بخشی از مقاله
یک روانشناس با بیان اینکه افسردگی در بین گروه سنی 13 تا 19 سال بیشتر مشاهده می شود گفت: افسردگی و اختلالات روانی معمولا در گروه سنی 20 تا 35 سال وجود دارد اما امروزه بیشتر در بین گروه سنی نوجوانان مشاهده می شود.
دکتر فربد فدایی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری مهر با بیان این مطلب افزود: امروزه اختلالات روانی یکی از مشکلات جوانان در جوامع مختلف است و چنین وضعیتی تنها مختص به کشور ما نیست. ضمن اینکه مشکلات روانی را نمی توان منحصر به افسردگی جوانان دانست بلکه اکثر اختلالات روانی نوجوانان و جوانان کشور موقتی است و به عنوان افسردگی شدید محسوب نمی شود.
وی گفت : با وجود اینکه درصدی از اختلالات روانی ریشه در مسائل اجتماعی دارد اما بسیاری از اختلالات روانی به تربیت غلط والدین بر می گردد.
فدایی تصریح کرد : نوع برخورد نادرست والدین با فرزندان باعث خواهد شده تا نوجوان در دوران بلوغ خود دچار احساس نا امیدی و افسردگی شود بنابراین نمی توان مشکلات اقتصادی را تنها دلیل ایجاد افسردگی در میان جوانان دانست.
وی همچنین بیکاری ، موانع ازدواج را در ایجاد اختلالات روانی در بین جوانان موثر دانست و افزود : بسیاری از نوجوانان و جوانان به دلیل عدم دستیابی به خواسته های خود در زندگی دچار مشکلات روحی و روانی می شوند و ایجاد چنین حالتی در بین قشر جوان با روحیات حساس امری طبیعی است .
وی خاطر نشان کرد : با توجه به اینکه در ایران هیچ گونه پژوهشی در خصوص بالارفتن افسردگی در بین قشر جوان کشور صورت نگرفته بنابراین آمارهای ارائه شده در این خصوص ذهنی است و مبتنی بر واقعیت نیست.
فدایی خاطر نشان کرد : علاوه بر والدین دستگاههای همچون آموزش و پرورش در پیشگیری از اختلالات روانی می توانند نقش موثری داشته باشند .
در مورد افسردگي چه ميدانيد؟
نوشتهاي را كه ميخوانيد اطلاعاتي است كه براي استفاده افراد مبتلا به افسردگي آماده شده است.با اميد به اينكه براي نزديكان، دوستان شما و نيز هر كس ديگري كه احساس افسردگي ميكند مفيد واقع شود.
افسردگي چگونه احساسي است؟
احساس افسردگي بسيار قويتر و ناخوشايندتر از دورههاي كوتاه غمگيني است كه همه ما گاهگاهي آن را تجربه كردهايم و معمولاً طولانيتر است، حتي ممكن است روزها،هفته،ها و ماهها ادامه پيدا كند. بيشتر مردم در زمان افسردگي 5 يا 6 نشانه زير را در خود احساس ميكنند. شما نيز ميتواند با پاسخگويي به پرسشهاي زير بود يا نبود نشانههاي افسردگي را در مورد خويش بررسي كنيد.
• بيشتر وقتها احساس ناشادي ميكنيد؟ (ممكن است غروبها كمي بهتر باشيد.)
• علايق خود را از دست داده و از كسب لذت ناتوانيد؟
• نميتوانيد مثل گشته از پس مشكلات خود برآئيد؟
• احساس خستگي ميكنيد؟
• احساس ناآرامي يا بيقراري داريد؟
• كاهش وزن و اشتها(در برخي افرد افزايش وزن و اشتها) داريد؟
• دير به خواب ميرويد (حدود يك تا دو ساعت) و بر خلاف هميشه زود بيدار ميشويد؟
• ميل جنسيتان كاهش يافته است؟
• اطمينان به خود را از دست دادهايد؟
• احساس بيارزشي و نااميدي ميكنيد؟
• از مردم دوري ميكنيد؟
• تحريكپذير شدهايد؟
• احساس بدي در زمانهاي خاصي از روز داريد؟
• در مورد خودكشي فكر ميكنيد؟
عواملي كه در بروز افسردگي نقش دارند:
اتفاقات زندگي
بسيار عادي است كه در زمان روبرو شدن بايك فاجعه غمانگيز مانند داغديدگي، طلاق يا از دست دادن شغل، افسرده شويم.
شرايط و موقعيتها
اگر ما تنها بوده و دوستي نداشته باشيم تحت فشار رواني باشيم، نگرانيهاي ديگري داشته و يا از نظر جسمي افت كرده باشيم احتمال بيشتري ميرود كه افسرده شويم.
بيماري جسمي
افسردگي بيشتر زماني كه از بيماري جسمي رنج ميبريم به سراغمان ميآيد، ازجمله بيماريهاي كشنده مانند سرطان و بيماريهاي قلبي و نيز دردهاي مزمن و آزاردهنده مثل ورم مفاصل و برونشيت.
شخصيت
هر فردي احتمال دارد افسرده شود اما برخي از افراد حتي احتمال بيشتري براي افسرده شدن دارند اين به خاطر ساختار خاص بدن آنها، تجربيات ابتدايي زندگيشان يا هر دو عامل ميباشد.
الكل
افرادي كه در نوشيدن الكل افراط ميكنند دچار افسردگي ميشوند. البته هنوز مشخص نيست كه افسردگي در آنها پيشتر مطرح شده و گرايش به مصرف الكل را در آنها ايجاد كرده است و يا مصرف زياد الكل موجب بروز افسردگي شده است ولي مشخص شده است.
جنسيت
زنان بيش از مردان افسرده ميشوند شايد به اين دليل كه مردان كمتر اجازه ميدهند احساساتشان بارز شود و اغلب آنها را سرپوش ميگذارند و بيشتر به شكل عصبانيت و نوشيدن مشروبات الكلي واكنش نشان ميدهند.
ژنها
افسردگي ميتواند افراد خانواده را مبتلا كند. اگر يكي از والدين شما به افسردگي شديد مبتلا باشد، احچه زماني بايد در جستجوي كمك بود؟
• وقتي احساس افسردگي شما بدتر از هميشه و رو به بهبود نباشد.
• وقتي احساس افسردگي بر كار، علايق و احساسات شما نسبت به خانواده و دوستان اثر گذاشته باشد.
• اگر شما احساس كنيد زندگي كردن ارزشي ندارد و ديگران بدون شما بهتر خواهند بود، كافي است با يك خويشاوند يا يك دوست كه قادر است در اين مسير ناهموار زندگي به ياريتان بيايد مشورت كنيد. اگر از اين طريق كمك نشديد، ميتوانيد با پزشك خانوادگيتان در اين مورد صحبت كنيد. بايد متوجه شده باشيد كه دوستان و خانواده شما توجه ويژهاي نسبت به شما دارند و در مورد شما نگران هستند.
