دانلود مقاله گیاهان دارویی

بخشی از مقاله

گیاهان دارویی

مقدمه:

گیاهان دارویی گیاهانی هستند که یک یا برخی از اندام‌های آنها حاوی مادهٔ مؤثره‌است. این ماده که کمتر از۱٪ وزن خشک گیاه را تشکیل می‌دهد، دارای خواص دارویی مؤثر بر موجودات زنده‌است. همچنین کاشت، داشت و برداشت این گیاهان به منظور استفاده از مادهٔ موثرهٔ آنها انجام می‌گیرد.

کشت و تکثیر رزماری (رومارن - اکلیل کوهی(
رزماری (رومارن - اکلیل کوهی)
Rosmarinus officinalis
Rosemary
Lamiaceae

معرفی و گیاهشناسی
رزماری گیاهی است چندساله و به فرم بوته ای که در تمامی فصل های سال سرسبز می باشد. برگهای باریک آن به صورت متقابل بر روی ساقه قرار می گیرند و گل های این گیاه به رنگ آبی مایل به بنفش می باشند. از خصوصیات این گیاه بوی فراوان برگ ها می باشد که آن را به عنوان یک گیاه معطر مشهور نموده است.
گل های رزماری به رنگ آبی می باشد . رزماری دارای برگ باریک ، چرم مانند می باشد که سطح رویی برگ پر رنگ و زیر آن نرم و خاکستری می باشد .

نیازهای اکولوژیکی و پراکنش
رزماری گیاهی است مقاوم به سرما و شرایط خشکی و این خصوصیت ها سبب شده است که در اکثر مناطق قابل کشت باشد. رزماری بومی مناطق مدیترانه است و در اکثر مناطق کشورمان به صورت محدود یا وسیع کشت می گردد. رزماری در بسیاری از کشورهای اروپایی به صورت وسیع کشت می شود.
فرآوری
برگ های این گیاه دارای اسانس، تانن، فلاونوئیدها، ساپونین و آلکالوئید (رزماریسین) می باشند. اسانس این گیاه دارای اهمیت فراوانی است و کاربردهای فراوانی نیز دارد.
نکته : اندام دارویی را در رزماری برگ و سرشاخه های گلدار گیاه تشکیل می دهند .
ماده اصلی موجود در برگ و سرشاخه های گیاه رزماری را روغن فرار تشکیل می دهد .
ترکیبات عمده موجود در روغن فرار شامل :
1- بورنئول (Borneol)
2- سینئول (Cineol)
3- بورنیل استات (Bornil acetat )
4- کامفر (Campher)
بسته به شرایط محیط و محل کشت گیاه میزان و درصد هر یک از این مواد متغیر می باشد .
سایر مواد موجود در برگ رزماری عبارتند از :
) Luteolinلوتئونلین(
) Genkwanixجنکوانین )
Rosmarinic acid (رزمارینیک اسید )
تانن ، رزین ، پاسونین ، چربی ، کربوهیدرات ، فیبر ، املاح و ویتامین ها .
دامنه انتشار
رزماری بومی حوزه مدیترانه می باشد و در این منطقه به صورت خودرو رشد می کند و پرورش آن در ایران در بیشتر نواحی انجام می شود مناطقی مانند تهران ، کرج ، سمنان ، اصفهان و دامغان و پرورش دهندگان عمده آن در دنیا کشورهای شمال آفریقا به خصوص مراکش و تونس و کشورهای جنوب اروپا مثل فرانسه و ایتالیا و ... می باشند .

سازگاری
رزماری در زمینهای آهکی ، سبک و آفتابگیر بخوبی رشد می کند – بافت خاک مناسب بافت لومی شنی و PH مناسب 7 – 5/6 می باشد – مقاومت بالایی به شوری و خشکی دارد و شدت بتلای تابش را براحتی تحمل می کند .
) در کل اقلیم مورد نیاز رزماری آفتاب کامل و زمستان بدون یخ زدگی و تابستان ملایم می باشد (.
تکثیر
از طریق کاشت دانه های رسیده ، خوابانیدن و قلمه تکثیر می شود ، ولی بهترین روش کاشت قلمه زدن می باشد به اینصورت که در بهار یا پاییز سرشاخه های برگدار گیاه را در ماسه کاشته و در محل مناسبی نگهداری می کنند که پس از 2 الی 3 ماه قلمه ها ریشه دار شده و سپس آنها را به زمین اصلی منتقل می کنند . فاصله کاشت بوته ها در زمین 60 الی 100 سانتیمتر و تراکم بوته بین 10 تا 12 هزار بوته در هکتار می باشد . کاشت رزماری عمدتا به صورت جوی و پشته می باشد .
کود دهی
هنگام کاشت و پس از انجام شخم عمیق از کود حیوانی به میزان 10 الی 15 تن در هکتار و در طول فصل رشد از کود دامی یا کود کامل ( K ، P ، N ) در 2 الی 3 نوبت استفاده می شود که بین ردیف های کشت کود اضافه می شود .
دوره آبیاری بین 7 تا 10 روز می باشد .
آفات و بیماریها
آفات خاصی که بطور جدی به رزماری آسیب وارد کند وجود ندارد ولی رزماری به بیماری قارچی مبتلا می شود که مهمترین آن Rhizoctonia solan می باشد که با قارچ کش بنومیل یا مانکوزب قابل درمان می باشد
برداشت
برداشت زمانی انجام می شود که گیاه در حال گل دادن می باشد ، گل ها در فروردین تا اوایل خرداد ظاهر می شوند . به صورتی که سرشاخه ها به طول 35 – 30 سانتیمتر برداشت می شوند . معمولا برگها را پس از چیدن در سایه خشک می کنند و برای اسانس گیری اگر بخواهند اسانس بگیرند به سرعت به محل تقطیر و کارخانه فرآوری منتقل می کنند.
معمولا از هر 100 کیلوگرم سرشاخه گلدار 200 الی 600 گرم اسانس استخراج می شود که در عطرسازی ، تهیه صابون و فرآورده های زیبایی و ادکلن کاربرد دارد .
نکته : باید دقت کرد که گیاه سخت و چوبی نشود زیرا قسمت های چوبی در فرآیند اسانس گیری باعث تولید بوی نامطبوعی در اسانس می شود .
اسانس شامل : پنین سینوئیل – وبورنئول و کامفن می باشد .

انبه
تاریخچه
امروزه انبه یکی از 3 یا 4 میوه مطلوب مناطق حاره به شماره می رود. منشا آن را شمال شرقی هند، شمال برمه و احتمالا سیلان دانسته اند. در قرن شانزدهم توسط پرتقالی ها به دنیای غرب (قاره آمریکا) برده شد و امروزه در مناطق بسیار گسترده ای از هند، اندونزی، فلوریدا، هاوایی، مکزیک، آفریقای جنوبی، مصر، فلسطین اشغالی، برزیل، کوبا، فیلیپین و

پاکستان و بسیاری مناطق دیگر کشت می شود. همانگونه که در شکل عریضی در اطراف خط استوا گسترش یافته است . باتوجه به این که نواحی جنوب شرقی کشور ما در این محدوده قرار گرفته اسیت و کشت و پرورش انبه در آن ناحیه رونق دارد، این مجموعه جهت معرفی بیشتر این میوه تهیه شده است. به دلیل تشابه اقلیمی این منطقه با کشور پاکستان، ارایه گردیده است. در قسمت آخر نیز ویژگی های مهمترین ارقام موجود در کشور که اشتراک زیادی با ارقام موردکشت در پاکستان دارد، آمده است.

گیاه شناسی
انبه mangifera indica مهمترین عضو خانواده Anacardiacea است. مشخصه عمده بیشتر
گونه های این خانوداده، داشتن کانال های رزینی و نیز در پاره ای از آنها، شیره سمی و اشک آور (حساسیت زا) وجود دارد که گاه عوارض شدید پوستی در انسان ایجاد می کند.

متوسط ارتفاع درختان انبه بین 10 تا 30 متر بوده است و تا بیش از صد سال عمر می کنند. البته عمر درختان پیوندی کمتر از انواع بذری است. تنه اصلی کمابیش مستقیم و استوانه ای به قطر 75 تا 100 سانتی متر است. پوست آن به رنگ خاکستری قهوه ای با شیارهای سطحی طولی و یا مشبک حاوی قطرات رزین است. تاج درخت (فرم شاخه ها) متراکم و کروی شکل (یا تخم مرغی) است. شاخه ها قوی و ضخیم و اغلب دارای میان گره های یک در میان کوتاه و بلند (که مربوط به اوایل و اواخر هر دوره رشد است) می باشد.

شاخه ها مدور و صاف بوده و در جوانی به رنگ سبز مایل به زرد و تیره می باشند. برگ ها به طور متناوب تاحدی روی شاخه ها قرار می گیرند. سطح بالایی برگ ها سبز تیره و سطح زیرین آنها سبز مایل به زرد ا ست و طول آنها 40 ـ 10 سانتی متر و عرض آنها بین 10 ـ 2 سانتی متر است.

گل های کاملا کوچک و به طول 8 ـ 6 میلی متر می باشد وروی گل آذینی به طول 60 ـ 16 سانتی متر قرار می گیرد . ممکن است 500 تا 10000 گل روی یک گل آذین وجود داشته باشد اما درصد بسیار کمی از آنها به مرحله میوه شدن می رسند. به طور معمول دو میوه بر روی هر گل آذین، محصول خوبی به شمار می رود. گرده افشانی در انبه توسط حشرات و باد صورت می گیرد بنابراین انبه گیاهی دگرگشن است و که هم گل های کا.مل و هم تک جنسی (نر) تولید می کند. البته تعداد گل های نر به مراتب بیشتر از گل های کامل است. این موضوع و شیوه گرده افشانی و شرایط محیط و زمان گرده افشانی از مهم ترین عوامل محدود کننده های تلقیح گل ها و در نتیجه باردهی درخت می باشند.

فرآورده ها و میوه انبه
از میوه انبه فرآورده های مختلفی از جمله مربا، کمپوت، عصاره و ا نواع مختلف چاشنی ها تهیه می شود. همچنین از میوه های نارس و کوچک هم در تهیه ترشی استفاده می شود. در مناطقی مانند هندوستان، مغز هسته انبه به صورت پودر درآمده و برای مصارف خوراکی استفاده می شود. اما به نظر می رسد که مطلوب ترین نوع مصرف آن، تازه خوری است.
انبه منبع غنی از ویتامین های A و C بوده و حدود 1% نیز پروتئین دارد. برای انبه مصارف متعدد پزشکی نیز معرفی شده است.
ارقام مختلف انبه
ارقام، نژادها و انواع گوناگونی از این درخت در نواحی گرمسیری یافت شده اند که Popenoe در 1920 آنها را کم و بیش به دو گروه مشخص طبقه بنذی کرده است. با توجه به این که تاکنون یک طبقه بندی اساسی در این زمینه صورت نگرفته است. به تدریج با شناخت یک گونه جدید طبقه بندی تغییر می کند.

به هر حال منشا گروه اول هند و گروه دوم هندوچین، اندونزی و فیلیپین ایست.
با وجود موارد استثنایی در هر دو گروه، به طور کلی به دلیل هیبریداسیون فراوان، بذرهای گونه های هندی، تک جنینی و آنهایی که از گروه هندوچین هستند، چند چنینی شده ا ند. نژادهای زیادی که
ویژگی های خود را از طریق چند جنینی حفظ کرده اند در دو گروه شناخته شده اند و به خصوص آنهایی که در گروه هندی هستند، دارای میوه های با کیفیت پایین تر می باشند.

کشت و تکثیر
بذرهای انبه به دو صورت چند جنینی وتک جنینی مشاهده می شوند. بذور چند جنینی پس از کاشت، تولید چند نهال می نمایند که به جز یکی بقیه به لحاظ صفات، کاملا شبیه پایه مادری هستند. اما از آنجایی که نهال حاصل از بذور تک جنینی به لحاظ صفات، شبیه پایه مادری نیستند، استفاده از تکثیر غیرجنینی ضروری است. برای کاشت بذر، آنها را در خزانه در ردیف هایی به فاصله 30 سانتی متر و با فاصله 15 سانتی متری از هم در عمق 60 سانتی متری به نحوی می کارند که نوک جوانه هسته رو به بالا باشند. برای خزانه از خاک های رسی متوسط یا سیلت به همراه کودهای آلی استفاده می شود. استفاده از کودهای ازتی به صورت سولفات آمونیوم در خزانه توصیه شده است.

معمولا بذرهای انبه قوه نامه خود از ظرف مدت چهار هفته از دست می دهند و بذور پس از کاشت در خزانه پس از سه هفته جوانه می زنند. حدود شش هفته تا دو ماه پس از سبز شدن، نهالهای انتخابی را به گلدانی منتقل می کنند که حاوی خاک، کمپوست، شن و کود سبز است. البته به جای گلدان را کیسه های پلاستیکی نیز می توان استفاده نمود.

انواع پیوند در انبه
انواع مختلفی از پیوند در انبه استفاده می شود که مهمترین آنها پیوند به نکات مختلفی توجه می شود. به عنوان مثال گاهی از پایه هایی که به زهکش، کمتر حساسند و یا به سرمازدگی (انبه جنگلی) و شوری خاک، مقاوم ترند،‌استفاده می شود. بذور باید قبل از کاشت ضدعفونی شده و سپس در بستر بذر قرار گیرند.
اقلیم

آب و هوا اثر زیادی بر انبه دارد. بهترین اقلیم برای کشت و رشد انبه، شرایطی است که یک فصل خشک مشخص در زمان شکوفه دهی و رسیدن میوه داشته و دارای باران سالیانه بین 1250 تا 1800 میلی متر داشته باشد. در صورت کمبود باران، آبیاری ضروری است.

تحمل این درخت به سرما کم است و به طوری کلی، متوسط دمای کمتر از 15 درجه مانع رشد و نمو آن بوده و سرمای زیر صفر را بیشتر از چند ساعت تحمل نمی کند.

انبه به اختلاف زیاد دما شب و روز نیز حساس است و لذا در مناطق گرمسیری، رشد و نمو مناسب آن به ارتفاع زیر 600 متر و در مناطق نیمه گرمسیری به نواحی مسطح دریا محدود است.

خاک
انبه در انواع گوناگونی از خاک هایی که زهکشی مناسبی داشته باشند، رشد می کنند. این درخت به فضا زیادی برای رشد و گسترش ریشه نیاز دارد، و لذا خاک های کم عمق برای آن مناسب نیستند.

به لحاظ نوع خاک، خاک های شنی لومی و نیمه سنگین مناسب تر بوده و خاک های سنگین، شنی سبک و دارای املاح نمکی و یا حالت ماندابی، نامناسب می باشند.

زهکشی به خصوص در اوایل دوره رشد ضروری است و به طور کلی سطح آب زیرزمینی نبایستی از عمق 8/1 تا 5/2 متر بالاتر باشد.

مناسب ترین PH خاک برای کشت انبه بین 5/5 تا 7 می باشد.
کاشت درخت انبه
انتقال نهال باید در شروع فصل بارندگی انجام گیرد. درختان پیوندی را در سطح 12*12 متر و درختان غیرپیوندی را باید در سطح 14*14 متر کشت نمود.عمق چاله ها 1 متر و طول و عرض چاله هم 1 متر باشد. خاک سطح الارض و تحت الارض را از هم جدا کرده و سپس خاک سطح الارض را با یک حلب 20 لیتری که حیوانی یا کمپوست مخلوط نمود و چاله را از این مخلوط پر کرد. خاک اطراف گیاه را با پا سفت می کنند و از خاک تحت الارض برای حلقه دور درخت استفاده می کنیم.

آبیاری
آبیاری درختان انبه بستگی مستقیم به شرایط آب و هوایی و میزان بارندگی دارد. چنانکه در مقدمه ذکر شد، در مناطقی که بارندگی کافی است، نیاز به آبیاری درختان مسن بسیار کم است.

به طور کلی برای دوره های اولیه دو تا سه ماه پس از کشت، آبیاری سه بار در هفته صورت می گیرد. در دوره های بعد آبیاری در تابستان یک بار در هفته و در زمستان هر دو هفته یک بار انجام می شود. درختان مثمر دو تا سه بار در ماه آبیاری می شوند. در دوره 2 تا 5/2 ماهه قبل از گلدهی از آبیاری اجتناب می شود. این کار رشد سبزینه ای را دچار وقفه کرده و در نتیجه باعث گلدهی بهتر می شود بنابراین در زمان گلدهی نیز باید از آبیاری اجتناب کرد و در صورت لزوم یک آبیاری سبک پس از دوره مذکور و قبل از شکوفایی گل ها انجام می گیرد. پس از تثبیت میوه ها، آبیاری بایستی به طور مستمر انجام شود.
هرس

درخت انبه به صورت گنبدی شکل و تا حدود زیادی متناسب رشد می کند ولذا به هرس زیاد نیاز ندارد. با یک برنامه هرس می توان گسترش متوازن شاخه ها و امکان استفاده حداکثر از سطح برگ ها را فراهم کرد. شاخه های ضعیف، خشک، بیمار و آفت زده و یا رو به داخل (که همیشه در سایه هستند) را بایستی جدا کرد. در سال اول نهال را تا ارتفاع 1 متر قطع می کنند تا اسکلت تاج درخت شکل گیرد در سال دوم 4 تا 5 شاخه که بین آنها دارای فضای مناسبی باشد انتخاب می کنند تا شاخه اصلی درخت را تشکیل دهد و شاخه های دیگر را قطع می نمایند.

برداشت
درخت انبه از سال چهارم یا پنجم بعد از کاشت شروع به میوه دادن می کند و بعد از 8 سال میزان تولید آن افزایش می یابد. در 20 سالگی به رشد کامل می رسد.

هر درخت باید در سال بین 200 تا 500 عدد میوه تولید نماید. بعضی از ارقام در سال می توانند 100 عدد میوه تولید نمایند. از نظر تولید، ارقام انبه نظم هماهنگی ندارند به طوری که در یک برداشت کم از نظر تولید، ارقام انبه نظم هماهنگی ندارد به طوری که در یک برداشت کم از نظر تعداد امکان افزایش کیفیت میوه وجود دارد.

معمولا از گلدهی تا زمان رسیدن میوه ها 3 تا 6 ماه طور می کشد. برداشت میوه ها با تغییر رنگ آن از سبز به زرد شروع می شود و معمولا در این حالت بریکس میوه بیشتر از 7 می باشد. میوه ها را باید در فواصل زمانی منظم برداشت نمود. میوه ها را به آرامی در دست گرفته و می چینند و سپس بسته بندی

می نمایند. میوه ها همراه با 5 تا 10 سانتی متر از دم میوه چیده می شود. برای حمل و نقل و صادرات میوه باید دم میوه ها را تا 2 سانتی متر کوتاه نموده و شستشو می دهیم تا مواد زاید و بقایای سم از بین برود و سپس در جعبه قرار می دهیم. برای جلوگیری از شکستن شاخه های درخت در زمان برداشت از نردبان یا بالابرها باید استفاده نمود.
بسته بندی:
برای بسته بندی این محصول در کارتن باید نکات ذیل را رعایت نمود.
1. کف کارتن از نوع مقوای سه لای سنگین و در آن ترجیحاً تلسکوپی باشد و از انواع دای کاتی دردار نیز می توان استفاده نمود.
2. کارتن های مورداستفاده، تمیز، نو، خشک و عاری از بو بوده و اثر نامطلوب روی سطح خارجی یا کیفیت میوه نداشته باشد.
3. در کارتن های پنج کیلویی به صورت یک ردیفه با استفاده از شبکه های سلولزی بین میوه ها بسته بندی شود.
شرایط حمل
میوه انبه باید یک هفته قبل از رسیدن کامل چیده شود و در حرارت 9 درحه سیلسیوس با رطوبت نسبی 90 ـ 85 درصد با ماشین یخچال دار حمل شود.
شرایط نگهداری
برای نگهداری انبه در انبار باید شرایط زیر رعایت گردد.
1. کارتن های میوه باید به طور منظم به نحوی در انبار قرار داده شوند که جریان هوا بین آنها آزادانه برقرار باشد.
2. رطوبت نسبی انبار 90 ـ 85 درصد و حرارت آن 20 ـ 16 درجه سلسیوس باشد.

3. در صورت رعایت شرایط فوق میوه را به مدت 21 ـ‌14 روز می توان در انبار نگهداری نمود.
آفات انبه

از مشهورترین آفات انبه می توان به مگس های میوه، شپشک، زنجره انبه اشاره نمود که از این میان مگس میوه، نظر یه اهمیت آن مورد بررسی قرار می گیرد.

مگس میوه انبه Dacus Zonatus بزرگ ترین آفت انبه و گواوا می باشد. خسارت این آفت از طریق تخم گذاری در درون میوه و رشد لاروها در داخل آن می باشد. از سایر میزبان های این آفت می توان به آلو و مرکبات اشاره کرد.
به دلیل حضور فعال این آفت در تمامی فصول سال (حدود 10 ماه)، مبارزه و کنترل آن غالبا دشوار است، به ویژه آنکه قابلیت تحرک این آفت در بین باغ ها نسبتا زیاد است. به لحاظ محیطی درجه حرارت زیر 5/23 درجه به مدت یک ماه (یاکمتر) اثر منفی روی جمعیت آفت دارد.

در مبارزه شیمیایی از سموم مختلف حشره کش و در مبارزه تلفیقی استفاده از تله های فرمونی پیشنهاد شده است. اخیراً تلاش هایی در مورد کنترل آفت از طریق عقیم سازی حشرات نر صورت گرفته است.
بیماری انبه

مهم ترین بیماری های انبه شامل موارد زیر است:
1ـ آنتراکنوز (Anthracnose)

بیماری تقریبا شایع باغ های انبه است که علایم آن به صورت خشک شدن حاشیه برگ ها، ریزش برگ و خشکی شاخه ها است. از سایر عوارض آن می توان به پژمردگی و ریزش شکوفه ها اشاره نمود. عامل این بیماری Coletotrichum gloesporioides معرفی شده است.

برای کنترل این بیماری توصیه می شود تا خاک باغ ها هنگام احداث از نظر آلودگی به قارچ نامبرده مورد بررسی قرار گیرد. بقایای میوه محصولات آلوده را برای جلوگیری از پیشرفت وگسترش بیماری بسوزانند و همچنین به درختان مبتلا کود کافی و مناسب داده شود. در مبارزه شیمیایی استفاده از قارچ کش هایی مانند Captan و یا قارچ کش های حاوی مس قبل از زمان گلدهی تا مرحله برداشت توصیه شده است.

2ـ سفیدک پودری (Powdery Mildew)
خسارت این قارچ عمدتا بر روی گل ها بوده و علاوه بر آن بر روی شاخه ها و شکوفه ها نیز آسیب وارد می نماید که معمولا منجر به ریزش گل ها می شود. گسترش این قارچ اغلب در هنگام باران های سنگین صورت می گیرد. برای مبارزه شیمیایی توصیه شده است، از مرحله شروع گلدهی تا تثبیت میوه، هر دو هفته یک بار با استفاده از قارچ کش هایی مانند Dinocap سم پاشی صورت گیرد.

3ـ بیماری Mango Malformation
در سال های اخیر به عنوان یکی از مهم ترین بیماری های انبه محسوب می شود. در اثر این بیماری تشکیل گل به صورت گرفته و در نتیجه میوه تشکیل نمی شود.
اطلاعات در مورد این بیماری و روش قطعی مبارزه با آن هنوز کامل و شناخته شده نیست.
نعناع

کلیات گیاه شناسی
نعناع گیاهی است علفی و چند ساله که علاوه بر ساقه زیر زمینی که گیاه را در خاک مستقر می‌سازد دارای ساقه هوایی نیز هست. در محل گره‌های ساقه که در تماس با زمین است ریشه‌هایی خارج شده که ساقه جدید را درست می‌کند. بنابراین اگر شما فقط یک ساقه نعناع در باغچه خود بکارید به زودی تمام باغچه شما پر از نعناع می‌شود. برگهای نعناع بیضی شکل ، نوک تیز و دندانه‌دار می‌باشند.

گلهای آن بسته به نوع نعناع ممکن است قرمز ، ارغوانی یا سفید باشد. نعناع در مناطق معتدل و آفتاب‌گیر به خوبی رشد می‌کند. نعناع از قدیم‌الایام به عنوان یگ گیاه معطر و اشتها آور و برای ناراحتی‌های دستگاه گوارش بکار رفته است. بقراط پدر علم طب از نعناع در نوشته‌های خود یاد کرده است. در قرون وسطی از نعناع در معالجه بیماریها و برای التیام زخمها و درمان درد گزیدگی زنبور و سگ هار استفاده می‌شد.
ترکیبات شیمیایی
نعناع دارای ماده‌ای به نام منتول می‌باشد که ایجاد احساس خنکی در دهان می‌کند. مقدار منتول در نعناع بسته به نوع آن از 35% تا 55% تغییر می‌کند که البته اگر نعناع دیر کنده شود مقدار منتول آن تا حدود 30% پائین می‌آید.

خواص داروئی
نعناع از نظر طب قدیم ایران نسبتا گرم و خشک است و از نظر خواص دارویی از پونه قوی‌تر است. از نعناع اسانس ، روغن و تنتور تهیه می‌کنند که مصارف طبی مختلفی دارد.
• نعناع باد شکن است و گاز معده و روده را از بین می‌برد.
• نعناع تقویت کننده معده و بدن است.
• نعناع ضد تشنج و ضد سرفه است.
• یک فنجان چای گرم نعناع سینه را آرام می‌کند.
• نعناع مسکن ، آرام بخش و قاعده آور است.
• استفاده از نعناع درد شکم را برطرف می‌کند.
• نعناع درمان سرماخوردگی و آنفلوانزا می‌باشد.
• نعناع ناراحتیهای عصبی را برطرف می‌کند.
• برای تسکین درد دندان نعناع را در دهان گذاشته و بجوید.
• آشامیدن چای نعناع و یا عصاره نعناع خونریزی سینه را قطع می‌کند.
• کمپرس نعناع درد سینه و پهلو را از بین می‌برد.

• نعناع کرمهای روده و معده را می‌کشد.
• برای از بین بردن سکسکه و دل بهم خوردگی و استفراغ نعناع را با آب انار ترش بخورید.
• نعناع ادرار را زیاد می‌کند.
• برای رفع قولنح و دردهای روده معده و هضم نشدن غذا چای نعناع بنوشید.

• برای از بین بردن گلو درد چای نعناع غرغره کنید.
• نعناع معرق است بنابراین تب را پائین می‌آورد.
• در هنگام سرماخوردگی بینی را با چای نعناع بشوئید.

مصارف اسانس نعنا
یکی از فرآورده‌های نعناع اسانس نعناع است که از تقطیر برگ و سرشاخه‌های گلدار نعناع تحت اثر بخار آب تهیه می‌شود و دارای 50% تا 70% منتول می‌باشد. اسانس نعناع که در کشور انگلستان تهیه می‌شود شهرت خاصی دارد. این اسانس به عنوان تقویت کننده معده بادشکن ، ضد عفونی کننده ، رفع دل‌پیچه بچه‌ها و اسهال بکار می‌رود برای استفاده از اسانس نعناع کافی است که مقدار یک تا سه قطره آنرا با یک لیوان آب و یا نوشابه مخلوط کرده و بنوشید.

اسانس نعناع را نباید به مقدار زیاد برای کودکان و نوزادان استفاده کرد زیرا روی حرکات تنفسی و قلب اثر گذاشته و ممکن است که خطرناک باشد. اگر اسانس نعناع به مقدار زیاد مصرف شود فشار خون را بالا برده و موجب حالت تهوع ، استفراغ و درد معده می‌شود. اگر بدن شما خارش دارد مقدار 2 گرم اسانس نعناع را در 50 گرم وازلین ریخته ، خوب باهم مخلوط کرده و در محل خارش بمالید. اگر از بیماری رماتیسم و آرتروز رنج می‌برید از روغن نعناع استفاده کنید طرز استفاده از آن به این صورت است که 2 قطره روغن نعناع را با یک قاشق سوپخوری روغن بادام مخلوط کرده و محلهای دردناک را با آن ماساژ دهید.

برای رفع سردرد از کمپرس نعناع استفاده کنید بدین ترتیب که 10 قطره روغن نعناع را با یک لیوان آب سرد مخلوط کرده و در یک کاسه بریزید سپس یک پارچه که به اندازه پیشانی باشد در آن فرو برده آب اضافی آنرا بگیرید و روی پیشانی و شقیقه‌ها بگذارید تا سردرد برطرف شود. نعناع بهترین دوست کبد است. کبد را تمیز کرده و صفرا را رقیق می‌کند و کلسترول خون را پائین می‌آورد. برای این مورد چای نعناع را قبل از غذا بنوشید.
خواص نعناع
نعنا یا نعناع گیاهی است از تیره دو لپه ای های پیوسته گلبرگ كه سردسته تیره نعناعیان می باشد و جز سبزی های خوراكی است. از محل گره های ساقه، ریشه هایی خارج می شوند كه ساقه جدید را درست می كنند. بنابراین اگر شما فقط یك ساقه نعناع در باغچه خود بكارید، به زودی تمام باغچه شما پر از نعناع می شود. به همین دلیل در فارسی به آن هزارپا می گویند.
نعنایی كه به عنوان سبزی خوردن مصرف می كنیم، با نعنایی كه به صورت خودرو در كوه می روید متفاوت است. البته از نظر شكل ظاهری، بو، طعم و مزه تقریباً شبیه به هم هستند، ولی از نظر اثرات درمانی، نعنای كوهی قوی تر است.
البته خوردن نعنایی كه پرورش داده می شود و به عنوان سبزی خوردن مورد استفاده قرار می گیرد، با غذای روزانه، مخصوصا ناهار توصیه می شود.
در مواردی كه ناراحتی های معده وجود دارد، خوردن نعنای تازه نه تنها معده را ناراحت نمی كند، بلكه درمان كننده ی ناراحتی معده هم می باشد.
نعنای كوهی یا نعنای فِری، از نظر كاربرد و خواص از نعنای معمولی كه پروزش داده می شود، بسیار عالی تر، قوی تر و مؤثرتر است.
این گیاه در دامنه ها و ارتفاعات متوسط رویش دارد. بو و عطر بسیار نافذی دارد و در كرم هایی كه برای پوست ساخته می شوند، مورد استفاده قرار می گیرد.
این گیاه، گل های ریز و آبی رنگی دارد و قسمت های مورد استفاده این گیاه، گل، برگ و ساقه ی آن است.
تركیبات
نعنا دارای ماده ای به نام منتول است كه احساس خنكی در دهان ایجاد می كند. مقدار منتول در نعناع بسته به نوع آن از 35 تا 55 درصد تغییر می كند كه البته اگر نعناع دیر كنده شود، مقدار منتول آن تا حدود 30 درصد پایین می آید.

خواص درمانی
* نعناع از نظر طب قدیم ایران نسبتا گرم و خشك است و از نظر خواص دارویی از پونه قوی تر است. از نعناع اسانس، روغن و تنتور تهیه می كنند كه مصارف طبی مختلفی دارد.
* نعنا باد شكن است و گاز معده و روده را از بین می برد.
* تقویت كننده معده و بدن است.

* ضد تشنج و ضد سرفه است.
* نعناع مسكن،‌ آرام بخش و قاعده آور است.
* برای بی خوابی، كم خوابی و ناراحتی های شبانه یك داروی موثر است.
* استفاده از نعنا، درد شكم را برطرف می كند.
* نعناع برای درمان سرماخوردگی و آنفلوانزا مفید می باشد.
* نعناع ناراحتی های عصبی را برطرف می كند.

* برای تسكین درد دندان، نعناع را در دهان گذاشته و بجوید.
* آشامیدن دم کرده نعناع و یا عصاره نعناع خونریزی سینه را قطع می كند.
* كمپرس نعناع درد سینه و پهلو را از بین می برد.
* نعناع كرم های روده و معده را می كشد.
* برای از بین بردن سكسكه و دل به هم خوردگی و استفراغ، نعنا را با انار ترش

بخورید.
* نعناع ادرار را زیاد می كند.
* یك فنجان دم کرده گرم نعناع سینه را آرام می كند.
* برای رفع قولنج و دردهای روده، معده و هضم نشدن غذا، دم کرده نعنا بنوشید.
* برای از بین بردن گلودرد، دم کرده نعناع غرغره كنید.
* نعناع معرق است، بنابراین تب را پایین می آورد.

* در هنگام سرماخوردگی بینی را با دم کرده نعناع بشویید.

* نعناع بهترین دوست كبد است. كبد را تمیز كرده و صفرا را رقیق می كند و كلسترول خون را پایین می آورد. برای این مورد دم کرده نعنا را قبل از غذا بنوشید.
ضدعفونی کردن بینی با نعناع
برای ضد عفونی كردن بینی، با مخلوط کردن 1 گرم اسانس نعناع و 40 گرم روغن بادام شیرین، محلولی تهیه كنید و پنج قطره در هر سوراخ بینی بچكانید.
رفع خارش با نعناع
اگر بدن شما خارش دارد مقدار 2 گرم اسانس نعناع را در 50 گرم وازلین ریخته، خوب با هم مخلوط كرده و در محل خارش بمالید.

تسکین آرتروز با نعناع
اگر از بیماری روماتیسم و آرتروز رنج می برید، از روغن نعناع استفاده كنید، به این صورت كه 2 قطره روغن نعناع را با یك قاشق سوپخوری روغن بادام مخلوط كرده و محل های دردناك را با آن ماساژ دهید.
اسانس نعناع
یكی از فرآورده های نعناع، اسانس آن است كه از تقطیر برگ و سرشاخه های گلدار نعنا تحت اثر بخار آب تهیه می شود و دارای 50 تا 70 درصد منتول می باشد.
اسانس نعناع كه در كشور انگلستان تهیه می شود، شهرت خاصی دارد.

این اسانس به عنوان تقویت كننده معده، بادشكن، ضد عفونی كننده،‌ رفع دل پیچه ی بچه ها و اسهال به كار می رود.
برای استفاده از اسانس نعنا كافی است كه مقدار یك تا سه قطره از آن را با یك لیوان آب مخلوط كرده و بنوشید.

نشاط بعد از ناهار با نعناع
نعناع علاوه بر كمك به هضم غذا باعث می شود كه افراد حالت هوشیاری و بیداری خود را حفظ كند.
نعناع در تمدن های باستان، برای افزایش نشاط ذهن و فكر به دلیل بوی مطلوب آن به كار می‌رفت و درحقیقتکلمه MINT (به معنی نعناع) از اسم لاتین MENTE (به معنی فكر) استو در بین گیاهان، سمبل نیروبخش جاودانی است.
استعمال خارجی نعناع هم بی تأثیر نیست. هرچه بوی نعناع قوی‌تر باشد، خواص و اثرات آن بیشتر است. اگر برگی از نعناع را در بین انگشتان خود مالیده و آن را بو كنیم، اثر فوری در ایجاد هوشیاری و سرزندگی و ایجاد آرامش و سبكی در خود خواهیم كرد.

نعناع به خصوص برای افرادی كه دائم در حال مطالعه یا مرور درس برای امتحان هستند و یا كارشان نیازمند تمركز و هوشیاری است، استفاده های فراوانی دارد.

اگر احساس خستگی می كنید و مغز شما دیگر كشش فراگیری مطالب را ندارد، استفاده از نعناع، نیروبخش است.
اگر احساس عصبانیت یا فشار روانی می كنید، حالت آرام بخش دارد. به علت تأثیر زیاد نعناع بر روی اعمال فكری و هوشیاری، نعناع را بالابرنده ی توانایی انسان در درك و فهم عقاید به شمار می‌آورند.
بنابراین هنگامی كه می‌خواهید آمادگی و هوشیاری ذهنی خود را حفظ كنید یا اگر می‌خواهید بعد از خوردن غذا خواب آلودگی عارض نشود یا اگر خواهان تمركز ذهنی علی رغم خستگی ناشی از شركت در جلسه یا سخنرانی هستید، مكیدن قرص نعناع (البته بدون قند) بسیار مفید است.
منابع مورد استفاده
- Tropical and Subtropical Agriclture
- زرگری ع. گیاهان داروئی. تهران، انتشارات دانشگاه، 1369 (ج 4): 6 ـ 71.
- زاهدی.ا. واژه‌نامۀ گیاهی. تهران: انتشارات دانشگاه 1373 : 158.

Plant Protection
Cultivation and proliferation of rosemary :
Rosmarinus officinalis
Rosemary
Lamiaceae

Introduction & Botanical :
Rosemary is a perennial plant and a plant form in all seasons is in green. It leaves a thin stem cross are placed on these plants and flowers blue-violet are interested. Characteristics of plant leaves smell is great as it has a well-known aromatic plant.
Rosemary flower color is blue. Rosemary leaves have a narrow, coriaceous leaf that is full color front surface and below it is soft and gray.
Ecological requirements and distribution :
Rosemary is a plant resistant to cold and drought conditions and characteristics of this has led in most areas is cultivable. Rosemary is native to Mediterranean regions and in most regions of our country as limited or extensive cultivation is. Rosemary in many European countries are widely cultivated.

Processing :
Leaves the plant with essential oils, tannins, flavonoids, and Alkaloid Sapvnyn (Rzmarysyn) are. Essential oil of this plant has many important applications and frequency as well.

Note: Drug limbs in rosemary leaves and branches of flowering plants make up.
Substance in plant leaves and branches of rosemary to the volatile oil.
The main components in volatile oil contains:
1 - Bvrnyvl (Borneol)
2 - Synyvl (Cineol)
3 - Bvrnyl acetate (Bornil acetat)
4 - Kamfr (Campher)

Depending on circumstance and location of crops and the percentage amount of each of these materials is variable.
Other ingredients include rosemary leaf:
Luteolin
Genkwanix
Rosmarinic acid

Publication range :
Rosemary is native to the Mediterranean area and in the region to grow and develop vehicles that in most areas is done in areas such as Tehran, Karaj, Semnan, Isfahan and Damghan and the major growers in the world, especially countries in North Africa Morocco and Tunisia and southern Europe countries like France and Italy and ... Have.

Compatibility
Rosemary lime in the background, light and sun to grow well - good texture loamy sand soil texture and proper PH 7-5 / 6 May - the high resistance to drought and salinity, and severity of radiation Btlay can easily tolerate.

Proliferation
Through planting seeds reached, soften and can be reproduced by cuttings, but the best planting method is to propagate then in the spring or fall crop of leafy plants planted in the sand and maintain the appropriate place after 2 to 3 months of cuttings rooted and then transferred them to their original ground. Plant spacing in the ground 60 to 100 cm and plant density between 10 and 12 thousand plants per hectare is. Planting rosemary primarily to climate and the stack is.

Manure System
When planting and after deep plowing of animal manure rate 10 to 15 tons per hectare during the growing season full of manure or fertilizer (K, P, N) in 2 to 3 times is used between the rows of cultivation fertilizer is added.
Irrigation period between 7 to 10 days.
Pests and diseases
Certain pests seriously damage does not rosemary rosemary but fungal disease that affects Rhizoctonia solan it is important that fungicides or Mankvzb Bnvmyl is treatable
Harvesting
Harvest is done when the plant is in blossom, flowers in April and early June appear. Such that the length of branches from 35 to 30 cm are harvested. Usually leaves after picking the shade to dry for making essential oil if they take place quickly distilling and processing plants are transferred.

Usually flowering branches per 100 kg from 600 to 200 grams of essential oil is extracted from the Trsazy, providing soap and beauty products and Adkln attribute.

Note: This must be careful that the plant is not as hard wood and wood parts in the process of making essential oils in the production of unpleasant odor is essential.
Mango:
History
Today, one of three or four mango fruit to the desired number is tropical. Origin of the north-east India, northern Burma and Ceylon have been considered likely. In the sixteenth century by the Portuguese to West World (Continent of America) was taken today in vast areas of India, Indonesia, Florida, Hawaii, Mexico, South Africa, Egypt, occupied Palestine, Brazil, Cuba, the Philippines and Pakistan and many Other areas are cultivated. As in the breadth around the equator has grown. Considering that the area southeast of our country in this area were ascites and mango cultivation and breeding in the region has prospered, in this collection to introduce more fruit is produced. Due to the similarity of climate in this region with Pakistan, are presented. The last section also features the most important figures in the country with a large share figures Mvrdksht Pakistan has come.

Botany
Mangifera indica mango is the most important family member Anacardiacea. The main features of most
This species Khanvdadh having resin canals as well as some of them poisonous sap and tear (allergens) that are sometimes severe side effects in human skin are created.

The average height of mango trees between 10 and 30 meters is more than a hundred years are. Life course of seed trees is a link below. Main trunk and more or less straight cylindrical diameter of 75 to 100 cm. Skin to gray-brown with shallow longitudinal slots or mesh containing resin droplets. Tree crown (branches form) and dense spherical shaped (or oval) is. Branches thick and strong and often among the nodes in between a short and long (related to the early and late growth period is any) is.

Round and smooth branches and young green to yellow in color and are dark. Leaves periodically on some branch are. High level of dark green leaves and their lower surface is green to yellow or length of 10 cm and width 40 of them between 10 and 2 cm.

Flowers very small and the length is 8 mm 6 Vrvy inflorescences to 16 cm length 60 placed. May be 500 to 10,000 flowers on an inflorescence, but there are very few percent of them reach the stage of being fruit. Normally two fruits on each inflorescence, the product is considered good. Pollination by insects and wind in the mango is done so Dgrgshn mango plants and flowers that work together. Mel and single sex (male) is generated. Of course, the number of male flowers flowers far more complete. This style and pollen and environmental conditions and time of pollination, the most important limiting factors of insemination flowers and trees are a result uploads.

Products and mango fruit
Mango fruit products including jams, compote, juice and flavor of different types or are made. Also, immature fruit and produce small pickle is used. In places like India, mango kernel brain turned to powder and used for food purposes. But it seems that the most desirable type of consumption, it is fresh.
Mango rich source of vitamins A and C and also about 1% protein. For various medical uses as well as mango has been introduced.

Varieties of mango
Varieties, races and different types of trees in the tropics have been found that Popenoe in 1920 they more or less into two distinct groups has Bnzy floor. Considering that so far a fundamental category in this area has been done. Gradually recognizing a new species classification will change.
However, the Indian origin of the first group and second group, Indochina, Indonesia and Philippines East.

Despite the exceptional cases in both groups, generally due to hybridization, large seeds Hindi species, single fetus and those groups are Indochina, had few or Nd Such. Many races
Features through their polyembryony have kept the two groups are known, and especially those in the group are Hindi, with fruit quality are lower.

Culture and proliferation

Mango seeds in two multi-fetal embryonic Vtk be observed. Polyembryony seeds after planting, which shall produce a few seedlings, except one in terms of other characteristics, are quite similar to native base. But since seedlings from single seeds in terms of embryonic traits, like a mother by not using Ghyrjnyny proliferation is necessary. Seeds for planting them in rows in the treasury that the distance of 30 cm and 15 cm apart from each other in the depth of 60 cm so that the tip bud is Karnd core to be high. Treasurer for the average or silty clay soil with organic fertilizers are used. Use ammonium sulfate fertilizers Azty as the Treasury has been recommended.

Seeds usually mango branches their letter within four weeks lose after planting seeds in the treasury after three weeks bud. About six weeks to two months after emergence, seedling selection are transferred to the pot containing soil, compost, green manure and sand. However, instead of the plastic bag the pot can be used.

Link types in mango
Variety of mango used in link that points to the most important link is different note. For example, sometimes from the base that the drainage, or less sensitive to frostbite (mango wood) and soil salinity, are more resistant, is used. Seeds should be disinfected before planting and then placed in the seedbed.
Climate
Climate effect has a lot of mango. The best climate for mango cultivation and growth conditions that determine a dry season during the week and reach the blossoms and fruits with annual rainfall between 1250 to 1800 mm to be. If lack of rain, irrigation is necessary.
Cold tolerance of this tree is low and so the overall average temperature of less than 15 degrees to prevent the growth of sub-zero cold and more than a few hours will not tolerate.
Mango much difference as night and day temperature sensitive and therefore in the tropics, the development of appropriate height below 600 m in subtropical areas of flat sea areas is limited.
Territory
Mango variety of soils that have good drainage, grow. This large tree space for root growth and development needs, and thus shallow soils are not suitable for it.
In terms of soil types, loamy sand soil and semi-heavy and more suitable for heavy soil, sand and light salt or salts with Marsh case, are inappropriate.
Drainage, especially in the early growth period is necessary and generally should not the depth of underground water level 1 / 8 to 5 / 2 meter higher.
Most suitable soil for growing mango PH between 5 / 5 to 7 are.

Planting mango
Transfer of seedlings should be done at the beginning of rainfall season. Link trees at 12 * 12 m and Ghyrpyvndy trees should be cultivated level 14 * 14 meters can. Holes 1 m depth and length and width of the hole is 1 meter. Land surface on earth and subterraneous separated and then level the soil on earth with a 20-liter tin, which animal or compost can be mixed and this mixture of holes to fill. Soil around the plant with their feet and stiff soil subterraneous ring around the tree for use.

Irrigation
Directly dependent on irrigation mango climate and rainfall is. As mentioned in the introduction, where rainfall is sufficient, older trees need very little irrigation.

In general, for the initial period of two to three months after the cultivation, irrigation three times a week is done. Courses after the summer irrigation once a week in winter and once every two weeks can be done. Fruitful trees, two or three times a month are irrigated. Period of 2 to 5 / 2 months before the flowering of watering can be avoided. It interrupted a chlorophyll growth and thus better flowering is the flowering period, so too should avoid watering and, if necessary, a light irrigation after the period mentioned before flourishing flowers are done. After stabilization of fruits, irrigation should be done continuously.

Pruning
A dome-shaped mango and largely proportionate to grow Vlza does not need much pruning. With a balanced pruning branches can be expanded and used the maximum possible level to provide leaves. Branches weak, dry, and pest stricken ill, or to inside (which are always in the shade) should be separated. In the first year until the trees are cut to 1 meter height from the skeleton tree crown shape in the second year is 4 to 5 branches, which between them have a suitable space is to choose the main branch of the tree, and other branches must be cut .

Harvesting
Mango from the fourth or fifth year after planting fruit will start and after eight years of its production rate increases. At age 20 reaches full growth.

Each tree should be between 200 to 500 years to produce fruits. Some figures in 100 can produce fruit. From manufacturing, order mango varieties are coordinated so that a harvest of low production, mango cultivars order no coordination, so that a harvest can increase the number of low-quality fruit there.

Usually flowering until the fruits reach 3 to 6 months as takes. Harvest fruit color changes from green to yellow and usually begins in this case Bryks fruit is more than 7. Fruits should be harvested at regular intervals. Fruits gently and took Chynnd and then packing
Shall. Fruits with 5 to 10 cm from the tail to set fruit. Transportation and export of fruit to fruit should tail 2 cm shorter and will wash up waste and toxins away debris and then put in the box. To avoid breaking branches of trees at the time of harvest should be used ladders or lifts.