بخشی از مقاله

والیبال

تاریخچه
والیبال
در سال 1895 ویلیام جی، مورگان پسر یکی از مهاجران ولزی در ایلات متحده آمریکا، در سالن ورزشی هولیوک (Holyoke YMCA) درماساچوست، یک بازی جدید به نام مینونت (Minonette) طراحی کرد که در این بازی دو تیم در دو طرفیک طناب می ایستادند و به یک توپ بسکتبال ضربه می زدند. در این بازی هر کس حق داشت که فقط یک ضربه به توپ بزند و مجاز نبود که توپ را بگیرد یا نگهدارد. مورگان می خواستبازی طراحی کند که هر کسی در هر جایی بتواند آنرا بازی کند. مورگان متوجه شدهبود که بازی بستکبال را هر کسی نمی تواند بازیکند و به همین دلیل دنبالابداع یک بازیساده بود.
محبوبیت بازی والیبال در بین همین سادگی آن است. در مرحل ائلیه پیدایش بازی «مینونت» در هر تیم 9 نفر در سه ردیف سه تایی بازی می کردند، تمام بازیکنان باید به ترتیب جای خود را با نفربعدی عوض می کردند تا همه در تمام موقعیتهای زمین قرار بگیرند. زمین بازی در ابتدا 50 فوت (15 متر و 24 سانتیمتر) در 25 فوت (7 متر و 62 سانتیمتر) بود که توسطیک تور (که بجای طناب قرار گرفته بود) به ارتفاع حدود دو متر به دو نیمه شده بود.
در کنفرانس YMCA در سال 1896 نام این بازی جدید به نام«والیبال» تغییر پیدا کرد. بعدها تور والیبال را بالاتر برده و در ارتفاع دو متر و 28 سانتیمتر قرار دادند و تعداد بازکنان نیز از 9 نفر به 6 نفر کاهش یافت. زمین بازی نیز کمی بزرگتر شد و توپ بازی نیز که قبلاً از توپ بسکتبال استفاده می شد، سبکتر شد.
اندازه و وزن توپی که ابداع شد از توپی که امروزه استفاده می شود بسیار متفاوتبود. کم کم قوانین و تکنیکهای بازی والیبال بوجود امد و بازیهای قهرمانیاجراشد.
درسال 1918 بازی با ورود تیمهای آمریکایی به فرانسه، به اروپای غربی هم معرفی شد سپس در تمام جهان بازی والیبال شناخته شد. در ژاپن و روسیه بازی والیبال بسیاری پیدا کرد و خیلی محبوب شد. از آن هنگام، بازی والیبال بغیر از یک بازی تفریحی به عنوان یک بازی مسابقه ایو قهرمانی در نظر گرفته شد.
اولین قدام برای سازماندهی و استاندارد کردن بازی والیبال، در المپیک برلین در سال 1936 اتفاق افتاد و نمایندگان 22 کشور جهان در این مورد به بحث پرداختند. اولین مسابقه بین المللی والیبال در 1939 و در بازیهای دانشگاهی جهان برگزار شد. در سالهای جنگ جهانی دوم، بازی والیبال پیشرفت کرد.
بسیاری از سربازان در پادگانها و بسیاری ازاسیران جنگی در بازداشتگاهها والیبال بازی می کردند. قبل از به پایان رسیدن جنگ جهانی دوم، سه کشور فرانسه، لهستان و چکسلواکیاقدام به ایجاد فدراسیون والیبال در کشورشان نمودند. در سال 1946 هنگامی که مسابقه والیبال بین دو تیم چکسلواکی و فرانسه در پاریس برگزار می شد، رئیس فدراسیون والیبال لهستان نیز در آنجا حضور داشت. این حضور باعث شد که سه کشور فرانسه، چکسلواکی و لهستان اقدام به تشکیل فدراسیون جهانی والیبال نمایند.
در ماه آوریل سال 1947 فدراسیون بین المللی والیبال (FIVB) با حضور 14 کشور و با مرکزیت پاریش تأسیس شد. این 14 کشور عبارتبودند از : بلژیک، برزیل، چکسلواکی، مصر، فرانسه، هلند، مجارستان، ایتالیا، لهستان، پرتقال، رومانی، اوروگوئه، ایالات متحده آمریکا و یوگسلاوی.
اولین مسابقه جام جهانی والیبال مردان در شهر پراگ درسال 1949 برگزار شد که در این مسابقات، اتحاد جماهیر شوروی به مقام قهرمانی دست یافت. اولین مسابقه جام جهای والیبال زنان در سال 1952 برگزار شد که در این مسابقات هم اتحاد جماهیر شوروی به مقام قرمانی دست یافت. از سال 1962 مسابقات جام جهانی والیبال هر 4 سال بطور مرتب برگزار می گردد.
زمین بازی والیبال
تمام زمین های والیبال، استاندارد و به یک اندازه هستند. کف زمین والیبال میتواند از کفپوشهای چوبی یا مواد مصنوعی ساخحته شده باشد. فدراسیون بین اللملی والیبال، بازیبر روی سطحی که برای بازیکن خطرناک است را ممنوع اعلام کرده است (سطوح خیس، لغزنده و خشن مثل سیمان). بازی والیبال را می توان در داخل سالن یا در خارج سالن بازی کرد اما اکثر بازیهای مهم در داخل سالن بازی می شوند.
سطح زمین والیبال باید صاف، افقی و یکنواخت باشد. ابعاد زمین بازی 18 متر در 9 متر می باشد که حداقل 3 متر فضای آزاد در اطراف آن باشد. در سالن بازی نیز، ارتفاع سقف باید حداقل 7 متر باشد. در بازیهای مهم جهانی، منطقۀ فضای آزاد باید حداقل 5 متر از خط های کناری و 8 متر از خط های انتهایی فاصله داشتهباشد. فاصله سقف تا کف زمین نیز باید حداقل 5 / 12 متر باشد.
قوانین بازیوالیبال ایجاب می کند که زمین بازی داخل سالن باید از یک رنگ باشد که این رنگ باید روشن باشد. بطور ایده آل منطقه آزاد اطراف زمین باید با رنگ زمین اصلی تفاوت داشته باشد.
قطر خطی که در اطراف زمین کشیده میشود 5 سانتیمتر می باشد. طول زمین 18 متر و عرض آن 9 متر است. یک خط عرضی از وسط کشیده شده و زمین را به دو قسمت مساوی تقسیم می کند.
از خط وسط، دو خط به موازات آن و به فاصله 3 متر در هر نیمه زمین کشیده می شود. این خطوط به نام خطوط حمله معروف هستند و منطقه بین این خطوط و خط مرکزی را منطقه جلو می نامند. منطقه جلو ناحیه ای است که بازیکنان خط عقب از آنجا نمی توانند آبشار بزنند. پشت خط انتهای زمین منطقه سرویس می باشد.
نور و درجه در بازی والیبال اهمیت زیادی دارد. دمای هوا نباید از 10 درجه کمتر و شدت نور نیز باید بین 500 تا 1500 لوکس باشد.
در وسط زمین یک تور به طول 5 / 9 متر و عرض یک متر قرار دارد. یک کابل قابل ارتجاع از بالاینور کشیده شده و تور را محکم نگه می دارد. دو نوار سفید در محل اتصال خط وسط و خط کناری از بالا تا پایین تور کشیده شده است. در دو طرف ان نوارها، دو عدد انتن قرار دارد. قطر این آنتن ها که قابل ارتجاع هم هستند 10 میلیمتر و طول آنها 180 سانتیمتر است که 80 سانتیمتر ان بالاتر از تور قرار می گیرد. این آنتن ها قسمتی از تور را تشکیل داده و محدوده توررا مشخص می کنند. بطور ایده آل این انتنها به رنگ قرمز و سفید هستند تا به راحتی قابل مشاهده باشند.
فاصله کف تا زمین قسمت بالایی تور در بازی مردان 243 سانتیمتر و برای زنان 224 سانتیمتر می باشد. تور توسط دو دیرک (ترجیحاً قابل تنظیم) به ارتفاع 255 سانتیمتر نگهداشته می شود. دیرکها باید بین نیم تا یک متر از خطوط کناری فاصله داشته باشند و نباید توسط سیم یا کابل به زمین ثابت شدهباشند.
در کنار زمین، میز امتیاز نگهدار و نیمکت بازیکنان تیم قرار دارد.
توپ
توپ بازی والیبال گرد بوده و از چرم انعطاف پذیر ساخته شده که تویی ان هم لاستیک (یا مشابه آن) می باشد. محیط توپ بین 65 تا 67 سنتمتر بوده و وزن آن بین 260 تا 280 گرم می باشد.
فشار باد توپ هم باید بین 30 / 0 یا 325 / . کیلوگرم بر سانتیمتر مربع باشد. تمام توپهایی که در یک مسابقه استفاده میشوند باید از خصوصیات مشترکی در مورد محیط، وزن و فشار برخوردار باشند. در بازیهای مهم بین المللی بر اساس قوانین فدراسیون بین امللی والیبال از سه توپ استفاده می شود.
در بازیهایی که از سه توپ استفاده می شود، 6 نفر توپ جمع کن باید وجود داشته باشد که در چهار گوشه از منطقه آزاد و یک نفر هم در پشت هر داور قرار می گیرند. هدف از قرار گذاشتن این توپ جمع آوری کن ها در زمین این است که تیم سرویس زننده به سرعت به توپ دسترسی داشتهباشد.
تجهیزات بازیکنان
تمام اعضاء یک تیم به جز بازیکن لیبرو باید از لباس متحدالشکل استفاده نمایند. رنگ کفشها باید روشن بوده و پاشن نداشته باشند. شماره پیراهن بازیکنان از 1 تا 18 نوشته می شوند.
در مواقعی که لباس هر دو تیم یک رنگ می باشد، بستگی به تیم میزبان دارد که رنگ لباس خود را تغییر دهد. در مواردی که بازی در یک زمین بی طرف برگزار می شود، تیمی که نامش بر روی صفحه امتیازات اول نوشته شده است باید رنگ لباسش را در صورتی که همرنگ با تیم مقابل است تغییر دهد.
بازیکنان نباید از گردنبند، سنجاق یا دستنبد که می تواند برای آنها خطرناک باشد استفاده نمایند.
کفش ها
کف کفشها باید به اندازه کافی راحت و ضخیم باشد تا ضربه ای که بر اثر بالا پریدن و پرش بازیکن ایجاد می شود را به خود جذب کند و از انتقال این ضربه به پا جلوگیری نماید. گاهی اوقات این ضربه به قدری زیاد است که آنرا با سقوط از یک ساختمان چند طبقه مقایسه می کنند.
لباسها
لباسهای بازی والیبال نباید خیلی تنگ باشند. آستین لباسها باید به اندازه کافی ازاد باشد که برای انجام تمام حرکات آزادی کامل وجود داشته باشد. جنس لباسها باید نخی باشد و از والیاف مصنوعی استفاده نشده باشد تا در هنگام زمین خوردن دچار سوزش و سوختگی نشوید. شورتها نیز باید آزاد و شل باشند. بسیاریاز والیبالیستها دارای رانهای قوی هستند یا در اینده دارای رانهای قوی می شوند بنابراین وقتی لباس بازی والیبال می خرید، در خرید شورت دقت بیشتری نمایید که برایتان تنگ نباشد.
از آنجایی که در بسیاری از موارد برای زدن یک توپ نیاز به شیرجه رفتن وجود دارد، به شما توصیه می کنم که از زانوبند و آرنج بند برای محافظت از زانوها و ارنجهایتان استفاده نمایید.
خوب، حالا بهتر است با اصطلاحات بازی والیبال آشنا شویم.
راهنمای
بازی والیبال
یکی از خصوصیت های والیبال و دلیلی که این ورزش عمومیت پیدا کرده است، سادگی ان است. والیبال یک بازیتیمی است که شش بازیکن در هر طرف زمین قرار می کیرند و هدف از آن فرستادن توپ از روی تور به طرف مقابل با استفاده از هر قسمت از بدن می باشد.
هر تیم اجازه دارد سه بار با توپ تماس پیدا کند و آنرا به طرف دیگر تور بفرستد. امتیاز وقتی به یک تیم داده می شود که توپ را در زمین تیم مقابل فرود آورد و آنها نتوانند آنرا قبل از برخورد با زمین برگردانند.
طول مدت بازی در هر سنت فرق می کند و محدودیت زمانی وجود ندارد. تعداد سیت ها و طول آن، مدت مسابقه را مشخص می کند. در بازیهای بین المللی هر تیمی که بیشترین ست را از 5 ست مسابقه برنده شود پیروز مسابقه است، ولی در بازیهای محلی تیمی که بیشترین ست از 3 سترا برنده شود، پیروز خواهد بود. برای پیروز شدن، در یک ست، تیم باید در ست های1 تا 4 به امتیاز 25 و در ست پنجم به امتیاز 16 دست پیدا کند. در ست پنجم در امیتاز 8 تیم ها زمین خود را عوض می کنند. در قوانین جدید برای کسب امتیاز لازم نیست که تیم سرویس را زده باشد. فقط کافی است توپ را در زمین تیمحریف فرود آورد تا امیتاز نصیب تیم شود.
تیم
هر تیم شامل 12 بازیکن با شماره های 1 تا 18 می باشد، ولی فقط 6 بازکین میتوانند در زمین بازیکنند. بازیکنانی که بازی را شروع می کنند شماره آنها باید توسط مربی قبل ازبازی به داور مسابقه داده شود. این بازیکنان، بازکنان آغاز کننده هستند. شش بازیکن دیگر جانشین ها هستند و می توانند روی نیمکت ذخیره ها که در کنارزمین برای آنها تهیه شده بنشینند یا در کنار زمین در منطقه ای که برای آنها در نظر گرفته شده خود را گرم کنند.
هر تیمی باید یک کاپیتان معرفی کند. نقش کاپیتان علاوه بر راهنمائی و هماهنگ کردن تیم نقش رابط بین بازیکنان و داورهای مسابقه را نیز دارد. کاپیتان تنها فردی است که اجازه دارد با داور صحبت کند، همچنین او تنها فردی است که می تواند از داور بخواهد تا تور، توپ یا شرایط دیگر.
بازی را کنترل کند البته اگر احساس کند که شرایط بطور صحیح اجا نمی شود یا مناسب نیست. یقیناً، کاپیتان باید با قوانین بازی آشنا باشد، و همچنین در صورت لزوم باید قادر باشد مؤدبانه به داور نزدیک شود بدون اینکه عصبانی شود، حتی اگر تصمیم داور اشتباه باشد.
این خیلی مهم است که تمام اعضاء تیم، چه آنهائی که داخل زمین و چه آنهائی که خارج از زیمن هستند یا روحیۀ مناسب ورزشکاری در بازی شرکت کنند. هر گونه رفتار غیر ورزشی در هنگام مسابقه نتیجه اش تنبیه از طرف داور خواهد بود و تصمیم داور باید از طرف بازیکن خطا کار پذیرفته شود.
ترکیبها
ترتیب بازی با چرخاندن سکه در هوا تعیین می شود، این کار با حضور داورها و کاپیان های دو تیم انجام می گیرد. کاپیتان برنده می تواند اولین سرویس، یا زمین را انتخاب کند. بازیکنان باید طبق ترکیبی که به داور داده می شود در مناطق خود قرار گیرند. محل قرار گرفتن بازیکنان تیم در بازی بسیار مهم می باشد چون چرخش بازیکنان در خلال بازی یکی از قسمتهای مهم بازی والیبال می باشد.
زمانی که سرویس زده می شود همۀ بازیکنان باید در محل خود قرار داشته باشند و در دو ردیف سه بازیکنی قرار بگیرند. لازم نیست که بازکنان حتماً در یک خط مستقیم قرار گیرند.
سه بازکنی که نزدیک به تور هستند خط جلوئی را تشکیل می دهند و مناطق 4 (چپ)، 3 (مرکز) و 2 (راست) را پوشش میدهند. این شماره ها شمارۀ ُپیراهن بازیکنان نیستند، بلکه مناطقی است که در آن قرار می گیرند. سه بازیکن خط عقب هستند و مناطق شمارۀ 5 (چپ)، 6 (مرکز) و 1 (راست) را اشغال می کنند. تمام بازیکنان خط عقب باید دورتر از خط یک سوم (جلو) قرار گیرند. بازیکنان هر دو تیم باید این وضعیت را در هر سرویس حفظ کنند تا اینکه سرویس بازیکنانش به اندازۀ یک منطقه در جهت عقربه های ساعت چرخش می کنند. تیمی که سرویس را از دست داده چرخشی انجام نمی دهد. به این ترتیب می بینید که نوبت سرویس زدن به تمام بازیکنان خواهد رسید. ترتیب چرخش، به همتن شکل که در کاغذ امتیاز در شروع ست نوشته شده باید در تمام طول بازی بماند. بمحض اینکه سرویس زده شد بازیکنان ازاد هستند به هر منقطه ای از زمین که مایل هستند بروند. در هر ست جدید می توان ترتیب چرخش را عوض کرد و بازیکنان ذخیرخ را به داخل بازی آورد. تا شش تعویض برای هر ست می توان انجام داد. هر بازیکن ذخیره ای که در خلال یک ست وارد بازی می شود می تواند دوباره با شخصی که جانشین او شده تعویض گردد. تعویض باید با اجازۀ داور و زمانی که بازی در جریان نیست انجام گیرد.
سرویس
سرویس توسط بازیکنی که در قسمت عقب زمین سمت راست (منطقۀ 1) قرار دارد با یک دست باز یا بسته یا هر قسمتی از دست زده می شود و توپ باید از روی تور و بین دو آنتن روی تور عبور کرده و به زمین تیم مقابل برود. این شروع بازی می باشد. تیمی که اولین سرویس را می زند شروع کنندۀ ست های 2 و 4 خواهد بود و سرویس کنندۀ ست پنجم در پایان ست چهارم با چرخاندن سکه در هوا تعیین می شود. بمحض عوض شدن سرویس، بعد از چرخش، بازیکنی که در منطقۀ 2 تیم دریافت کننده قرار داشت زنندۀ سرویس خواهد شد.
زنندۀ سرویس باید در پشت خزط انتهای زمین قرار بگیرد و می تواند به هر نقطه ای پشت خط برود و سرویس خود را بزند. زنندۀ سرویس در هنگام زدن سرویس باید مواظب باشد پایش خط انتهای زمین را لمس نکند یا به منطقه ازاد کنار زمین نرود. بازکن زنندل سرویس جهشی بعد از زدن توپ می تواند داخل یا خارج زمین یا خارج زمین فرود آید.
وقتی که داور سوت شروع را می زند بازیکن 5 ثانیه وقت دارد تا توپ را بزند. برای زدن یک سرویس صحیح، توپ باید با یک یا هر دو دست بالا انداخته شود و سپس با هر قسمتی از دست به توپ ضربه زده شود.
بازیکنان تیم زنندۀ سرویس زنندۀ سرویس را پنهان کنند. به عبارت دیگر آنها باید اجازه بدهند تا بازیکنان تیم مقابل بتوانند توپ و زنندۀ سرویس را بطور واضح ببیند.
تماس با توپ
هر تیم برای عبور دادن توپ از روی تور مجاز است سه بار توپ را لمس کند. توپ باید بعد از تماس سوم از روی تور عبور کند در غیر این صورت یک امتیاز از دست داده می شود و سرویس به تیم مقابل داده خواهد شد.
به هر حال، بازیکنان منطقۀ یک سوم ممکن است برای دفاع آبشار تیم مقابل به هوا بپرند. اگر توپ در زمین مدافعان باقی بماند تماسی که در هنگام دفاع صورت گرفته شمارش نخواهد شد و اولین تماس محسوب نمی شود. هربار که توپ از یک بازیکن به بازیکن دیگر پاس داده شود یک تماس محسوب می شود، یا هر وقت توپ با بازیکن تماس پیدا کند یم تماس به شمار می آید. بازیکنان اجازه ندارند دوبار متوالی توپ را لمس کنند (به جز مواقعی که دفاع انجام می گیرد).
بازیکن نباید اجازه دهد توپ در دستانش استراحت (مکث) کند. اگراین عمل اتفاق بیفتد خطای نگهداشتن توپ اعلام خواهد شد.
بازیکنان خط جلو می توانند از هر نقطه ای از زمین خودشان حمله کنند. اما بازیکنان خط عقب باید مطمئن شوند که در هنگام پریدن برای آبشار زدن پایشان از خط یک سوم عبور نکرده و یا با آن تماس پیدا نکرده باشد. در صورتی بازیکنان خط عقب می توانند از منطقه داخل خط یک سوم به تیم مقابل حمله کنند که توپ پائین تر از خط افقی بالای تور باشد.
خطاها
خطاهائی که سبب از دست دادن سرویس و یا امتیاز به تیم مقابل می باشد، بشرح زیر است :
(A) توپ زمین را لمس کند.
(B) توپ ساز روی توربین دو آنتن عبور نکند.
(C) توپ از زیر تور عبور کند.
(D) توپ با آنتن روی تور برخورد کند.
(E) توپ بیشاز سه بار بوسیلۀ تیم لمس شود.
(F) دو بازیکن بطور همزمان توپ را بالای تور نگهدارد.
(G) توپ لحظه ای در دستان بازیکن نگهداشته شود (نگهداشتن توپ).
(H) توپ دوبار متوالی بوسلۀ یک بازیکن للمس شود.
(I) توپ به بیرون خطوط اطراف زمین فرود آید، یا بازیکنی یا شیئی را بیرون زمین لمس کند بدون اینکه تماس اول توسط تیم مقابل انجام گرفته باشد (توپ اوت است).
(J) بازیکن تور یا آنتن را لمس کند.
(K) توپ، بازیکن هم تیم را بعد از زدن سرویس لمس کند.
(L) توپ با آنتن برخورد کند یا ازتور عبور نکند و یا ناحیه بین دو انتن عبور نکند.
(M) در هنگام سرویس زدن جلوی دید بازیکنان را گرفتن.
(N) خطای اشتباه قرار گرفتن در منطقه تعیین شده.
(O) خطای چرخ.
(P) تعویض غیر قانونی.
(Q) تداخل با رقیب در هنگامی که او سعی به زدن توپ دارد.
(R) وارد زیمن تیم حریف شدن.
(S) حمله به توپی که هنوز در زمین تیم مقابل است.
(T) دفاع کردن از ناحیه بیرون انتن.
(U) دفاع کردن از ناحیه بیرون آنتن.
(W) بلوک کردن توسط بازیکنان خط عقب.
(X) بازیکن توسط داور جریمه گمراه کردن دریافت کند.
موارد بالا طبق قوانین بازی خطا می باشند. شما همچنین برای هر گونه گمراه کردن جریمه خواهید شد. اما در موارد خشونت نسبت به داورها یا بازیکنان دیگر بدون اخطار قبلی از بازی اخراج خواهید شد. هرگز با داورها بحث نکنید و بازی را با روحیۀ خوب انجام دهید تا از بازی والیبال لذت ببرید.
بعد از صحبت کردن دربارۀ تنظیم نظم و قانون بازی بالاخره می رسیم به داورها.
داورها
بازی توسط دو داور کنترل می شود. داور اول و داور دوم. داور اول در نهایت بازی را کنترل می کند و در کنار خط و تقریباً 50 سانتی متر بالاتر از بالای تور قرار می گیرد. داورد دوم در مقابل داور اول و نزدیک میز امتیاز نگهدار و نیمکت ذخیره ها قرار می گیرد.
به طور ایده آل چهار خط نگهدار که در چهار گوشۀ زمین قرار می گیرند داور را یاری می دهند. آن ها مشخص می کنند که آیا توپ داخل یا خارج زمین بوده، و یا بازیکن تماس پیدا کرده است. هر خط نگهدار از یک پرچم برای جلب توجه داور استفاده می کند. اگر داشتن چهار خط نگهدار در یک بازی محلی امکان نداشته باشد دو خط نگهدار کافی خواهد بود و هر کدام از آنها در گوشه ای از زمین مخالف یکدیگر قرار می گیرند.
امتیاز نگهدار پشت میزی در طرف دیگر زمین مقابل داور اول قرار می گیرد. امتیاز نگهدار مسئول نوشتن نام و شمارۀ بازیکنان و نام مربی تیم قبل از شروع هر بازی میباشد. امتیاز نگهدار نه تنها امتیازها را یادداشت می کند بلکه تعداد تایم اوت ها و تعویض های انجام شده و همچنین ترتیب چرخش صحیح بازیکنان را زیر نظر می گیرد.
قوانین تمام بازیها همیشه جای تفسیر دارد و همیشه اشکالات تکنیکی وجود دارد. در صفحات بعدی نکاتی که در صفحات قبل ذکر نشده است تحت عنوان سؤال و جواب در مورد قوانین آورده شده است. چیزی که شما باید بخاطر داشته باشید این است که والیبال یک بازی ساده است، بنابراین با دوستانتان وارد زمین شوید و شروع به بازی کنید. بزودی در خواهید یافت که این بازی چقدر لذت بخش و ساده است.
تکنیک
برای والیبال بازی کردن شما باید قادر باشید پنج عمل سرویس زدن، رساندن توپ به پاسور، پاس دادن، آبشار زدن و دفاع کردن را انجام دهید. ما قوانین هر یک از این قسمتها را بیان می کنیم و تکنیکهائی را که احتیاج است در آنها مهرت پیدا کنید را به شما می آموزیم.
والیبال کلاسیک والیبال سه بار تماس است :
1 ) دریافت کردن و رساندن توپ به پاسور
2 ) پاس آبشاری دادن
3 ) آبشار زدن
بعئ از زدن سرویس، بازیکن تیم مقابل توپ را دریافت و به پاسور اصلی تیم می رساند. پاسور نزدیک تور قرار دارد و توپ را برای آبشار زدن بالا می فرستد تا آبشار زن به هوا بپرد و توپ را در زمین تیم مقابل فرود آورد. تیم مدافع سعی به جلوگیری از انجام چنین عملی توسط تیم حمله کننده می کند و آنها سعی می کنند توپ را بلوک کنند یا در صورت امکان آنرا مهار کرده و به بازی ادمه دهند.
سرویس
در هنگامسرویس نکات زیر را باید رعایت کنید :
(a) توپ باید به هوا پرتاب شود و با هر قسمتی از دست زده شود.
(b) توپ نباید با آنتن تماس پیدا کند.
(c) توپ باید در زمین تیم مقابلباروی خطوط اطراف آن فرود آید.
(d) توپ به هر قسمتی از زمین تیم مقابل می تواند فرستاده شود.
(e) شما فقط یکبار می توانید سرویس را بزنید.


روشهای مختلفی بای زدن سرویس وجود دارد که همۀ انها کارآمد می باشند و بهتر است همۀ انواع آنرا تمرین کنید. اما شکی نیست که در می یابید یکی از آن ها را بهتر از بقیه انجام می دهید. هر چه مهارت شما در زدن سرویسهای مختلف بیشتر باشد شانس بهتری برای گمراه کردن تیم مقابل خود خواهید داشت.
هر نوع سرویسی که می زنید ضروری می باشد که قادر به کنترل آن بوده و توپ را در هر نقطه ای از زمین تیم مقابل که مایل هستید فرود آورید. همیشه نقطه ای از تیم مقابل را که به نظرتان ضعیف می آید انتخاب کرده و سرویسها را به آن بزنید. اما یک مربی خوب بازیکنان تیم را در ابتدای بازی طوری در مناطق مختلف قرار می دهد که بعد از انجامهر چرخش نقطۀ ضعیفی بوجود نیاید.


همیشه سعی کنید در هنگام زدن سرویس به تیم مقابل خود حمله کنید و مسیر و سرعت توپ را هر بار تغییر دهید. این ارزش آنرا دارد که هر بار یکی از بازیکنان تیم مقابل را انتخاب و توپ را به سمت او بزنید. ممکن است که تصمیم بگیرید به کسی که جانشین بازیکن دیگری شده است توپ را بزنید با علم به ابنکه اگر این بازیکن خوب بود او را از ابتدای بازی در ترکیب تیم اصلی قرار می دادند. این همیشه ارزش آنرا دارد که توپ را به سمت پاسوربا بازیکنی که آبشار را می زند فرستاد. چون با زدن اولین ضربه به توپ توسط یکی از آنها سرعت خط حملۀ آنها کاهش یافته و به این طریق یکی از بازیکنان کلدی تیم مقابل را از موقعیت حمله خارج می کنید.


سرویس زدن یکی از مهارتهای والیبال می باشد که شما کنترل کامل روی آن دارید، قبل از زدن سرویس سعیکنید حواس خود را متمرکز کنید و مطمئن شوید که پاهاتان در منطقه سرویس قرار دارد و به طرف زمین مقابل نگاه کنید. فراموش نکنید که سرویس زدن وسیله ای برای واردار کردن تیم مقابل به بازی با توپ است. بنابراین سعی کنید تا حد امکان اینکار را برای آنها مشکل کنید.


بعد از زدن سرویس در جای خود ثابت قرار نگیرید و فکر نکنید که با زدن سرویس وظیفۀ شما تمام شده است، اینطور نیست، شما باید فوراً به زمین بازی برگردید.
انواع سرویس
حالا ما به سهنوع سرویس نگاه می کنیم ، سرویس به روش زیر توپ زدن، سرویس تنیسی، و سرویس آسیاب بادی.


اولین نوع سرویس که به آن می پردازیم سرویس زیر توپ زدن است. این ابتدائی ترین نوع سرویس است و شما باید در /ان مهارت پیدا کنید. شما متوجه خواهید شد که دراین نوع سرویس کنترل توپ بسیار آسان است، اما سرویس قدرت چندانی ندارد. برای زدن سرویس دست را ببندید و توپ را با دست دیگر بالا بیاندازید سس دست سرویس زننده را از عقب به جلو بیاورید. و در ارتفاع تقریبی کمر با مشت یا مچ به زیر توپ ضربه بزنید. دنبال کردن حرکت دست پس از زدن ضربه به توپ بسیار مهم می باشد.


پاها نیز در هنگام زدن سرویسنقش مهمی دارند. برای داشتن تعادل پاها باید از یکدیگر فاصله داشته و زانوها خم شوند. سرویس سادۀ زیر توپ زدن مانند تمام سرویسها می تواند طوری زده شود که توپ در هوا چرخش کند و دریافت آن را توسط تیم قابل دچار اشکال نماید. برای زدن سرویس چرخشی دست زنندۀ سرویس را در لحظۀ تماس با توپ به کنار توپ ببرید.


سرویس تنیسی، همانطور که از نامش پیداست یک سرویس از بالای سر همانطور که در سرویس در بازی تنیس می باشد انجام می گیرد.
سرویس می تواند در حالتایستادن ثابت یا در حالت رفتن به جلو برای قدرت دادن به سرویس زده شود. اگر سرویس را با رفتن به سمت جلو انجام می دهید مراقب باشید در لحظۀ تماس با توپ پای شما داخل منطقه سرویس باشد ( به عبارت دیگر داخل زمین نباشد). سعیر کنید بدنتان مستقیماً روبه تور باشد و پاهان به اندازۀ عرض شانه ها از یکدیگر فاصله داشته باشند، اگر با دست راست سرویس می زنید پای چپ خود را جلو بگذارید. توپ را بطور عمودی به ارتفاع 5 / 1 متر بالای سر خود بیندازید. دست زنندۀ سرویس باید آماده زدن ضربه به توپ باشد.


توپ با دست باز و بازوی مستقیم زده می شود؛ این عمل باعث می شود که توپ مسیر خود را با انحناء طی کند. در هنگام دنبال حرکت، دست باز را مستقیم نگهدارید. بعد از زدن سرویس به دلیل حالتی که داشته اید به زمین بازیوارد خواهید شد. تمام عملیات سرویس باید بطور پیوسته انجام گیرد. فراموش نکنید که در حد امکان به سرعت به زمین بازی برگردید.
سرویس جهشی یکی دیگر از انواع سرویسها می باشد که از بالای سرزده می شود و اخیراً عمومیت پیدا کرده و بیشتر توسط بازیکنان مرد مورد استفاده قرزار می گیرد و زنها کمتر از آن استفاده می کنند.

در متن اصلی مقاله به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر مقاله آن را خریداری کنید