ویژگی های بیمه ی آلودگی نفتی

بیمه ی مسئولیت با پوشش اتکائی (Reinsurance)

پوشش های بیمه ای در یک تقسیم بندی کلی به دو گروه اشخاص و خسارات تقسیم می شوند . بیمه ی اشخاص نوعی سرمایه گذاری محسوب می شود و مصداق بارز آن بیمه ی عمر است در حالی که بیمه خسارت که خود دارای دو بخش است، با هدف دریافت خسارت تحصیل می شود.

دربیمه ی اموال قسمت مثبت دارایی و دربیمه مسئولیت جنبه ی منفی دارایی بیمه می شود. در فرض آلودگی نفتی فرد آلوده کننده مسئول است و در واقع به قسمت منفی دارایی وی یعنی دیونش اضافه میگردد، بنابراین به دنبال راهکاری است تا مسئولیت خود را به بیمه گر منتقل نماید.

در ایران از آنجا که مطابق قانون تاسیس بیمه و بیمه گری و حداکثر استفاده از توان مهندسی داخلی مصوب 1375، پروژه ها باید در داخل کشور بیمه شوند و از طرف دیگر بیمه های انرژی آمادگی ارائه خدمات خاص برای صنعت سرشار از ریسک نفت را ندارند، به بیمه های اتکایی خارجی روی آورده شده است که نه تنها از نظر مالی تامینی برای بیمه گران داخلی محسوب می شود که از دانش و تجربه بیمه گران متخصص خارجی نیز بهره گرفته می شود.

شرکت های بیمه برای کاهش تعهدات سنگین خود راهی به غیر از واگذاری بخشی از تعهدات خود به بیمه گران اتکایی ندارند. قابل ذکر است که در این مورد تنها بیمه گر اولی در برابر بیمه گذار مسئول است و قرارداد بیمه ی اصلی یا پایه با همان چهارچوب و مفاد و بدون هیچ گونه تغییری باقی می ماند. در قرارداد بیمه ی اتکائی شخص بیمه گذار دخالتی نداشته و بیمه گر اتکائی نیز مسئولیتی در برابر بیمه گذار ندارد بلکه در برابر بیمه واگذارنده مسئول است .

نکته قابل ذکر اینکه در بیمه اتکائی تنها بیمه گر مسقیم (اولی)قرارداد بیمه را با بیمه گذار منعقد می کند و بیمه گر اتکائی قرارداد خود را با بیمه گر مستقیم امضا می کند لیکن در عمل بیمه اولی با هماهنگی با بیمه گر اتکائی تنظیم می شود و شروط تخصصی او در سند مزبور لحاظ می گردد.(صادقی نشاط::1391صص (58-57