بخشی از مقاله

شمشیربازی


تاریخچه شمشیربازی
شمشیر مهمترین اسلحه بشر، طی چندین هزار سال بوده است. در دوران باستان و در تمدنهای بزرگی همچون ایران، روم، یونان و مصر، جنگجویان و دلاورمردان در مبارزات خود از شمشیر بیشترین استفاده را می‌کردند و برای قدرت یافتن در مبارزه به آموزش فنون شمشیربازی زیر نظر مربیان و استادان با تجربه می‌پرداختند.



شمشیر مهمترین اسلحه بشر، طی چندین هزار سال بوده است. در دوران باستان و در تمدنهای بزرگی همچون ایران، روم، یونان و مصر، جنگجویان و دلاورمردان در مبارزات خود از شمشیر بیشترین استفاده را می‌کردند و برای قدرت یافتن در مبارزه به آموزش فنون شمشیربازی زیر نظر مربیان و استادان با تجربه می‌پرداختند.
در معابد مصر باستان نقشهای برجسته‌ای بر روی سنگ وجود دارد که تاریخ آن ۱۱۹۰ سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد و شمشیربازهایی را در حال شمشیر زدن و مسابقه نشان می‌دهد. در بیشتر مجسمه‌ها و حجاریهای مربوط به تمدنهای باستانی، جنگاورانی مسلح به شمشیرهای گوناگون دیده می‌شوند. این شمشیرها بیش از کشف آهن، از جنس مفرغ و برنز و اغلب به شکل کوتاه و پهن ساخته می‌شدند.
با کشف آهن، شمشیرها وزن بیشتری پیدا کردند و انواع شمشیرهای کوتاه و بلند و پهن و کج به دست جنگاوران نقاط مختلف جهان افتاد. اما با گذشت زمان به تدریج از وزن شمشیرها کاسته شد و به استحکام آن افزوده گردید تا جنگجویان بتوانند با سهولت بیشتری از آن استفاده کنند و کمتر خسته شوند.


در موزه ژاپن مجموعه‌ای از شمشیرهای قدیمی نگهداری می‌شود که حدود دو هزار سال از زمان ساختن آنها می‌گذرد. در این گنجینه شمشیری وجود دارد به نام روزانازینو که توسط پرنس پامانومیگوتو آخته شده است. البته در افسانه‌ها آمده است که لبه تیغ شمشیر به اندازه‌ای آخته شده که با یک ضربه سطح چمن باغ ملکه را صاف می‌کرده‌اند.


در این کشور، همچنین ورزشی با سابقه چند هزارساله متداول است به نام کندو که در آن به کمک قطعه چوبی بلند از جنس نی خیزران، به حمله و دفاع می‌پردازند و این در حقیقت شیوه‌ای برای آموزش فنون و اصول شمشیربازی و مهارت یافتن در آن است. در مسابقات امروزی کندو شرکت کنندگان از لباس محلی و ماسک توری مخصوص استفاده می‌کنند تا بدن و ناحیه سر و صورت آنها در برابر ضربه‌های حریف آسیب نبیند.
ولی با این تفاصیل کهن‌ترین آثار در دنیای قدیم از ایام سلطنت پادشاه ساراگون قدیم به جای مانده است. از آن زمان تا قرن ۱۲ و ۱۳ شمشیری که دارای تیغه برنزی باشد دیده نشده است. ورزش شمشیربازی در ابتدای قرن چهارم میلادی در اروپا متولد شده است. کشور آلمان پیش‌قدم این ورزش بوده است و در ابتدای قرن پانزدهم، شمشیربازی از آلمان به ایتالیا راه یافت و در قرن بعدی در اروپا متداول گردید و مدارس شمشیربازی به آموزش علاقمندان این ورزش پرداختند.


البته انگیزه‌ اصلی برای کسب مهارت در شمشیربازی آن بود که افراد خود را مهیای دوئل (جنگ تن به تن) کنند. در اواخر قرن هفدهم میلادی که بسیاری از کشورها دوئل را ممنوع اعلام کردند، زمینه بسیار بیشتری برای گسترش شمشیربازی به عنوان یک ورزش فراهم شد و باشگاههای زیادی تأسیس شد تا به تربیت شمشیربازان بپردازند. در اواخر قرن نوزدهم این ورزش به قدری در اروپا متداول بود که حتی قبل از تصویب مقررات مربوط به آن، جزو برنامه رسمی اولین دوره بازیهای المپیک (آتن- ۱۸۹۶) قرار گرفت. فدراسیون جهانی شمشیربازی تأسیس و شروع به کار کرد.
درباره شمشیربازی
ورزش شمشیربازی که قدمتی طولانی دارد، به صورت دو نفره برای مردان و زنان انجام می شود. مسابقات شمشیربازی، هم بصورت انفرادی و هم بصورت تیمی صورت می گیرد. شمشیرباز

ها در موقع مسابقه می بایست لباس های مخصوصی بپوشند و از دستکش، زیرپوشهایی از پارچه ضخیم و یک ماسک با تور فلزی استفاده نمایند تا صورت و بدن از ضربه های احتمالی حریف محفوظ بماند.
ورزش شمشیربازی که قدمتی طولانی دارد، به صورت دو نفره برای مردان و زنان انجام می شود. مسابقات شمشیربازی، هم بصورت انفرادی و هم بصورت تیمی صورت می گیرد. شمشیربازها در موقع مسابقه می بایست لباس های مخصوصی بپوشند و از دستکش، زیرپوشهایی از پارچه ضخیم و یک ماسک با تور فلزی استفاده نمایند تا صورت و بدن از ضربه های احتمالی حریف محفوظ بماند. به لباس شمشیربازها یک کابل سیم متصل است، این سیم به دستگاه مخصوصی ارتباط پیدا می کند که می تواند ضربه های وارد را ضبط و محاسبه کند. محوطه مسابقه شمشیربازی که به آن پیست می گویند، چهارده متر طول و ۸/۱ تا دو متر پهنا دارد. این پیست با هفت خط افقی به نواحی مختلف تقسیم می شود و می تواند از چوب،‌ لینولئوم، لاستیک،‌ پلاستیک و توری فلزی باشد.
● اصطلاحات شمشیربازی


▪ امتیاز: هر ضربه ای که به هدف وارد شود و شرایط لازم را داشته باشد یک امتیاز به حساب می آید و برنده کسی است که به امتیاز ۵ برسد و در حالت مساوی، برنده کسی است که در ادامه بازی اولین امتیاز را به دست آورد.
▪ آپل: آپل عبارت از کوبیدن پای راست به زمین. این عمل برای ترساندن حریف و برهم زدن تمرکز حواس او انجام می شود و باید به طور ناگهانی و شدید انجام گیرد.
▪ آتاک: گرفتن حالت حمله به خود را آتاک می گویند. در این حالت، شمشیرباز دست را پیش می گیرد و حمله می کند و طرف دیگر دفاع کننده است.
▪ سپر: قسمتی از شمشیر است که دست را در مقابل حریف حفاظت می

کند.
▪ فول: خطا و نقض قانون بازی است. عمده خطاها عبارتند از:
۱) بی ادبی و توهین به حریف.
۲) اعتراض به داور یا حریف پس از اعلان رأی داوران.
۳) گرفتن بدن حریف و جلوگیری از بازی وی.
۴) نداشتن وسایل کامل مسابقه.
۵) پرتاب کردن شمشیر به طرف حریف.
۶) خشونت پس از اخطار.
۷) تکرار حمله به حریف بعد از فرمان ایست داور.
● رده های سنی مسابقات
ـ نونهالان (زیر ۱۴ سال).
ـ نوجوانان (زیر ۱۷ سال).
ـ جوانان (زیر ۲۰ سال).


ـ بزرگسالان (سن آزاد است).
▪ تعداد نفرات: یک تیم شمشیربازی از ۴ نفر تشکیل می شود که شامل ۳ نفر اعضای اصلی و ۱ نفر ذخیره می باشد،‌ البته مسابقات به شکل انفرادی و تیمی انجام می شود.
▪ مدت مسابقه: زمان هر مسابقه ۴ دقیقه می باشد و وقت های تلف شده در حین مسابقه محاسبه می شود. با دستور سرداور بازی شروع می شود و بعد از هر ضربه امتیازدار، دو شمشیر باز به وضع سابق خود در پشت خط گارد باز می گردند.


● وسایل شمشیربازی
۱) لباس کاملاً سفید (جلیقه و شلوار).
۲) ماسک صورت و دستکش.
۳) جلیقه کوتاه در رشته سابر.
۴) جلیقه بلند در رشته های فلوره و اپه. (البته جلیقه بلند قابل استفاده در هر سه رشته است.)
شمشیربازی
مختصري از ورزش و اصول بازي:
شمشير بازي يک ورزش مهارتي است که نيازمند هوشياري فراوان و کار دقيق با پا و زبدگي قدرت مچ دست مي باشد. همچنين سرعت و تعادل فراوان بعلاوه متانت ، بردباري از عوامل پيروزي در اين بازي مي باشد .
اين بازي بين دو حريف انجام مي شود . در اين بازي هدف تماس بيشتر شمشير با بدن حريف و جلوگيري از برخورد شمشير حريف بابدن است . ورزشکار شمشير خود را بر روي شمشير حريف به حرکت در مي آورد تا براي حمله خود يا جلوگيري از ضربه هاي احتمالي حريف ، فضاي خالي و مطمئن ايجاد نمايد . مسابقات در اين رشته ورزشي بر روي مسير مشخص که آن را پيست بازي مي نامند ، انجام مي شود و بازيکنان مجاز به خروج از اين مسير ميسر نيستند. در مسابقات المپيک وجهاني به موجب قوانين و مقررات مسابقات ، سه نوع اسلحه مورد استفاده قرا مي گيرد که عبارتند از : فلوره ، آپه ، سابر.
اين نوع سه سلاح از حيث مدل و ساختمان به سه نوع فرانسوي ، ايتاليايي ، آناتوميک تقسيم مي شوند که طرز در دست گرفتن هر يک از آنان از ديگري متفاوت است .در مسابقات جهاني و المپيک براي آقايان با استفاده از اسلحه فلوره ، آپه ، سابر و براي خانمها با اسلحه فلوره انجام مي شود .
فلوره (فويل):
اسلحه اي است که مبناي پيدايش آن فقط براي تمرين و قوي کردن دستها براي استفاده دو سلاح ديگر بوده ، ليکن به مرور زمان همراه دو اسلحه ديگر وارد مسابقات شده است . هدف از بازي با شمشير فلوره ، وارد کردن ضربه با نوک شمشير به قسمتهايي از بدن است . اين قسمتها شامل دست و پا و سر نبوده و فقط ضربه هايي که به بدن ، سينه ، شکم ، پشت و ساير محلهاي مجاز وارد مي شود ، داراي ارزش مي باشد.
آپه :
در اين نوع بازي حملات با نوک شمشير آغاز مي شود و هدف تمام بدن حريف شامل سر تا پا يعني تمام سطوح لباس حريف است .
سابر :
شمشير سابرهم براي وارد کردن ضربه با فشار نوک و هم براي برش با لبه به کار مي رود . هدف داراي امتياز در مسابقات سابر تمام قسمتهاي بدن در بالاي خط افقي است که بين بالاي آنها و بدن در حالت آن گارد کشيده مي شود .
شمشير بازي بر روي مسيري به عرض 8/1 تا 2 متر و طول 14 متر انجام مي شود . مجموعه اي از مسير ها که عرضي معادل 8 متر و طولي برابر 17 تا 18 متر را داشته باشد، يک پيست شمشير بازي را تشکيل مي دهد . در اطراف مسير ها بايد حدفاصل مشخصي پيش بيني گردد . اين مقدار در دو انتهاي مسير 5/1 تا 2 متر . در پهلوي آن 25/1 تا 5/2 متر مي باشد . هر شمشير باز بايد به فاصله دو متري از خط وسط قرار گيرد و يک فاصله 4 متري براي عقب روي در پيست خود داشته باشد . ارتفاع مفيد اين سالنها حداقل 6/3 متر پيشنهاد مي گردد.


پيش بيني محل استقرار تماشاچيان در سالنهاي شمشير بازي ضروري است . تماشاچيان بايد در راستاي موازي با پيستهاي بازي قرار گيرند تا بهترين ديد را نسبت به مسابقه داشته باشند . ظرفيت تماشاچي تابع وسعت عملکرد سالن مي باشد و رقمي متغير است که يبن 500 تا 5000 نفر توصيه مي شود. براي جداسازي محوطه تماشاگران از قسمت برگزاري مسابقه ممکن است از طناب يا موانع ديگر استفاده شود.

تجهيزات مورد نياز:


1. شمشير:
کليه انواع شمشير هاي مورد استفاده در شمشير بازي (فلوره، آپه ،سابر ) که از چهار قسمت اصلي دسته يا قبضه ، يک تيغه انعطاف پذير فلزي و يک تکمه در نوک شمشير تشکيل شده اند.
2. لباس:
لباس کامل شمشير بازي (وست) شامل ژاکت ، شلوار ، دستکش ، جوراب ،کفش ، محافظ زير زانو و محافظ زير آرنج است.
3. ماسک يا کلاه:
ماسک مخصوص شمشير بازي که ناحيه سر و صورت و گردن را مي پوشاند و در قسمت صورت از سيمهاي حصيري و توري مانند پوشيده شده است.
4. صفحه لايه دار:
اين صفحه زير ژاکت شمشير بازان قرار مي گيرد تا سينه ، پهلو و کمر شمشير بازان را در مقابل ضربات محافظت نمايد.

شمشیربازی در ایران
ورزش شمشیربازی برای نخستین بار توسط میرمهدی ورزنده (پدر ورزش نوین ایران) در ایران معرفی و در دارالمعلمین ورزش تدریس شد. ورزنده چند سالی در ترکیه نزد سلیم سری استانبولی شمشیربازی را فرا گرفته بود. پس از آن در مدرسه نظام آن روز این ورزش تعلیم داده شد و گسترش یافت.
ورزش شمشیربازی برای نخستین بار توسط میرمهدی ورزنده (پدر ورزش نوین ایران) در ایران معرفی و در دارالمعلمین ورزش تدریس شد. ورزنده چند سالی در ترکیه نزد سلیم سری استانبولی شمشیربازی را فرا گرفته بود. پس از آن در مدرسه نظام آن روز این ورزش تعلیم داده شد و گسترش یافت. در سال ۱۳۲۸ سه نفر از جوانان ایرانی که برای تحصیل به اروپا رفته بودند با ورزش شمشیربازی آشنا شدند و پس از بازگشت به ایران کوشش فراوانی در گسترش هر چه بیشتر این ورزش به عمل آوردند و سرانجام موفق شدند فدراسیون شمشیربازی ایران را تأسیس نمایند.
این سه نفر عبارت بودند از ابتهاج، نیرنوری و بصیر. آندره ماراتزی اولین مربی خارجی بود که از کشور ایتالیا برای آموزش شمشیربازی به ایران آمد. ماراتزی، با وجود آنکه حدود ۷۰ سال سن داشت اما تلاش و کوشش بسیاری در آموزش جوانان ایران نمود. در سال ۱۳۲۵ مربی دیگری از ایتالیا به نام ساریلو به ایران آمد و به مدت ۱۰ سال در خدمت شمشیربازان ایرانی و آشنا کردن آنها با شیوه‌های پیشرفته این ورزش بود. اما در آن زمان مکان مشخصی برای تمرین شمشیرزنها وجود نداشت و زیرزمین خاکی یک ساختمان در خیابان فلسطین کنونی در تهران که محل باشگاه ایران بود، مورد استفاده دوست‌داران شمشیربازی قرار می‌گرفت.


در سال ۱۳۴۵ اولین دوره مسابقات بین‌المللی جوانان در ایران و در تالار ورزشی تازه تأسیس هفت‌تیر (واقع در ضلع شمالی پارک شهر تهران) برگزار شد. در این مسابقات، پیرفری رئیس فدراسیون بین‌المللی شمشیربازی هم حضور یافت و با کمک او بود که سه شمشیرباز برجسته ایران (شاپور زرنگار، بیژن زرنگار و عباس افضلی) برای گذراندن دوره عالی مربیگری عازم فرانسه شدند و در مؤسسه ملی ورزش فرانسه به فرا گرفتن اصول و فنون پیشرفته این ورزش پرداختند. این سه نفر پس از بازگشت به عنوان مربیان تیم ملی مشغول به کار شدند. در سال ۱۳۴۷سالن ویژه‌ای برای ورزش شمشیربازی در قسمت شمالی ورزشگاه امجدیه بنا گردید و به این ترتیب شمشیربازی در ایران شکل تازه‌ای به خود گرفت.
در نتیجه گسترش و توجه بیشتر به شمشیربازی، تیم ملی مردان و زنان ایران در بازیهای آسیایی تهران به مقام قهرمانی و مدال‌های فراوان دست یافت. در اواخر سال ۱۳۵۸ با تصمیم سازمان تربیت بدنی ایران فعالیت شمشیربازها متوقف شد و این وقفه ده سال به طول انجامید. از چهره‌های صاحب نام در شمشیربازی ایران می‌توان به آقایان شاپور زرنگار، بیژن زرنگار، پیروز آدیت، پرویز الماسی، سرژیک آسادوریان، اصغر پاشاپور، اسفندیار زرنگار، حمید فتحی، منوچهر شفاهی

، احمد اسکندرپور، اسماعیل پاشاپور و خانم‌ها گیتی مح

بان، مهوش شفاهی، مریم آچک، ژیلا الماسی و مریم شریعت‌زاده اشاره کرد.

شمشیربازی برای سلا‌مت چه منافعی دارد و چه مضراتی؟
حركات شمشیربازی به گونه‌ای است كه حركات آن پله به پله سخت‌تر می‌شوند، در نتیجه ارگان‌های بدن هم مثل قلب و عروق از فعالیت كم به فعالیت زیاد می‌رسند و در نتیجه فشار ناگهانی روی آنها وارد نمی‌شود.
امروزه یكی از ورزش‌هایی كه طرفداران بسیاری در میان جوانان پیدا كرده است، شمشیر بازی است. آموختن این ورزش علاوه بر اینكه از شما یك هنرمند می‌سازد، به شما می‌‌آموزد كه چگونه بتوانید از خود دفاع كنید. شمشیر یك وسیله برنده و نافذ است كه از زمان‌های قدیم به عنوان یك وسیله در جنگ‌ها و مبارزه با دشمنان كاربرد داشته و بعدها به عنوان یك ورزش از سوی مردم پذیرفته شده است و حتی در حال حاضر یكی از رشته‌های جذاب المپیك است.
● انواع شمشیربازی


شمشیر بازی انواع مختلفی دارد كه ما در اینجا به مهم‌ترین آنها اشاره می‌كنیم:
▪ نوع رقابتی:
این نوع از شمشیر بازی همان چیزی است كه شما در مسابقات شمشیربازی می‌بینید. در این نوع، دو فرد ورزشكار با هم به رقابت می‌پردازند.
▪ نوع كلاسیك:
این نوع از شمشیربازی برای مسابقات ورزشی طراحی نشده است.

● اثرات مفید بدنی
شمشیربازی مجموعه‌ای از حركات ظریف و سریع است. در این ورزش تمام عضلات و مفاصل بدن به كار گرفته می‌شوند. در این ورزش، بازیكن سرعت و چالاكی، انعطاف ‌پذیری، پاسخ سریع به تحریكات و هماهنگی و توازن را در خود تقویت می‌كند.
▪ تقویت عضلات: در این ورزش، ورزشكار از حركات سریع و ظریف دست برای به حركت درآوردن شمشیر و وارد كردن ضربه به حریف استفاده می‌كند و همچنین برای حمله یا دفاع مجبور است به سرعت به جلو و عقب گام بردارد. انجام تمام این حركات به یك هماهنگی قوی میان مغز و عضلات نیاز دارد.
▪ اندام مناسب:
ورزشكاران این ورزش بسیار خوش‌اندام هستند، زیرا حركات شمشیربازی موجب سوزاندن كالری بسیار زیادی می‌شود و در نتیجه این ورزشكاران هرگز اضافه وزن پیدا نمی‌كنند. از طرفی، حركات این ورزش به گونه‌ای است كه اگرچه ورزشكار اندامی كاملا استوار و صاف دارد اما این اندام كاملا انعطاف‌پذیر است و خشك نیست.
● تقویت تمركز و دقت


انجام حركات این ورزش باید بسیار هماهنگ باشند و از طرفی ورزشكار باید كاملا مواظب حملات حریف باشد، بنابراین تمام حواس باید روی بازی متمركز شود و اگر حواس ورزشكار پرت باشد، حركات از هماهنگی لازم برخوردار نخواهد بود و كنترل بازی از دست بازیكن خارج می‌شود. بنابراین این ورزش به شدت برای تقویت تمركز و دقت موثر است. انواع دیگری از شمشیر بازی هم وجود دارند كه برای مقاصد مختلف به كار می‌روند، مثلا بعضی از انواع آن برای دوئل كردن به كار می‌روند.
آنچه شما بیشتر با آن آشنا هستید همان شمشیربازی رقابتی است كه دو نفر در مقابل هم به مسابقه می‌پردازند.
● سیستم قلبی و تنفسی
حركات شمشیربازی به گونه‌ای است كه حركات آن پله به پله سخت‌تر می‌شوند، در نتیجه ارگان‌های بدن هم مثل قلب و عروق از فعالیت كم به فعالیت زیاد می‌رسند و در نتیجه فشار ناگهانی روی آنها وارد نمی‌شود. همین عامل سبب می‌شود كه سیستم قلبی- عروقی فعالیت بیشتری داشته باشد و چون فشار روی آن به صورت ناگهانی نیست و به تدریج است، اثرات بسیار مفیدی روی این سیستم‌ها خواهد داشت. بسیاری از شمشیربازان معتقدند، اگر می‌خواهید اندامی زیبا داشته باشید حتما این ورزش را انتخاب كنید، زیرا این ورزش با تقویت عضلات مختلف از جمله عضلات شكم، باعث می‌شود شكمی كاملا صاف و بدون چربی داشته باشید. همچنین با تقویت عضلات پشت، موجب می‌شود كه ستون فقرات شما كاملا راست و استوار باشد و راه رفتن، ایستادن و نشستن شما بسیار خوش فرم باشد.
از طرفی، با پرورش عضلات ساق پا باعث می‌شود كه پاها نیز از شر چربی‌های اضافه خلاص شوند. بنابراین بعضی از مربیان این ورزش می‌گویند حتی اگر هدف شما در زندگی این است كه اندام زیبایی داشته باشید، این ورزش را انتخاب كنید. یكی دیگر از آثار مفید این ورزش، بالا بردن

اعتماد به نفس است زیرا كه ورزشكاران این ورزش در اصل می‌توانند مطمئن باشند كه می‌توانند به راحتی در برابر خطرات از خود دفاع كنند البته به شرطی كه همیشه یك شمشیر همراه خود داشته باشند! از طرفی چون ورزشكاران این ورزش قدرت تمركز بالایی دارند می‌توانند بهتر فكر كنند و قدرت تصمیم‌گیری آنها بهتر از افراد عادی خواهد بود.

● آسیب‌های شمشیربازی


كشیدگی عضلات ساق پا و پیچ خوردگی مفاصل از جمله آسیب‌های شایع در این ورزش است. این آسیب‌ها در نوآموزان كه حركات را به درستی انجام نمی‌دهند بیشتر ایجاد می شود و باعث ایجاد درد شدید و گاهی تورم در عضلا‌ت و مفاصل می‌شودكه باید حتما توسط پزشك مورد درمان قرار گیرد.‌
● خلاصه اینکه
شمشیر بازی می‌تواند روی بدن ورزشكار آثار مفید زیر را ایجاد كند:
▪‌ افزایش سرعت و چالاكی
▪ انعطاف‌پذیری
▪ واكنش سریع به تحریكات
▪ هماهنگی میان مغز و عضلات بدن
▪ تقویت تمركز و دقت
▪ حفظ اندام مناسب و زیبا
▪ تقویت عضلات خصوصا عضلات ران‌ها، پشت و شكم
▪ تقویت سیستم قلبی- عروقی
▪ تقویت سیستم تنفسی
▪ افزایش اعتماد به نفس
▪ افزایش قدرت تفكر و تصمیم‌گیری
ضربتی بر پیكر شمشیربازی
خانواده ورزش شمشیربازی پس از فراز و نشیب های فراوانی كه طی چند سال اخیر بالاخص عدم همكاری ورزشكاران و دست اندركاران این رشته با مسئولان سابق داشته، امیدوار بود كه پس از انتصاب رئیس جدید به سروسامانی برسد.

خانواده ورزش شمشیربازی پس از فراز و نشیب های فراوانی كه طی چند سال اخیر بالاخص عدم همكاری ورزشكاران و دست اندركاران این رشته با مسئولان سابق داشته، امیدوار بود كه پس از انتصاب رئیس جدید به سروسامانی برسد. اما زهی خیال باطل.
زیرا متاسفانه دیدگاه و عملكرد فدراسیون فعلی نه تنها باعث جبران مافات نشد بلكه لطمات فراوانی به آینده این ورزش وارد كرد. می توان دلایل متعددی را برشمرد كه باعث عقب ماندگی این ورزش و پسرفت آن خصوصا در جوامع بین المللی شد. به اعتقاد رئیس فعلی فدراسیون، شمشیربازی یكی از موفق ترین رشته ها در كشور بوده.


اما منظور ایشان از موفقیت چیست مقصود شاید فرار پیش كسوتان و بزرگان شمشیربازی از مجموعه اجرایی این فدراسیون و ورود افراد غیرمتخصص ناتوان و در مواردی غیرشمشیرباز در راس كادر فدراسیون بوده حضور اشخاص غیرشمشیرباز در شمشیر بازی به مثابه سمی مهلك است كه بر پیكره این ورزش نفوذ كرده و تیشه به ریشه این ورزش المپیكی زده. آیا حضور افراد غیرشمشیرباز با عناوینی چون نایب رئیس، مدیر تیم های ملی و سرپرست اردوهای تیم های ملی از افتخارات فدراسیون است


یا اینكه موفقیت از نظر ایشان عدم خرید و وارد كردن تجهیزات ضروری این رشته است كه این كمبودها باعث ركود این ورزش و تعطیلی شمشیربازی در بسیاری از استان ها شده است. ایشان در بازی با كلمات تبحر خاصی دارد و روند عقب افتادگی و ركود را به صرفه جویی تعبیر می كند آیا ممكن است بدون تجهیزات و لوازم ورزش شمشیربازی را پیش برد و در رشد و توسعه آن قدم برداشت.

در متن اصلی مقاله به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر مقاله آن را خریداری کنید