بخشی از مقاله
بانك هاي اطاعاتي
مروري بر بانكهاي اطلاعاتي
يكي از مهمترين بخشهاي هر برنامه كاربردي اطلاعاتي آن است كه با چگونگي ذخيره و بازيابي اطلاعات سروكار دارد. در اين فصل مروري بر مفهوم بانك اطلاعاتي و انواع آن خواهيم داشت.
تعريف بانك اطلاعاتي
بانك اطلاعاتي مجموعهاي از دادههاي پايدار است كه توسط برنامههاي كاربردي موجود در يك موسسه مورد استفاده قرار ميگيرد. منظور از پايداري اين است كه نوع دادههاي بانك اطلاعاتي با دادههاي ناپايداري مثل دادههاي ورودي دادههاي خروجي دستورات كنترلي صفها بلوكهاي كنترل نرمافزار نتايج موقت و به طور كلي تمام دادههايي كه ماهيت آنها حالت گذرا دارد متفاوت است.
بانكهاي اطلاعاتي از نظر فيزيكي فايلهايي هستند كه در سيستمهاي كامپيوتري براي ذخيره و بازيابي اطلاعات به كار ميروند. برنامههاي كاربردي مستقيماً نميتوانند اين فايلها را دستكاري كنند بلكه براي پردازش اين فايلها فرمانهايي را به سيستمهاي مديريت بانك اطلاعاتي (DBMS) صادر ميكنند. بنابراين سيستمهاي مديريت بانك اطلاعاتي واسط ميان كاربران و بانكهاي اطلاعاتياند.
به اين دليل ميگوييم دادههاي بانك اطلاعاتي پايدار است كه وقتي دادهها توسط سيستم مديريت بانك اطلاعاتي براي ورود به بانك اطلاعاتي پذيرفته شدهاند فقط در صورتي ميتوانند حذف شوند كه درخواستي به اين سيستم وارد شده و اجازه حذف به آن داده شود. يعني با اثرات جانبي ناشي از اجراي برنامه حذف نخواهند شد.
توجه داشته باشيد كه منظور از موسسه در تعريف بانك اطلاعاتي هر سازمان اقتصادي، علمي ، فني و غيره است. موسسه ممكن است يك واحد مستقل ، يا يك شركت بزرگ باشد مانند:
- شركت توليدي - دانشگاه - اداره دولتي
- بيمارستان - بانك
هر موسسه دادههايي راجع به عمليات خود نگهداري ميكند. اين دادهها همان دادههاي پايدار هستند.
سيستم بانك اطلاعاتي چيست؟
سيستم بانك اطلاعاتي ، سيستم كامپيوتري نگهداري دادههاست . بانك اطلاعاتي را ميتوان بستري براي نگهداري دادهها در نظر گرفت. كاربران سيستم ميتوانند عمليات گوناگوني را بر روي اين فايلها انجام دهند:
- افزودن فايلهاي جديد و خالي به بانك اطلاعاتي
- افزودن دادهها به فايلهاي موجود
- بازيابي دادهها از فايلهاي موجود
- تغيير دادههاي فايلهاي موجود
- حذف دادهها از فايل موجود
- حذف فايلهايي از بانك اطلاعاتي
به عبارت سادهتر، سيستم بانك اطلاعاتي يك سيستم كامپيوتري است كه هدف آن ذخيره اطلاعات است و كاربران ميتوانند اطلاعات آن را بازيابي يا به هنگامسازي كنند.
- دادهها - نرمافزار
- سخت افزار - كاربران
هر يك از اين چهار مولفه را به طور مختصر شرح خواهيم داد:
دادهها
سيستمهاي بانك اطلاعاتي در كامپيوترهاي شخصي و كامپيوترهاي بزرگ (يا سرور) به كار گرفته ميشود. بديهي است كه قابليتهايي كه سيستم بانك اطلاعاتي ارائه ميكند تا حد زيادي به كامپيوتري كه اين سيستم بر روي آن نصب است، بستگي دارد. سيستمها بر روي كامپيوترهاي بزرگ معمولاً چند كاربره هستند، در حالي كه سيستمها بر روي كامپيوترهاي شخصي، تك كاربره ميباشند به طور كلي، دادهها در بانك اطلاعاتي ، به خصوص در سيستمهاي بزرگ، هم به صورت مجتمع و هم به صورت اشتراكي هستند. اين دو جنبه، يعني مجتمع و اشتراكي بودن دادهها در محيطهاي بزرگ به عنوان امتياز سيستمهاي بانك اطلاعاتي محسوب ميشود و در سيستمهاي كوچك نيز ارزشمند است. هر كدام از اين دو جنبه را به طور مختصر شرح ميدهيم.
- مفهوم مجتمع بودن اين است كه بانك اطلاعاتي مجموعهاي از فايلها است كه بخشي از اطلاعات اضافي از آن حذف شدهاند.
- مفهوم مشترك بودناین است كه دادههاي موجود در بانك اطلاعاتي ميتواند بين كابران مختلف به اشتراك گذاشته شود، يعني هر يك از كاربران ميتوانند از يك بخش از دادهها براي اهداف خاصي استفاده كنند.
كاربران مختلف ميتوانند به يك بخش از دادهها دستيابي داشته باشند. اين شيوه اشتراك و همزماني از اين واقعيت ناشي ميشود كه بانك اطلاعاتي مجتمع است.
سخت افزار
قطعات سخت افزاري سيستم شامل موارد زير است :
- حافظههاي جانبي ( معمولاً ديسكها) كه براي ذخيره دادهها به كار ميروند و دستگاههاي ورودي ، خروجي ، (مثل درايوها) ، گردانندههاي دستگاهها، كانالهاي ورودي ـ خروجي و ...
- پردازندههاي سختافزار و حافظههاي اصلي آنها كه براي پشتيباني از اجراي نرمافزار بانك اطلاعاتي به كار ميروند.
نـرمافـزار
بين بانك اطلاعاتي فيزيكي (مثلاً دادههاي ذخيره شده) و كاربران سيستم ، لايهاي از نرمافزار
وجود دارد كه سيستم مديريت بانك اطلاعاتي نام دارد. امكاناتي مثل حذف و اضافه فايلها، بازيابي دادهها از آنها و به هنگامسازي اين فايلها از طريق سيستم مديريت بانك اطلاعاتي ارائه ميشود. يكي از كارهايي كه سيستم مديريت بانك اطلاعاتي انجام ميدهد اين است كه كاربران را از مواجه شدن با جزئيات سختافزاري دور ميكند.
كـاربـران
كاربران اطلاعاتي را ميتوان به سه دسته تقسيم كرد:
- دسته اول ، برنامهنويسان كاربردي هستند كه برنامههاي كاربردي بانك اطلاعاتي را به زبانهاي خاصي مينويسند. اين برنامهها، درخواست مناسبي را به سيستم مديريت بانك اطلاعاتي ارسال ميكنند تا به بانك اطلاعاتي دستيابي داشته باشند.
- دسته دوم ، كاربران نهايي هستند كه از طريق ايستگاههاي كاري يا پايانه به سيستم دستيابي دارند. هر كاربر ميتواند از طريق برنامههاي كاربردي به بانك اطلاعاتي دستيابي داشته باشد.
دسته سوم : مدير بانك اطلاعاتي است. وظيفه اين دسته از كاربران ، مديريت بر دادههاي بانك اطلاعاتي است كه مفهوم دادهها را درك ميكنند و نياز موسسه به دادهها را در سطح مديريت عالي قرار ميدهند.
مزاياي استفاده از بانك اطلاعاتي
براي اين كه با مزاياي استفاده از بانك اطلاعاتي آشنا شويد، بايد بدانيد كه موسسات معمولاً دادههاي خود را به دو شكل ذخيره ميكنند:
سيستمهاي فايل . در اين سيستم ، هر يك از فايلهاي مربوط به دادههاي موجود در موسسه ، مستقل از ديگري مورد استفاده قرار ميگيرد. موسسه براي بهرهبرداري از اين سيستم ، به ازاي هر فايل ، يك يا چند برنامه كاربردي مينويسد . اين برنامههاي كاربردي هر كدام مستقيماً به دادههاي فايل دستيابي دارند.
در چنين سيستمي ، برقراري ارتباط بين فايلهاي مختلف و به دست آوردن اطلاعات جديد دشوار است. علاوه بر اين دادههاي تكراري در فايلهاي مختلف ذخيره ميشوند.
سيستم بانك اطلاعاتي : در چنين سيستمي ، دادهها در يك بانك اطلاعاتي قرار دارند كه با مفهوم آن در ابتداي بحث آشنا شديد. مزاياي سيستم بانك اطلاعاتي عبارتند از:
- جلوگيري از اتلاف حافظه در ذخيره كردن دادهها.
- ايجاد اطمينان نسبت به گزارشهاي به دست آمده.
- ساده بودن اخذ گزارشهاي جديد.
- بالا بودن سرعت پردازش دادهها.
- استقلال دادهها از سيستم كاربردي.
- تمركز در مديريت دادهها.
انواع بانكهاي اطلاعاتي
براي سازماندهي دادهها و روابط بين آنها راههاي گوناگوني وجود دارد. سه الگوي اصلي ، تشكيل سه نوع بانك اطلاعاتي را ميدهند.
بانك اطلاعاتي هرمي
در اين الگو، اطلاعات به صورت درختي در اختيار كاربران قرار ميگيرد. دادهها در بخشهايي به نام قطعه ذخيره ميشوند. قطعه بالاي نمودار ريشه نام دارد. ريشه به صورت رابطه پدر – فرزندي به قطعات زيرين وصل ميشود. قطع پدر ميتواند چندين فرزند داشته باشد، ولي هر فرزند فقط يك پدر دارد.
بانك اطلاعاتي شبكهاي
اين شكل ، حالت تغييريافته الگوي هرمي است. اين دو الگو به آساني قابل تبديل به يكديگر هستند. در الگوي هرمي ميتوان يك عامل را به چند عامل پيوند داد، ولي در الگوي شبكهاي ميتوان چندين عامل را پيوند داد.
بانك اطلاعاتي رابطهاي
در سيستم بانك اطلاعاتي رابطهاي، هر يك از فايلهاي بانك اطلاعاتي را يك جدول مينامند. به عبارت ديگر ، بانك اطلاعاتي مجموعهاي از جدول هاست و هر جدول حاوي دادههاي مرتبط به هم است. كه در هر جدول هر ستون را يك فيلد و هر سطر را يك ركورد گويند. بنابراين ، هر ركورد بانك اطلاعاتي حاوي چند فيلد است كه هر فيلد از نوع خاصي است.
نكته ديگري كه در مورد جدولها قابل توجه است ، فيلد كليد اوليه است. اين ، فيلد مشخصه هر ركورد است و در هيچ دو ركوردي از جدول يكسان نيست.
انـواع رابـطه
همانطور كه از نام بانك اطلاعاتي رابطهاي برميآيد. رابطه ، عنصر مهمي در اين نوع بانك اطلاعاتي محسوب ميشود. به عبارت ديگر، قدرت بانك اطلاعاتي رابطهاي ، ناشي از رابطهاي است كه جدولهاي بانك اطلاعاتي ميتوانند با يكديگر داشته باشند. براي اين كه جدولها با يكديگر رابطه برقرار كنند، بايد داراي فيلد كليد اصلي باشند، زيرا رابطه بر اساس اين فيلد صورت ميگيرد. جدولهاي بانك اطلاعاتي به شكلهاي مختلف ميتوانند با يكديگر رابطه داشته باشند كه به شرح آنها خواهيم پرداخت.
رايطه يك به يك : در اين نوع رابطه ، يك ركورد با يك ركورد از جدول ديگر ارتباط برقرار ميكند.
رابطه يك به چند : اين رابطه ، متداولترين رابطه در بانك اطلاعاتي است كه در آن ، يك ركورد از جدولي با چند ركورد از جدول ديگر مطابقت ميكند.
رابطه چند به چند : در اين رابطه ، چند ركورد از يك جدول با چند ركورد از جدول ديگر تطبيق ميكند. اين نوع رابطه معمولاً در بانك اطلاعاتي رخ نميدهد. ولي براي ايجاد چنين رابطهاي ، بايد جدول ديگري به نام جدول اتصال ، بين دو جدول ديگر قرار داد , تا رابطه چند به چند را به دو رابطه يك به چند تبديل كند.
طراحي بانك اطلاعاتي
اطلاعات در سيستم بانك اطلاعاتي رابطهاي بين چند جدول توزيع ميشود تا ذخيرهسازي اطلاعات و بازيابي اطلاعات بهينه شود. جدولها با فيلدهاي مشتركي ارتباط داده ميشوند به طوري كه اطلاعات ميتوانند به شيوههاي موثري استخراج و نمايش داده شوند. اگر بانك اطلاعاتي خوب طراحي شده باشد ميتواند ابزار مهمي براي مديريت بر اطلاعات شخصي يا تجاري باشد، ولي اگر طراحي آن خوب صورت نگيرد، ارزشي نخواهد داشت. هر چه وقت بيشتري در طراحي و تحليل دادهها صورت گيرد، نتيجه بهتري به دست ميآيد.
وقتي طراحي كامل و مرور شد، به راحتي ميتوان بانك اطلاعاتي را ايجاد كرد.
فرآيند طراحي ، با تحليل كارهايي ميشود كه براي بانك اطلاعاتي مورد نياز است. اول بايد مشخص كنيد كه سيستم چه كاري را بايد براي كاربر انجام دهد. با كاربران مصاحبه كنيد تا به خواستههاي آنها پي ببريد. توجه داشته باشيد كه فرآيند طراحي يك فرآيند تكراري است. وقتي كاربران ميخواهند از سيستم جديد استفاده كنند، راجع به ويژگيهاي آن فكر ميكنند، مثل فرم ورود دادهها، تقاضاهاي ويژه و فيلدهاي محاسباتي.
از طرفي ديگر ، طراحي بايد جايي خاتمه يابد و توسعه بانك اطلاعاتي شروع شود. در اين صورت، خواستههاي ديگر سيستم را ميتوانيد در نسخ بعدي سيستم منظور كنيد. فرآيند طراحي بانك اطلاعاتي را ميتوان در هشت مرحله انجام داد كه هر مرحله هدف خاصي را دنبال ميكند:
1. تعيين كنيد كه كاربران چه انتظاري از بانك اطلاعاتي دارند و چه دادههايي بايد در خروجي ظاهر شوند.
2. توزيع دادهها را برنامهريزي كنيد (چه دادههايي در چه جدولهايي قرار گيرند).
3. فيلدهاي هر ركورد را در هر جدول مشخص كنيد.
4. براي هر جدول يك فيلد منحصربه فرد تعريف كنيد تا تضمين شود كه هيچ دو ركوردي يكسان نيستند.
5. تعيين كنيد كه جدولها چگونه بايد با يكديگر ارتباط داشته باشند.
6. طراحي را با كاربران مرور كنيد.
7. جدولها را ايجاد كرده دادهها را وارد كنيد.
8. كارآيي بانك اطلاعاتي را تحليل و بهينهسازي كنيد.
مقايسه سه نوع بانك اطلاعاتي
همنطور كه ديديد، سه نوع بانك اطلاعاتي را ميتوان ايجاد كرد كه عبارتند از هرمي ، شبكهاي و رابطهاي كه اكنون به بررسي نقاط ضعف و قوت هر كدام ميپردازيم. توانمندي اصل يالوهاي هرمي و شبكهاي در كارآيي آنها است. به عنوان مثال ، از الگوي هرمي ميتوان در سيستم هواپيمايي استفاده كرد كه ميليونها جا را ذخيره ميكند.
عيب روشهاي هرمي و شبكهاي اين است كه همه راههاي دستيبابي ، مسيرها و فهرستها بايد از قبل مشخص باشد. پس از اين كه تعريف شدند به راحتي قابل تعريف نيستند. لذا، انعطافپذيري آنها بسيار كم است. نياز به برنامهنويسي زيادي دارند، وقت گير بوده نصب و نوسازي آنها دشوار است.
قدرت الگوي رابطهاي، انعطافپذيري آن در پذيرش خواستههاي جديد، تركيب اطلاعات از منابع مختلف ، سهولت طراحي و نگهداري ، و افزودن اطلاعات بدون تاثثرگذاري در دادهها و برنامههاي موجود است. عيب عمده آن ، كندي نسبي آن است ، زيرا بايد حجم زيادي از دادهها را كه بر روي ديسك ذخيره شدهاند بازيابي كند، رابطه بين آنها را تشخيص دهد و اطلاعات مناسب را در اختيار قرار دهد.
کاربردهای شبکه های کامپیوتری
قبل از پرداختن به جزئیات فنی ، بهتر است کمی درباره اینکه چرا مردم به شبکه های کامپیوتری اهمیت می دهند و چرا از آنها استفاده می کنند، صحبت کنیم، چرا که اگر کسی به شبکه اهمیت نمی داد اصلا شبکه ای ساخته نمی شد. ابتدا از کاربرد های سنتی شروع می کنیم و سپس به کاربردهای جدیدتر خواهیم پرداخت .
کاربرد های تجاری:
اکثر شرکت ها تعداد زیادی کامپیوتر برای کارهای مختلف دارند. شاید در ابتدا این کامپیوتر ها از یکدیگر جدا باشند، ولی در مرحله ای از کار برای یکپارچه کردن اطلاعات کل شرکت، مدیریت تصمیم می گیرد تا آنها را به هم متصل کند .
به بیان کلی تر، اشتراک منابع به ما اجازه می دهد تا برنامه ها، تجهیزات و به خصوص داده ها را صرفنظر از موقعیت فیزیکی افراد ومنابع در اختیار همه آنهایی که به این شبک
ه متصلند، قرار دهیم. ساده ترین مثال آن چاپگریست که برای تمام کارکنان یک دفتر به اشتراک گذاشته شده است .
پیداست که تک تک این افراد به یک چاپگر اختصاصی نیاز ندارند، و علاوه بر آن یک چاپگر شبکه اغلب ارزانتر، سریعتر و کم هزینه تر از تعداد زیادی چاپگرهای پراکنده است .
با این حال اشتراک اطلاعات بسیار مهمتر از اشتراک تجهیزات فیزیکی است. امروزه تمام شرکت های بزرگ و متوسط به شدت به اطلاعات کامپیوتری خود وابسته اند. بانکی که تمام کامپیوترهای آن از کار افتاده باشند، پنج دقیقه هم نمی تواند دوام بیاورد. حتی شرکت های کوچکی مانند آژانس های مسافرتی و دفاتر خدمات حقوقی نیز به شدت به اطلاعات کامپیوتری خود متکی هستند. در یک شرکت کوچک تمام کامپیوترها به احتمال زیاد در یک دفتر قرار دارند، در حالیکه کامپیوترهای یک شرکت بزرگ می تواند در یک یا چند پایگاه داده متمرکز باشد، و کارمندان شرکت بایستی بتوانند از راه دور به آنها دسترسی داشته باشند. در این مدل، اطلاعات در کامپیوترهای پر قدرتی به نام سرویس دهنده که اغلب در یک مرکز و تحت کنترل سرپرست سیستم قرار دارند نگهداری می شوند. کارمندان نیز که در اینجا به آنها مشتری گفته می شود از راه دور و از پای کامپیوترهای معمولی خود به اطلاعات دسترسی پیدا می کنند. اتصال کامپیوترهای مشتری و سرویس دهنده از طریق شبکه صورت می گیرد.
برای آرایش مدل مشتری سرویس دهنده گفته می شود، و در بسیاری از شبکه های کوچک و بزرگ کاربرد دارند چون مستقل از فاصله است. وب نیز بر مبنای همین مدل ساخته شده است، وقتی یک صفحه وب را باز می کنید، در واقع آنرا از سرویس دهنده وب دریافت کرده، و در کامپیوتر خود نمایش می دهید. در اکثر مواقع یک سرویس دهنده می تواند به تعداد زیادی مشتری سرویس بدهد .
سخت افزار شبکه :
اکنون وقت آن است که توجه خود را از مسایل متفرقه به موضوع اصلی معطوف کنیم. هیچ طبقه بندی پذیرفته شده ای که در بر گیرنده تمام انواع شبکه های کامپیوتری باشد وجود ندارد ، ولی در این میان می توان به 2 عامل مهم توجه کرد: تکنولوژی انتقال و اندازه شبکه .
این 2 را جداگانه بررسی می کنیم، امروزه دو تکنولوژی انتقال بیش از همه گسترش یافته و فراگیر هستند :
1- ارتباطات پخش
شبکه های پخش دارای یک کانال مخابراتی هستند که بین همه کامپیوترهای شبکه به اشتراک گذاشته شده است. هر یک از کامپیوترها می توانند پیامهای خود را در بسته های کوچک مخابره کنند و تمام کامپیوترها دیگران پیام ها را دریافت خواهند کرد. آدرس کامپیوتری که این بسته در حقیقت برای وی ارسال شده، در بخش از پیام نوشته می شود. هر کامپیوتر به محض دریافت بسته، آدرس گیرنده را چک می کند. اگر پیام برای او باشد، آنرا پردازش می کند ولی اگر پیام متعلق به دیگری باشد، به سادگی آنرا نادیده می گیرد .
در شبکه های همتا به همتا بین تک تک کامپیوتر ها مسیر ارتباطی مستقل وجود دارد. البته وقتی یک بسته بخواهد از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر برود، احتمالا سر راه خود از چندین ماشین بینابین نیز عبور خواهد کرد. معمولا در این قبیل شبکه ها مسیرهای متعددی بین دو کامپیوتر خاص می توان برقرار کرد که از نظر طول مسیر با هم متفاوتند و یافتن کوتاهترین مسیر یکی از مسایل مهم در این گونه شبکه است.
شبکه های محلی
شبکه محلی، شبکه ایست خصوصی واقع در یک ساختمان یا مجتمع، که حداکثر ابعاد آن یکی دو کیلومتر باشد. از این نوع شبکه معمولا برای اتصال کامپیوترهای یک شرکت و به اشتراک گذاشتن منابع یا مبادله اطلاعات استفاده می شود. یک شبکه محلی 3 مشخصه اصلی دارد، که آنرا از سایر انواع شبکه متمایز می کند :
1) اندازه 2) تکنولوژی انتقال اطلاعات 3) توپولوژی
اندازه شبکه محلی بسیار محدود است، بگونه ایکه زمان انتقال سیگنال ها در ان بسیار کم و از قبل قابل پیش بینی است. دانستن این محدودیت ها برای طراحی شبکه بسیار مهم و اساسی است و باعث ساده تر شدن مدیریت شبکه نیز می شود .
تکنولوژی انتقال اطلاعات در شبکه محلی معمولا به کابل متکیست، سرعت انتقال اطلاعات بین 10 تا 100 میلیون بیست در ثانیه، تأخیر انتشار در آن کم، و خطا در آن بسیار اندک است .
توپولوژی های مختلفی برای شبکه های محلی پخش وجود دارد، در یک شبکه باس در هر لحظه فقط یکی از کامپیوترها مجاز به استفاده از خط و ارسال اطلاعات است، و تمام ماشین های دیگر بایستی در این مدت از ارسال هر گونه اطلاعات خودداری کنند. در این قبیل شبکه ها بایستی مکانیزمی برای حل اختلاف وجود داشته باشد .
نوع دیگری از شبکه های پخش، شبکه حلقوی است. در یک شبکه حلقوی، هر بیت اطلاعات به طور مستقل در شبکه اطلاعات منتشر می شود. در این نوع شبکه هم بایستی
مکانیزمی برای حل اختلاف بین کامپیوترهای متخاصع وجود داشته باشد. اغلب این مکانیزم ها به نوعی نوبت بندی متکی هستند .
مدل مرجع TCP/IP
اکنون اجازه دهید به مدل مرجع به کار رفته در پدربزرگ شبکه های کامپیوتری، آرپانت و خلف آن اینترنت بپردازیم. آرپانت یک شبکه تحقیقاتی بود که توسط وزارت دفاع آمریکا پای
ه ریزی شد.
به تدریج صدها دانشگاه و مرکز دولتی بوسیله خطوط اجاره ای تلفن به این شبکه ملحق شدند. با پیشرفت مخابرات رادیویی و ماهواره ها، مشکلاتی در پروتکلهای ارتباطی آرپانت به وجود آمد، که انتخاب یک معماری مرجع جدید را الزامی می کرد. یکی از اولین اهداف آرپانت ارتباط یکپارچه شبکه های مختلف بود که بالاخره توسط مدل مرجع TCP/IP محقق شد. این مدل برای اولین بار در سال 1974 تعریف شده و در سال 1985 مورد تجدید نظر قرار گرفت .
SQL Server
در اين مبحث با مفهوم بانك اطلاعاتي و انواع آن آشنا شديد. دو سيستم مديريت بانك اطلاعاتي رابطهاي كه كاربرد فراوان دارند، اوراكل و SQL Sevrer هستند.
بانك اطلاعاتي SQL Server
هر بانك Server SQL داراي تعدادي از اشياء است كه جلوتر به آن ميپردازيم. علاوه بر اين ، تعدادي از بانكهاي اطلاعاتي قبلاً ايجاد شدند و همراه اين سيستم وجود دارند.
اشياي بانك اطلاعاتي SQL Server
هر بانك اطلاعاتي داراي اشيايي است كه هر كدام نقش خاصي دارند. ايجاد بانك اطلاعاتي براي برآورده كردن اهداف تجاري مستلزم ايجاد و كاركردن با اين اشياء است .
شروع كار با 2000 SQL Server
محيط 2000 SQL Sever
در اين قسمت ياد خواهيد گرفت كه چگونه :
- Manager Enterprise را آغاز كنيد.
- يك Server را راهاندازي كنيد.
- يك Server را به راه انداخته يا آن را متوقف كنيد.
- اشياء را در كنسول درختي نشان دهيد.
- از Manager Enterprise خارج شويد.
2000 SQLSever Microsoft براي پشتيباني از پايگاههاي اطلاعاتي بزرگ و مهم طراحي شده است. مثل ذخيره سازي اطلاعات و تجارت الكترونيكي و پردازش تراكنشها به صورت Online . براي بيان منظور ، Server SQL ابزارهاي متعددي در اختيار شما قرار ميدهد، از جمله برنامه هاي كمكي مثل Bcp.exe كه براي كپي كردن اطلاعات Server SQL به يك فايل معمولي به كار ميرود و Manager Enterprise ، كه يك ابزار گرافيكي قوي و پيچيده براي مديريت پايگاههاي داده و خود Server SQL ميباشد.
آشنايي با Enterprise Manager
Manager Enterprise اولين ابزاري است كه براي مديريت Server SQL به كار ميرود. با استفاده از رابط گرافيكي Manager Enterprise ميتوانيد:
- گروههايي از چندين نمونه Server SQL تعريف كرده و هر يك از
سرويس گيرندههاي موجود در يك گروه را ثبت كنيد.
- پارامترهاي Server SQL را براي هر يك از سرويسدهندههاي ثبت شده تنظيم كنيد.
- در هر يك از سرويس دهندههاي ثبت شده ، پايگاه داده بسازيد و آنها را سازماندهي كنيد، براي آن سرويسدهنده كاربراني تعريف كرده و حق دسترسي هر يك از آنها را مشخص نماييد.
- امور مديريتي Server SQL را بر روي هر يك از سرويسدهندههاي ثبت شده تعريفی اجرا كنيد.
- با استفاده از Analyzer Query ، دستورات SQL نوشته و آنه
ا را تست كنيد.
- با استفاده از Designer Query ، محتويات جدولها و نماها را مشاهده كنيد.
- هر يك از ويزاردهاي Server SQL را فراخواني كنيد.
Microsofr Management Console
سيستم عامل ويندوز شامل برنامهاي است به نام Console Management Microsoft يا به اختصار MMC، كه به عنوان يك چارچوب استاندارد براي مديريت برنامههاي سرويس دهنده به كار ميرود يك "كنسول" ناميده ميشود. معمولترين نوع كنسول ، Span-in ميباشد و Manager Enterprise يك Span-in ميباشد و Manager Enterprise بوده كه براي مديريت Server SQL به كار ميرود. جهت كسب اطلاعات بيشتر در مورد MMC ، به Help ويندوز مراجعه كنيد.
آغاز كردن Enterprise Manager
قبل از انجام هر كاري بايد Manager Enterprise را آغاز كنيد. Manager Enterprise مانند بقيه برنامههاي ويندوز بوده و راهاندازي آن كاملاً مشابه ميباشد.
براي آغاز كردن Enterprise Manager
1. دكمه Start موجود بر روي نوار وظيفه ويندوز را كليك كنيد.
2. روي آيتم Programs اشاره كرده و از ليست برنامه Server SQL Microsoft را انتخاب كنيد. آيكونهاي موجود در پوشه Server SQL Microsoft در يك ليست ظاهر ميشوند.
3. روي آيكون برنام Manager Enterprise كليك كنيد.
4. پنجره برنامه Manager Enterprise مانند شكل ظاهر ميگردد.
Manager Enterprise ابزارهايي در اختيار قرار ميدهد كه با استفاده از آنها ميتوانيد مديريت Server SQL را انجام داده و پايگاههاي داده بسازيد. پنجره اين برنامه به دو قسمت تقسيم ميشود: كنسول درختي در سمت چپ و منطقه جزئيات در سمت راست.
آيتمهاي موجود در كنسول درختي به صورت سلسلهاي مرتب شدهاند درست مثل پوشهها در Explorer Windows براي مشاهده آيتمهاي موجود در زير يك آيتم ميتوانيد روي آيكون Explorer كه به شكل يك + است كليك كنيد. آيكون Collapse كه به شكل علامت – ميباشد براي بستن آيتمها به كار ميرود.
كنترل كردن SQL Sevrer
قبل از اين كه با استفاده از Manager Enterprise بتوانيد يك پايگاه داده جديد بسازيد يا به اطلاعات درون يك پايگاه داده موجود دسترسي پيدا كنيد، ابتدا بايد نمونه سرويس دهنده را به Manager Enterprise معرفي كنيد، اطمينان حاصل كنيد كه سرويس دهنده فعال بوده و در حال اجرا است, و به پايگاه داده مورد نظر خود متصل شويد.
مدلهاي امنيتي Server SQL
براي كسب اطمينان از اين كه تنها افراد شناسايي شده به اطلاعات سري و حساس درون پايگاهها دسترسي پيدا ميكنند، Server SQL دو روش براي ورود به سيستم ارائه ميدهد:
شناسايي ويندوز و شناسايي Server SQL . مدل شناسايي ويندوز، كه از سوي مايكروسافت نيز پيشنهاد شده است، به كاربران 2000 Windows , NT Windows امكان ميدهد كه با استفاده از نام كاربري و كلمه عبور خود به سيستم وارد شوند. هنگامي كه از مدل شناسايي Server SQL استفاده ميكنيد شناسايي كاربران به عهده خود سرويس دهنده ميباشد و كاربران بايد در هنگام برقراري ارتباط با يك پايگاه داده، نام و كلمه عبور را وارد كنند.
ثبت كردن يك سرويس دهنده
اولين باري كه Manager Enterprise را اجرا ميكنيد، اين برنامه به طور اتوماتيك . تمام نمونههاي Server SQL را كه بطور محلي اجرا ميشوند را ثبت ميكند. اگر بخواهيد نمونههاي جديدي از Server SQL نصب كنيد يا اگر بخواهيد به يك نمونه از Server SQL كه از طريق يك شبكه در دسترس است متصل شويد، بايد خودتان آن را ثبت كنيد.
براي ثبت كردن يك سرويسدهنده
توجـه : اگر نام سرويسدهنده مورد نظر در كنسول درختي ديده ميشود به اين معني است كه سرويس دهنده قبلاً ثبت شده است و شما نبايد مراحل زير را طي كنيد.
1. روي يكي از گروههاي موجود در كنسول درختي راست كليك كنيد.
2. دستور Registration Server SQL New را از منو انتخاب كنيد. صفحه خوشآمدگويي ويزارد Server SQL Register ظاهر ميگردد.
3. دكمه Next را كليك كنيد. اولين صفحه ويزارد ظاهر شده، و نام سرويسدهندههاي شناسايي شده توسط سيستم در يك ليست نشان داده ميشود.
4. اگر نام سرويس دهنده شما در ليست ديده ميشود، آن را انتخاب كرده و دكمه Add را كليك كنيد.
ويزارد نام سرويسدهنده را در سمت راست نشان ميدهد.
5. دكمه Next را كليك كنيد. ويزارد صفحهاي را نشان ميدهد كه نوع مدل شناسايي كاربر را از شما درخواست ميكند.
6. اگر مدير سيستم به شما گفته است كه از مدل شناسايي Server SQL استفاده كتيد، آيتم پايين را انتخاب كنيد.
7. دكمه Next را كليك كنيد. اگر مدل شناسايي Server SQL را انتخاب كرده باشید، شناسه كاربر و كمله عبور از شما درخواست ميشود. اين اطلاعات را وارد كرده و دكمه Next را كليك كنيد.
ويزارد صفحهاي را نشان ميدهد كه نام گروهي را كه سرويسدهنده جديد بايد به آن اضافه شود از شما درخواست ميكند.
8. دكمه Next را كليك كنيد تا اين سرويسدهنده به گروه پيش فرض اضافه شود. ويزارد صفحه نهايي را نشان ميدهد و از شما ميخواهد كه سرويسدهنده جديد را تاييد كنيد.
9. دكمه Finish را كليك كنيد. ويزارد امور لازم براي ثبت نام سرويسدهنده را انجام داده و صفحه آخر را نشان ميدهد.
10. دكمه Close را كليك كنيد.
ويزارد ثبت سرويس دهنده بسته شده و سرويسدهنده جديد در كنسول درختي ظاهر ميشود.
نكته : شما هر سرويسدهنده را تنها يكبار ثبت خواهيد كرد و بار ديگر كه Manager Enterprise را اجرا كنيد، اين برنامه سرويسدهندههاي ثبت شده را به خاطر خواهد داشت.