بخشی از مقاله

زراعت نوین


فهرست:
نگاهی به رشته زراعت
زراعت عمومي
زراعت سطحی و فشرده
(طبقه بندي گياهان زراعي CROPS )
شيوه توليد محصولات زراعي و باغي محدوده طرح


منبع:
www.keshavarz.com


نگاهی به رشته زراعت
زراعت و اصلاح نباتات نام یکی از رشته‌های آموزشی کشاورزی در دانشگاه‌های ایران است.این رشته را می‌توان به عنوان گرایش در مقطع کارشناسی انتخاب نمود. که خود به دو رشته اصلاح نباتات وزراعت تفکیک می شود که اختلاف آنها در دروسی تخصصی (اصلاح نباتات خصوصی و بیوتکنولوژی و طرح تکمیلی)برای گرایش اصلاح و(رزاعت ذر شرایط تنش و رزاعت حبوبات و مرتعداری و نباتات صنعتی )برای گرایش زراعت می باشد مباحث این رشته در دوران کارشناسی ارشد

تخصصی است.شامل زیر گروه‌های زراعت ،اصلاح نباتات (شامل دروس ژنتیک تکمیلی،اصلاح تکمیلی،ژنتیک کمی، کاربردکامپیوتر دراصلاح نباتات،مباحث نوین دراصلاح نباتات، تجزیه وتحلیل چندمتغیره، ژنتیک فیزیلوژیک، کاربرد بیوتکنولوژی دراصلاح نباتات) وبیوتکنولوژی می‌شود.در دوره دکتری زراعت می توان اکولوژِی گیاهی ویا فیزیولوژِی را پیگیری کرد
زراعت عمومي :
زراعت AGRONOMY ريشه يوناني دارد واز دو لغت :
AGROS به معناي مزرعه و NOMUS به معناي مديريت تشكيل شده است .
از نظر علمي AGRONOMIST به شخصي اطلاق مي شود كه تحصيلات عالي دارد و از نظر تئوري مطالعاتي را انجام داده است تا بتواند به عنوان مشاور يا راهنما ي زارع انجام وظيفه كند .
از ديدگاه علم زراعت براي افزايش توليد محصولات كشاورزي سه راه پيشنهاد شده است
1- افزايش زمينهاي زير كشت


2- افزايش محصول در واحد سطح
3- افزايش محصول در واحد زمان
زراعت سطحی و فشرده
زراعت سطحي EXTENSIVE FARMING زراعت فشرده INTENSIVE FARMING
زراعت سطحي نوعي از زراعت است كه زارع تابع شرايط آب و هوايي است . بنابر اين نهاده هاي زيادي را مصرف نمي كند و سطح زير كشت را هم نمي تواند افزايش دهد .
ولي نوعي زراعت فشرده : در اين نوع زراعت از نهاده هاي زيادي مانند بذر هاي اصلاح شده ، كودهاي شيميايي ، ماشين آلات و… استفاده مي كند تا بتواند حد اكثر عملكرد را در سطح بدست آورد .

 


(طبقه بندي گياهان زراعي CROPS )
گياهان زراعي را مي توان از نظر شكل ظاهري يعني مورفولوژي (گياه شناسي ظاهري ) طبقه بندي كرد .
ولي از نظر زراعت AGRONOMY گياهان را بسته به مصرف يا نوع مصرف آنها تقسيم بندي مي كنيم . بايد در نظر داشت كه بعضي گياهان زراعي داراي مصارف زيادي هستند بنابراين با توجه به موارد فوق مي توان دو نوع طبقه بندي را در نظر گرفت .
الف) طبقه بندي بر اساس هدف توليد :
1- غلات CEREALS
شامل گندم (WHEAT ) - جو ( BARLY ) – برنج ( RICE ) – ذرت ( CORN ) – چاودار *گندم ( TRITICALE ) – چاودار ( WHEAT *RYE )
هدف نشاسته
2-حبوبات LEGUMES
شامل نخود (PEA ) – عدس ( LENTILE ) –لوبيا ( BEAN( - S,DH ) ) –بادام زميني ( PEAHUT )
هدف تامين پروتئن گياهي است .
3-گياهان علوفه أي FODELER CROPS
اين گياهان به صورت تازه خشك يا سيلو شده به مصرف دام مي رسد .
ذرت علوفه أي FOLEDER CRON :


مشخصات : تراكم بالا دارد .زمان برداشت آن وقتي است كه رطوبت دانه 6۰٪ است
ALFALFA يونجه.- CLOVER شبدر
4-گيا هان ريشه أي ROOTY OR RADICAL CROPS
اين گيا هان داراي ريشه غده أي شكل هستند .شاخص تر ين آن گياه چغندر suger beer است .
5-گيا هان فيبري يا ليفي FIBEROUS CROPS
COTTEN = كتان KENAF = كنف
FLAX = پنبه الياف در دانه يا كپسول JOKE = شبيه كنف الياف آن در ساقه است SISAL(AGAVE ) خنجري : الياف آن در برك است


6-گياهان غده أي GLANDIFORM /CROPS
POTATO /POMATO : زير زمين سيب زميني و روي زمين گو جه
7-گياهان داروي: MEDICINAL /C
MATRICARIA = بابونه MILFOILE =گياها ن بومادران
WHITE POPPY = خشخاش سفيد
8-گياهان قندي SUGAR/C
SUGAR CANE /نيشكر SUGAR BEET/ چقندر هدف =توليد قند
9-گياهان تدخيني SMOKING
SMOKING =/ TANBACCO = تنباكو HEMP = شاهدانه. گراس
NOROOTIC =/ TEA = چاي COFFEE = كافينئن . قهوه
10- گياهان روغني OIL CROPS
SUN FLOWER = آفتا بگردان - SOFFLOWER = گلرنگ
OLIVE = زيتون- SESAME = كنجد
PEAHUT = با دام زميني


ب-طبقه بندي بر اساس هدف خاص :
1-گياهان پوششي COVER CROPS
اين گياهان براي پوشش و حفاظت خاك در برابر ( EROSION) فر سايش كشت مي شودو درهمان زماني كه سبز هستند (گلدهي) به خاك برگردانده مي شود.مثل شبدرو يونجه
2-گياهان مكمل COMPLEMENTALY/C
اين گياهان جهت حاصلخيزي خاك همراه با محصول درجه يك كاشته مي شود ودر درجه دوم اهميت قرار دارد .مانند كاشت لوبياي روغني همراه با ذرت


3-گياهان سيلويي SILAGE /C
اين گياهان به صورت سبز برداشت مي شود و پس از سيلو شدن وگذراندن مرحله تخمير به مصرف دام مي رسد مثل گياه ذرت علوفه أي و ذرت خوشه أي sorghom ) )
4- گياهان تقويت كننده يا اصلاح كننده : SOIL CODITIONER /C
اين گياهان جهت اصلاح يا تقويت خاك كاشته مي شوند مانند چغندر علوفه أي (خاك را نرم مي كند ) و شبدر علوفه أي ( نمك و شوري خاك را مي گيرند )
5- گياهان همراه CYNERGIC /C
اين گياهان گياهان يك ساله (ANNUL ) هستند كه همراه گياهان چند ساله PERENNIAL) )كاشته مي شوند مثل : جو (يكساله ) همراه با يونجه (چند ساله )
6- نباتات غله اي TRAPPING /C
برخي گياهان تيره حبوبات LEGOMINO SE /C مانند باقلا چنانچه در زميني كاشته شوند به علت ترشح يك سري مواد از ريشه قادر به كنترل يك نوع آفت كه به سيستم

ريشه أي گياهان خسارت مي زند به نام (nematode ) است .
در كاشت چغندر قند اگر تناوب را رعايت نكنيم آفت nematod افزايش مي يابد .
شيوه توليد محصولات زراعي و باغي محدودة طرح :
1ـ گندم آبي: (triticum gestivuml)
گندم يكي از مهمترين غلاتي است كه در توليد و بعنوان يك غذاي گياهي براي انسان شناخته شده است.

 


گندم يك گياه روز بلند و در آب و هواي مناسب با شرايط، فيزيولوژي و ( مختلف با مديريت صحيح از عملكار مناسبي برخوردار مي‌باشد. گندم در اوائل رشد با حرارت كم و در مراحل آخر رشد با حرارت زياد و روز بلند مواجه باشد سريعاً به گل رفته و توليد دانه مي‌نمايد.
الف ـ آماده كردن و بستر بذر و مراحل كاشت:
گندم زماني خوب رشد مي‌كند كه در بستري فشرده، نرم و جذب آماده شده باشد كه در اين منطقه ابتدا از گاو آهن برگردان و يا گاو آهن پنجه غازي كه جهت جذب و حفظ ذخيره رطوبت در زمستان و بهار اقدام به شخم مي‌نمايند و ادوات رايج مورد استفاده در مرحله عبارتند از گاو آهن تو پنجه غازي و سپس در زمان كاشت با پخش كود شيميائي اقدام به ديسك زدن مي‌نمايند.
زمام كشت گندم معمولاً از اواسط مهرماه تا اواخر آبان مي‌باشد كه در ميزان 180 تا 230 كيلو كه در بعضي از به صورت دشت پاش و در بعضي ديگر بصورت مكانيزه كشت مي‌گردد.
زمان كشت گندم معمولاً از اواسط مهرماه تا اواخر آبان مي‌باشد كه در ميزان 180 تا 230 كيلو و از انواع ارقام، شيراز به ميزان 450 كيلو ( 100 و 250 و 100 N-p-k- ) در زمان كاشت مورد استفاده قرار مي‌گيرد و سپس اقدام به يك تا دو مرحله آبياري با توجه به شرايط جوي و بارندگي پاييزه مي‌نمايند.
ب ـ مرحلة داشت:
مرحلة داشت كه شامل آبياري ـ توزيع كود سرك بهاره مبارزه با علفهاي هرز و آفات و بيماريها مي‌باشد. در مرحله پس از آبياري خاك آب بهاره چنانچه مزارع آلوده به علفهاي هرز پهن برگ و نازك برگ باشد 50% زارعين اقدام به مبارزه شيميائي به ميزان 2 ليتر در هكتار مي‌نمايند. همچنين در تغذيه به ميزان 150 كيلو كه ازت را به صورت سركه در دو مرحله در بهار جهت رويشي گندم مورد استفاده قرار مي‌دهند و كمتر زارعين از كودهاي ريز مغزي استفاده مي‌نمايند و همچنين با توجه به شرايط آب و هوايي زارعين معمولاً سه تا چهار بار به آبياري (‌معروف به خاك آب ـ گل آب و دان آب

مي‌باشد ) مبادرت مي‌ورزند. همچنين براساس مديريت زارعين و شبكه مراقبت چنانچه مزارع آلوده به آفت سن گندم و يا بسياري زنگ باشد براساس توصيه‌هاي فني و خود زارعين اقدام به مبارزه مي‌نمايند.


ج) مرحلة برداشت :
با توجه به اينكه منطقه محدودة طرح اكثر زارعين در كنار كشاورزي و به حرفه دامداري نيز مشغول مي‌باشند معمولاً مزارع خود را بصورت دستي برداشت نموده و از كاه حاصله در امور دامداري خود استفاده مي‌نمايند.

در متن اصلی مقاله به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر مقاله آن را خریداری کنید