دانلود مقاله شبکه

بخشی از مقاله

چكيده
امروزه هيچكس خدماتي كه شبكه ها در اشتراك منابع سخت افزاري و نرم افزاري انجام مي دهند، نفي نمي كند. براي مراكزي كه به نحوي بخواهند در جهت كاهش هزينه، وقت و انرژي گامهاي اساسي بردارند، آشنائي با شبكه، كاربرد، ريخت‌شناسي هاي مختلف آن، مزايا، مشكلات اجرائي و پياده سازي آنها، لازم است.
براي مراكز اطلاع رساني اي كه وظيفه اصلي شان پشتيباني علمي از محققان و پژوهشگران و استفاده كنندگان از اطلاعات است؛ و ضرورتاً از ابزارهاي ذخيره و بازيابي اطلاعات به شيوه‌هاي نوين (سخت‌افزاري- نرم‌افزاري) بهره مي برند، لازم و ضروري است كه از ساختارهاي شبكه‌اي ديسك‌هاي فشرده نوري و نحوه اشتراك منابع اطلاعاتي در اين محيط، آگاهي داشته باشند.

اين متن، سعي دارد علاوه بر ارائه آگاهي‌هاي بسيار كلي و عمومي در خصوص شبكه‌ها و كاربرد آنها ـ كه بويژه مي تواند مورد استفاده متخصصان حوزه علوم كتابداري و اطلاع‌رساني قرار گيرد ـ در خصوص شبكه‌هاي اطلاعاتي ديسكهاي فشرده نوري و شيوه‌هاي مختلف ارائه خدمات اطلاعاتي از اين طريق، مطالبي را عنوان نمايد. در همين راستا، تجربه مركز اطلاع‌رساني و خدمات علمي جهاد سازندگي (JSIS) در زمينه شبكه اطلاع‌رساني با عنوان (JSISNET) نيز با تاكيد بر شبكه ديسك‌هاي فشرده نوري مطرح مي گردد.

مقدمه:
امروزه بهره‌گيري از اطلاعات سازمان يافته، براي تفوق كشورها از نقطه نظر سياسي، اجتماعي و اقتصادي به سلاحي تبديل گرديده است. گسترش و دامنه گردش اطلاعات و سهم موثر آن در تصميم‌گيريها و پيشرفتهاي اجتماعي در جوامع موجب تحولات بنيادي گرديده است. اطلاعات به همان اندازه كه در تصميم‌گيريها و برنامه‌ريزيها نقش مهمي دارد، موجب بالا رفتن آگاهي‌ها، بينش فردي و تغيير رفتار در اجتماعات نيز مي گردد. بشر از آغاز پيدايش تاكنون، در جهت برقراري ارتباطات اجتماعي با سايرين سعي نموده است.

سرآغاز اين تلاشها را مي توان پيدايش زبان، و تحول آن را در اختراع خط، و توسعه‌اش را در اختراع چاپ، و گسترش آنرا در پيدايش علم ارتباطات دانست. مهمترين وظيفه ارتباطات در اطلاع رساني، ايجاد زمينه براي اشتراك منابع است. ازدياد روز به روز منابع اطلاعاتي و به همراه آن صرف هزينه و وقت زياد جهت سازماندهي آنها، كشورها را متوجه هدف ديگري نمود كه همانا پرداختن به اقتصاد اطلاعات است. انفجار اطلاعات، برنامه ريزان را مجبور كرد تا گردش اطلاعات را با استفاده از تكنولوژيهاي جديد مهار نمايند. در اين راستا شبكه هاي اطلاع رساني، مهمترين پايگاه و كانال انتقال و مبادله اطلاعات محسوب مي گردند. رشد و توسعه شبكه هاي اطلاعاتي، از اواخر دهه 1960 معلولي از توليد حجم وسيع اطلاعات به اشكال مختلف و متنوع بود. كاهش دادن و يا صرف درست هزينه ها نيز، يكي ديگر از عوامل مهمي بود كه در رشد و گسترش شبكه هاي اطلاعاتي نقش اصلي ايفا نمود. به همين لحاظ بوده كه گسترش شبكه هاي اطلاعاتي طي سه دهه اخير، از آهنگ چشمگيري برخوردار گرديد. دلايل عمده اين امر را مي توان ورود تجهيزات داده آمايي خودكار، كاهش در هزينه ها، سرعت در عمل و استفاده از منابع ديگران (Resource Sharing) در صحنه فعاليت هاي اطلاع رساني محسوب كرد.

تعريف شبكه:
... نظام تعاوني ايجاد شده توسط كتابخانه‌ها و مراكز اطلاعاتي كه بر حسب موضوعي مشترك، نزديكي جغرافيايي، يا ديگر زمينه‌هاي مشترك گردهم مي آيند تا در منابع اطلاعاتي، منابع انساني، تجهيزات، تكنولوژيها، و ديگر عناصر ضروري براي تدارك خدمات اطلاعاتي كارآمد، سهيم شوند ]"جس شرا" به نقل از اليزابت ميلر[ را شبكه اطلاعاتي گويند.

هدف اصلي شبكه:
هدف اصلي يك شبكه اطلاعاتي عبارتست از تشخيص و استقرار بهترين روش براي گسترش و توسعه جريان اطلاعات بين موسسات عضو. در اينصورت شبكه اطلاعاتي‌اي كارآتر است كه سطح ارتباطي بيشتري بين اعضاي آن برقرار باشد.

مزاياي بهره گيري از شبكه:
1- افزايش جريان مبادله و استفاده از اطلاعات به منظور پشتيباني از آموزش و پژوهش.
2- افزايش حجم اطلاعات و ضرورت دستيابي به آنها.
3- دريافت اطلاعات روزآمد.
4- بهره‌گيري از تنوع موضوعات تحت پوشش خدمات مراكز اطلاعاتي گوناگون.
5- كاهش هزينه‌هاي فراهم‌آوري، آماده‌سازي و سازماندهي اطلاعات و به حداكثر رساندن استفاده از منابع.
6- گسترش جريان اطلاعات.
7- ايجاد امكان تماس و برقراري ارتباط بين متخصصان و كاركنان مراكز اطلاعاتي.
8- تقويت زيربناي اطلاعاتي به ويژه در كشورهاي در حال توسعه.

عناصر شبكه:
شبكه‌ها معمولاً با مشكلات اداره افراد و منابع در داخل تشكيلات و در بين اعضاي شبكه مواجه اند. براي تحقق هدفها، بايد گروه‌هاي داوطلب استفاده از خدمات اطلاعاتي، دسته بندي شده و منابع، اعتبارات، تجهيزات، روشها و مهارتها در جهت انجام صحيح كارها، هدايت شوند. موفقيت و يا عدم موفقيت فعاليت‌هاي شبكه بستگي به چگونگي بكارگيري عناصر شبكه اطلاعاتي در ساختار شبكه دارد.

كاركردهاي شبكه:
كاركردهاي شبكه (Network Functions) را انجام خدمات و وظائفي مي دانيم كه توسط شبكه عرضه مي شوند و آنها را به سه مقوله كلي رده بندي مي كنند:
1- كاركردهايي كه مستقيماً در خدمت مشتري هستند مانند امانت بين كتابخانه اي.
2- كاركردهايي كه مستقيماً در خدمت كتابخانه هاي عضو بوده و غيرمستقيم در خدمت مراجعه كننده هستند، مانند فهرست نويسي و مكان يابي مواد و مدارك.
3- كاركردهايي كه ساختار شبكه را پشتيباني مي كنند مانند فعاليت‌هاي ارزيابي از جمله جمع‌آوري آمارها، تعيين هزينه‌ها و غيره.
البته هر شبكه‌اي بنا به اهداف و سياست‌هاي معين خويش، در بدو تاسيس نوع كاركردهاي خود را تعيين مي كند. بنابراين كاركردهاي شبكه يكسان نيستند و در شبكه‌اي با شبكه ديگر تا حدي متفاوت است.

انواع شبكه:
شبكه‌ها را با توجه به گستردگي محيط تحت پوشش خود، به دو دسته كلان زير تقسيم بندي مي نمايند:
الف- شبكه محلي يا (Local Area Network) LAN
ب- شبكه گسترده يا (Wide Area Network) WAN
الف: شبكه محلي “LAN”: عبارتست از ارتباط يكسري كامپيوترهاي شخصي يا ادوات كامپيوتري از طريق يك محيط مخابراتي، تحت يك قانون و به كمك يك سيستم عامل در يك مكان جغرافيايي محدود.

پيشرفت تكنولوژي شبكه هاي محلي در سالهاي مياني دهه 1980 باعث دگرگونيهايي در دو رشته كامپيوتر و ارتباطات شد. پيش از بوجود آمدن شبكه هاي محلي، روش قرار دادن امكانات موجود در اختيار چندين استفاده كننده، فقط سيستم هاي اشتراك زماني “Time Sharing” بود. در اين سيستم ها كه هم اكنون نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرند از يك كامپيوتر بزرگ “Main Frame” كه از طريق خطوط ارتباطي به چند ترمينال متصل است، استفاده مي‌شود. تمامي قدرت محاسباتي در كامپيوتر مركزي قرار دارد و ترمينالها فاقد قدرت پردازش هستند.

با پيدايش كامپيوترهاي شخصي كه با استقبال زيادي روبه رو شد، كاربران (Users) توانستند از مزاياي يك كامپيوتر مستقل استفاده كنند. در راستاي توسعه كامپيوترهاي شخصي، به تدريج نياز به ارتباط بين اين كامپيوترها احساس شد. برقراري ارتباط بين كامپيوترها علاوه بر حفظ استقلال هر كامپيوتر موجب صرفه جويي در وقت و هزينه گرديد. امروزه براي مرتبط ساختن كامپيوترهاي كوچك و تشكيل آنچه در اصطلاح "شبكه محلي" خوانده مي شود، سيستم‌هاي نرم‌افزاري و سخت‌افزاري استانداردي يافت مي شود، بصورتي كه تهيه و نصب يك شبكه محلي تقريباً به راحتي و سهولت انجام مي پذيرد. اين پديده به سرعت رشد پيدا كرد، بطوري كه كامپيوترها را مي بايست لوازم جنبي شبكه دانست، نه شبكه را از لوازم جنبي كامپيوترها. دلائل اين پيشرفت سريع را مي توان به صورت زير دسته‌بندي نمود:

1- وجود تعداد زياد ميكرو كامپيوتر.
2- تعيين استانداردهاي ملي و بين‌المللي در زمينه طراحي نرم‌افزارها و سخت افزارها.
3- امكان جذب آسان نيروي متخصص. زيرا اين سيستم‌ها داراي پيچيدگي خاص در جهت هدايت و راهبري نيستند.
4- امكان آموزش سريع افراد كه مايل به استفاده از شبكه هستند.
5- قابليت سهولت توسعه شبكه.
6- امكان گسترش تدريجي شبكه و به دنبال آن كاهش در هزينه هاي سازمان استفاده كننده.
7- انعطاف پذيري و قابل اطمينان بودن شبكه.
8- امكان استفاده مشترك از سخت افزارهاي گران قيمت و دستگاه هاي تهيه پشتيبان (Backup Devices).
ب: شبكه گسترده WAN:

اتصال چند شبكه محلي (LAN)، تعدادي كامپيوتر يا تلفيقي از هر دو در محيط جغرافيايي وسيعتر را شبكه گسترده (WAN) نامند. اين محيط مي تواند در سطحي ملي، منطقه‌اي و يا بين‌المللي گسترش يابد. شبكه‌هاي بين‌المللي مانند اينترنت (Internet) كه خود شبكه شبكه‌هاست، نمودي گسترده از شبكه WAN است. اين شبكه، كليه ويژگيهاي اعلام شده در شبكه محلي را داراست و بدليل گستردگي زياد، مسلماً امكانات فراوانتري را در اختيار كاربران سيستم قرار مي دهد. هر چه نظام شبكه ها از "محلي" به سوي "بين المللي" گسترش مي يابد، لزوم داشتن سيستم‌هاي ارتباطي (خطوط مخابراتي، ماهواره اي و ...) قوي تر و مطمئن تر بيشتر اجتناب ناپذير مي شود. اصولاً ارتباطات و اطلاعات دو پديده مرتبط هستند كه مانند دو بال پرنده توسعه، بايستي با هماهنگي و يكنواختي به حركت درآيند تا به سر منزل مقصود برسد.

اجزاي شبكه‌ها:

شبكه‌هاي كامپيوتري مانند هر سيستم ديگري، از قسمتهاي گوناگون تشكيل شده اند و از نقطه نظر فيزيكي هر شبكه كامپيوتري را مي توان به قسمت‌هاي زير تقسيم كرد:
1- سرويس دهنده‌ها Servers
2- ايستگاه‌هاي كاري Work Stations
3- بردهاي ميانجي شبكه Network Interface Cards
4- سيستم‌هاي ارتباطي Communication Systems

1- سرويس دهنده، عبارت است از سخت افزار و حداقل قسمتي از نرم افزار لازم براي ارائه يك سرويس به كاربران شبكه و در حالت كلي يك شبكه داراي سرويس دهنده هاي زير است: Communication Server, Data base server, Print Server, File Server
2- ايستگاه هاي كاري، ميكرو كامپيوترهايي هستند كه به شبكه متصل بوده و از امكانات مشترك آن استفاده مي‌كنند. مشخصه اصلي و اساسي ايستگاه هاي يك شبكه، هوشمند بودن آنهاست و اين مورد وجه تمايز بارز بين يك ايستگاه كاري با يك پايانه است.

3- بردهاي ميانجي شبكه، وظيفه برقراري ارتباط بين سيستم ارتباطي و ايستگاه كاري و File Server را بر عهده دارند. از ديگر وظائف اين بردها، تشخيص زمان مناسب براي ارسال اطلاعات به منظور اعمال كنترل لازم بر روي ترافيك اطلاعات در خطوط ارتباطي است. يكي از معروف‌ترين بردهاي شبكه Network NE2000 ساخت شركت Novell است.
4- سيستم ارتباطي شبكه، وظيفه اصلي برقراري ارتباط بين اجزاي گوناگون شبكه را بر عهده دارد. در تشكيل ساختار سيستم ارتباطي، عوامل زير دخالت دارند:
4-1: ريخت شناسي شبكه “Topology”
4-2: نحوه دستيابي به خط ارتباطي
4-3: كانال ارتباطي

ريخت شناسي شبكه (Network Topology):

دو عنصر اصلي هر شبكه اي، گره ها (Nodes) يا مراكز پردازش و پيوندها (Links) يا مسيرهاي ارتباطي ممكن هستند. الگويي كه از بهم پيوستن گره ها و مسيرها حاصل مي شود، ريخت شناسي يا پيكربندي (Configuration) شبكه نام دارد. ريخت شناسي انواع و اقسام گوناگون دارد و آنها را به سه دسته عمده تقسيم بندي مي نمايند.
1- ريخت شناسي شبكه متمركز كه در آن يك گره، نقش اصلي دارد و كليه فعاليت ها و خدمات زير نظر آن انجام مي‌گيرد. بقيه گره ها براي برقراري ارتباط با يكديگر لازم است كه ابتدا با اين گره ارتباط برقرار نمايند، مانند ريخت‌شناسي ستاره (Start)، درختي (Tree)، سلسله مراتبي (Hierarchy) و مسير يا اتوبوسي (Bus).
2- ريخت شناسي شبكه غيرمتمركز، در اين ساختار، مجاز است كه هر گره مستقيماً با گره مورد نظرش ارتباط برقرار نمايد، مانند ريخت شناسي حلقه دار (Ring) و شبكه دار (Network).
3- ريخت شناسي شبكه هاي آميخته، شبكه هاي آميخته تلفيقي از دو يا چند نوع شبكه است، مانند شبكه آميخته اختروار.



عيب يابي شبكه ها
بررسي فعاليت كلي Segment ها

اگر ترافيك شبكه در جريان باشد. LinkRunner آن را به صورت نوارهايي روي صفحه نمايش خودش نشان مي دهد. اگر مي خواهيد شبكه اي را آزمايش كنيد كه در آن به جاي سوييچ از هاب استفاده شده است, آنگاه اين شبكه از نظر حجم ترافيك, شبيه شبكه اي خواهد بود كه در حالت HalfDuplex كار مي كند. شبكه اترنت HalfDuplex (يا اصطلاحاً يك طرفه) به تعداد ايستگاههايي كه به طور همزمان مي توانند داده ها را ارسال كنند, محدود است و همچنين اندازه frame هاي اين شبكه نيز محدود خواهند بود و احتمالاً مي دانيد كه اگر تعداد زيادي از ايستگاهها به طور همزمان شروع به تبادل داده بنمايند, به علت پديد آمدن مكرر پديده تصادم يا Collision , كار آيي كل شبكه به شدت افت خواهد كرد. البته بروز تعداد متعادلي پديده تصادم در شبكه هاي اترنت Half Duplex امري طبيعي است وليكن هنگامي كه تعداد اين تصادم ها رو به افزايش مي گذارد, ترافيك شبكه نيز بالا مي رود و بالا رفتن ترافيك شبكه كه به علت ارسال مجدد پكت ها مي باشد, افت كيفي شبكه را به دنبال دارد.

در چنين شبكه اي منحني كارآيي شبكه به يك باره سقوط مي كند و نحوه تغيير اين منحني به تعداد فريم هاي ارسالي , تعداد تصادم ها و تعداد پكت هايي كه به ارسال مجدد نياز دارد, بستگي دارد. با كاهش كارآيي شبكه ,كار كردن براي كاربران شبكه مشكل مي شود و انتقال داده ها نيز با وقفه و كندي صورت مي گيرد. براي انجام رفع فوق, شناخت قطعات يا Segment هاي شبكه و بررسي ترافيك آن ها ضروري است. Link Runner براي انجام اين تست ها , ابزاري مناست است.
استفاده از DHCP به عنوان ابزار تشخيص دهنده

اگر لينك شبكه برقرار باشد و به آزمونهاي اوليه پاسخ دهد, در نتيجه كاربر مي تواند آزمايشهايي را با ping انجام دهد. اگر از Link Runner استفاده مي كنيد, اين دستگاه در اينجا سعي مي كند كه ابتدا يك IP Address از سرور DHCP شبكه به دست بياورد. DHCP در واقع يكي از معمولترين روشهاي مبتني بر انتشار (Broadcast) است. به طور معمول, براي هر subnet, يك سرور DHCP مجزا نياز است(كه اين امر پر هزينه است و از نظر مديريت نيز مشكل مي باشد ) و يا اينكه DHCP رله كننده پراكسي هايي است كه وظيفه نقل وانتقال در خواست ها را بين كلاينت ها وسرورها برعهده دارند( هنگامي كه كلاينت ها و سرورها به طور فيزيكي در يك subnet قرار ندارند). اين انتشار جهت دار مي تواند راهنماي خوبي براي اطلاع از اوضاع ترافيك شبكه باشد. عدم مؤفقيت هر كلاينت يا Link Runner در اتصال خودكار به DHCP مي تواند نشانه اي از بروز مشكل در سيستم رله كننده DHCP باشد.
DHCP در اغلب شبكه هاي امروزي وجود دارد و دستگاه نيز مي تواند با پيكر بندي IP دستي يا ايستا نيز كار كنند. پروسه كاري نيز شامل به دست آوردن يك نشانه DHCP براي سنجش صحت كار كرد كابل هاي محلي, هاب محلي, پورت سوييچ و نهايتاً كل زير ساخت شبكه باشد.

Ping محلي
Ping , پركاربردترين ابزار عيب يابي شبكه ها است و تقريباًهمه كساني كه درگير رفع اشكال شبكه هستند با اين دستور و نحوه استفاده از آن آشنا مي باشند, اما چرا اين ابزار ساده, اين قدر مفيد است؟ ping را مي توان به دستگاه سونار زيردريايي ها تشبيه كرد كه از آن به منظور شناخت جغرافياي عمق اقيانوسها استفاده مي شود. Ping سيگنالي را سمت مقصد ارسال مي كند (كه به طور معمول يك فريم «Echo Request » مربوط به ICMP است) تا در مقصد نيز يك «Echo Request » در پاسخ به آن در خواست توليد شود تا به در خواست كننده بگويد كه سيستمي در اينجا وجود دارد و اين كه رفت و برگشت اين پيام چه قدر به طول انجاميده است.

وقتي كه LinkRunner يك آدرس سرور DHCP به دست مي آورد,بلافاصله با سرور DNC و روتر پيش فرض آزمايش, ping را انجام مي دهد كه آدرس آنها را قبلاً از طريق DHCP به دست آورده است. Ping كردن مؤفقيت آميز سرويس هاي اصلي شبكه نظير Web applicationها و User authentication نشان خواهد داد كه سرويس ها به تنهايي از محل كلاينت ها قابل دسترسي هستند. در واقع مؤفقيت انجام يك ping ساده نشان مي دهد كه ارتباط مستقيم يا End-to-End بين دو دستگاه درلايه 3 مشكلي ندارد. انجام كامل اين عمل در شبكه مي تواند نمايي كامل از وضعيت شبكه را به دست بدهد. البته درخواست هاي ICMP در ترافيك داده ها اولويت پاييني دارند و اگر روتري در مسير دستگاههاي پر كاربرد باشد , ممكن است آن دستگاهها را به موقع ارسال ننمايد. سرورهاي خارج از شبكه يك سازمان بزرگ نيز مي تواند از جانب كلاينت ها به عنوان مقصد Ping براي بررسي صحت ارتباط شبكه WAN مورد استفاده قرار گيرند. اگر سرورهاي سمت داخلي فايروال به ping پاسخ دهند اما سرورهايي كه پشت فايروال هستند, تقاضاي ping را ناديده بگيرند, تكنسين هاي شبكه را به اين نتيجه مي‌رسانندكه بايد نگاهي به مسيرياب ها يا ساير ادوات مربوط به زير ساخت شبكه بيندازند و اشكال را در آنها جستجو كنند اگر نتيجه برعكس باشد يعني سرورهاي پشت فايروال به ping پاسخ مي دهند ولي سرورهاي سمت داخل, تقاضاي ping را ناديده مي گيرند, آنگاه تكنسين شبكه بايد در پي پاسخ اين سؤال باشد كه چرا بعضي از بخشهاي شبكه در دسترس نيستند. اگر حالت سوم روي دهد يعني همه سرورهاي دو طرف فايروال به ping پاسخ دهند, اما كلاينت ها به درستي پاسخ نمي دهند , نتيجه مي گيريم كه در نقل و انتقال فيزيكي داده ها اشكالي وجود دارد.

قدم بعدي چيست؟
اگرنتوانستيم مشكل پيش آمده را به درستي تشخيص دهيم يا از طريق «آزمون مستقيم» آن را حل كرديم, مي توانيم به دو نتيجه مشخص برسيم:
• اگر آزمايش ها نشان داده كه امكان برقراري يك لينك اترنت وجود ندارد, آنگاه بايد به طور جدي به بررسي كابل شبكه بپردازيم.
• اگر همه «آزمون مستقيم» مؤفقيت آميز بودند, لينك ها به درستي نشان داده مي شدند و سطح ترافيك Segment ها مطلوب بود, آدرس IP سرور DHCP پيدا شد و ping به سرورهاي اصلي شبكه جواب داد, آن گاه نتيجه مي گيريم كه بايد مشكل را در جاهاي ديگري از شبكه جستجو كنيم و به سراغ مدير شبكه كه account كاربران را در اختيار دارد برويم يا از متخصص ديگري كه اطلاعات خوبي را درباره پيكر بندي ايستگاههاي كاري دارد, كمك بگيريم.

تست كابل
اولين كابلي كه بايد سلامت آن مورد بررسي قرار گيرد Patch Cable است كه ارتباط ايستگاه كاري يا هرگونه تجهيزات شبكه را با پريز ديواري برقرار مي كند. براي اين كار, يك طرف Patch Cable را به پورت شبكه دستگاه Link Runner و طرف ديگر آن را به پورت Wiremap متصل مي كنيم تا سلامت آن بررسي شود. قدم بعدي دنبال كردن مسير كابل ها براي يافتن ,ايراد است.

در اين وضعيت به سوييچ و رك مي رسيم. اگر رك بزرگ و شلوغ باشد, معمولاً يافتن كابل مورد نظر در آن مشكل است خصوصاً اگر به درستي نيز علامت گذاري نشده باشند. براي رفع اين مشكل, دستگاه Link Runner دو گزينه دارد. اول آنكه دستگاه يك آواي صوتي را روي كابل منتشر ميكند.اين صدا با tone probe قابل شنيدن است. از اين طريق مي توان كابل مرتبط را يافت و به خصوص براي موقعي مناسب است كه نمي دانيم كابل به سوييچ متصل است يا خير. به غير از اين وقتي طرف دورتر كابل مشخص است, آداپتور Wiremap دستگاه مي تواند براي بررسي سلامت كابل افقي و نحوه اتصالات آن مورد استفاده قرار گيرد. در همين حال, دستگاه اقدام به ارسال سيگنال نيز ميكند. در اين صورت چراغ مربوط به آن پورت روي سوييچ, هر 3 ثانيه يك بار چشمك مي زند و به اين طريق مي توان فهميد كه كدام پورت از سوييچ به كابل مورد نظر ما متصل است.

وقتي محل پورت مشخص شد, كابل را مي توان روي پورت بدون استفاده ديگري تست كرد. اگر اشكال از پورت روي سوييچ باشد, ممكن است با تغيير كابل از پورتي به پورت ديگر , مشكل شبكه حل شود. اگرپورت هاي هاب يا سوييچ نيز سالم باشند, آنگاه بايد به سراغ ايستگاههاي كاري رفت, با اتصال مستقيم Link Runner به كارت شبكه مي توان به درستي كاركرد آن را بررسي كرد. Link Runner با اتصال به كارت ,لينكي را برقرار مي كند و نوع و سرعت لينك را بررسي و گزارش مي كند.اگر كارت شبكه سالم باشد , بايد ايستگاه كاري را بوت كرد و از خط فرمان وبا استفاده از دستوري مانند ping , اين امكان را فراهم كرد كه Link Runner ترافيك شبكه را مشاهده كند. اگر دستگاه وجود هيچگونه ترافيكي را گزارش نكرد بايد به تنظيمات خود PC دقت كرد كه ممكن است اشكال در آنجا نهفته باشد. اگر گزارش لينك و ترافيك همه چيز را به خوبي نشان دهد, آن گاه بايد به تنظيمات شبكه اي PC مشكوك شد.
تست پيشرفته تر
اگر ايستگاه كاري مي تواند با شبكه لينك برقرار كند, بايد بررسي كنيد كه آدرس دهي ايستگاه كاري متناسب با subnet مرتبط با آن است يا خير. سپس بررسي اينكه از protocol stack درستي استفاده مي كند و به درستي نيز پيكربندي شده است يا نه. سپس بايد همه اجزاي برنامه هاي مورد نياز را بررسي نمود. اين كار معمولاً از طريق حذف كردن پروتكل ها يا حذف تنظيمات كارت شبكه و نصب مجدد آنها صورت مي گيرد تا از صحت كاركرد آنها اطمينان حاصل شود. اگر همه اين موارد نيز به درستي كار ميكنند, احتمالاً رفع مشكل به دانش تخصصي بيشتر و پيشرفته تري نياز دارد.