بخشی از مقاله
چکیده
اگرچه هنگام نصبا، اعمال پوشش غالب سازههای فلزی دریایی همچون پایههای اسکله ها، پلت فرم ها 8 لولههای أنتقال حتی المقدور خارج از آب انجام می شود اما جوشکاری اتصالات ثار بلو بهره برداری و تعمیرات حین نگهداری، مستلزم امکان پوشش دهی مناسب آنها در زیر آب است. ترمیم پوشش سازههای فلزی خیس اسکله و یا غوطه ور در آب در این مقاله بررسی شده است. رزین اپوکسی با ساخت کتتده نوع کتیمین پوشش مناسب برای این سازهها است. فرمولاسیون کتیمین (ketimine) و نحوه سخت شدن اپوکسی با آن بررسی شده است و تأثیر انواع کتیمین ها در عملکرد سیستمهای پوشش برای سازههای خیس مطالعه شده است. یک بتونه اپوکسی تولیدی یک شرکت سازنده داخلی ازمایشی گردیده است. این بتونه به منظور پوشش سطوح خیس در محیط آزمایشگاهی و سطوح غوطه ور در آب اعمال شده است و آزمایشهای کنترل کیفیت لازم بر ورقه های اعمال شده انجام گرفته است و نتایج ارائه شده است. عملکرد بتونه مناسب ارزیابی گردید.
واژههای کلیدی: پوشش دهی زیرآب، رزین اپوکسی، بتونه اپوکسی، آزمون مه نمکی،
مقدمه :
سازههای فلزی غوطه ور در آب خوردگی شدیدی دارند، کاهش نرخ خوردگی آنها به دو روش حفاظت کاتدی سازه و پوشش مناسب آن امکان پذیر است. پوشش برخی سازهها همچون پایههای اسکله ها و لوله های انتقال سیال که در دست احداث هستند در خارج از آب انجام می گیرد. اما تعمیر و نگهداری سازههای مغروق به مدت طولانی، مستلزم امکان پوشش دهی آنها در زیر آب است. ترمیم پوشش سازههای فلزی مغروق توسط پوششهای خاصی از نوع رزین اپوکسی در این مقاله بررسی شده است. عوامل موثر در کیفیت این پوششها، نحوه پخت این پوشش ها و آزمایش کنترل کیفیت آنها ذکر خواهد گردید. بر روی یک بتونه اپوکسی ارسالی از یک شرکت سازنده داخلی ارزیابی لازم صورت پذیرفته است و نتایج کیفی تفسیر می شود. استفاده از این پوشش ها برای سازههای فلزی، پایه های اسکله ها و پلت فرم ها در نواحی کاملاً مغروق، زیر خط آبخور توصیه میشود. از متداولترین پوششهای مذکور، سیستمهای اپوکسی با سخت کننده کتیمین است. معمولاً پوششهای پایه رزین اپوکسی خواص محافظت خوردگی بسیار خوبی دارند و برای محیطهای سخت خورنده در ساحل و در دریا کاربرد دارند. این پوششها یک پوشش دو جزئی هستند که جزء سخت کننده آنها پلی آمین یا پلی آمید است و برای محافظ خوب بصورت سیستمهای دو یا سه لایه استفاده می شوند. البته غالب این پوشش ها برای اعمال در محیطهای خشک و بر سطوح غیر مرطوب طراحی و فرموله می شوند. وقتی که پایه فلزی در بستری از آب نصب شده باشد، سیستمهای متداول بدلیل ضعیف بودن چسبندگی بر سطح مرطوب یا خیسی قابل استفاده نیستند. برای سطوح غوطه ور در آب یا سطوح مرطوب، ضروریست عامل پخت کننده (هاردنر) تغییر یابد و اغلب کتیمین ها کاربرد دارند. کتیمینها ترکیباتی هستند که دارای عوامل آمین و کتن می باشند. کتیمین ها در تماس با آب آمین آزاد رها کرده و با رزین اپوکسی واکنش می دهند و سخت می شوند. تأثیر انواع کیتامین ها در عملکرد سیستمهای پوششی در مقالات مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است .
ثتورى دریا از محیط های بسیار خورنده بشمار می رود. وجود یونهای خورنده، تلاطم، عوامل میکروبی و آب در تشدید خوردگی آن نقش مهمی دارند و معمولاً روشهای مختلف جهت نگهداری سازه های غوطه ور در آن بکار گرفته می شود. پوشش ها متداولترین، قدیمی ترین و وسیع ترین روشهای کاهش نرخ خوردگی سازههای مدفون در بستر یا مغروق در آب هستند. روشهای دیگری چون حفاظت کاتدی نیز در بیشتر تأسیسات بصورت مضاعف همراه با پوشش بکار می روند. بدلیل خوردگی شدید آب، تخریب پوشش سازههای مغروق بسیار سریع اتفاق می افتد. غالباً عمر مفید روکش های دریایی را کمتر از ۵ سال اعلام می نمایند و ترمیم پوشش تأسیسات نصب شده پس از ۲ یا ۳ سال ضروری است. تعمیرات رنگ مورد استفاده در کشتی ها و شناورها غالباً بر روی داک و در خارج از آب صورت میپذیرد. سیستمهای پوشش مختلف رنگهای دریایی توسط نویسنده ارائه شده است [۵]. برای پایه اسکله ها و پلت فرم ها و لوله های نصب شده در بستر آب، امکان بیرون آوردن سازه جهت تعمیر پوشش وجود ندارد. بدین منظور اگرچه در ابتدا پوششهای فوق العاده مقاوم در این سطوح بکار می رود اما در نهایت پس از گذشت چند سال، ترمیم پوشش در زیر آب ضروری می نماید. پوشش هایی که بر پایه فلزی در شرایط خشک اعمال می شوند، چسبندگی بسیار خوبی دارند اما وقتی اعمال رنگ در زیر آب انجام می گیرد مشکلات کاملاً حاد شده و چسبندگی یکی از مهمترین معضلات می شود. چسبندگی بر سطح تر بسیار کم است و در عین حال از فاکتورهای مهم و موثر در خواص پوشش نهایی است
