بخشی از مقاله
داروها
پیشگفتار :
بی شک در علم پزشکی و مبارزه با بیماریها شناختن علت و در پی آن راه درمان از مهمترین چالشهای پیش رو می باشد ، اما در طرفی دیگر پس از کشف علت بحث چگونگی درمان مطرح می شود . که آن را در حوزه ای جداگانه بررسی می کنند و بخش مهم این حوزه را بحث دارو تشکیل می دهد .
محقق با توجه به علاقه ای که به علم دارو شناسی و انواع آن داشته بر آن شده است تا مطالعه هر چند کوتاه امام عمیق بر این دانش داشته باشد . امیدوارم که این تحقیق بابی باشد برای ادامه مطالعات و تحقیقات علاقه مندان به این حوزه از علم پزشکی
انشا ا...
مقدمه
بطور کلی می‌توان داروها را با توجه به خصوصیات متفاوت آنها در طبقه‌بندی مختلفی قرار داد یکی از این طبقه‌بندیها براساس محل یا محلهای اثر آنها در دستگاههای بدن می‌باشد. اکنون برای آشنایی بیشتر به ذکر تعدادی از گروههای رایج دارویی و مثالهایی از این گروه می‌پردازیم:
دستگاه گوارش
داروهای موثر بر زخمهای دوازدهه، معده، مری
ضد اسیدها: این داروها به منظور خنثی کردن هیدروکلریک اسید که از معده ترشح می‌شود بکار می‌روند. مانند هیدروکسید آلومینیوم، هیدروکسید منیزیم، بیکربنات سدیم و …
داروهای ضد انقباض: هر زخم گوارشی باعث اسپاسم، انقباض ناگهانی و دردناک ماهیچه می‌شود و راه خروجی معده را می‌بندد، این عمل وضع زخم را بدتر می‌کند. مانند بلادونا، آتروپین، هیوسین و ترکیبات مربوط به آن بسیاری از داروهای ضد انقباض در صورت ترکیب با اسیدها موثرند.
داروهای التیام بخش زخم گوارشی:
این داروها تا حد زیادی زخمهای گوارشی را بهبود می‌بخشند. مانند سایمتدین (تاگامت)، راینیتیدین.
داروهای درمان اسهال
جایگزینی مایعات و الکترولیتهای از دست رفته مهمتر از مصرف داروهاست این امر بویژه در نوزادان و افراد ضعیف و سالمندان صدق می‌کند. اسهال ملایم در افراد تندرست را می‌توان با داروهایی که باعث جذب آب در روده می‌شوند یا حرکت روده را کاهش دهند، تخفیف داد. مانند گرد کلرید سدیم و گلوکز خوراکی ، ترکیب کائولین، کودئین، دی فنوکسیلات (لوموتیل) ید و کینول و …
داروهای درمان یبوست
داروهای برطرف کننده یبوست به یکی از راههای افزایش حجم مدفوع، تحریک روده و نرم کننده مدفوع عمل می‌کند. مانند سبوس گندم، متیل سلولز، استرکولی و فرآورده‌های مشابه و …
محرکهای روده: عمل این داروها بسیار متنوع است و برای استفاده دراز مدت مناسبت نیستند. مانند بیزاکودیل (دولکولاکس) روغن کرچک ، شربت انجیر، فنول فتالین و …
داروهای نرم کننده مدفوع: این داروها واکنش‌پذیر عمل می‌کنند و حتی چنانچه به مدت طولانی استفاده شوند به ندرت مشکلی را ایجاد می‌کنند. مانند پارافین مایع، گلیسرین و شیافها، روغن زیتون، روغن کرچک
داروهای موثر بر اختلالهای روده بزرگ، راست روده و مقعد
این داروها عبارتند از: انواع تنقیه‌ها، شیافها و مواد استروئیدی و آنتی بیوتیکها که این داروها بطور عمده برای درمان التهاب (کولیت) بواسیر و خارش به کار می‌روند. مانند بنوکائین، هیدروکورتیزون و …
دستگاه گردش خون
داروهای موثر بر تعداد ضربان و نظم قلب
داروهای کاهنده شمار ضربان قلب: این داروها بیشتر برای نارسایی، احتقانی قلب و فیبریلاسیون دهیلیزی به کار می‌روند. مانند دیگوکسین، دیژیتوکسین، لاناتوزید و …
داروهای تنظیم کننده نظم ضربان قلب: این داروها بیشتر برای تنظیم و جلوگیری از بروز ناگهانی اختلال در نظم قلب که گاهی مثلا در لرزش دهلیزی و بعد از لخته شدن خون (ترمبوز) در عروق اکلیلی منجر به مرگ می‌وشد مصرف می‌شوند. مانند کنیدین، وراپامیل، لیگنوکائین و …
داروهای مسدود کننده گیرنده‌های بتا: این داروها برای کند کردن ضربان قلب و برای کاهش فشار خون در آنژین صدری استفاده می‌شود. مانند پراپرنولول، آنتولول، تیمولول و …
داروهای کاهنده مایعات بدن (ادرار آورها)
این داروها باعث تحریک کلیه‌ها می‌شوند تا آب اضافی بدن را به شکل ادرار خارج سازند. از دست دادن آب اضافی بدن در نارسایی احتقاقی قلب نیز پرفشاری خون و در مواردی که آب بدن زیاد می‌شوند مفید است. مانند فروزماید (لازیکس)، اسپیرونولاکتون، کلروتیازید و ..
داروهای کاهنده فزونی فشار خون
تاثیر این دارها بر قلب و سرخرگها از راههای مختلف انجام می‌گیرد. مانند متیل دوپا، کلوتیدین، آدالات، اتنولول، پروپرانولول، کلروتیازید و …
داروهای گشاد کننده سرخرگها و فزاینده خون رسانی
این داروها بر گشاد کردن سرخرگهای اکلیلی افراد مبتلا به آنژین صدری به کار می‌رود که اثر آنها فوری است و درد را برطرف می‌کند. مانند
نیتروگلسیرین، نیکوتیکنیک اسید و …
داروهای محرک قلب
این داروهای محرک قلب گاهی در فوریتها برای تحریک قلب نارسا در حین عمل جراحی یا بعد از ایست قلبی به بیمار داده می‌شود. مانند
داروهای شبه آدرنالین (سیمیاتول، آدامین، فنیل آفرین
داروهای پیشگیری کنندة لخته شدن خون (ضد انعقاد)
این داروها از تشکیل لخته شدن خون در سرخرگ یا از گسترش بیشتر لخته‌ها در گردش خون و قطع خون رسانی در سطح وسیع جلوگیری می‌کند. مانند هپارین، وارفارین، نیکومالون و …
دستگاه تنفس
علاوه بر آنتی‌بیوتیکها که در بخش دیگر آمده است، شش نوع داروی دیگر بر دستگاه تنفس تاثیر می‌گذارند و برای درمان بیماریهای دستگاه تنفس بکار می‌روند عبارتند از:
داروهای گشاد کننده نایژه‌ها: در بیماری آسم که به علت تنگ شدن نایژه‌ها بر اثر انقباض راههای هوایی روی می‌دهد و با بازدهم، هوای حاوی گاز کربنیک را نمی‌تواند خارج کنند. لذا داروهای گشاد کنندة نایژه‌ها باعث رفع تنگی نایژه‌ها می‌شوند. مانند آدرنالین و افدرین بیش از همه مصرف می‌شوند داروهای موثرتر شبه آدرنالین عبارتند از: سالبوتامول، آمینوفیلین، تئوفیلین، تربوتالین و ایپراتروپیوم.
داروهای کمکی درمان آسم:
کورتیکواستروئیدها: این داروها باعث گشاد شدن نایژه‌های تنگ که مانع از تخلیه کامل ریه‌ها در بیماری آسم می‌شوند کمک می‌کنند. مانند بتامتازون و …
داروهای پیشگیری آسم: به تازگی داروهایی ساخته شده‌اند که حساسیت یاخته‌های پوششی مجاری تنفسی را کاهش می‌دهند. این داروها بطور فزاینده‌ای میزان حمله‌های بیماری آسم را کاهش می‌دهند. اما بعد از شروع حملات آسم هیچ ارزش درمانی ندارند. مصرف این داروها، بویژه در کودکان، برای پیشگیری از بیماری آسم مفید است ولی باید به مدت طولانی مصرف شوند. مانند کرومولین سدیم ـ کترتیفن
داروهای ضد حساسیت (ضد هیستامین): این داروها در خنثی سازی هیستامین (مادهی که بر اثر واکنشهای حساسیت‌زا ایجاد می‌شود) بکار می‌رود. مانند پرومتازین (فرگان)، پیریلامین مالئات، دیفن هیدرامین، ترفنادین و ..
داروهای محرک دستگاه تنفس: این داروها در فوریتها جهت تحریک عمل تنفس بکار می‌رود در موارد مصرف بیش از حد دارو (خودکشی)، موارد خفگی و نوزادانی که به کندی تنفس می‌کند استفاده می‌شود. مانند تیکتامید، نالوکسون.
داروهای مسکن سرفه: پزشکان میل چندانی به تجویز داروهای برطرف کننده سرفه ندارند، زیرا سرفه خود واکنشی است برای بیرون راندن ترشحات و خلط عفونی و مواد خارجی و ممانعت از ورود آنها به راههای تنفسی می‌باشد با این همه نوع داروها بسیار زیاد بکار می روند بی آنکه واقعاً سودمند باشند. مانند ترکیبات کدئین دار.
دستگاه اعصاب
داروهایی که بر دستگاه اعصاب تأثیر می گذارند بسیارند. برخی از آنها بسیار سودمندند. ولی برخی نیز باید با داروهای دیگر همراه شوند تا تعادلی بین اثرهای مثبت روانی و عوارض جانبی آنها بوجود آید. داروها از هشت راه مختلف بر دستگاه اعصاب اثر می گذارند که عبارتند از:
داروهای درمان بیخوابی و اضطراب: داروهای خواب‌آور (قرص خواب): این داروها برای افرادی که به سختی به خواب می روند تجویز می شوند. مقدار کم این داروها معمولاً اضطراب را نیز کاهش می دهد. مانند بنزود یا زپین‌ها (نیترازپام، دیازپام، تمازپام
داروهای اضطراب و مسکن و آرام بخش: این داروها برای کاهش اضطراب تجویز می شوند. مانند بنزود یا زپین‌ها (دیازپام، کلردیازپوکساید، لورازپام، اکسازپام)
داروهای مؤثر بر اختلالهای شدید روانی (ضد روان پریشی) این داروها، هزاران نفر را به جای راهی شدن به سوی بیمارستانهای روانی به زندگی عادی در جامعه موفق ساخته است. بسیاری از آنها آرامبخش است. مانند فنوتیازین‌ها و داروهای مشتق از آنها
داروهای ضد افسردگی: همه داروهای ضد افسردگی دو تا سه هفته طول می کشد تا مؤثر واقع شوند. مصرف این داروها باید تحت مراقبت پزشکی انجام شود. مانند آمی تریپتلین، ایمی پرامین و …
داروهای محرک دستگاه اعصاب و اشتها برها: محرکهای ملایم مانند کافئین برای رفع خستگی و خواب آلودگی مصرف می شوند و داروهای مشتق از آمفتامین گاهی برای سرکوب اشتهای افرادی که قصد کم کردن وزن را دارند بکار می روند. مانند داروهای شبه کافئین، داروهای مشتق از آمفتامین.
داروهای ضد تهوع و سرگیجه: این داروها برای پیشگیری از نشانه های نامطلوب ناشی از بیماری سفر، التهاب گوش درونی و همچنین در بارداری بکار می رود. مانند ضد هیستامین‌ها، فنوتیازین‌ها، B6
داروهای ضد درد: این داروها معمولاً به دو گروه اصلی تقسیم می شوند. داروهای غیر اعتیاد آور(غیرمخدر) و اعتیادآور(مخدر). داروهای گروه اول چندان قوی نیستند و نسبتاً کم خطرتر هستند و هر کس برای رفع درد می تواند آنها را مصرف کند. غالب داروهای غیراعتیادآور حاوی آسپرین، استامینوفن یا ترکیبات مربوط به آنهاست. داروهای مخدر یا اعتیادآور خاصیت ضد درد بیشتری دارد که حاوی تریاک، مرفین و مخدرهای کوکائین هستند. سومین گروه از این داروها برای تسکین درد میگرن و دردهای عصبی بکار می‌روند. مانند
داروهای غیراعتیادآور: آسپرین و ترکیبهای استامینوفن
داروهای ضدالتهاب: مانند پونستان یا مفنامیک اسید، ایبوبروفن و …
داروهای اعتیادآور: مشتقات کدئین که خاصیت اعتیادآور کمی دارند.
داروهای ضد میگرن و دردهای عصبی: داروهای بسیاری برای مقابله با بیماری میگرن و دردهای عصبی ساخته شده‌اند که از حملات میگرن و دردهای عصبی می‌کاهند و آنها را تسکین می‌دهند. برخی داروها برای پیشگیری از حملات میگرن و دردهای عصبی است و باید بطور منظم مصرف شوند. مانند داروهای میگرن و داروهای حاوی ارگوت (ارگوتامین و پراپرانولول)، داروهای ضد دردهای عصبی کاربامازپین و ...
داروهای پیشگیری کننده غش (ضد تشنجها): این داروها بیماری صرع را درمان نمی کند اما از بروز حمله پیشگیری می‌کنند به همین دلیل معمولاً درمان طولانی ضروری است و بیشترین تأثیر درمانی و کمترین عوارض را با تنظیم دقیق تعداد دارو می‌توان بدست آورد. مانند فنوباربیتال(لومینال)، فنیتوئین، کابامازپین، یریمیدون و دیگر داروهای ضدتشنج (کلونازپام، دیازپام.
داروهای سخت شدگی ماهیچه و رعشه: داروهای ضد بیماری پارکینسون: این داروها در مغز بر محل ضایعه اثر می‌کند و بر روی ماهیچه‌‌ها اثر نمی کند. مانند لوودوپا، آمانتادین، بروموکریپتین.
عفونت ناشی از موجودات ذره بینی
موجودات میکروسکوپی مختلف، به اندازه‌های متفاوت ممکن است بدن انسان را آلوده کرده و باعث عفونت در دستگاههای مختلف بدن شوند. داروهای ضد عفونت به 5 گروه تقسیم می‌شوند:
داروهای ضد عفونتهای باکتریایی: این داروها (ضد باکتریها) تعداد بسیاری از این داروها در 50 سال اخیر ساخته شده‌اند. این داروها عفونتهای باکتریایی وخیم پیشین مانند مننژیت، ذات الریه، سل و … را بسیار کاهش داده‌اند. مانند پنی سیلین‌ها، آموکسی سیلین، آمپی سیلین،
METRIZAMIDE
موارد مصرف: اين دارو با تزريق داخل‌نخاعي براي انجام ميلوگرافي ناحيه كمر،سينه، گردن يا تمام ستون فقرات مصرف‌مي‌شود. تزريق مستقيم آن با استفاده ازروشهاي راديولوژي استاندارد براي نمايان‌ساختن سيسترن قاعده‌اي مغز استفاده‌مي‌شود. موارد مصرف ديگر اين داروعبارتند از: سيسترنوگرافي از فضاهاي‌زيرعنكبوتيه، مشخص‌كردن بطنهاي مغز باراديولوژي استاندارد، تزريق داخل عروقي‌براي آنژيوكارديوگرافي در كودكان وآرتريوگرافي شريانهاي محيطي‌بزرگسالان، آرتريوگرافي سر و گردن وپرتونگاري از مفاصل. همچنين به عنوان‌افزايش دهنده كنتراست در مقطع‌نگاري‌كامپيوتري از بدن مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر: تركيبات آلي يد در هنگام عبوراز مجاري مختلف بدن با جذب اشعه Xباعث تشخيص ساختار بافت موردنظرمي‌شوند. شدت جذب اشعه به غلظت يدبستگي دارد. از اثرات ديگر اين دارو مهاررقابتي جايگاه گلوكز در هگزوكيناز مغزي‌است.
موارد منع مصرف: در صورت وجودحساسيت به يد و تركيبات حاوي يد،دهيدراتاسيون، بيماريهاي كليوي يا كبدي‌و نارسائي شديد كليوي اين دارو را نبايد ازهيچكدام از راههاي مصرف تجويز نمود.
همچنين براي هر يك از راهها موارد منع‌مصرف بطور اختصاصي در زير ذكر شده‌است:
فئوكروموسيتوما (داخل عروقي)، ديابت‌قندي و عدم تشكيل ادرار (اوروگرافي‌دفعي)، عفونت در نزديك مفصل مورد نظر(پرتونگاري از مفصل).
هشدارها: به علت اثر اسموتيك اين داروهادر دفع و از دست رفتن آب بدن از طريق‌ادرار، در شيرخواران، خردسالان يابيماران سالخورده، به خصوص درصورت ابتلاي به پرادراري، كم ادراري،ديابت يا كاهش قبلي آب بدن ممكن است‌بدتر شود.
عوارض جانبي: عوارض جانبي معمولا به‌غلظت دارو، ويسكوزيته، ميزان و سرعت‌تجويز بستگي دارد. عوارض جانبي اين‌دارو معمولا محدود و كوتاه مدت است. درافراد صرعي احتمال بروز تشنجات‌صرعي ناشي از تزريق دارو مشاهده شده‌است. يكي از عوارض اين دارو از دست‌رفتن آب بدن بيمار به خصوص‌خردسالان و يا سالخوردگان است كه‌نسبت به اين عارضه حساستر مي‌باشند.از عوارض شايع اين دارو در تزريق
داخل نخاعي سردرد، تهوع و استفراغ‌مي‌باشد.
تداخل هاي دارويي: مصرف همزمان اين‌دارو به صورت تزريق داخل نخاعي باداروهاي ضد افسردگي سه حلقه‌اي،داروهاي محرك سيستم عصبي مركزي،داروهاي كاهنده اشتها، كافئين،فنوتيازين‌ها، داروهاي مقلد سمپاتيك وگزانتين‌ها و مهاركننده‌هاي‌منوآمينواكسيداز ممكن است باعث افزايش‌حملات صرعي گردند. مصرف همزمان‌گلوكوكورتيكوئيدها با اين دارو در تزريق‌زير عنكبوتيه ممكن است منجر به بروزالتهاب گردد، اگرچه تجويز اين دو داروگاهي اوقات با فاصله مناسب صورت‌مي‌گيرد.
نكات قابل توصيه: 1 ـ براي بيماران مبتلا به‌آلرژي يا آسم، ديابت، بيماريهاي پيشرفته‌عروقي، بيماريهاي عفوني بايد با احتياطمصرف شود.
2 ـ در طول مدت تزريق و چند ساعت بعداز آن بايد از حركت بيمار جلوگيري كرد.
3 ـ بيمار بايد از تحرك و بلعيدن طي تزريق‌براي آرتريوگرافي سر و گردن خودداري‌كند.
4 ـ محلولهاي تزريقي يكبار مصرف است‌و بنابراين باقيمانده آن بايد دور ريخته‌شود.
مقدار مصرف: 3/75 گرم متريزاميد حاوي1/81 ميلي‌گرم يد مي‌باشد و براي رقيق‌كردن آن از محلولهاي 0/005 درصدبيكربنات سديم استفاده مي‌گردد. درميلوگرافي در ناحيه كمر 10-15 ميلي‌ليتر،در ميلوگرافي ناحيه سينه 12 ميلي‌ليتر، درميلوگرافي ناحيه گردن 10 ميلي‌ليتر و درميلوگرافي تمام ستون فقرات و كمر نيز 10ميلي‌ليتر از اين دارو تزريق مي‌گردد. درسيسترنوگرافي كامپيوتري (تزريق درناحيه كمر) 4-6 ميلي‌ليتر تجويز مي‌شود.
در آرتريوگرافي شريانهاي محيطي25-65 ميلي‌ليتر، در ناحيه سر و گردن30-60 ميلي‌ليتر تزريق مي‌شود كه‌مي‌توان در سه‌بار تزريق و حداكثر تا 120ميلي‌ليتر از محلول اين دارو استفاده كرد.ميزان يد معادل در ميلوگرافي220-300mg/ml و در آرتريوگرافي370mg/ml مي‌باشد. حداكثرمقدار يدتزريقي در مورد داخل نخاعي 3 گرم و درمورد تزريق داخل عروقي 87/5 گرم است.در كودكان در ميلوگرافي ناحيه كمر ياسينه و سر و گردن با توجه به سن بيمار از2 ماهگي تا 18 سال از مقادير 10 ـ 2 ميلي‌ليتر تا 10 ميلي ليتر تزريق مي‌گردد. ميزان‌يد آن نيز در حدود 170-230mg/ml تنظيم‌مي‌گردد. در سيسترنوگرافي از طريق‌تزريق مستقيم، در كودكان با سن تا دو ماه‌مقدار 2-3 ميلي‌ليتر از محلول حاوي170-220mg/ml يد و در بيماران با سن8-18 سال 3-6 ميلي‌ليتر از همين محلول‌مصرف مي‌گردد. براي ونتريكولوگرافي وموارد ديگر مقدار مصرف بسته به سن‌بيمار جداگانه تعيين مي‌گردد.
اشكال دارويي:
Injection: 3.75g/20ml
METYRAPONE
موارد مصرف: متي راپون براي تشخيص‌نارسائي غده فوق كليوي ناشي از نقص درمحور هيپوفيز - هيپوتالاموس مصرف‌مي‌شود. اين دارو براي تشخيص ميزان‌ذخيره ACTH هيپوفيز قدامي استفاده‌مي‌شود، اما بدليل غير اختصاصي بودن‌آن فقط در مواردي كه تست مستقيم‌امكان‌پذير نيست، مثل افرادي كه تست‌هيپوگليسمي انسوليني در آنها منع شده‌است، استفاده مي‌شود. متي راپون‌همچنين به عنوان داروي تشخيصي براي‌تعيين سندرم كوشينگ ناشي از سرطان‌غده فوق كليوي، هيپرپلازي غده فوق‌كليوي و بيماري كوشينگ مصرف‌مي‌شود.
متي راپون براي درمان كوتاه مدت‌سندروم كوشينگ نيز مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر: اين دارو موجب مهار آنزيم 11بتا ـ هيدروكسيلاز مي‌شود و بدينوسيله‌سنتز گلوكورتيكوستروئيدها (كورتيزون وكورتيزول) و همچنين آلدوسترون را مهارمي‌كند. كاهش سطح پلاسمائي‌گلوكوكورتيكوئيدها باعث تحريك هيپوفيزقدامي و ترشح كورتيكوتروپين مي‌شود.كورتيكوتروپين به نوبه خود باعث تحريك‌توليد بيشتر 11 - دزوكسي كورتيكوسترون‌و پيش سازهاي ديگر مي‌شود كه در كبدمتابوليزه و از راه ادرار دفع مي‌شوند كه ازاين طريق قابل اندازه‌گيري هستند. بنابراين‌متي‌راپون در بيماران مبتلا به سندروم‌كوشينگ به منظور آزمايش مكانيسم خودتنظيمي هيپوتالاموس-هيپوفيز استفاده‌مي‌شود. اگرچه آزمايش مهار دگزامتازون‌ممكن است ترجيح داده شود.
فارماكوكينتيك: متي راپون به سرعت و به‌خوبي از دستگاه گوارش جذب مي‌گردد.نيمه عمر آن 20-26 دقيقه است و حداكثرغلظت پلاسمائي آن طي يكساعت به دست‌مي‌آيد. متابوليسم اين دارو توسط كبد وكليه انجام مي‌شود.
موارد منع مصرف: متي راپون ممكن است‌منجر به بروز نارسائي حاد كليه گردد
و بنابراين براي افرادي كه بي‌كفايتي‌فعاليت غده فوق كليوي دارند، نبايدمصرف شود.
هشدارها: 1 ـ متابوليسم متي‌راپون ممكن‌است در بيماران مبتلا به بيماري كبدي به‌تاخيرافتد.
2 ـ قبل‌از استفاده‌از اين دارو بايد كليه را ازنظر نارسائي اوليه مورد بررسي قرارداد،زيرا در صورت وجود نارسائي‌اوليه، اين‌دارو ممكن‌است باعث‌ايجاد نارسائي حادكليوي گردد.
3 ـ زنان باردار يا بيماران مبتلا به كم‌كاري‌تيروئيد ممكن‌است‌به متي‌راپون كمترازحدمعمول پاسخ‌دهند.
عوارض جانبي: واكنشهاي آلرژيك، تهوع،استفراغ، ناراحتي شكمي، كاهش فشارخون، سردرد، سرگيجه و خواب آلودگي‌از عوارض جانبي اين دارو مي‌باشند.
تداخل‌هاي دارويي: فني توئين باعث‌افزايش متابوليسم متي‌راپون و كاهش‌غلظت پلاسمائي آن به سبب القاء آنزيمي‌در كبد مي‌گردد. بيماراني كه
استروژن‌ها،پروژسترون‌ها، كورتيكوستروئيدها،فنوتيازين ها،
كلرديازپوكسايد،كلرپرومازين، آمي‌تريپ‌تيلين، متي سرژايديا فنوباربيتال مصرف مي‌كنند، ممكن‌است‌به متي‌راپون كمتراز حد معمول پاسخ‌دهند. داروهاي ضدبارداري‌خوراكي‌ممكن‌است باعث افزايش و يا كاهش اثرمتي‌راپون گردند.
نكات قابل توصيه: 1 ـ آزمايش متي راپون‌براي بررسي ذخيره ACTHدروني به‌اندازه آزمايش كاهش قند خون ناشي ازانسولين قابل اعتماد نيست و در بيماران‌سالخورده ترجيح داده مي‌شود.
2 ـ دارو همراه شير يا غذا مصرف شود.
3 ـ در صورت بروز تاري ديد به پزشك‌مراجعه شود.
4 ـ قبل و يا طي درمان با متي‌راپون ازمصرف كورتيكوستروئيدها خودداري‌شود.
مقدار مصرف: بعد از اثبات پاسخ‌دهي غده‌فوق كليوي، براي بزرگسالان متي‌راپون ازراه خوراكي به مقدار 750mg هر 4 ساعت‌براي شش نوبت استفاده مي‌شود. براي‌كودكان متي‌راپون از راه خوراكي به مقدار15mg/kg (حداقل 250mg) هر 4 ساعت‌براي شش نوبت استفاده مي‌شود. دربيماران با غده هيپوفيز سالم، دفع -17هيدروكسيكورتيكوستروئيدها، 2-4 برابرافزايش و دفع 17 - كتواسيدها، 2 برابرافزايش نشان مي‌دهد.
متي راپون براي درمان سندروم كوشينگ‌و با مقدار 250mg-6g در شش مقدارمنقسم مصرف مي‌شود.
