بخشی از مقاله

انواع کاه


مقدمه
کاه شامل ساقه های الیافی حاصل از جو ، گندم ، یولاف و یا لگوم ها است . همچنین ساقه و برگهای غلات را که بعد از جدا نمودن دانه های رسیده آن بر جای می مانند را در بر می گیرد.

 

استفاده در تغذیه دام
این محصول یک منبع خوب الیاف محسوب میشود ، اما میزان پروتئین و انرزی آن کم است . غالبا عقیده بر این است که کاه یولاف خوش خوراک ترین کاه است . ترکیبات کاه بیشتر تحت تاثیر مرحله بلوغ گیاه در زمان برداشت و شرایط محیطی قرار داشته و اصولا واریته گیاه در این مورد اهمیت کمتری دارد . پروتئین خام در این محصول کم بوده (5-2 % ) و از قابلیت هضم اندکی برخوردار است . کاه از 45-40 % سلولز ، 50-30 % همی سلولز ، 12-8 % لیگنین تشکیل می شود .
کاه حاصل از نخود و لوبیا حاوی پروتئین ، کلسیم و منیزیم بیشتری نسبت به کاه غلات است . کاه این گیاهان نسبت به کاه غلات دارای ساقه های ضخیمتر و الیافی تری بوده و لذا خشک کردن آنها مشکل تر بوده و به همین خاطر به آسانی کپک میزند .


یکى از مهمترین مسائل یک دامدارى، چگونگى تامین خوراک دامهاست. چون خوراک دام یک ماده حیاتى است که باید به‏صورت دایمى (روزانه و به‏موقع) در اختیار دام باشد. بنابراین، تامین غذاى دام به عنوان یک اصل مهم اهمیت زیادى دارد. یک دامدار باید براى تامین غذاى سالیانه دام و جلوگیرى از خطر کمبود غذاى دام یا افزایش هزینه آن، در فصل تابستان با جمع‏آورى علوفه یا سیلوکردن، توشه زمستانه را براى دام ‏ها

 


مهیا کند . در دامدارى‏هاى ایران معمولا نیاز غذایى دام را کنسانتره و دیگر علوفه تشکیل مى‏دهد . انواع علوفه‏اى را که به دام شیرى یا گوشتى مى‏دهند، عبارتند از: کاه گندم، کاه جو ، سیلوى ذرت، ذرت علوفه‏اى، علف باغات، پَس چَر مزارع، برگ درختان، یونجه، شبدر و کاه برنج مى‏باشد که دراین میان کاه برنج بیشترین مواد را در تغذیه دام تشکیل مى‏دهد.


کاه به علت خشک و پُرحجم‏بودن، ارزش غذایى زیادى براى دام‏ها ندارد. از نظر ارزش غذایى، کاه جو از کاه گندم بهتر است. همچنین کاه گندم از کاه برنج بهتر است. براى دام‏هاى سنگین بهتر است که کاه به صورت رشته‏هاى بلند باشد. مصرف کاه باید کم و به مقدار لازم باشد. هر چه مقدار این علوفه در جیره
غذایى دام‏ها بیشتر باشد، جلوى هضم و مصرف بیشتر غذا را مى‏گیرد. بهت راست کاه را همیشه بعد از خوراک‏هاى دیگر به دام‏ها داد.
در ابتداى دوره شیروارى چون دام وزن زیادى را از دست داده و اشتهاى کمترى دارد، باید از علوفه‏هاى مرغوب و کنسانتره خوب استفاده کرد. به علاوه از دادن علوفه‏هایى مانند کاه و سبوس برنج باید خوددارى شود.
- براى جلوگرى از نفخ دام باید کاه غنى‏شده را همراه با علوفه‏هاى خشک دیگر استفاده کرد. مقدار کاه غنى‏شده را براى گوسفند از دویست گرم و براى گاو از سیصد گرم در روز شروع مى‏کنند. کم‏کم این مقدار را بیشترى مى‏کنند.
- پوسته¬های تخم آفتابگردان دارای انرژی معادل سه هزار و 300 کیلو کالری هستند که از این لحاظ یا کاه غلات مانند کاه گندم ، سوبل و غیره قابل رقابت است و می توان به راحتی آن را جایگزین کاه غلات کرد.

 

رنگ/بافت : کاه غلات به رنگ زرد کمرنگ و کاه لگوم ها سبز هستند
خوش خوراکی : برای تحریک مصرف آن باید کاه را با ملاس مخلوط نموده و یا روی کاه ملاس ریخت .
محدودیت های مصرف ( عوامل ضد تغذیه ای )


سطوح پائین انرزی این مواد (7-6 مگا زول در کیلوگرم ماده خشک ) مصرف آن را به جیره نشخوارکنندگان می سازد . ماهیت الیافی این محصول بیانگر آن است که فرآورده مزبور برای تغذیه غیر نشخوار کنندگان مناسب نیست .
میزان مصرف تقریبی در گونه های مختلف ( در صد از علوفه )


گوساله 5 شیر خوارگی 0 جوجه 0
گاو شیری 10 جایگزین شونده شیر 0 جوجه گوشتی 0
گاو گوشتی 10 جیره رشد 0 طیور والد 0
بره 3 جیره پایانی 0 تخمگذار 0
میش 0 خوک ماده 0

 

آنالیز رایج
ماده خشک 87 NCGD 40 DUP @5 1.7 لیزین قابل استفاده -
پروتئین خام 4 NDF 84.4 DUP @8 1.8 متیونین -


DCP 1 ADF 51 نمک 0.5 متیونین+سیستئین -
MER 6.5 نشاسته 1 کلسیم 0.5 تریپتوفان -
MEP - قند 2 فسفر کل 0.15 ترونین -


DE - نشاسته و قند 3 فسفر قابل استفاده - آرزنین -
الیاف خام 44 FME 6 منیزیم 0.05 PDIA 1.25
روغن (EE) 1.2 ERDP @2 1.6 پتاسیم 0.1 PDIN 2.5
روغن (AH) 1.6 ERDP @5 1.4 سدیم 1 PDIE 4.75
EFA - ERDP @8 1.3 کلر 0.1 دی ال میتیونین -


خاکستر 7 DUP @2 1.4 لیزین کل - دی ال لیزین -


غنی سازی کاه
اگر کاه و علوفه‏هاى مانند آن به صورت غنى شده به دام‏ها داده شوند. ارزش غذایى بیشتر مى‏دارند. براى گاوهاى خشک مى‏توان مقدار بیشترى از این علوفه در جیره غذایى قرار داد.
به دلیل استفاده زیاد کاه در تغذیه دام، غنى‏سازى این علوفه اهمیت زیادى دارد. براى غنى‏سازى کاه:
1- ابتدا آب و مقدار مشخصى اوره را با هم مخلوط مى‏کنند. اگر ملاس هم وجود داشته باشد، مقدار مشخصى از ملاس هم با آن مخلوط مى‏کنند. وقتى اوره و ملاس در آب به خوبى حل شد، آن را بر روى توده کاه مى‏پاشند و کاه را به هم مى‏زنند. سپس آب را در داخل سیلوى سیمانى مى‏ریزند و فشرده مى‏کنند. با این کار هواى داخل سیلو خارج مى‏شود. سپس اب استفاده از پلاستیک روى آن را مى‏پوشانند. این کاه به مدت بیست و پنج روز به همین صورت باقى مى‏ماند و سپس مصرف مى‏شود.


2- ابتدا کاه گندم یا جو با آسیاب چکشی خرد شده و سپس با هیدروکسید سدیم (سود سوز آور ) یا آمونیاک عمل آوری می گردد تا قابلیت استفاده آن افزایش یابد .
مزایای تغذیه ای
این فرآورده یک منبع خوب الیاف قابل هضم محسوب می گردد ولی از نظر پروتئین و دیگر مواد مغذی بسیار فقیر است و برای حجیم نمودن علوفه یا کامل نمودن منابع نشاسته ای مناسب است . میزان مواد معدنی و ویتامین های موجود در آن فوق العاده کم است ، به استثنای سدیم که در صورت عمل آوری با سود سوز آور تامین می شود . عمل اوری با آمونیاک سطح پروتئین این فرآورده را به 7 % می رساند که این افزایش در اثر تامین ازت غیر پروتئینی رخ می دهد .

رنگ/بافت : پلت های زرد تا قهوه ای
خوش خوراکی : خوب
محدودیت مصرف (عوامل ضد تغذیه ای)
میزان بالای سدیم موجود در این فرآورده بیانگر آن است که باید آب کافی در دسترس حیوان قرار گیرد . باید از مصرف مقادیر بالای آن برای دوره های طولانی خودداری نمود ، زیرا این فرآورده می تواند باعث آلکالوز (Alkalosis) شود .
میزان مصرف تقریبی در گونه های مختلف (درصد از علوفه)
% % %
گوساله 5 شیر خوارگی 0 جوجه 0
گاو شیری 15 جایگزین شونده شیر 0 جوجه گوشتی 0
گاو گوشتی 15 جیره رشد 0 طیور والد 0
بره 5 جیره پایانی 0 تخمگذار 0
میش 10 خوک ماده 5


آنالیز رایج
کاه غنی شده با سود سوز آور
ماده خشک 86 NCGD 45 DUP @5 0.5 لیزین قابل استفاده -
پروتئین خام 4 NDF 78 DUP @8 1 متیونین 0.02
DCP 1 ADF 45 نمک 0.5 متیونین+سیستئین 0.07


MER 7.5 نشاسته 1 کلسیم 0.3 تریپتوفان 0.1
MEP - قند 1.5 فسفر کل 0.15 ترونین 0.3
DE 4 نشاسته و قند 2.5 فسفر قابل استفاده - آرزنین -
الیاف خام 45 FME 7.1 منیزیم 0.1 PDIA 1.7


روغن (EE) 1.3 ERDP @2 5 پتاسیم 1 PDIN 4
روغن (AH) 1.5 ERDP @5 4.5 سدیم 0.05 PDIE 6


EFA - ERDP @8 4.1 کلر 0.65 دی ال میتیونین -
خاکستر 14 DUP @2 0.05 لیزین کل 0.1 دی ال لیزین -
کاه غنی سازی شده با آمونیاک
ماده خشک 87 NCGD - DUP @5 - لیزین قابل استفاده -
پروتئین خام 7 NDF 78.2 DUP @8 - متیونین -


DCP - ADF 48.3 نمک 0.25 متیونین+سیستئین -
MER 7.8 نشاسته 1 کلسیم 0.4 تریپتوفان -
MEP - قند 2 فسفر کل 0.1 ترونین -
DE - نشاسته و قند 3 فسفر قابل استفاده - آرزنین -


الیاف خام 42 FME 6.8 منیزیم 0.85 PDIA -
روغن (EE) 2 ERDP @2 - پتاسیم - PDIN -


روغن (AH) 2.4 ERDP @5 - سدیم 0.1 PDIE -
EFA - ERDP @8 - کلر - دی ال میتیونین -
خاکستر 5.5 DUP @2 - لیزین کل - دی ال لیزین -


مقدار ماده‏هاى لازم براى غنى‏سازى کاه
ملاس 4 تا 10 کیلوگرم آب 50 تا 80 لیتر
کاه 100 کیلوگرم اوره 4 کیلوگرم

فایده‏هاى غنى‏سازى کاه
1- پانزده درصد به ارزش غذایى کاه اضافه مى‏شود.
2- پروتئین کاه بیشتر مى‏شود.
3- کاه خوش خوراک مى‏شود.


4- اگر در غنى‏سازى کاه از ملاس هم استفاده شود، انرژى آن بیشتر مى‏شود.

انواع روش های غنی سازی کاه
1-کاه غني سازی شده با اوره و آب پنير
2-کاه غني سازی‌شده با اوره و ملاس
3-کاه عمل‌ آوري شده با استفاده از کشت قارچ خوراکي


4-کاه غنی سازی شده با سود سوز آور
5-کاه غنی سازی شده توسط ca(OH)2 ، اسیدها و روشهای ترکیبی
6- غنی سازی کاه با گاز آمونیاک و موادی که آمونیاک آزاد می کنند

برداشت و مصرف کاه غلات
طبق آمار وزارت جهاد کشاورزی در سال ۱۳۸۲ حدود ۱۴ میلیون تن گندم تولید گردید. مقدار تولید کاه گندم حدود ۵/۱ برابر مقدار تولید دانه در هر هکتار است. بنابراین پیشبینی میشود که حدود ۲۱ میلیون تن کاه گندم در سال در ایران تولید میشود. تکنولوژی برداشت گندم (کمباین برداشت گندم) وارداتی است و در کشورهائی استفاده میشود که با محدودیت منابع خوراک دام مواجه نیستند. نحوه برداشت دانه گندم توسط کمباینهای فعلی بهگونهای است که بخش اعظم کاه گندم بر روی زمین ضایع میشود چرا که در شیوهٔ فعلی، کمباین، خوشه و بخشی از ساقه گندم را برداشت میکند.


پس از جدا کردن دانه، کاه را به دو صورت خرد شده با قطعات ریز و بلند بر روی زمین رها میکند. چنانچه زارع نسبت به جمعآوری کاه اقدام نماید. فقط کاه با قطعات بلند جمعآوری میشود و بقیه بر روی زمین باقی خواهد ماند. گرچه گوسفندداران از پس چر این مزارع استفاده میکنند ولی سالانه حجم بسیار بالائی کاه بر روی زمین باقی میماند. بهطوری که کشاورز در کشت سال بعد دچار مشکل میشود
تعيين ارزش غذايی گياه موخور جهت استفاده در تغذيه دام


در پي افزايش نقش تغذيه در اقتصاد دامپروري، از اواسط قرن اخير تاكنون، شناسايي ارزش مواد غذايي و مواد خوراكي و تعيين احتياجات غذايي حيوانات(مزرعه‌اي) توجه متخصصين، بخصوص علوم دامي را به خود
معطوف داشته و تحقيقات بيشماري در اين مدت انجام گرفته است.
مراتع مهمترين بخش از منابع تجديد شوندة كشور است كه به دليل پايين بودن هزينه تأمين علوفه از آنها در مقايسه با هزينه توليد علوفه از طريق كشت آبي فشار زيادي بر آن وارد مي شود.
در شرايط معمولي به طور متوسط 4/21 ميليون تن علوفه خشك در مراتع توليد مي شود كه 50 درصد آن معادل 7 /10 ميليون تن در تغذيه دام به مصرف مي رسد و 50 درصد باقيمانده آن جهت ادامه حيات مراتع وحفظ آن باقي مي‌ماند.
اين مقدار حدود 60 ميليون واحد دامي را تعليف مي‌كند؛ حال آنكه طبق آمار، جمعيت دام كشور رقمي در حدود 107 ميليون واحد دامي است كه تقريباً دو برابر ظرفيت مراتع كشور را تشكيل مي‌دهد. اين مسأله سبب چراي بيش از حد مراتع كشور را به دنبال دارد. پس بهبود كيفي دام از طريق افزايش كمي و كيفي علوفه (مرتعي و غيرمرتعي) امري اجتناب ناپذير است .


بنابراين با توجه به افزايش تعداد دام در مراتع و پايين بودن ظرفيت توليدي آنها نياز به استفاده از منابع غذايي غير مرتعي ضروري به نظر مي رسد. به منظور رسيدن به هدف فوق، ارزش غذ ايي گياه موخور بررسي شده است. بلوط غرب3 به عنوان يكي از گياهان شاخص و شايد با اهميت ترين گياه در منطقه رويشي غرب كشور است كه جايگاه ويژه اي بخصوص در محيط طبيعي ايلام دارد. موخورها (بطوركلي دارواشها) از جمله گياهان نيمه انگلي هستند كه در رويشگاه زاگرس بيشتر بر روی بلوطها و بسياري از درختان و درختچه‌ها رشد مي‌كنند و سبب ايجاد اختلال در روند طبيعي حيات آنها مي‌شوند و حدوث خسارت گاهاً به قدري شديد است كه حتي باعث مرگ درختان تنومند و بزرگ بلوط نيز مي‌‌شود ( مشاهدات پژوهشگران) . براي مبارزه با اين گياه نيمه انگل بر اساس مدارك و شواهد، مؤثرترين راه قطع مكانيكي شاخه آلوده مي‌باشد كه لاجرم


هزينه‌هايي را نيز به همراه خواهد داشت .
با توجه به كمبود علوفه در منطقه جهت چراي دام ، در اين تحقيق سعي بر آن شد تا ارزش غذايي گياه موخور جهت تغذيه دام مشخص گردد كه از اين طريق با توصيه استفاده از اين گياه در جيره غذايي

دامها ، هم بخشي از نياز غذايي دام مرتفع ‌شود و هم از ميزان فشار بر مراتع كاسته شود.
نمونه‌برداري از گياه موخور:
براي بدست آوردن نمونه‌اي يكدست جهت برآورد ارزش غذايی گياه موخور در چهار جهت جغرافيايي جنگلهاي اطراف شهر ايلام حركت نموده و از شاخ و برگ تازه گياه موخور در هر جهت مقداري به وزن يك كيلو‌گرم برداشت گرديد (جمعاً 4 كيلو‌گرم). نمونه‌برداري در اوايل فصل تابستان و پايان دورة گلدهي و به حداكثر رسيدن رشد‌ زايشي انجام گرفت. نمونة هر جهت جغرافيايي در كيسه نايلوني ريخته شده و سريعاً به آزمايشگاه دانشكده کشاورزی دانشگاه ايلام منتقل گرديد و هر چهار كيلو‌گرم بطور كامل با هم مخلوط شدند و از آن، يك كيلوگرم جهت بررسيهاي آزمايشگاهي جدا گرديد. اين يك كيلوگرم شاخ و برگ گياه موخور معرف هر چهار جهت جغرافيايي و به عبارت بهتر معرف موخورهاي جنگل اطراف شهر مي‌باشند. نتايج و بحث نتايج مربوط به تجزيه شيميايي بدست آمده از گياه موخور در زير مي‌آيد.
جدول شماره 5- ميانگين كل تركيبات شيميايي گياه موخور (بر اساس صددرصد ماده خشك)


ماده خشك % رطوبت % پروتئين خام % چربي خام % الياف خام % كلسيم %
402 0/0 0/4 9 12/0 25/0 13/1
فسفر % سديم % سديم % پتاسيم % منيزيم % آهن%
3/20 6/5 6/5 56/13 71/71 29/28

 

بر اساس نتايج، ميزان پروتئين گياه موخور، به عنوان يك فاكتور بسيار اساسي56/13 درصد است كه نسبت به ميزان اين عامل در بسياري از خوراكهاي رايج در تغذيه دام (کاه برنج، کاه گندم، کاه جو و علف خشک مرتع) در حد مناسبي است و مي‌تواند به عنوان يك ماده خوشخوراك مورد توجه قرار گيرد. ميزان چربي اندازه‌گيري شده، 6/5 درصد است كه باز هم در مقايسه با چربي موجود در بسياري از علوفه‌هاي رايج در تغذيه دام از كيفيت و جايگاه مناسبي برخوردار بوده و با توجه به اينكه چربي شكل اصلي ذخيره انرژي در حيوانات است و به عنوان عايق حرارتي نيز حائز اهميت مي باشد از اين نظر بسيار انرژي‌زا و گرم كننده است و مي‌توان از آن در اوقات سرد سال استفاده نمود. ميزان الياف خام اندازه‌گيري شده 3/20 درصد است كه در مقايسه با بسياري از خوراكهاي رايج از كيفيت مناسبتري برخوردار است. كم بودن الياف خام بر


ميزان خوشخوراكي و قابليت هضم ماده غذايي مي‌افزايد و ميزان پروتئين جذب شده را افزايش مي‌دهد. چون
ميزان بافت فيبري در ساقه و شاخه گياه موخور اندك مي‌باشد (علت ترد بودن ساقه و شاخه موخور) كم بودن ميزان الياف خام دور از انتظار نبوده است. ميزان عناصر معدني كلسيم، فسفر، پتاسيم، سديم، منيزيم و آهن به ترتيب: 13/1، 25/0، 12/0، 4 ، 09/0 درصد و 402 قسمت در ميليون بوده است كه عناصر

فسفر، سديم ،پتاسيم و آهن از حد مورد نياز گوسفند بيشتر بوده و نمايانگر كيفيت بسيار مناسب آنهاست و مقدار عناصر كلسيم و منيريم اندكي كمتر از حد مورد نياز گوسفند است كه در صورت استفادهء خالص بايستي حتماً از منابع ديگري اين كمبود جبران شود. قابل ذكر است كه در ميزان عناصر معدني بر اساس شرايط آب و هوايي و خاك تغييراتي ايجاد خواهد شد. به طور كلي بر اساس نتايج بدست آمده از تعيين ارزش غذايي گياه موخور، اين گياه در جايگاه بسيار مناسبي براي تغذيه قرار داشته و خوراكي بسيار ايده‌آل و پر انرژي و گرما‌زا مي‌باشد و در رديف گياهان خوشخوراك و با قابليت هضمي بالا مي‌باشد و استفاده از اين گياه براي تغذيه دام بويژه در اوقات سرد سال توصيه مي‌گردد. بنابراين با برداشت اين گياه جهت تغذيه
دام به چند هدف ارزشمند مي‌توان رسيد:


1- كمك به كاهش ميزان خسارت وارده موخورها به درختان بويژه بلوط در رويشگاه غرب كشور
2- تأمين قسمتي از علوفه مورد نياز دام و آن هم با كيفيتي بالا
3- كاهش در هزينه خوراك دام


4- جبران كمبود مواد غذايي و عناصرموجود در بعضي خوراكهاي مورد استفاده در تغذيه دام

کاه یولاف
در یولاف انرژی پائین است و جسه بزرگی نسبت به دیگر خوراک دانه های غلات عمومی
بعد از خرمن کوب کردن با پوسته قابل مصرف است . معمولا پوسته 24 تا 30 % وزن دانه یولاف را تشکیل می دهد . از آنجایی که دانه یولاف تولید شده در فصل خنک اند کرده که کیفیت آن پائین تر از آنهاست .
از آنجایی که در فصل خنک رشد می کنند کیفیت دانه های یولاف تولید شده پائین تر است . این تولید شده است ابتدایی ترین خوراک در قسمت شمالی از بزرگترین گیاهان است . کیفیت ، اندازه گیری وزن آن به وسیله پیمانی است ( که هر پیمانه 36 لیتر است ) . اساسا گونه های آن افزایش یافته اند در طول درجه حرارت های که دانه ها پر شده اند و دوره ای که دانه ها رسیده اند . خوراک یولاف یکی از نمونه قدیمی که تغییریافته است ، با کیفیت بالا و وزن سنگین یولافها و آنها از قسمت ها شمالی به جنوبی انتقال یافته و به راحتی تولید می شوند .


یولاف جهت علوفه خشک
هنگامی که ساقه ها و برگ یولاف هنوز سبز بوده می توان آنها را درو نموده و برای علوفه خشک استفاده نمود . در این موقعیت با توجه به بالا بودن پروتئین آن یولاف دارای ارزش غذایی بالاتری می باشد ، در زمان بالغ شدن میزان انرژی قابل مملا حظه ای در آن ذخیره شده ، اما در صورت تاخیر در برداشت مقدار ریزش و افت آن بالا خواهد رفت .


یولافی که برای علوفه خشک استفاده شده با توجه به شرایط خشکسالی ، آسیب رگبار ( تگرگ ) و سایر عوامل رشدی که سبب توقف الگوهای رشد شده ، در مقایسه با گندم و جو تمایل و پتانسیل بیشتری برای جمع کردن نیترات در گیاه خشک آن دارد . تحت چنین شرایطی لازم است که برای اطمینان از ایمنی و عدم سمی شدن آن ، یکسری تشخیص های آزمایشگاهی برای علوفه خشک یولاف صورت گیرد .
سیلو کردن


گیاه یولاف دارای ساقه هایی تو خالی بوده که این عامل در هنگام سیلو کردن آن با توجه به نگه داشتن اکسیژن در خود ، سبب بروز مشکلاتی می گردد . در سیلوهای افقی این می توان سبب ایجاد مشکلاتی برای ذخیره گیاه گردد . اگر سیلوی عمودی یا لوله ای از جنس پلاستیک در دسترس باشد می توان از آن برای ذخیره یولاف استفاده نموده ، چرا که با توجه به بسته بندی و امحاء اکسیژن ، آن می توان به شکل بهتری در مقایسه با ذخیره افقی ، این گیاه را سیلو نمود .


مقدار مینیمم اکسیژن برای اینکه به محصول سیلو شده آسیب وارد ساخته 55 درصد و میزان رطوبت هم در
شکل عمودی یا برج مانند سیلو ، 65 درصد می باشد . لازم است که ذخیره محصول به شکل بسته بندی محکم در سیلو انجام گرفته تا شرایط آنا ایروبیکی محصول حفظ گردد. بسته بندی آن برای جلوگیری از نفوذ هوا مهم است .
جز در موارد سیلوهای برجی ( استوانه ای ) یا فشرده ( مهر و موم شده ) ، لازم است که علوفه یولاف را به شکل ردیفی قرار داده تا اکسیژن از طریق ساقه های تو خالی وارد فضای بسته ها نشده و از این طریق سبب پائین آمدن کیفیت یولاف ذخیره شده گردد .

در متن اصلی مقاله به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر مقاله آن را خریداری کنید