مقاله در مورد تحولات جمعیت شهر رامسر

بخشی از مقاله

تحولات جمعيت شهر رامسر

جمعيت شهر رامسر در طول يكدوره بيست ساله (از سال 1355 تا سال 1375) از 19293 نفر به 28954 رسيده و حدوداً 5/1 برابر شده است كه حاكي از رشد متوسط ساليانه به ميزان 05/2 درصد در طول بيست ساله مذكور است. ولي اين ميزان طي دوره اول (65ـ1355) از حدود 8/2 درصد به 3/1 درصد در طول دوره دوم (75ـ1365) رسيده است. جدول شماره 10 تحولات جمعيت رامسر را بر مبناي آمار رسمي حاصل از سرشماري‌هاي مركز آمار ايران را نشان مي‌دهد.

براساس جدول فوق در هر دو دهه مورد بررسي رامسر به عنوان يك شهر مهاجر فرست عمل كرده (نرخ رشد جمعيت كشور طي دهه 55ـ1365 برابر 91/3 و طي دهه 75ـ1365 برابر 96/1 درصد و نرخ رشد جمعيت مناطق شهري طي دهه اول برابر 4/5 درصد و طي دهه دوم برابر 2/3 درصد است) و در هر دو دهه مورد بررسي نرخ رشد جمعيت اين شهر از نرخ رشد طبيعي جمعيت در سطح كشور كمتر بوده است. از مهمترين دلائل اين امر طي دهه 65ـ1355 را ميتوان به وقوع

انقلاب اسلامي و جنگ تحميلي عراق عليه ايران و حذف سياست كنترل مواليد از سوي دولت اشاره كرد كه باعث ايجاد بحران جمعيتي در سطح ملي بوده و به تخليه جمعيت شهرهاي كوچك و جذب آنها در مراكز جمعيتي بزرگتر انجاميده است كه امكان اشتغال بيشتري در آنها مي‌رفته است. در رابطه با كاهش نرخ رشد جمعيت شهر رامسر طي دهه دوم ضمن اشاره به پيگيري مجدد سياست كنترل مواليد از سوي دولت مي‌توان به كاهش فرصتهاي اشتغال در اين شهر نيز اشاره كرد.

جدول شماره 10ـ تحولات جمعيت و نرخ رشد سالانه شهر رامسر
؟؟
ساخت و تركيب سني جمعيت
بررسي تركيب سنتي جمعيت شهر رامسر در سال 1375 نشان مي‌دهد كه از كل جمعيت رامسر 9622 نفر معادل 2/33 درصد در گروه سني كمتر از 15 سال و 17980 نفر معادل 1/62 درصد در گروه سني 64ـ15 سال و 1352 نفر معادل 7/4 درصد در گروه سني 65 سال و بيشتر قرار دارند،

اين ارقام در مقايسه با تركيب جمعيت در سال 1365 بيانگر كاهش سهم افراد كمتر از پانزده سال طي دهه 75ـ1365 و افزايش افراد در سن كار طي همين مدت مي‌باشد بطوريكه سهم افراد كمتر از پانزده سال از 2/39 درصد از كل جمعيت شهر رامسر در سال 1365 به حدود 2/33 درصد از كل جمعيت شهر رامسر در سال 1375 كاهش پيدا كرده و طي همين مدت سهم افراد در سن كار از 1/58 درصد به 1/62 درصد افزايش پيدا كرده است. (جدول شماره 11). ارقام فوق در وهله اول نشان‌دهنده روند و پروسه تركيب سني از يك ساخت كاملاً جوان به يك ساخت متعادل سني بوده

و ثانياً اين امر خود بيانگر بالابودن نيروي بالفعل آماده براي فعاليت در شهر رامسر مي‌باشد كه در برنامه‌ريزيهاي اقتصادي و جمعيتي مي‌بايستي مدنظر بشد. جدول شماره 12 نشان‌دهنده تركيب سني جمعيت شهر رامسر بصورت تفصيلي در دو مقطع سرشماري سالهاي 1365 و 1375

مي‌باشد. در سال 1375 از جمعيت اين شهر 384 نفر را اطفال كمتر از يكساله، 2473 نفر را افراد 1ـ5 ساله، 3484 نفر را افراد 6ـ10 ساله، 3281 نفر را افراد 11ـ14 ساله، 5129 نفر را افراد 15ـ24 ساله، 12607 نفر را افراد 25ـ64 ساله و 1349 نفر را افراد 65 ساله و بيشتر تشكيل مي‌داده‌اند. مقايسه اين ارقام با ارقام متناظر سال 1365 نشان‌دهندة كاهش شديد افراد كمتر از يكسال طي يك دهه بوده كه اين كاهش مواليد نشان‌دهنده موفقيت سياست كنترل مواليد دولت در جهت كنترل رشد جمعيت بوده است.

جدول شماره 11ـ تركيب سني جمعيت رامسر در سال 1365 و 1375
؟؟
مأخذ: نتايج تفصيلي سرشماري عمومي نفوس و مسكن ـ شهرستان رامسر ـ مركز آمار ايران
جدول شماره 12ـ تركيب سني تفصيلي جمعيت شهر رامسر در سال 1365 و 1375
؟؟
مأخذ: نتايج تفصيلي، سرشماري عمومي نفوس و مسكن ـ شهرستان رامسر مركز آمار ايران
بعد خانوار در شهر رامسر

تعداد كل خانوارهاي شهر رامسر از 3890 خانوار در سال 1355 به 5167 خانوار در سال 1365 و به 6952 خانوار در سال 1375 افزايش پيدا كرده است. يعني طي مدت بيست سال 3062 خانوار به خانوارهاي شهر رامسر افزوده شده است و خانوارها طي اين دوره حدوداً 8/1 برابر شده‌اند.

حال با توجه به اينكه جمعيت شهر طي اين مدت حدوداً 5/1 برابر گشته است مي‌توان نتيجه گرفت كه تعداد افراد در خانوار يا بعد خانوار طي اين مدت كاهش پيدا كرده است. جدول شماره 13 جمعيت كل، تعداد خانوار و بعد خانوار در شهر رامسر را طي سالهاي 75ـ 1355 نشان مي‌دهد. براساس اين جدول بعد خانوار طي اين دو دهه از 9/4 نفر در خانوار به 2/4 نفر در خانوار كاهش داشته است. كاهش تعداد نفر در خانوار طي سالهاي گذشته ضمن بيان موفقيت سياست كنترل مواليد دولت مي‌تواند نشان‌دهنده مهاجرت افراد خانوار نيز باشد.

جدول شماره 13ـ جمعيت و بعد خانوار در شهر رامسر
؟،؟
مأخذ: سرشماري‌هاي عمومي نفوس و مسكن ـ مركز آمار ايران
بررسي روند مهاجرت
بررسي تغييرات جمعيتي شهرها و روستاهاي بزرگ كشور نشان مي‌دهد كه مهاجرت شديد روستاييان از روستاهاي كوچك به روستاهاي بزرگ و سپس به شهرها موجب شد بي‌رويه و نامناسب جمعيت آنها گرديده بنحوي كه مسائل و مشكلات بيشماري را بوجود آورده است (لازم به ذكر است اگر مهاجرت با توجه به امكانات رشد و توسعه منطقه مهاجرپذير و با برنامه صورت پذيرد،

نه تنها مشكل‌زا نخواهد بود بلكه مي‌تواند در روند رشد و توسعه آن منطقه نيز نقش موثري ايفا نمايد). الگوي مهاجرت در ايران بطور كلي مهاجرت از مناطق و روستاهاي كوچك به روستاهاي بزرگ و بعد شهرها مي‌باشد و طي يك دوره طولاني اين امر به كاهش جمعيت روستايي و افزايش جمعيت شهرهاي بزرگ منجر مي‌گردد. اين الگو در شهرستان رامسر طي يك دوره بيست ساله به كاهش شديد جمعيت روستايي شهرستان منجر شده است بطوريكه طي اين مدت نرخ رشد

متوسط سالانه جمعيت روستايي از حدود چهار درصد طي سالهاي 65ـ1355 به منفي 1/1 درصد طي سالهاي 75ـ1365 رسيده است (طي همين مدت تعداد روستاهاي داراي سكنه از 160 روستا به 130 روستا كاهش پيدا كرده است) طي اين مدت جمعيت شهر رامسر حتي با پذيرش سهم بالايي از مهاجرين روستايي، خود به يك شهر مهاجر فرست تبديل گرديده است، بطوريكه نرخ رشد جمعيت شهر رامسر از 8/2 درصد طي سالهاي 65ـ1355 به 3/1 درصد طي سالهاي

75ـ1365 رسيده به عبارت ديگر اين شهر همزمان ضمن پذيرش جمعيت روستايي شهرستان دچار مهاجر فرستي جمعيت خود نيز بوده است (اگر نرخ رشد جمعيت شهر را نزديك به نرخ رشد طبيعي در سطح كشور درنظر بگيريم). براساس داده‌هاي آماري منتج از سرشماري عمومي نفوس و

مسكن شهر رامسر طي ده ساله 75ـ1365 پذيراي 7173 نفر مهاجر بوده و اگر با نرخ رشد طبيعي جمعيت سال 1365 نيز افزايش پيدا مي‌كرد اين شهر در سال 1375 مي‌بايستي حداقل داراي جمعيتي حدود 35100 نفر مي‌بوده ولي براساس آمارهاي موجود جمعيت شهر رامسر در سال 1375 حدود 29 هزار نفر بوده است يعني طي اين مدت شهر رامسر تقريباً معادل نيمي از

مهاجرين وارد شده به شهر را به عنوان جمعيت مهاجر از دست داده است.
ميزانهاي حياتي و رشد طبيعي جمعيت
ولادت و مرگ و مير دو پديده عمده حياتي است كه از تفاوت آنها رشد طبيعي جمعيت حاصل مي‌شود. براي شناخت و تعيين شاخص ولادت معمولاً از ميزان‌هاي مواليد و باروري عمومي استفاده مي‌شود كه اولي از طريق نسبت كودكان زير يكسال بر كل جمعيت و دومي از نسبت كودكان زير يكسال بر زنان واقع در سنين باروري بدست مي‌آيد. محاسبه اين ميزانها برمبناي جدول گروههاي سني جمعيت كه از نتايج سرشماري عمومي حاصل مي‌شود ميسر مي‌گردد. محاسبه

ميزان مواليد براي شهر رامسر بيانگر كاهش شديد آن از حدود 29 در هزار در سال 1365 به 33/15 در هزار در سال 1375 بوده است. طي همين مدت ميزان باروري عمومي نيز در شهر رامسر از 09/121 در هزار به 97/55 در هزار كاهش يافته است كه اين ارقام حكايت از موفقيت دولت در امر كنترل جمعيت دارد.
ميزان مرگ و مير كه عامل كاهنده جمعيت است از محاسبه نسبت موجود بين مردگان سالانه با جمعيت ميانه همان سال بدست مي‌آيد. براساس آمارهاي موجود تعداد فوتهاي ثبت شده در شهرستان رامسر 255 نفر در سال 1376 بوده كه از اين تعداد 189 نفر مربوط به مناطق شهري شهرستان رامسر و 66 نفر مربوط به مناطق روستايي اين شهرستان مي‌باشد كه با توجه به

جمعيت شهري شهرستان رامسر ميزان مرگ اين شهر حدود 18/4 در هزار مي‌باشد. حال با توجه به ميزان مواليد و مرگ و مير، نرخ رشد طبيعي جمعيت شهر رامسر حدود 12/1 درصد برآورد مي‌شود كه با در نظر گرفتن نرخ رشد واقعي جمعيت در شهر رامسر طي همين زمان مي‌توان استنباط كرد كه رامسر بطور بسيار ضعيفي مهاجرپذير بوده است. بطوريكه نرخ رشد متوسط سالانه خالص مهاجرت در اين شهر طي دهساله 75-1365 حدود 22/0 درصد بوده است.

پيش‌بيني جمعيت شهر رامسر تا سال 1405
الف: سابقه مطالعات در رابطه با پيش‌بيني جمعيت شهر رامسر
تا زمان تهيه اين گزارش چند بار توسط شركت‌ها و ارگان‌هاي مختلف مطالعاتي كشور و هر بار در ارتباط با موضوعي خاص جمعيت شهر رامسر مورد مطالعه قرار گرفته و نهايتاً با توجه به سال افق طرح پيش‌بيني جمعيت نيز براي اين شهر صورت گرفته است كه ذيلاً به بررسي آنها مي‌پردازيم.
ب: مطالعات تحول جمعيت در طرح‌ريزي كالبدي

با انتشار نتايج آمارگيري جاري جمعيت در سال 1370 و همزمان با مطالعات طرح‌ريزي كالبدي ملي از طرف ”مركز مطالعات و تحقيقات شهرسازي و معماري ايران“ مطالعات تحول جمعيت ايران تحت عنوان ”پيش‌بيني جمعيت شهرهاي ايران“ انجام گرفته است. سال افق طرح در اين مطالعات سال 1400 مي‌باشد. در سومين جلد از بررسي و مطالعات طرح فوق، پيش‌بيني جمعيت شهرهاي

داراي جمعيت 25 تا 50 هزار آورده شده است. در اين طرح جمعيت شهر رامسر در سال 1400 بالغ بر 63 هزار نفر پيش‌بيني شده كه حدود 55 هزار نفر آن با رشد طبيعي و مابقي با در نظر گرفتن مهاجرت به شهر بوده است. متوسط نرخ رشد سالانه در طول دوره بهره‌برداري در اين طرح (1400-1370) برابر 44/2 درصد مي‌باشد (متوسط ميزان رشد سالانه جمعيت در فاصله سي سال با رشد واقعي 44/2 درصد در سال و متوسط ميزان رشد سالانه جمعيت در فاصله سي ساله با رشد

طبيعي 2/2 درصد در سال مي‌باشد) كه با توجه به طول زمان مورد بررسي و نرخ رشد واقعي سالهاي بعد (با توجه به اينكه اين گزارش در سال 1378 تهيه مي‌شود كه دسترسي به آمار سال 1375 مركز آمار ايران فراهم بوده است) رشد بسيار بالايي بنظر مي‌رسد و اين بيشتر بعلت قبول نتايج مقدماتي آمارگيري جاري جمعيت سال 1370 به عنوان جمعيت پايه محاسبات مي‌باشد.
ج: طرح تأمين انتقال، ذخيره و شبكه توزيع آب شهر رامسر

مطالعه ديگري كه در رابطه با جمعيت شهر رامسر صورت گرفته است، بخشي از مطالعات طرح تأمين، انتقال، ذخيره و شبكه توزيع آب شهر رامسر مي‌باشد كه در سال 1374 به پايان رسيده است. در بررسي و مطالعات صورت گرفته شده در مورد جمعيت شهر رامسر (اين مطالعات در رابطه با مناطق شهري شهرستان رامسر صورت گرفته است) سال پايه مطالعات سال 1370 و

سال افق طرح سال 1400 مي‌باشد، مشاور پس از بررسي روند گذشته و موجود جمعيت شهر و مقايسه آن با جمعيت شهرنشين كشور و استان مازندران در سه گزينه اقدام به پيش‌بيني جمعيت نموده و نهايتاً فرض دوم را بعنوان گزينه پيشنهادي مطرح نموده است. براساس اين گزينه جمعيت شهر رامسر با نرخ متوسط سالانه‌اي حدود 1/3 درصد در سال 1390 به 50190 نفر و در سال 1400 با نرخ رشد متوسط 43/2 درصد (طي دهساله پاياني طرح) به 63810 نفر خواهد رسيد.
د: طرح جامع آب كشور

طرح جامع آب كشور در سال 1362 توسط مهندسين مشاور جاماب تهيه شده است. در بخش بررسي و پيش‌بيني جمعيت، مشاور با توجه به سال پاياني طرح (سال 1390) اقدام به پيش‌بيني جمعيت براي شهرهاي ايران نموده است. همزمان با انتشار نتايج اوليه آمارگيري جاري جمعيت سال 1370 اين مطالعات مورد بازبيني و تجديد نظر قرار گرفته و اصلاحاتي در آن صورت پذيرفت كه اين اصلاحات با توجه به استناد به نتايج مقدماتي آمارگيري جاري جمعيت تغيير محسوس و

چشمگيري نداشته است. جمعيت پيش‌بيني شده براي شهر رامسر در سال پاياني طرح بالغ بر 53470 نفر مي‌باشد، يعني نرخ رشد متوسط سالانه طي سالهاي 1390-1370 برابر 43/3 درصد است كه با توجه به نرخ رشد متوسط سالانه پنجساله 70-1365 كه حدود 94/3 درصد مي‌باشد داراي كاهشي حدود 5/0 درصد طي بيست ساله بعد مي‌باشد.

در مجموع بررسي و مطالعه طرح‌هاي فوق مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه تمام مشاورين و محققين كه طي سالهاي اخير به بررسي و پيش‌بيني جمعيت شهر رامسر پرداخته‌اند، بيشتر تحت تأثير تحولات جمعيتي سالهاي 65-1355 بوده‌اند (بر اثر بحرانهاي ناشي از جنگ و وقوع انقلاب اسلامي و در نتيجه حذف سياست كنترل مواليد از سوي دولت) كه در سطح مملكت رخ داده است و نظري خوشبينانه نسبت به اعمال سياست كنترل مواليد دولت كه طي برنامه اول توسعه اقتصادي ـ

اجتماعي مطرح و پيگيري شده است نداشته‌اند. اين فاكتور و تداوم آن (سياست كنترل مواليد دولت) در برنامه‌هاي بعدي (كه آثار و نتايج اوليه در برنامه دوم توسعه كاملاً مشاهده شده است) مي‌تواند همراه با ميزان ظرفيت‌پذيري بهتر و شرايط خاص اقتصاد ملي كشور و منطقه بعنوان محورهاي پيش‌بيني جمعيت در طرح حاضر مد نظر قرار گيرد.

ه ـ پيش‌بيني جمعيت شهر رامسر
بررسي تحولات جمعيت شهر رامسر نشان مي‌دهد كه نرخ متوسط رشد جمعيت اين شهر طي دو دهه 75-1355 كمتر از نرخ رشد طبيعي در سطح كشور عمل كرده و بنظر مي‌رسد كه با توجه به اينكه نرخ رشد طبيعي در شهرهاي كشور به مراتب پايين‌تر از رشد آن در سطح كشور مي‌باشد و با توجه به ميزان‌هاي ولادت (اعم از ميزان مواليد و ميزان باروري) و مرگ و مير، شهر رامسر طي دهه 65-1355 حدود 47/0 درصد و طي دهه 75-1365 حدود 22/0 درصد بطور متوسط سالانه خالص مهاجر به شهر داشته است. اين ارقام براساس ميزان ولادت و مرگ و مير طبق محاسبات زير

بدست آمده است:
ده ساله 65-1355
ميزان مرگ و مير – ميزان مواليد= ميزان رشد طبيعي
03/23=96/5-99/28= ميزان رشد طبيعي
ميزان رشد طبيعي ـ ميزان رشد واقعي= ميزان مهاجرت
47/0=30/2-77/2= ميزان مهاجرت
ده ساله 75-1365
ميزان مرگ و مير ـ ميزان مواليد= ميزان رشد طبيعي
15/11=18/4-33/15= ميزان رشد طبيعي
ميزان رشد طبيعي ـ ميزان رشد واقعي= ميزان مهاجرت
22/0=12/1-34/1= ميزان مهاجرت

با اينكه روند افزايش جمعيت شهر رامسر طبق سرشماري سال 1375 بطور معكوس نسبت به دهه قبل از آن عمل كرده (اين عملكرد طوري است كه نرخ رشد متوسط سالانه طي دهسال 75-1365 به حدود نصف نرخ رشد متوسط سالانه طي دهه 65-1355 تقليل نموده است و به حدود 34/1 درصد رسيده است) ولي با اينهمه با توجه به كاهش ميزان باروري عمومي و موفقيت

سياست كنترل مواليد و پيگيري اين سياست از سوي دولت، شهر رامسر كماكان و با يك نرخ رشد بسيار پاييني كماكان مهاجرپذير مي‌باشد. به منظور آينده‌نگري جمعيت رامسر از روش تركيبي استفاده گرديده. در اين روش از جداول عمر زنان و مردان ”كولي و دمني“ كه متضمن سالهاي اميد زندگي در بدو تولد و ضرايب بازماندگي مي‌باشد براي پيش‌بيني نرخ رشد طبيعي جمعيت شهر

استفاده شده است. به اين صورت كه مواليد دوره پنجساله براساس ميزان باروري عمومي زنان محاسبه و سپس با استفاده از ضرايب بازماندگي مواليد، نسبت جنسي نوزادي برآورد گرديد. پس از تعيين نرخ رشد طبيعي براي پيش‌بيني جمعيت مهاجر نيز از چهار فرض بشرح زير استفاده گرديد.
فرض اول: گرايش رشد جمعيت شهر رامسر به رشد طبيعي و قبول خالص مهاجرت صفر
براساس اين فرض چنانچه در بخش كشاورزي نسبت به ساير بخشهاي اقتصادي سرمايه‌گذاري افزايش يابد و برنامه‌هاي دولت در آينده در جهت كشاورزي و عمران روستايي و جلوگيري از

مهاجرت روستاييان به شهرها با موفقيت انجام گيرد مي‌توان پيش‌بيني كرد كه از ميزان مهاجرت بسوي شهرها از جمله شهر رامسر كاسته شده و در دراز مدت نرخ رشد جمعيت شهر به نرخ رشد طبيعي نزديك گردد. در اين فرض نرخ رشد سالانه در افق طرح به 1 درصد خواهد رسيد، براساس اين فرض جمعيت در سال پاياني طرح به حدود 41 هزار نفر خواهد رسيد.
فرض دوم: مهاجرت شديد

چنانچه در عملكرد دولت در زمينه توسعه و سرمايه‌گذاري در بخش كشاورزي و جلوگيري از مهاجرت روستاييان تغييرات اساسي صورت نگيرد و با توجه به اينكه امكان توسعه بخشهاي مختلف فعاليت اقتصادي در شهر رامسر (بعنوان مركز شهرستان) نيز وجود دارد و به عنوان قطب خدماتي در سطح شهرستان عملكرد دارد. مهاجرت‌هاي درون منطقه‌اي خصوصاً در سالهاي آتي معطوف به اين شهر خواهد بود. براين اساس نرخ رشد جمعيت در سالهاي افق طرح به حدود 2/2 درصد خواهد رسيد. براساس اين فرض جمعيت در سال پاياني طرح به 48 هزار نفر خواهد رسيد.

فرض سوم: مهاجرت متعادل
در اين حالت فرض بر اين است كه با توجه به روند رشد شهرنشيني و كاهش نسبي حجم جمعيت روستايي طي سالهاي گذشته مهاجرت به شهر رامسر در آينده دور از انتظار نيست ولي از يكسو با توجه به سياستهاي دولت در بهبود وضعيت روستاها و از سوي ديگر قبول اين موضوع كه مهاجر فرستي و مهاجرپذيري در استان مازندران و بخصوص شهرستان رامسر حالت درون منطقه‌اي داشته و طبعاً نيز حدي بر آن متصور است، مي‌توان گفت روند افزايش جمعيت مهاجر به شهر

رامسر محدود و در حد متعادل در دراز مدت شكل خواهد گرفت. يعني طي سالهاي آينده مهاجرت به شهر رامسر از يك روند متعادل برخوردار خواهد بود و جمعيت آينده شهر به اين فرض گرايش پيدا خواهد نمود. براساس اين فرض جمعيت شهر در سال افق طرح با نرخ رشد متوسط سالانه حدود 4/1 به حدود 44 هزار نفر خواهد رسيد.

فرض چهارم: مهاجرت ضعيف
با توجه به روند رشد شهرنشيني و كاهش حجم جمعيت روستايي (براساس ارقام جدول شماره 9 جمعيت مناطق روستايي شهرستان رامسر از نرخ رشد متوسط سالانه حدود چهار درصد به منفي يك درصد رسيده است) حذف مهاجرت به شهر رامسر روندي دور از انتظار است، با قبول چنين فرضي در طول دوره طرح همزمان با كاهش نرخ رشد طبيعي، نرخ مهاجرت در حد نرخ مهاجرت به شهر رامسر طي سالهاي 75-1365 باقي خواهد ماند. به اين ترتيب نرخ رشد متوسط سالانه

جمعيت در سالهاي پاياني طرح به حدود 22/1 درصد و متوسط آن در طول دوره سي ساله طرح به حدود 27/1 درصد خواهد رسيد. با قبول اين فرض جمعيت شهر رامسر در سال پاياني طرح برابر 42320 نفر خواهد شد كه اين جمعيت مبناي محاسبات و برنامه‌ريزي بعدي قرار گرفته است.
در جدول شماره 14 پيش‌بيني جمعيت شهر رامسر براساس فروض مختلف تا سال 1405 ملاحظه مي‌گردد.

جدول شماره 14ـ پيش‌بيني جمعيت شهر رامسر براساس فروض مختلف
سال خالص مهاجرت صفر مهاجرت شديد
جمعيت نرخ رشد جمعيت نرخ رشد
1375 28954 28954
1380 30946 34/1 30992 37/1
1385 32929 25/1 33223 40/1
1390 34866 15/1
10/1 35878 55/1
1395 36826 07/1 39071 72/1
1400 38839 1 43137 2
1405 40820 48100 2/2

جدول
جمعيت گردشگري
يكي از عواملي كه بر طراحي تأسيسات شهري تأثير مستقيم دارد، توريسم و تعداد گردشگران در هر شهر مي‌باشد. طبق استانداردهاي كشورهاي اروپايي به ازاء هر تختي كه يك مسافر اشغال مي‌نمايد، در مطالعات مختلف يك نفر به جمعيت شهر اضافه مي‌گردد.