بخشی از پاورپوینت
--- پاورپوینت شامل تصاویر میباشد ----
اسلاید 1 :
مقدمه
زندگینامه
آثار
اجتماعیات در اشعار ابتهاج
ارزش های اجتماعی
مشکلات اجتماعی
تغییرات اجتماعی
تضاد اجتماعی
تحرک اجتماعی
اسلاید 2 :
امیر هوشنگ ابتهاج سمیعی گیلانی متخلص به (( ه. الف سایه )) در ششم اسفند ماه سال ۱۳۰۶ در رشت متولد شد. او اولین فرزند فاطمه رفعت و میرزا آقا خان ابتهاج و یكی از چهار فرزند و تنها پسر خانواده بود. پدرش آقاخان ابتهاج از مردان سرشناس رشت و مدتی رئیس بیمارستان پورسینای این شهر بود.
هوشنگ ابتهاج شروع تحصیل و ادامه‌ی تحصیلات ابتدایی و بخشی از تحصیلات دبیرستانی در مدارس عنصری ، قاآنی ، لقمان ، و شاهپور در شهر رشت و بعد برای كلاس پنجم متوسطه در دبیرستان تمدن تهران سپری كرد. در سال 1318 با موسیقی و سرودن شعر آشنا گردید . وی در جوانی دلباخته دختری ارمنی به نام گالیا شد که در رشت ساکن بود و این عشق دوران جوانی دست مایه اشعار عاشقانه‌ای شد که در آن ایام سرود. بعدها که ایران غرق خونریزی و جنگ و بحران شد، شعری با اشاره به همان روابط عاشقانه‌اش با گالیا سرود.
در سال 1337 با خانم آلما مایكیال ازدواج كرد و حاصل این ازدواج چهار فرزند به نامهای یلدا، كیوان،آسیا و كاوه می باشد.
اسلاید 3 :
نخستین نغمه‌ها 1325
سراب 1330
سیاه مشق 1332
شبگیر 1332
زمین 1334
چند برگ از یلدا 1344
یادنامه 1348 (ترجمه شعر تومانیان شاعر ارمنی، با همکاری نادرپور، گالوست خاننس و روبن)
تا صبح شب یلدا 1360
یادگار خون سرو 1360
حافظ به سعی سایه (دیوان حافظ با تصحیح ابتهاج)
تاسیان 1385(اشعار ابتهاج در قالب نو)
اسلاید 4 :
خداوندا دلی دریا به من ده در او عشقی نهنگ آسا به من ده حریفان را بس آمد قطره ای چند بگردان جام و آن دریا به من ده
بهار آمد بیا تا داد عمر رفته بستانیم به پای سرو آزادی سر و دستی برافشانیم به عهد گل، زبان سوسن آزاد بگشاییم که ما خود درد این خون خوردن خاموش می دانیم...
اسلاید 5 :
ز داغِ عشقِ تو خون شد دلِ چو لاله ی من
فغان که در دلِ تو ره نیافت ناله ی من
تا دور گشتی ای گل خندان ز پیش من
ابر آمد و گریست به حالِ پریش من
ای گل بهار آمد و بلبل ترانه ساخت
دیگر بیا که جای تو خالیست، پیشِ من
نا برادری ای جنگل ای پیسوته پاییز ! ای آتش ِ خیس ! ای سرخ و زرد ، ای شعله ی سرد ! ای در گلوی ابر و مه، فریاد ِ خورشید ! تا کی ستم با مرد خواهد کرد نامرد ؟
اسلاید 6 :
به پا برخاستم : پر درد و خشم آلود ز پا بگسیخته زنجیر دست آزاد نگاهم شعله خیز ِ کوره ی آتشفشان ِ خشم و من لبریز ِ خشم ِ وحشی ِ فریاد
چند این شب و خاموشی ؟ وقت است که برخیزم وین آتش خندان را با صبح برانگیزم گر سوختنم باید افروختنم باید ای عشق بزن در من کز شعله نپرهیزم
