بخشی از مقاله
گزارش كار آزمايشگاه تكنولوژي بتن
- در این مقاله از تصویر و فرمول استفاده شده است که در سایت قابل نمایش نیست -
هدف: آزمايش استاندارد براي تعيين جرم حجمي سيمان
تجزيه و تحليل تئوري آزمايش: جرم جسمي سيمان همان جرم واحد حجم ذرات جامد است و اين آزمايش براي تعيين جرم جسمي سيمان به كار ميرود. سيمان و جرم حجمي سيمان عموماً در ارتباط با طرح و كترل مخلوطهاي بتني مورد استفاده قرار ميگيرد.
سيمان P
شرح دستگاهها و وسايل:
1- بالن لوشاتليه: بالن استانداردي است كه داراي مقطع دايرهاي است. مقطع پاييني بالن ظرفيتي در حدود 250 ميليليتر دارد. اين بالن بايد از شيشه شفاف ساخته شده باشد و بايد درجهبندي 1/0 ميليليتر درجهبندي شده باشد.
2- نفت سفيد خالص يا مادة نفتي ديگر كه در تعيين جرم حجمي سيمان به كار ميرود.
روش آزمايش: بالن را با نفت يا مايع ديگر تا علامتهاي 0 و 1 ميليليتر كه در روي ساق وجود دارد، پر ميكنيم. پس از ريختن نفت ، در صورت لزوم، بهتر است قسمت بالايي بالن را خشك كنيم تا مواد در آن قسمت بالن نچسبند. بعد از ريختن نفت، عود مقابل تراز، بالاي مايع را به عنوان اولين عدد، قرائت ميكنيم. مقداري سيمان را وزن نموده و به تدريج و با دقت به داخل بالن ميريزيم، پس از آنكه تمام سيمان به داخل بالن انتقال داده شد، درپوش بالن را گذاشته و آن را به آ‌رامي تكان ميدهيم تا حباب داخل سيمان خارج شود. بهتر است اين تكان به صورت مايل و به آرا مي انجام شود. بعد از آنكه هيچ حبابي از طرف سيمان به با لا نيامد، بالن را ثابت نگه داشته و سطح مايع را قرائت و آن را يادداشت ميكنيم و با توجه به فرمول بالا، P سيمان را به دست ميآوريم.
اطلاعات و نتايج به دست آمده: در اين آزمايش، ما با توجه به امكانات زم اني و مكاني،از 15 گرم سيمان و 41 cc بنزين در آزمايشگاه استفاده كرديم. بنزين را داخل بالن ريختيم و با افزودن 15 گرم سيمان، حجم مخلوط به cc46 رسيد. در نتيجه از فرمول مورد نظر وزن جسمي سيمان را محاسبه كرديم:
سيمان P
بحث و تفسير و مقايسه با استانداردها: طبق استانداردهاي موجود، جرم جسمي سيمان، (25/3-3) گرم بر سانتيمترمكعب ميباشد كه با توجه به نتيجه به دست آمده در آزمايشگاه عدد حاصل مورد قبول است.
نتيجهگيري و عوامل خطا و پيشنهادات و اصلاحات:
عوامل خطا در اين آزمايش ميتواند از قبيل، استفاده از بالن كثيف، مخلوط نشدن كامل سيمان با نفت، … ميباشد.
به طور كلي:
در طرح و كنترل مخلوطهاي بتن، جرم حجمي را به صورت چگالي بيان ميكنند. اين چگالي يك عدد بدون بعد است:
سيمان P يا سيمان P = جرم حجمي سيمان = SP
106 1
جرم جسمي آب در cc40
منابع و مراجع:
1- C188-89-ASTM
2- كتاب دستورالعملهاي آزمايشگاه بتن، تأليف: مهندس شاه نظري.
هدف: آزمايش استاندارد براي تعيين غلظت نرمال سيمان
تجزيه و تحليل تئوري آزمايش: مقدار آب لازم جهت تهيه خمير سيمان با غلظت نرمال مناسب، از طريق اين آزمايش به دست ميآيد. اين مقدار، ميزان آبي است كه تمام ذرات سيمان براي تكميل واكنش هيدريتاسيون نياز دارد.
مقدار آب خمير نرمال = غلظت نرمال سيمان
وزن سيمان خشك
شرح دستگاهها و وسايل:
1- ترازو: اين ترازو بايد با مشخصات استاندارد ASTM-C-1005 مطابقت داشته باشد.
2- ويكات: اين دستگاه شامل دو قسمت كلي ميباشد. قسمت اول ثابت (پايه) و قسمت دوم متحرك (ميله) است. ميله متحرك ويكات به وزن 300 گرم ميباشد. قسمت انتهايي ميله متحرك به فاصله حداقل mm50 داراي قطر mm10 است و قسمت بالايي اين جسم متحرك داراي سوزن به قطر mm1 و طول mm50 ميباشد. در روي قسمت ثابت يك صفحه مربعي نفوذناپذير به ابعاد mm100 وجود دارد كه محل قرارگيري خمير سيمان ميباشد. در قسمت بالايي جسم ثابت، صفحة درجهبندي براي مشاهده اعداد با دقت mm1/0 با مقياس استاندارد وجود دارد.
3- استوانه مدرج شيشهاي: استوانهاي كه حجم mm200 يا mm250 را داشته و شرايط استاندارد ASTM C490 را داشته باشد.
روش آزمايش: روش آزمايش شامل سه قسمت است:
الف- آماده كردن خمير سيمان: 650 گرم سيمان را با مقدار مشخصي آب مخلوط ميكنيم. اين مقدار آب، همان مجهول كلي است كه ما به دنبال آن هستيم.
ب- قالبگيري نمونة آزمايش: پس از پوشيدن دستكش به سرعت خمير سيمان ساخته شده را تقريباً به شكل توپ درميآوريم. سپس آن را 6 بار از اين دست به آن دست پرتاب ميكنيم طوري كه گلوله نسبتاً كروي ايجاد شود. گلوله را در يككف دست گرفته و آن را از انتهاي گشادتر حلقه كه در دست ديگر است به داخل حلقه فشار ميدهيم، طوري كه حلقه كاملاً از خمير پر شود. با يك حركت كف دست خمير اضافي را از انتهاي بزرگتر حلقه برميداريم و سپس حلقه را برعكس كرده و از قسمت گشادتر روي صفحة پاييني ويكات قرار ميدهيم. سپس با استفاده از شيشه، قسمت رويي حلقه را كه خمير اضافي روي آن قرار دارد را برش ميدهيم و در صورت لزوم سطح حلقه را صاف ميكنيم. بايد توجه شود كه در طي عمليات صاف كردن و پر كردن حلقه، خمير سيمان فشرده نشود.
ج- تعيين غلظت: ميله را طوري قرار ميدهيم كه قسمت باريكتر آن در پايين باشد. سپس ميله را روي قسمت رويي خمير سيمان ثابت كرده و عقربة مربوط بر روي درجهبندي رار وي صفر ثابت ميكنيم و بلافاصله ميله را رها كرده و عدد نشان داده شده روي درجهبندي را قرائت ميكنيم. بايد توجه كنيم كه تمامي اين مراحل يعني بعد از آماده كردن قالب نمونهگيري، نبايد بيش از 30 ثانيه طول بكشد. اگر ميله 50 ثانيه پس از آزاد كردن به مقدار 1 10 ميليمتر در خمير نفوذ كند، غلظت خمير نرمال مورد تأييد است.
اطلاعات و نتايج به دست آمده:
با توجه به شرايط موجود، ميزان سيمان مورد مصرف 400 گرم را به عنوان پايه در نظر گرفته و مقدار آب بين 26 تا 33 درصد وزن آب، از مقدار سيمان مصرفي را در آزمايشات متعدد مورد بررسي قرار داديم.
با گرفتن نمونههاي مختلف با درصدهاي مختلف به يك نتيجهگيري غيرعملي رسيديم و آن عددي در بين 26 تا 30 درصد بود و بهترين نمونهي ساخته شده حدود 28% تعيين شد:
آب cc112 = 400 × 28 %
28/0 = 112 = غلظت نرمال
400
بحث و تفسير و مقايسه با استانداردها:
غلظت استاندارد مورد نظر با توجه به ميزان آب حدود 26 تا 33 درصد موردقبول است و ما با توجه به آزمايشات مختلف به نتيجه 26 تا 30 درصدا به عنوان رنج مناسب رسيديم كه مورد قبول است.
نتيجهگيري و عوامل خطا و پيشنهادات و اصلاحات:
با توجه به نحوة آزمايش و اعداد به دست آمده مقدار آب لازم براي رسيدن به غلظت نرمال سيمان با دقت 1/0 درصد محاسبه و نسبت آن به وزن خشك با دقت 5/0 درصد محاسبه ميگردد.
اين آزمايش در هنگام انجام توسط گروه با هيچكدام از درصدهاي بالا به نتيجه نرسيد كه اين نشاندهندة نحوهي نادرست انجام آزمايش است. عواملي چون دما و رطوبت محل آزمايش، نپوشيدن دستكش، فشرده شدن خمير سيمان در مرحله قالبگيري نمونه و يا لرزشهاي هنگام انجام كار و يا شايد مشكل در نوع و خاصيت سيمان موجود در آزمايشگاه، تنها دلايلي بود كه به نظر من در دست انجام نشدن آزمايش اثر داشت.
منابع و مراجع:
1- ASTM C187-86، ASTM C1005، ASTM C490، ASTM C305.
2- كتاب دستورالعملهاي آزمايشگاه بتن، تأليف: مهندس شاه نظري.
هدف: آزمايش استاندارد براي تعيين زمان گيرش نهايي سيمان
تجزيه و تحليل تئوري آزمايش: اين آزمايش وسط سوزن ديكات براي تعيين زمان گيرش نهايي سيمان ميباشد. گيرش نهايي سيمان يعني، تعيين سرعت سخت شدن خمير سيمان و تغييرات مايع به جامد آن را نشان ميدهد.
شرح دستگاهها و وسايل:
1- پيمانههاي مدرج شيشهاي: اين پيمانهها بايد داراي ظرفيت 200 تا 250 ميليليتر بوده و داراي مشخصات ASTM C490 باشد.
2- ترازو
3- ويكات: كه داراي سوزن به قطر mm1 و طول mm50 است.
روش آزمايش:
خمير سيمان توليد شده در آزمايش قبلي را با همان ويژگي در نظر گرفته و يا ادامة آزمايش قبل را انجام ميدهيم. بعد از قالبگيري نمونة ساخته شده و بريدن و صاف كردن آن درون حلقه، بلافاصله نمونة آزمايش را در اتاق رطوبت گذاشته و هر بار پس از انجام آزمايش و آن را مجدداً داخل اتاق رطوبت قرار ميدهيم و توجه بايد داشته باشيم كه در طول آزمايش نمونه در زير ويكات ثابت است. براي تعيين زمان گيرش، بعد از قالبگيري صحيح بنابر توضيحات قبل، لولة متحرك ويكات را از طرفي كه سوزن ويكات به آن پيچ ميشود را در قسمت پايين آن قرار ميدهيم و سوزن مورد بحث را روي سيمان صاف شده داخل حلقه، ثابت كرده و آن را رها ميكنيم. اين كار را با پريود زماني 15 دقيقهاي انجام ميدهيم و بعد از انجام هر بار آزمايش نمونه را داخل اتاق رطوبت قرار ميدهيم. زماني كه سوزن ويكات،در حدود mm25 يا كمتر داخل خمير نفوذ كرد، زمان گيرش اوليه است. ميزان نفوذ سوزن در زمانهاي min15 و min30 و min45 و min60 يعني نتايج آزمايشهاي نفوذ را ثبت كرده و با درونيابي زمان متناظر با 25 ميليمتر نفوذ، يعني زمان گيرش اوليه را به دست آورده و زمان گيرش نهايي را بدين شكل تعريف ميكنيم كه زمان گيرش نهايي، زماني است كه سوزن در سيمان نفوذ نكند و مقدار آن با توجه به آييننامه كمتر از 12 ساعت است.
اطلاعات و نتايج به دست آمده:
با توجه به شرايط زماني و مكاني محدود براي انجام مجدداً آزمايشهاي مختلف سيمان، گروه كاري، در آزمايشگاه همان نمونة قبلي كه براي تعيين غلظت نرمال تهيه شده بود را براي اين آزمايش مورد مصرف قرار داد.
مرتبه آزمايش مقدار زمان سپري شده از مخلوط آب و سيمان فاصله سوزن از كف ويكات
1
2
3 min15
min30
min45 0
0
mm5
بحث و تفسير نتايج و مقايسه با استانداردها:
min زمان گيرش 45 دقيقه و max آن 60 دقيقه با توجه به آييننامه ميباشد.
اين آزمايش بايد در كمتر از 4 دقيقه طول بكشد و كليه مراحل ساخت، حمل، ريختن، تراكم و پرداخت بايد قبل از زمان گيرش اوليه به پايان برسد.
دليل اينكه در آزمايشگاه، تيم كاري به نتيجة مناسبي نرسيد ممكن است عوامل مختلفي از قبيل، قرار ندادن نمونه در اتاق رطوبت يا تهيه نادرست خمير سيمان و قالبگيري نامناسب، استفاده از نوعي ديگر از سيمان (تيپهاي مختلف)، انجام كار رها كردن سوزن ويكات در فاصلة كمتر از مقدار تعيين شده در استاندارد يعني 4/6 ميليمتر از محل سوراخ قبلي، استفاده از آب نامناسب و يا درجه حرارت محل آزمايشگاه و يا موارد ديگر باشد.
نتيجهگيري و عوامل خطا و پيشنهادات و اصلاحات:
زمان گيرش سيمان نه تنها تحت تأثير مقدار آب مورد استفاده و دماي آن قرار دارد، بلكه دما و رطوبت هوا هم بر آن تأثير ميگذارد و لذا تعيين زمان گيرش تقريبي است و به طور كلي گيرش نهايي زماني رخ ميدهد كه سوزن به وضوح در خمير فرو نرود و در حدود كمتر از 12 ساعت ميباشد.
و تنها مشكل بزرگ انجام اين آزمايش در آزماشيگاه به نظر من، مشكل از دست دادن رطوبت خمير و قرار نگرفتن آن در زمانهاي بين انجام رهاسازي، سوزن هر اتاق رطوبت است كه بايد منظور گردد.
منابع و مراجع:
1- ASTM-C191-82، ASTM-C490، ASTM-C305.
2- كتاب دستورالعملهاي آزمايشگاه بتن، تأليف مهندس شاهنظري
هدف: دانهبندي مصالح سنگي ريزدانه و درشت دانه (دانهبندي مكانيكي mm075/0 D >)
تجزيه و تحليل تئوري آزمايش:
اين آزمايش نحوة تعيين توزيع اندازه داتنهها در مصالح را به كمك الكهاي استاندارد با قطر چشمههاي مخصوص را شرح ميدهد. الكهاي استاندارد موجود و مورد مصرف در اين آزمايش مشخصات زير را دارا ميباشند:
20# … 8# 6# (4# يا )
نمره الك
075/0 36/0 45/4 قطر چشمهها
تذكر: 4# يعني در inch 1 طول الك 4 چشمه وجود دارد.
استانداردهاي مختلفي براي تعيين نوع سنگ دانه وجود دارد و اين استانداردها نوع سنگدانهها را با توجه به قطر آنها كه از طريق الك كردن مصالح به دست ميآيد، تعيين ميكند:
سنگ دانه ماسه است ASHTO (1
سنگ دانه ماسه است
سنگ دانه لاي است
سنگ دانه رس است
سنگ دانه شن است ASTM (2
(مرز بين شن و ماس، الك نمره 4 است) سنگ دانه ماسه است
سنگ دانه رس است
ما در اين نوع دانهبندي، سنگدانههاي مورد مصرف در بتن يعني شن و ماسه را مورد تجزيه و تحليل قرار ميدهيم. در ورد ماسه بايد به اين نكته توجه كنيم كه ضريب نرمي ماسه به صورت زير تعريف ميگردد:
مجموع درصدهاي تجمعي مانده روي الكهاي استاندارد = FM
100
1/3 < Fm <3/2 100 و 50 و 30 و 16 و 8 و 9 نمره = الك استاندارد توجه
تذكر: افزايش FM نشاندهندهي درشتي دانهها است.
تعريف: اندازه اسمي سنگ دانه: اندازه كوچكترين الكي كه حداكثر %10 وزن سنگ دانه روي آن باقي بماند.
شرح دستگاهها و وسايل:
1- ترازو: براي مصالح درشت دانه يا مخلوطي از مصالح ريزدانه و درشت دانه، دقت ترازو 5/0 گرم يا 1/0 درصد، بار مورد آزمايش باشد. براي مصالح ريزدانه دقت ترازو بايد 1/0 درصد بار مورد آزمايش، يا 1/0 گرم باشد.
2- الك: اين الكها بايد مشخصات ASTM-E11 را دارا باشند و در حين انجام آزمايش بايد طوري روي هم سوار شوند كه از هدر رفتن مصالح هنگام الك كردن جلوگيري شود و قابل ذكر است كه قطر اسمي سيمهاي آنها بايد 8 ميليمتر يا بزرگتر از آن باشد.
3- كوره: يك كوره مناسب كه قادر باشد دماي يكنواخت 5 110 درجه سانتيگراد را حفظ نمايد.
4- لرزانندة مكانيكي
روش آزمايش:
نمونة آزمايش را تا رسيدن به وزن ثابت در دماي 5 110 درجه سانتيگراد قرار ميدهيم. براي دستيابي به مشخصات مورد نياز مصالح بايد الكهايي با اندازههاي مناسب انتخاب شوند. الكها را به ترتيب شماره از بزرگ به كوچك و از بالا به پايين روي هم قرار داده و نمونه را روي الك بالايي ميريزيم. الكها را به كمك دست و يا با استفاده از لرزاننده به مدت كافي تكان ميدهيم. الك كردن را تا زماني ادامه ميدهيم كه پس از آن به ازاي هر 1 دقيقه الك كردن، كمتر از %1 وزن مصالح باقي مانده روي الك، از آن عبور ميكند. بعد از اتمام الك كردن وزن مصالح مانده روي هر الك را تعيين ميكنيم. وزن كل نمونه بعد از الك كردن بايد با وزن اوليه نمونه كنترل شود و در صورتي كه اختلاف اين دو بيش از %3 باشد، نتايج قابل قبول نيست.
درصدهاي عبور كرده، درصدهاي كل باقيمانده يا درصد دانهها با اندازههاي مختلف را براساس وزن كل نمونه خشك اوليه محاسبه ميكنيم و در حالت كلي بايد جدول زير را كامل و نمودار دانهبندي را براساس درصد عبوري و قطر ذرات رسم كنيم.
درصد عبوري درصد تجمعي درصد مانده وزن مانده روي الك قطر چشمه شماره الك
درصد تجمعي مانده – 100 = درصد عبوري، وزن مانده = درصد مانده
وزن كل
اطلاعات و نتايج به دست آمده:
با توجه به روش آزمايش، در آزمايشگاه 1 كيلو ماسه و 2 كيلو شن را مورد بررسي قرار داديم و به نتايج زير رسيديم.
الف- شن به مقدار 2 كيلوگرم
درصد عبوري درصد تجمعي ماندهي الك درصد مانده روي الك وزن مانده روي الك (گرم) نمره الك
100 0 0 0 1
9/89 1/10 1/10 202
75/64 25/35 15/25 503
46 54 75/18 375
2/5 8/94 8/40 816 4
2/2 8/97 3 60 6
8/1 2/98 4/0 8 8
35/1 65/98 45/0 9 16
2/1 8/98 15/0 3 30
05/1 95/98 15/0 3 40
1 99 05/0 1 50
65/0 35/99 35/0 7 100
3/0 7/99 35/0 7 200
0 100 3/0 6 زير الك
gr 2000 = مقدار كل شن
وزن مانده روي هر الك = درصد مانده
وزن كل
درصد مانده روي الك – 100 = درصد عبوري
ب- براي ماسه: (gr 1000)
درصد عبوري درصد تجمعي ماندهي الك درصد مانده روي الك وزن مانده روي الك (گرم) نمره الك
100 0 0 0 1
100 0 0 0
100 0 0 0
100 0 0 0
75/98 25/1 25/1 5/12 4
9/80 1/19 85/17 5/178 6
65/68 35/31 25/12 5/122 8
2/36 8/63 45/32 5/324 16
65/23 35/76 55/12 5/125 30
3/13 7/86 35/10 5/103 40
25/12 75/87 05/1 5/10 50
1/5 9/94 15/7 5/71 100
55/1 45/98 55/3 5/35 200
0 100 55/1 5/15 زير الك
1/3 < FM < 3/2
مجموع درصد مصالح عبور رده از الك شماره 100 و الكهاي بزرگتر = FM = ضريب نرمي
100
ضريب نرمي به عنوان معياري براي سنجش نرمي و زبري سنگدانههاي ريز (ماسه) به كار ميرود. اين ضريب برابر است با جمع درصدهايي از ماسه كه روي تمام الكهاي درشتتر از هر يك از الكهاي استاندارد باقي ميماند، تقسيم بر 100. اين ضريب نشانگري از دانهبندي ماسه نيست.
1/3 < FM < 3/2 9335/2 = 9/94 + 100 + 45/98 = FM
100
بحث و تفسير و مقايسه با استانداردها:
طبق آييننامه آبا، استفاده از شن mm38 D> توصيه نميشود ولي در هر حال از mm36=D نبايد تجاوز كند.
بعد قالب
lab = t
حداقل فاصله آزاد بين آرماتورها
Cover
در جدولهاي زير حدود دانهبندي براي ماسه و شن طبق استانداردهاي مختلف آورده شده است:
درصد وزني ريزتر اندازهي الك
BS 882: 1983 BS
ردهبندي
ريز = F متوسط = M درشت = C
- - - mm10
- - - mm5
100-80 100-65 100-60 mm 36/2
100-70 100-45 90-30 mm 18/1
100-55 80-25 54-15 m600
70-5 48-5 40-5 m 300
- - - m 150
(حدود دانهبندي سنگدانههاي ريز طبق BS)
حدود دانهبندي سنگدانههاي درشت طبق BS
درصد وزني ريزتر
اندازه اسمي شن با دانهبندي كم عرض (تك دانه) اندازه اسمي شن با دانهبندي عريض اندازه الك
mm5 mm 10 mm14 mm 20 mm 40 mm 5 to 19 mm 5 to 20 Mm 5 to 40 mm
- - - - 100 - - 100 50
- - - 100 100-85 - 100 100-90 5/37
- - 100 100-85 25-0 - 100-90 70-35 20
- 100 100-85 - - 100-90 - - 14
100 100-85 50-0 15-0 5-0 85-50 60-30 40-10 10
100-50 25-0 - - - - - - 36/2
حدود دانهبندي سنگدانههاي درشت طبق ASTM
درصد وزني ريزتر شمارة الك
mm
اندازة اسمي شن با دانهبندي كمعرض اندازه اسمي شن با دانهبندي عريض
كمعرض نخودي بادامي درشت
mm 5/37 mm 63 mm 75/4 تا 5/12 mm 75/ 4 تا 19 mm 75/4 تا 5/37
- 100 - - - 75
- 100-90 - - - 63
100 70-35 - - 100 50
100-90 15-0 - - 100-95 1/38
55-20 - - 100 - 25
15-0 5-0 100 100-90 70-35 19
- - 100-90 - - 5/12
5/0 - 70-40 55-20 30-10 5/4
- - 15-0 10-0 5-0 75/4
- - 5-0 5-0 - 36/2
طبق آييننامه بتن ايران (آبا)، به كار بردن سنگدانههاي درشتتر از 32 ميليمتر در ساخت قطعات بتن مسطح توصيه نميشود، ولي در هر صورت اندازة سنگدانهها نبايد از 63 ميليمتر تجاوز كند.
نتيجهگيري و عوامل خطا و پيشنهادات و اصلاحات:
اطلاعات حاصل از اين آزمايش را ميتوان براي تعميم رابطه بين تخلخل و تراكم نيز به كار برد. دانهبندي و حداكثر درشتي مصالح سنگي مصرفي در بتن در كارايي بتن تازه و در مقدار افت و آببندي و پوكي بتن تأثير دارد. مقدار مصالح ريزدانه كه از الكهاي نمره 50 تا 100 ميگذرد در كارپذيري بتن تازه و صافي سطح بتن ساخته شده و مقدار آب مصرفي بتن تأثير دارد. هر چه درشتترين دانة مصالح درشتدانه بزرگتر باشد، براي تهيه بتن با كيفيت معين، به آب و سيمان كمتري نياز است. به علاوه هر چه دانهبندي مصالح درشت دانه بزرگتر باشد، مقدار آب لازم براي تأمين كارپذيري معين، كمتر ميشود.
مصالح ريزدانهاي كه داراي ضريب نرمي خيلي زياد و يا خيلي كم است، به خوبي ماسة متوسطي كه ضريب نرمي ميانهاي دارد، نيست. كارپذيري بتني كه با ماسة درشت تهيه ميشود كم است و بتنسازي با ماسة ريز نيز به صرفه نيست.
منابع و مراجع:
1- بتن مسلح، تأليف: شاور طاعوني
2- دستورالعمل آزمايشگاههاي بتن، تأليف: مهندس شاهنظري
3- آييننامه بتن ايران (آبا)
4- ASTM C136-84a، ASTM D75، ASTM C1702، ASTM C177
هدف: تعيين درصد رطوبت كلي سنگ دانهها توسط خشك كردن
تجزيه و تحليل تئوري آزمايشي: اين روش آزمايش براي تعيين درصد رطوبت قابل تبخير در نمونهاي از سنگدانه به كار ميرود. تعيين رطوبت سطحي و مقدار جذب آب بتن از نظر لازم است كه مقدار آب مصرفي در بتن كنترل شده و وزن صحيح مصالح و نسبت آب به سيمان در وقت ساختن بتن مشخص باشد، چهار حالت مختلف رطوبت مصالح سنگي به شرح زير ميباشد:
1- خشك شده در كوره - استخوان دانه كاملاً خشك، قابليت جذب آب كامل
2- خشك شده در هوا - سطح دانه خشك ولي داراي مقداري رطوبت داخلي
3- اشباع از آب در سطح خشك - نه از بتن آب جذب ميكند و نه به آن آب ميدهد.
4- تر، يا مرطوب - دانه داراي آب زياد در سطح دانه است و آب اضافي به آب بتن، اضافه ميشود.
شرح دستگاهها و وسايل:
1- ترازو
2- منبع گرما: كورهاي (اون) است مجهز به تهويه كه بتواند دماي اطراف نمونه را در حدود 5 110 درجة سانتيگراد به طور ثابت نگه دارد.
3- ظرف نمونه: ظرفي كه نمونه در آن ريخته ميشود بايد از جنسي باشد كه تحت تأثير دما قرار نگيرد و گنجايش آن براي نمونه كافي بوده و خطر ريختن نداشته باشد. شكل ظرف بايد طوري باشد كه عمق نمونه از 5/1 حداقل بعد جانبي ظرف، تجاوز نكند. (هنگامي كه يك كورة مايكروويو استفاده ميشود، ظرف بايد غيرفلزي باشد).
4- همزن: يك قاشق فلزي يا كاردك با اندازة مناسب ميباشد.
