هاي جوان قادر خواهند بود زنده بمانند و تناسب كلوني ملكه را حفظ كنند.
اين پژوهشگران دريافتند مورچه‌هايي كه چند روز سن دارند در برابر حمله دشمن خود را به مردن مي‌زنند، مورچه‌هايي كه چند هفته سن دارند معمولا در صورت حمله مي‌گريزند و بالاخره مورچه‌هايي كه چند ماهه هستند و از همه مسن‌تر محسوب مي‌شوند، مي‌ايستند و مبارزه مي‌كنند.
مورچه‌هاي جوان مي دانند چون رشد فيزيكي كاملي نداشته‌اند، اگر وارد مبارزه شوند؛ مطمئنا از پاي در خواهند آمد؛ در نتيجه، با اين تاكتيك زنده مي‌مانند و به اين ترتيب به افزايش رشد كلوني خود كمك مي كنند.
رشد كلوني براي نجات و حفظ تناسب كلوني ملكه حائز اهميت است.
نتايج اين پژوهش در مجله Naturwissenschaften منتشر مي‌شود. زيست‌شناسان آمريكايي در تحقيقي تازه دريافته‌اند كه مورچه‌هاي قرمز جوان براي دفاع از خود در برابر حمله دشمن خود را به مردن مي‌زنند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، تحقيقات اين محققان نشان داده است كه مورچه‌هاي مسن‌تر از اين ترفند مورچه‌هاي قرمز كارگر و جوان براي دفاع از خود در برابر حملات كلوني‌هاي همسايه از استراتژي موثري استفاده نمي‌كنند، بلكه بيشتر يا فرار مي‌كنند و يا مقابله به مثل مي‌كنند.
اين پژوهشگران دريافتند تاكتيك مورچه‌هاي جوان باعث مي‌شود كه چهار برابر بيشتر از مورچه‌هاي مسن شانس نجات يافتن پيدا كنند. به اين ترتيب مورچه‌هاي جوان قادر خواهند بود زنده بمانند و تناسب كلوني ملكه را حفظ كنند.
اين پژوهشگران دريافتند مورچه‌هايي كه چند روز سن دارند در برابر حمله دشمن خود را به مردن مي‌زنند، مورچه‌هايي كه چند هفته سن دارند معمولا در صورت حمله مي‌گريزند و بالاخره مورچه‌هايي كه چند ماهه هستند و از همه مسن‌تر محسوب مي‌شوند، مي‌ايستند و مبارزه مي‌كنند.
مورچه‌هاي جوان مي دانند چون رشد فيزيكي كاملي نداشته‌اند، اگر وارد مبارزه شوند؛ مطمئنا از پاي در خواهند آمد؛ در نتيجه، با اين تاكتيك زنده مي‌مانند و به اين ترتيب به افزايش رشد كلوني خود كمك مي كنند.
رشد كلوني براي نجات و حفظ تناسب كلوني ملكه حائز اهميت است.نتايج اين پژوهش در مجله Naturwissenschaften منتشر مي‌شود.
حشراتی که در نفت زندگی می کنند
به طور معمول، نفت و حيات وحش آميزه‌ي خوبي نيستند. كافي است نگاهي به آشفتگي‌هاي بوم‌شناسي بسياري بيندازيم كه پس از نشت نفت در سراسر جهان رخ نموده است. براي مثال، زماني كه نفت كش پرستيج در سال 2002 ميلادي در شمال غربي اسپانيا آسيب ديد و نشت كرد، نزديك 400 كيلومتر از آب‌هاي ساحلي را آلوده كرد و به ماهي‌گيري آسيب زيادي رساند. سه سال پيش از آن، ده‌ها هزار از پرندگان دريايي در پي نشت نفت در ساحل فرانسه كشته شده بودند.
در پرتو چنين روي‌دادهايي، سخن گفتن از بوم‌شناسي نفت و زندگي در نفت ممكن است چندان به‌جا به نظر برسد. با اين همه، زندگي در نفت جريان دارد و به نظر مي‌رسد برخي از گونه‌هاي حشره‌ها از اين ماده كامياب مي‌شوند. شناخته‌شده‌ترين آنها، حشره‌اي است كه مگس نفت نام گرفته و در جاهايي مانند گودال‌هاي قير رانكو لبرا ( Rancho La Brea )در لوس آنجلس ديده مي شود. اين مگس( Halaeomiyia petrolei ) كه از نزديك يك سده پيش نگاه‌ها را به سوي خود كشيده است از حشره‌هايي روزگار مي‌گذراند كه به سطح بركه‌هاي قير يا نفت چسبيده‌اند. لاروهاي اين مگس، كه با نام ماگوت‌هاي بركه‌ي نفت شناخته مي‌شوند، بيشتر زمان خود را غوطه‌ور در نفت مي‌گذرانند و از باكتري‌هاي نفت‌خوار و پس‌مانده‌هاي آلي بهره‌مند مي‌شوند.
مگس نفت زمان درازي است كه نگاه پژوهشگران را به سوي خود كشيده است، زيرا در جايي زهرآگين زندگي مي‌كند كه گونه‌هاي ديگر را مي‌كشد. اين جاندار چگونه چنين توانايي را به دست آورده است؟ پاسخ را بايد در باكتري‌هايي جست و جو كرد كه در دستگاه گوارش لاروهاي اين جانور زندگي مي‌كنند. با اين همه، در نظر بگيريد لوله‌ي گوارش جانور از آسفالت پر مي‌شود، زنده ماندن ميكروب‌ها در چنين محيطي بسيار شگفت‌انگيز است. اين باكتري‌ها مي‌توانند هيدروكربن‌ها را دگرگون كنند و نياز خود را برآورده سازند. پژوهشگران اميدوارند اين ميكروب‌ها راه رويارويي با هيدروكربن‌هاي سرطان‌زا را كه در دود كارخانه‌ها و خودروها يافت مي‌شوند، به ما نشان دهند.
شگفت‌آور اين كه محيط‌هاي سرشار از نفت ممكن است ميزبان آميزه‌ي پرباري از گياهان باشند كه حيات وحش را به سوي خود فرامي‌خوانند. در برخي از جاهاي خشك مركز كاليفرنيا، قير بيرون مي‌زند و در آن‌جا مي‌توانيد گوناگوني زيستي بيش‌تري نسبت به زمين‌هاي پيرامون ببينيد. زيرا همان‌گونه كه نفت به سطح زمين مي‌آيد، مواد فرار خود را از دست مي‌دهد و به صورت قير چسبان يا آسفالتي بيرون مي‌زند كه آب را همراه خود مي‌آورد. آب فراوده‌ي جانبي توليد نفت طبيعي است كه به طور معمول زير لايه‌هايي از سنگ‌هاي نفوذناپذير به دام مي‌افتد، اما در اين شرايط نادر، بوم‌شناسي موضعي به آب اجازه مي‌دهد همراه نفت بالا بيايد.
با اين همه، جانوراني كه از اين واحه‌هاي نفتي غذا بر مي‌گيرند، بايد مواظب باشند. در برخي از اين نهشته‌هاي قيري فسيل‌هاي پستانداران و پرندگان زيادي به دست آمده است كه در اين بستر چسبناك به دام افتاده‌اند. به نظر مي‌رسد آن جانوران از گرسنگي يا خستگي جان‌باخته بودند يا جانوران شكارچي زماني كه به قير چسبيده بودند، آنها را خورده بودند. هنوز هم در اين منطقه روزانه بيش از 50 ليتر آسفالت به سطح زمين مي‌رسد كه پرندگان و پستانداران كوچك در آن به دام مي‌افتند.
مگس، حشره همسفره با ما
مگس ها معمولا” در زمستان می میرند. با این همه برخی از آنها زمستان را پشت سر میگذارند، اما این کار فقط در وضعیتی کاملا” مطلوب امکان پذیر است. مگس ها اگر بتوانند درون انبارها یا داخل اماکن مسکونی؛ یعنی جاهایی که مواد آلی و گرمای کافی برای خوردن و تولید مثل وجود دارد، پناه بگیرند، میتوانند زمستان هم زنده بمانند و در فصل بهار ما شاهد حضور آنها در همه جا باشیم
طول عمر طبیعی مگس، حتی در بهترین وضعیت، در شمال خط استوا 7 تا 21 روز است. مهمترین عامل تغییر طول عمر این حشره، گرمای محیط اطراف آن است. مگسها وقتی دما به زیر صفر میرسد یا بیش از حد گرم می شود، گروه گروه میمیرند.
هر چند مگس ها بعلت عدم فعالیت ، بیشترین طول عمر را در هوای سرد دارند، اما تولید مثل فراوان آنها هنگامی صورت میگیرد که هوا گرم، غذا فراوان و رطوبت در حد متعادل باشد. زمستان آنها را چنان از تمام این شرایط مطلوب محروم میکند که نه تنها قادر به زندگی نیستند، بلکه مجال تولید مثل را هم نمی یابند. وزارت کشاورزی امریکا مدعی است که هیچ دلیلی مبنی بر حیات مگس در فاصله پائیز تا بهار وجود ندارد. (این ادعا جواب نکته دیگری است؛ چرا در بهار مگس اینقدر کم دیده می شود؟ )
اکنون این پرسش پیش می آید که مگسها چگونه دوباره شروع به تولید مثل میکنند؟ گروهی معتقدند که مگس ها نیز همانند برخی از حشرات دیگر، زمستان خوابی میکنند. اما نادرستی این نظریه به اثبات رسیده است. معدود مگسهایی را که در اول بهار می‌یابیم عمدتا” نتیجه تولید مثل همان مگسهایی هستند که با یافتن جایی مناسب، زمستان را پشت سر گذاشته‌اند. برخی از مگسهایی که زمستان را پشت سرگذاشته اند، بالغ نیستند و کم و بیش در مراحل اولیه تکامل خود به سر میبرند. مگس تخم هایش را معمولا” درون زمین، شکافها، چوب و یا کودهای حیوانی میریزند. این تخم ها در عرض یک تا چهار ساعت به لارو تبدیل می شوند. لارو مگس در مرحله چهار روزه اش، همانند لارو تمام حشرات دیگر از گیاهان یا مواد حیوانی پوسیده تغذیه میکند. همچنان که لارو مگس بزرگ میشود، به حالت شفیرگی، حالتی که حدود پنج روز زمان میخواهد، درمی‌آید. در این فاصله، حشره همان طور که در حالت دگرگونی است، استراحت هم میکند.
بسیاری از حشره‌شناسان این نکته را چنین توضیح میدهند که بیشتر مگسهایی که زمستان را پشت سر میگذارند، این فصل را در حالت لاروی یا شفیره‌ای میگذرانند؛ اما اکنون دانشمندان بر ای عقیده اند که مگس های بالغ برای زنده ماندن در زمستان، نسبت به مگس های جوانتر، از بخت و اقبال بیشتری برخوردارند.
جوانترها برای کنار آمدن با هوای سرد، با مشکلات بسیاری روبرو خواهند شد. با این همه برخی از لاروها و شفیره ها تا اواخر زمستان زنده می مانند و در بهار به مگس بالغ تبدیل میشوند.
میزان تولید مثل مگس ها واقعا” هراس آور است، دانشمندی تخمین زده است که فقط یک جفت مگس بالغ در عرض یک تابستان می توانند ۳۲۵۹۲۳۲۰۰۰۰۰۰۰۰ نوزاد مگس تولید کنند! در هند، در یک دو هزارم از هر متر مکعب خاک ، تعداد 4024 مگس زنده یافت میشود.
شاید برخی از خود بپرسند: پس چرا مگسها دنیا را نمیگیرند؟ هر نظری مبتنی بر کوچ زمستانی مگسها به جنوب نادرست است، زیرا حد متوسط پرواز هر مگس چهار صد متر است. دانشمندان پرواز مگس ها را رد گیری کرده اند. مگس ها در تمام طول عمر خود را به ندرت به آن سوی شعاع شانزده کیلومتری محل تولدشان پرواز میکنند.
