مقاله در مورد‌ حسابرسی عملکرد و عملیاتی

بخشی از مقاله

حسابرسی عملكرد و عملیاتی
حسابرسـی عملكـرد یك ابـزار مفیـد برای اصلاح سیستم ها و هدایت سازمان به سوی اهداف آن است. در كشور ما مدیریت بخش اعظم منابع اقتصادی بر عهده دولت است و كیفیت مدیریت آن در سرنوشت ملت آثار اساسی دارد. مدیران بخش دولتی باید در برابر مردم و نمایندگان آنان پاسخگو باشند و ابزار این پاسخگویی را بر اساس اطلاعات معتبر فراهم كنند.

●چكیده
سیستم اقتصادی یك كشور به میزان قابل توجهی به تصمیم گیری‌های مدیریت در واحدهای اقتصادی بستگی دارد. بدیهی است این تصمیم گیری‌ها نقش تعیین كننده ای در میزان درآمد های اقتصادی و ثمر بخش بودن فعالیت‌های تعیین شده و استفاده بهینه از امكانات تولیدی و خدماتی مؤسسات انتفاعی و غیرانتفاعی كشور دارند. لذا اصولاً صاحبان سهام و یا نمایندگان آنها همواره می خواهند بدانند كه آیا مدیران اجرایی در تصمیم گیریهای خود صحیح عمل كرده اند یا خیر؟ و آیا توانسته اند از امكانات موجود حداكثر استفاده را كنند یا خیر؟ آیا در موسسات افزایش كارایی و رعایت صرفه اقتصادی انجام شده است؟
امروز در محیط اقتصادی كه دارای نظامهای متعدد و ابعاد گوناگون است، مدیریت سازمانی تأكید فزاینده ای بر ارزیابی صرفه اقتصادی، كارآیی و اثر بخشی عملیات سازمانی دارد. حسابرسی عملكرد به عنوان ابزاری برای این ارزیابی به كار می رود.
در محیط‌ های رقابتی ضروری است تا مدیران با استفاده از فرایند ارزیابی

عملكرد به هدایت صحیح امور در مسیر پیشرفت كار و در جهت اهداف و استراتژی های مورد نظر سازمان به شیوه ای آگاهانه بپردازند. با توجه به تغییرات و تحولات سریع و افزایش توان و قابلیتهای رقابتی شركتها وسازمانها در جهان امروز میزان مطلوبیت عملكرد تك تك اجزای كاری سازمان و مجموع آن می تواند به عنوان معیار سنجش مؤفقیت یك سازمان برای مدیران بسیار حائز اهمیت

باشد و با استفاده از آنها می توانند به سنجش ارزیابی وضعیت موجود طرحهای استراتژیك سازمان و بررسی عملكرد اجزای كاری آن پرداخته و برای ارتقا و بهبود اثربخشی و كارآیی آنها اقدام كنند. گسترش رقابت موجب شده تا مدیریت ارشد در بسیاری از سازمانهای نوین در به دست آوردن موقعیت مناسب در بازار و حفظ آن تمركز یابد. مدیران دریافته اند بسیاری از سیستم های سازمانی كـه انتظار می رود برای پیشبـرد عملیات مفید واقع شود در جهت عكس اهداف سازمان حركت می كند و موجب عقب ماندگی می شود.
حسابرسـی عملكـرد یك ابـزار مفیـد برای اصلاح این سیستم ها و هدایت سازمان به سوی اهداف آن است. در كشور ما مدیریت بخش اعظم منابع اقتصادی بر عهده دولت است و كیفیت مدیریت آن در سرنوشت ملت آثار اساسی دارد. مدیران بخش دولتی باید در برابر مردم و نمایندگان آنان پاسخگو باشند و ابزار این پاسخگویی را بر اساس اطلاعات معتبر فراهم كنند. ماهیت بخش دولتی ایجاب می كند كه در این بخش، حسابرسی عملكرد علاوه بر رسیدگی به صورتهای مالی و اظهار نظر در چارچوب اصول و ضوابط حسابرسی مالی الزامی شود. از این رو لازم است حسابرسان ضمن استفاده از خدمات متخصصان در زمینه های مختلف به ارزیابی كیفیت تصمیم گیریهای مدیریت بپردازند و نتیجه‌گیریها و پیشنهادات اصلاحی خود را جهت بهبود هر چه بیشتر مدیریت ارائه كنند.
با توجه به اهمیت بهبود در ارتقا مدیریت در سازمانها به خصوص در بخش دولتی ضرورت دارد كه مدیران نسبت به استقرار سیستم های جامع كنترل مدیریت اهتمام ورزند و آن را از لحاظ ارزیابی مستمر كارایی، صرفه اقتصادی و اثربخشی مورد بازنگری قرار دهند. در این راستا حسابرسان مدیریت مشابه حسابرسان مالی می توانند در جهت بهبود و تقویت این سیستم ها نقش مهم و ارزنده ای را ایفاء كنند. در نتیجه حسابخواهی مطلوب بخش دولتی هنگامی ایجاد می‌شود كه با برنامه ریزی و عملـكرد ارگانها بر اساس بیان آشكار اهداف و نتایج مورد انتظار مورد رسیدگی قرار گیرد، بنابراین حسابرسی عملكرد بیان واضحی از رعایت صرفه اقتصـادی، كارآیـی و اثربخشی در عملـكرد تمامی سازمانهای بزرگ و كوچك است.
●مقدمه
مدیریـت را دانـش به كار گیـری مؤثـر و كارآمـد منابـع بـرای دستیابی بـه اهداف سازمان تعریف می كنند و این منابع معمولاً شامل سرمایه، نیروی كار و منابعی است كه در اختیار سازمان قرار دارد. یك مدیر باید عملیات سازمان را در جهت رسیدن به حداكثر منافع برنامه ریزی، سازماندهی و كنترل كند. در دنیای امروز مدیران مسئول و پیشتاز همواره تلاش می كنند از نظارت دقیق و ارزیابی عینی بر وظایف خود اطمینان لازم را به دست آورند تا در برابر موضوعهای پیش روی خود نیرومند و مسلط باقی بمانند و كارهای خود را درست و به موقع انجام دهند. بنابراین، آنان هیچگاه نباید در بهره گیری از خدمات كارشناسان و متخصصان خارج از سازمان خود برای تعیین مشكلات و ارائه راه حل آن تردید داشته باشد تا با استفاده از این خدمات به مؤفقیتهای روزافزون تری دست یابند.
در سالهای اخیر كانون توجه و دامنه بسیاری از حسابرسیها در بخش عمومی و خصوصی

دستخوش دگرگونیهایی شده است و از آنجا كه صورتهای مالی به تنهایی پاسخگوی نیازهای اطلاعاتی مدیریت نیست، مدیران در بخش خصوصی و دولتی به دنبال كسب اطلاعات بیشتر به منظور ارزیابی و قضاوت در مورد كیفیت عملیات و پیشرفتهای عملیاتی هستند. در نتیجه ایجاد چنین زمینه هایی نیاز به ضرورت وجود فنون حسابرسی عملكرد برای ارزیابی اثربخشی، كارایی و صر

فه اقتصادی عملیات به نحو چشمگیری افزایش یافته است.
بررسی علل درخواست روزافزون برای دریــافت خدمات حسابرسی عملكرد نشان می دهــد كه دو موضوع زیر بستر مناسبی برای انجام این حسابرسی فراهم كرده است:
- هدایت مدیران برای توجه بیشتر به رعایت صرفه اقتصادی، كارایی و اثربخشی در واحدهای اقتصادی؛
- ارتقای تجربیات حسابرسان مستقل در زمینه تشخیص و یافتن واقعیتهای موجود در حسابرسی مالی و مشاوره مدیریت و ارائه رهنمودهای لازم به مدیران.
●حسابرسی عملكرد
اصطلاح حسابرسی عملكرد (PERFORMANCE AUDITING) یا حسابرسی عملیاتی معمولاً به منظور ایجاد تفاوت بین حسابرسی صورتهای مالی جهت اظهار نظر حرفه ای بر روی آن و حسابرسی كه جوانب انتخاب شده یك سازمان را خارج از محدوده حسابها رسیدگی می كند به كار می رود .
هدف از این حسابرسی ابتدا تعیین فرصتهایی جهت كارایی و صرفه اقتصادی بیشتر و بهبود اثربخشی در عملیات بوده كه این اهداف به موارد مرتبط با اهداف سازمان نیز ارتقا یافت . تفاوت عمده حسابرسیها در اهداف آنها است. حسابرسی صورتهای مالی درگیر مواردی است كه منتهی به اظهار نظر درباره صورتهای مالی می گردد و آنچه كه حسابرسی عملیاتی نامیده می شود با هدف كارایی ، صرفه اقتصادی ، اثربخشی بیشتر و رسیدن به نتایج سودآور اجرا می شود .
تفاوت عمده ای در رویكردهای موجود در حسابرسی صورتهای مالی و حسابرسی مدیریت یا عملیاتی وجود ندارد چهار مرحله زیر در هر نوع حسابرسی اجرا می شود :

۱- بررسی اولیه فعالیتها جهت به دست آوردن پیشینه لازم و ضروری؛
۲- ارزیابی مسئولیتهای مرتبط با فعالیتها در جهت اطمینان و از اختیارات مجاز و محدودیتهای عملی مرتبط؛
۳- مطالعه و آشنایی با خط مشی های برقرار شده توسط مدیریت از طریق رسیدگی اثربخشی روشهای عملیاتی و اداری و مشخص ساختن مناطق مشكل آفرین و ضعیف؛
۴- گزارش نتایج حسابرسی و پیگیری جهت اعمال یافته ها و پیشنهادات.
حسابرسی عملكرد بر نحوه به كارگیری منابع سازمان متمركز است و به سیستم های اطلاعاتی و درون سازمانی و دستورالعمل ها می پردازد و بیشتر به صورت مشاور مدیریت عمل می كند.
به عبارت بهتر، حسابرسی عملكرد عبارت است از فرایند سیستماتیك ارزیابی صرفه اقتصادی، كارایی و اثربخشی عملیات تحت كنترل مدیریت و گزارش نتایج همراه با توجیه هایی برای بهبود عملیات به افراد ذیصلاح و ذینفع.
●مفاهیم اساسی
حسابرسی عملكرد دارای سه مؤلفه كارایی، اثربخشی و صرفه اقتصادی است كه از اهمیت زیادی برخوردار است. امروزه ارزیابی كارایی، اثربخشی و صرفه اقتصادی باید بخشی از فرایند عادی مدیریت هر واحد تجاری در بخش عمومی و خصوصی باشد و مدیران بررسی عملكرد را به عنوان یكی از مسئولیتهای خود برای كنترل فعالیتها تلقی كنند و ارزیابی مستقل عملكرد مدیران از طریق واحد حسابرسی داخلی یا حسابرسان مستقل صورت گیرد.
شكل شماره یك ارتباط بین داده، پردازش، ستانده و نیز كارایی، صرفه اقتصادی و اثربخشی را بیان می كند:
همان طور كه در شكل شماره یك مشاهده می گردد، صرفه اقتصادی نسبت داده های برنامه ریزی شده و داده‌های واقعی با مقیاس، كارایی نسبت داده های واقعی به ستانده های واقعی و اثربخشی نسبت ستانده های واقعی به ستانده های برنامه ریزی شده است.
دیوان محاسبات انگلستان این سه مؤلفه را به صورت زیر تعریف می كند :
صرفه اقتصادی: حداقل كردن بهای تمام شده منابع مورد نیاز یا مصرفی با توجه به كیفیت مورد نظر (مصرف با توجیه اقتصادی)؛
كارایی :حداكثر ستانده با میزان نهاده ثابت یا ستانده ثابت با حداقل نهاده ممكن(مصرف خوب) ؛
اثربخشی: مقایسه نتایج مورد نظر و نتایج واقعی پروژه ها، برنامه ها یا سایر فعالیتها (مصرف هوشمندانه).
●استانداردها
استانداردهای حسابرسی عملكرد شامل سه بخش استانداردهای عمومی، استانداردهای اجرای عملیات، استانداردهای گزارشگری است.
الف ) استانداردهای عمومی: استانداردهای عمومی سوای استانداردهای اجرای عملیات و گزارشگری به طور مشترك برای حسابرسی صورتهای مالی و حسابرسی عملكرد وضع گردیده است. این استانداردها عبارتند از:

شرایط كاركنـان مؤسسه حسابرسـی، استقـلال مؤسسه حسابرسـی و حسابرسـان، مراقبتهای تخصصی و حرفه ای و برقراری كنترل كیفیت.
این استانداردها در كلیه مؤسسات حسابرسی، اعم از دولتی و غیر دولتی كه حسابرسی برنامه ها، فعالیتها و وظایف دستگاههای دولتی، سازمانهای غیر انتفاعی و .... را به عهده دارند، كاربرد دارد.
ب)استانداردهای اجرای عملیات:
۱- برنامه ریزی: عملیات حسابرسی باید به حد كافی برنامه ریزی شود. برنامه حسابرسی باید در كلیه مراحل حسابرسی اجرا گردد. اهداف حسابرسی، حوزه عمل حسابرسی و متدولوژی حسابرسی هیچ كدام جدا از هم نیستند. لذا حسابرسان ناگزیرند این سه عنصر را همزمان برنامه ریزی و طراحی كنند.
۲- سرپرستی: كاركنان به طور صحیحی سرپرستی شوند. به منظور تعیین اینكه آیا اهداف حسابرسی در جریان اجرا است، سرپرستی مستقیم حسابرسان و سایر اشخاصی كه ( مشاوران، كارشناسان و امثالهم) به امر حسابرسی می‌پردازند، الزامی است. اصول سرپرستی ایجاب می كند برای كاركنان آموزش لازم ترتیب داده شود.

۳- رعایت قوانین و مقررات: هرگاه رعایت قوانین و مقررات برای تأمین اهداف حسابرسی ضرورت داشته باشد حسابرسان باید در مورد رعایت قوانین و مقررات به نحوی برنامه ریزی كنند تا اطمینان معقولی از كشف موارد خلاف فراهم شود. در كلیه مراحل اجرای حسابرسی، حسابرسان باید نسبت به حالات و رویكردهایی كه می تواند دال بر اعمال خلاف قانون یا تخطی از قوانین و مقررات باشد، هوشیار باشند.

۴- كنترل های مدیریتی:حسابرسان باید دركی از كنترل های مدیریتی كه به موضوع حسابرسی مربوط می شود، به‌دست آورند. هنگامی كه كنترل های مدیریت در اهداف حسابرسی مهم هستند، حسابرسان باید مدارك كافی به منظور پشتیبانی از قضاوتهایشان در مورد كنترل ها، كسب كنند.
０- مدارك: دستیابی به مدارك مربوط، قابل اطمینان وكافی مبنای معقـولی در جهت یافتـه ها و نتیجه گیریهای حسابرسان را فراهم می كند. كار حسابرسان باید در فرم كاربرگها ثبت و نگهداری شود. كاربرگها باید حاوی اطلاعات كافی باشند تا یك حسابرس مجرب بتواند بدون برقراری ارتباط با حسابرس قبلی، از مداركـی كه قضـاوتها و نتیجه گیریهای در خور اهمیت حسابرسان را به اثبات می رساند، پشتیبانی كند.
ج) استانداردهای گزارشگری:
۱-گزارش مكتوب: گزارش حسابرسی باید به طور كتبی تهیه و نتایج هر رسیدگی به آن منتقل شود.
گزارش حسابرسی به منظور تأمین مقاصد زیر به صورت كتبی تهیه می شود:
- انتقال نتایج حسابرسی به مسئولان در كلیه سطوح؛
- نتایج حسابرسی كمتر در مظان سوء تفاهم قرار می گیرد؛
نتایج حسابرسی در معرض بازرسی همگانی قرار می گیرد؛
- تسهیل پیگیری.
۲- ارائه به موقع گزارش: گزارش حسابرسی باید به طریق مقتضی منتشر شود تا اطلاعات لازم برای استفاده به موقع در اختیار مقامات اداری و اشخاص ثالث ذینفع قرار گیرد.
گزارش ولو اینكه با نهایت دقت تهیه شده باشد، ولی به موقع در اختیار تصمیم گیرندگان قرار نگیرد، از ارزش لازم برخوردار نخواهد بود. بنابراین، حسابرسان باید برای انتشار به موقع گزارش حسابرسی، برنامه ریزی لازم را معمول دارند.
۳- محتوای گزارش: در گزارش حسابرسی باید اهداف، حوزه عمل و متدولوژی حسابرسی بیان شود؛

۴- ارائه گزارش: گزارش باید كامل، دقیق، قابل اثبات، قانع كننده و تا آنجا كه موضوع اجازه می دهد شفاف و مختصر باشد؛
۵- توزیع گزارش: گزارش كتبی حسابرسی باید توسط مؤسسه حسابرسی به مقامات مسئول سازمان تحت رسیدگـی, مراجع ذیصـلاح سازمانهایی كـه خواستار انجام حسابرسی بود

ه اند، یا ترتیب اجرای آن را داده اند از جمله سازمانهایی كه وجوهی به سازمان تحت رسیدگی پرداخت كرده اند، تسلیم شود، مگر آنكه منع قانونی و یا ملاحظات دیگری وجود داشته باشد.
●اصول حسابرسی عملكرد
حسابرسی عملكرد شامل اصول زیر است:
۱- حسابرسی عملكرد باید به عنوان جریانی كاملاً مستقل و بی طرفانه تلقی گردد؛
۲- حسابرسی عملكرد ابزاری است در اختیار مدیریت برای شناخت مشكلات و رفع تنگناها و نگاهی عیب‌جویانه و انتقادی ندارد.
هدف حسابرسی عملكرد انتقاد از عملیات جاری نیست بلكه هدف، بررسی عملیات از طریق همكاری با مدیریت و كاركنان، و تدوین برنامه ای برای پیشرفت عملیات است. مؤثرترین راه دستیابی به این امر، همكاری با كاركنان صاحبكار در حوزه هایی است كه آنان شناخت لازم را از نقاط ضعف را دارند و در عین حال مایل به همكاری نیز هستند. مفهوم حسابرسی عملكرد باید به عنوان یك برنامه داخلی بازنگری در جهت اقتصادی و كارا كردن عملیات سازمان در نظر گرفته شود تا نتایج فزاینده ای را در پی داشته باشد؛
۳- ارزشیابی عملكرد در ارتباط با مجموعه امكانات و عوامل محدود كننده فعالیتها مورد نظر قرار می دهد؛
۴- در حسابرسی عملكرد باید با مسایل مسئولانه و متعهدانه برخورد كرد؛
۵- در انجام حسابرسی عملكرد طرز فكر مدیریت دخالت داده می شود؛
۶- حسابرسی عملكرد توسط افراد متخصص و آگاه به وضعیت مورد رسیدگی انجام می شود.
پیشرفت و مؤفقیت در دستیابی به مزایای حسابرسی عملكرد تا حد زیادی به مهارتهای حسابرسان و طرز فكر مدیریت نسبت به آنان بستگی دارد. حسابرسانی كه مأمور انجام چنین مسئولیتی می شوند باید توانائیهای لازم را در زمینه حسابرسی مالی، مدیریت و محیطهای عملیاتی داشته باشند. ویژگیهای یك حسابرس خوب در این زمینه عبارت است از:

كنجكاوی؛ توانایی تجزیه و تحلیل ؛ توانایی متقاعد سازی؛ قضاوت خوب حرفه ای؛ آگاهی متعارف؛ بیطرفی؛ مهارت برقراری ارتباط؛ استقلال؛ اعتماد به نفس.
علاوه بر ویژگیهای بیان شده، توانایی مشخص كردن نارسائیهای عملیاتی، توانایی مشخص كردن نواحی بحرانی و مشكل آفرین، خلاقیت در تكمیل مجموعه ای از تكنیك ها و مهارت انتقال نتایج حاصل از حسابرسی از دیگر خصوصیات حسابرسی عملكرد است.
●ارتباط با مفهوم كنترل های مدیریت
نظر به اینكه تصمیم گیریهای مدیریت ، انجام فعالیتها و نتایج به دست آمده از آن در هر سازمان از درون سیستم‌های اطلاعاتی آن می گذرد و سیستم برنامه ریزی و كنترل مدیریت جزئی از سیستم های اطاعاتی موجود است. لذا مطالعه و آزمون كنترل های مدیریت در انجام حسابرسی عملكرد از ضروریات است . اصطلاح كنترل مدیریت ، كل سیستم واحد مورد رسیدگی را در برمی گیرد بنابر این، كنترل های مدیریت فعالیتهای داخلی و خارجی مدیریت را شامل می شود . سیستم مزبور شامل برنامه ریزی، سیاستگذاری و تدوین روشها و همچنین اقدامات واقعی انجام شده برای اداره امور واحد رسیدگی است كه برای بهبود اجرای مؤثر مسئولیتهای محوله بر اساس روشها و نتایج مورد انتظار طراحی می شود . كنترل های مدیریت نه تنها شامل كنترل های داخلی بلكه در برگیرنده كنترل های خارجی منجمله قوانین جاری كشور ، محدودیتهایی كه توسط سازمانهای مسئول كشور برای واحد در نظر گرفته شده است، شرایط بـازار، امكـانات استـقراض، دریافت یـارانه، محدودیـتهای توزیع و قیمت‌گذاری محصول، پیشرفتهای فناوری ومحدودیتهای وضع شده توسط شركتهای اصلی برای شركتهای فرعی خود نظیر كنترل توزیع سود و كنترل قیمت فروش و توزیع محصولات است.
سه وجه تمایز اصلی بین كنترل های مدیریت و كنترل های داخلی به شرح زیر است:

۱- تأكید فزاینده بر نیاز به بیان هدفهای سازمان و برقراری ارتباط نزدیك آن با كنترل های مدیریت؛
۲- تأكید فزاینده بر كنترل های خارجی در مقایسه با كنترل های داخلی؛
۳- گسترش كنترل به منظور در بر گرفتن كلیه فعالیتهای مدیریت نظیر تولید ، حمل و نقل، تحقی

ق به جای تنها تأكید بر فعالیتهای حسابداری.
دسترسی به اهداف كارایی و صرفه اقتصادی و اثربخشی به كنترل های مدیریت خوب بستگی دارد كه مسئولیت مزبور بر عهده مدیریت واحد مورد رسیدگی است.
كنترل های مدیریت شامل روشها و خط مشی هایی جهت حصول موارد ذیل است:
-برنامه ریزی ، سازماندهی و رهبری و كنترل عملیات؛
-تائید اینكه منابع طبق قوانین و مقررات مورد استفاده قرار می گیرد؛
-محافظت از منابع در مقابل سوء استفاه و هدر رفتن؛
-اندازه گیری ، تنظیم و گزارشگری عملكرد واحد اقتصادی؛
-اطمینان از دستیابی به اهداف؛
- اطمینان از اینكه به داده های قابل اعتماد و معتبر دسترسی داشته ، نگهداری شده و در گزارشهای سالانه و سایر مدارك به درستی افشا می شود .
در مرور اولیه كنترل های مدیریت ، حسابرس باید عوامل ذیل رادر نظر بگیرد :
۱)آیا خط مشی های سازمان به طور كامل با اختیارات و امتیازات اساسی سازمان مطابق است؟
۲)آیا سیستم روشها و كنترل های مدیریتی برای انجام این خط مشی ها همان طور كه مد نظر مدیریت عالی جهت كارایی و صرفه اقتصادی بوده ، طراحی شده است؟
۳)آیا سیستم كنترل مدیریت كنترل كافی بر روی منابع سازمان ، درآمد و هزینه ها فراهم می كند؟
تعدادی از عواملی كه حسابرس باید جهت ارزیابی سیستم كنترل مدیریت و تعیین نواحی مشكل آفرین در نظر بگیرد به قرار زیر است :
۱- استفاده مدیریت از استانداردها یا اهداف برای قضاوت در مورد اجرا ، بهره وری ، كارایی یا استفاده از كالاها و خدمات؛
۲- فقدان دستورالعملهای مكتوب كه سبب عدم فهم درست ، درخواستهای متناقض ، انحرافات غیر قابل قبول و اجرای غیر یكنواخت می گردد؛
۳- عدم مؤفقیت در قبول مسئولیتها؛

۴- دو باره كاریها؛
۵- استفاده نامناسب از وجه نقد؛
۶- الگوی سازمانی غیر معقول و بیهوده؛
۷- استفاده بیهوده ، ناكارا از كاركنان و منابع فیزیكی؛

۸- كارهای ناتمام
شناسایی نواحی مشكل آفرین
تكنیك های زیادی وجود دارد كه حسابرس بتواند با آگاهی بیشتر نواحی مشكل آفرین را مشخص كند كه در اینجا به تعدادی از آنها اشاره می كنیم :
۱- بررسی فعالیت ها: اینكه اطلاعات از چه طریق به دست می آید و یك فعالیت چگونه انجام شود و نحوه كنترل آن چگونه است می تواند موارد غیر قابل كنترل یا مستعد آن را مشخص كند .
در یك عملیات خرید، سه مرحله زیر می تواند نقاط كلیدی باشد :
الف) تعیین میزان و كیفیت مواد خریداری شده؛
ب) روشهای دستیابی به بهترین قیمت؛
ج) روشهای تعیین درست كمیت و كیفیت.
اگر در ارتباط با خریدهای عمده ، حسابرس به این نتیجه برسد كه این مراحل نیاز به بازنگری دارد او باید قضاوت خود را بر روی آن عملیات متمركز كند .
۲- مرور گزارش‌های مدیریتی: مرور گزارشهای داخلی كه خود مدیریت به طور منظم برای به دست آوردن اطلاعات از آنها استفاده می كند، نیز می تواند اطلاعات با ارزشی درباره نواحی مشكل آفرین و ضعیف وشرایط و انجام كارها در اختیار حسابرسان قرار دهد.
۳- مرور گزارش بازرسان و حسابرسان داخلی: حسابرس در اینگونه موارد باید به دلایل وقایعی كه نكات ضعیف در سیستم مدیریتی را برایش آشكار می كند و به مدیریت عالی جهت رفع آن ارجاع نشده است، توجه كند.

۴- بازرسی فیزیكی: بازرسیهای فیزیكی فعالیتهای سازمانی می تواند یك روش مفید برای مشخص كردن عدم كارایی یا مشكلاتی باشد كه مورد توجه حسابرس است، كه می توان به انباشت مازاد تجهیزات و مواد ، ابزار كم مصرف ، كارمندان بی انگیزه ، عودت محصولات از سوی مصرف كنندگان یا مشتریان ، دور ریختن مواد مفید و شبیه این موارد اشاره كرد .