مقاله در مورد ژیمناستیک

بخشی از مقاله

ژیمناستیک

اطلاعات عمومی
ژيمناستيک نخستين بار و بطور غير رسمي در سال 1352 توسط شخصي به نام امان اله پادگرني که يک روسي بود به ايران آورده شد . پادگرني در ورزشهاي دبستاني ، با حرکات ريتميک و ژيمناستيک ، کار خود را در شهر تبريز آغاز نمود . وي از همان ابتداي کار با مقاومت و کارشکني برخي از اهالي مجبور به ترک محل و حضور در تهران شد . در تهران نيز افرادي چون محمود

اسحاقي ، مير احمد صفوي و عده اي ديگر براي نخستين بار ژيمناستيک را آغاز کردند . فعاليتهاي اوليه ژيمناستها در محل غورخانه ، پارک شهر فعلي انجام مي‌شد . بعدها در استان خراسان استاد علي يزاداد دکتر بنايي و منوچهر مهران در آن خطه ژيمناستيک را پي گرفتند . آقاي سپاس پور اولين سرپرست فدراسيون ژيمناستيک بود که در سال 1321 تنها به مدت 3 ماه عهده دار اين مسئوليت شد . پس از وي نصرت اله حاج عظيمي به عنوان نخستين رئيس فدراسيون آغاز به کار کرد . روساي بعدي فدراسيون تا به امروز در مسئوليتهاي محوله تا حد توان به تلاش و کوشش پرداخته‌اند .

ورزش ژيمناستيک تبلوري از حرکات بسيار زيباي انسان است که قدرت ، استقامت ، انعطاف و زيبايي اندام را در انسان به وجود مي‌آورد . تحرک و زيبايي اين ورزش نه تنها موجب گرايش تعداد بيشتر ورزشکاران گرديده ، بلکه تماشاچيان زيادي را نيز به خود جذب نموده است . ورزش ژيمناستيک در دو بخش انجام مي‌شود : بخش حرکات زميني يا حرکاتي که روي تشک مخصوص صورت مي‌گيرد و بخش حرکاتي که بر روي وسايل انجام مي‌شود. در حرکات بر روي وسايل مي‌توان از دارحلقه، بارفيکس ،پارالل،چوب موازي، خرک حلقه و خرک پرش نام برد.
مسابقات ژيمناستيک در طي دو مرحله انجام مي‌گيرد ، مرحله اول شامل حرکات اجباري برروي وسايل مي‌باشد و در مرحله دوم برنامه ژيمناستيک اختياري بوده و هر ورزشکار مي‌تواند برنامه

ابداعي خود را ارائه دهد.
فضاي مورد نياز براي رقابتهاي ژيمناستيک به قرار زير است :
اندازه رسمي تشک براي حرکات زميني 12 ×12 متر ، در يک محوطه 14 ×14 متر مي‌باشد . ديگر وسايل ژيمناستيک هر يک نياز به سطحي برابر 36 متر مربع دارد و براي پرش از روي خرک نيز يک مسير يه عرض 1 متر و طول حداقل 25 متر مورد نياز است . قسمتهاي مختلف اين ورزش در مجموع سطحي برابر 5/47 ×23 متر را اشغال مي‌کند.
در سالنهاي ژيمناستيک با توجه به قرارگيري وسايل در قسمتهاي مختلف ، تماشاچيان ممکن است از اطراف سالن شاهد هر يک از رشته هاي اين ورزش باشند . با توجه به افزايش قابل ملاحظه تعداد تماشاچي اين ورزش در سالهاي اخير ، گنجايش تقريبي 10000 نفر براي سالن اصلي مسابقات توصيه مي‌شود.
تجهيزات مورد نياز :
- خرک حلقه
- خرک پرش
- ميله بارفيکس
- پارالل
- دارحلقه
- ميله موازي
- ترامپولين :ترامپولين يکي از وسايل تمريني ورزش ژيمناستيک مي‌باشد که شامل پارچه ضخيم و محکمي است که بوسيله تعدادي فنر از چهارطرف بر يک چهارچوب فلزي بسته شده است .
- موارد ايمني در ژيمناستيک : تمام وسايل و تجهيزات ژيمناستيک بايد به نحو مطلوبي مهار شده باشد تا ژيمناست هنگام کار بر روي آن دچار سانحه نگردد. اين ثابت سازي معمولا" بوسيله کابل و پيچ حلقه‌اي فولادي صورت مي‌گيرد . تمام قسمتهايي که ممکن است به نحوي مورد برخورد با ورزشکار قرارگيرد ، بايد کاملا" پوشيده شود .
- لباس و کفش : مردان ژيمناست بايد در تمام رقابتها پيراهن ورزشي رکابي بپوشند و در قسمتهاي خرک حلقه، پارالل و بارفيکس از شلوار ورزشي بلند و سفيد با کفش ژيمناستيک با جوراب استفاده نمايند . در حرکات زميني مي‌توان از همين لباس و يا شورت ورزشي و بدون استفاده از کفش ياد شده استفاده کرد .
زنان ژيمناست ، مايو مخصوص ژيمناست مي‌پوشند و اجازه استفاده از تنسوپلاست را دارند وليکن مجاز به استفاده از باندپيچي نيستند . پوشيدن کفش و جوراب ژيمناستيک براي خانمها اختياري است .

ژیمناستیک ریتمیک
ژیمناستیک ریتمیک یکی از زیباترین و پر ریزه کاری ترین ورزشها است، که ترکیب کاملی از علوم ورزش و زیبایی شناسی است و در میان ورزشهای مسابقات المپیک قرار دارد. این ورزش ترکیبی از تحرک و انعطاف پذیری ژیمناستیک، دانش تکنیکی باله و ریتم و برانگیختگی رقص مدرن است که حرکات موزون، گویا، مختصر و با متانت آن تقریبا" بی رقیب می باشد. ی قرارگیری و پرشها را از باله وام گرفته است. هنگامی که ژیمناستیک ریتمیک نظر فدراسیون بین المللی المپیک (FIG) را در قرن بیستم جلب کرد، علاقمندان آنرا ژیمناستیک مدرن نام گذاری کردند. اما با پی گیری تاریخ نسبتا مبهم آن، میتوان قدمت این ورزش را تا قرن گذشته دنبال کرد.
در سالهای 1800، ژیمناستیک ریتمیک به شکل ژیمناستیک گروهی وجود داشته است و میتوان در آن نشانه هایی از طراحی رقص ابتدایی را پیدا کرد. پیشرفت این ورزش تا سالهای 1930 که در اولین دوره مسابقات ورزش تجربی در اروپای شرقی معرفی شد، بسیار کند بود. زمانی که FIG به این ورزش علاقمند شد، مدتها بود که حرکات پیچیده زمینی ژیمناستیک ریتمیک، توجه و علاقه تعداد زیادی از ژیمناستهای زن را جلب کرده بود.
در سال 1962 این ورزش توسط کمیته جهانی المپیک به عنوان یک رشته رسمی پذیرفته شد و یک سال بعد، مسئولان ورزش بوداپست یک برنامه سابقه جهانی برای این رشته برگزار کردند و در سال 1964 این مسابقات، بعنوان اولین دوره مسابقات جهانی قهرمانی ژیمناستیک ریتمیک، نام گذاری شد. لودمیلا ساوینکووا (Ludmila Savinkova) از شوروی اولین قهرمان جهان در این رشته است. این مسابقات در سری اول تنها شامل 28 شرکت کننده از ده کشور اروپایی بود. این ارقام به سرعت افزایش پیدا کرد و این رشته در تمام جهان علاقمندان فراوانی پیدا کرد.
اولین حضور ورزشکاران ژیمناستیک ریتمیکدر مسابقات المپیک در سال 1984 بود و به سرعت توجه عموم را به خود جلب نمود و تماشاگران و دست اندرکاران به سرعت به امکانات آن پی بردند. این رشته که با کمک وسایل خاص انجام میشد یک رشته ورزشی مختص بانوان بود. دختران جوان و زنان در هر سنی میتوانستند به این ورزش بپردازند و آنرا به صورت تفریحی یا حرفه ای دنبال کنند. ژیمناستها همراه با موسیقی برنامه خود را در زمینی به وسعت 13 متر مربع اجرا میکنند و از وسایلی چون طناب، حلقه، توپ و روبان استفاده میکنند.

در مسابقات انفرادی، شرکت کنندگان با 4 یا 5 وسیله چند برنامه اجرا میکنند و در مسابقات تیمی، تیمهای 5 نفره یک بار با میل club برنامه اجرا میکنند و یک بار به این صورت که دو نفر از آنها به حلقه و سه نفر به روبان مجهز هستند. در برنامه های گروهی، کار بر اساس قابلیتهای ورزشکاران در انجام حرکات هماهنگ و هم گام و توانایی آنها در به کار بردن ابزارها ارزش گذاری میشود. هرقدر بده بستان بین ورزشکاران بیشتر باشد، تماشاگران بیشتر محو زیبایی، هیجان و مهارت گروه میشوند.
یکی از محسنات این رشته ورزشی به دست آوردن تواناییهای اولیه در شناخت ر

یتم و

اجرای حرکات موزون مانند: انعطاف پذیری، حفظ تعادل، قدرت بدنی، چالاکی و هماهنگی بین حرکات دست و چشم است که میتواند در ورزشهای دیگر نیز بسیار کارآمد باشد. با تعلیم صحیح، قابلیتهای کودکانی که در کلاسهای معتبر ژیمناستیک ریتمیک شرکت میکنند بسیار افزایش میابد.
َژیمناستیک ریتمیک ، II
هماهنگی :
با آموختن مهارتهای اولیه ژیمناستیک ریتمیک، کودک به حس دقیقتری از تعادل، خودآگاهی و هماهنگی حرکات دست مییابد.

اعتماد به نفس :

ژیمناستیک ریتمیک بر پایه آموزش تدریجی حرکات از ساده به پیچیده قرار دارد. هنگامی که کودک می آموزد حرکات پیچیده را انجام دهد، این پیشرفت به او اعتماد به نفسی میدهد که در تمام رفتارهای او موثر خواهد بود.
انضباط :
کودک در حین آموزش یاد میگیرد که اگر کاری را با قانون و آداب خاصی انجام دهد، موفق خواهد شد و رسیدن به این برنامه به انضباط نیاز دارد. مفرح بودن این ورزش، خود بهترین مشوق برای ادامه دادن منظم آن خواهد بود.
خلاقیت :
ژیمناستیک به کودکان امکان میدهد تا به روشهای خاص خودشان ابراز وجود کنند. قسمت مهمی از ژیمناستیک به کشف حرکات وفرمهای تازه اختصاص دارد. کودکان مدام به فکر تجربه حرکات جدید و رسیدن به شیوه های ابداعی برای انجام آنها هستند.
ابزارها در ژیمناستیک ریتمیک :
رنگ ابزارهای ژیمناستیک ریتمیک مناسب با رنگ لباس ورزشکاران انتخاب میشود و از سال 1997 استفاده از رنگهای طلایی و نقره ای هم آزاد اعلام شده است.
طناب :
طناب از جنس کنف یا مواد مصنوعی ساخته شده است و اندازه آن متناسب با قد ورزشکار انتخاب میشود و دو سر آن گره زده شده است. فرمها و فیگورهای تکنیکی که با طناب اجرا میشود با یک یا دو دست اجرا میشود و طناب میتواند به حالتهای کشیده یا آزاد قرار بگیرد. طناب غالبا به شکل یک موجود مار مانند حمله کننده به نظر میرسد و به دور ژیمناست میپبچد. اما نرمی و انعطاف بدن ورزشکار با ظرافت از چنبره آن خارج میشود.
حلقه :
حلقه از چوب یا پلاستیک ساخته میشود و محکم و غیر قابل انعطاف است. قطر داخلی آن بین 80 تا 90 سانتیمتر و وزنش حداقل 300 گرم است. مقطع حلقه میتواند به اشکال مختلف باشد، از جمله دایره، مربع، لوزی و... حلقه، معرف یک فضا است و این فضا باید تا حد امکان توسط ژیمناست، که در درون آن حرکت میکند، به کار گرفته شود. به کار بردن حلقه باید همراه با تغییر

مکان مداوم جای دست بر روی آن باشد و شکل حلقه اجرای حرکاتی چون غلطیدن، معلق و وارو زدن و حرکاتی چون طناب زدن را میطلبد. اصل مهم دراین حرکات، هماهنگی صحیح و دقیق حرکات است.
توپ :
توپ از جنس پلاستیک ساخته میشود، قطر آن بین 18 تا 20 سانتیمتر بوده و حداقل 400 گرم وزن دارد. توپ تنها ابزاری است که نباید محکم گرفته شود. به این معنا که رابطه بین ابزار و بدن

ورزشکار باید بسیار وابسته حس لامسه و حرکات نرم ومماس بدن باشد.توپ با هماهنگی کامل با بدن حرکت میکند. پرتابهای ناگهانی با کنترل زمان و گرفتن به وقع توپ، از عوامل ایجاد کننده هیجان برنامه هستند.
میل :
میل ها از چوب یا پلاستیک ساخته میشوند و طول آنها بین 40 تا 50 سانتیمتر و وزن هرکدام حداقل 150 گرم است. میل از سه قسمت تشکیل شده است : بدنه(قسمت پیازی شکل)، گردن( قسمت باریک) و سر( قسمت کروی کوچک). قطر قسمت سر نباید از 3 سانتمتر بیشتر باشد. ژیمناست از میل ها برای انجام حرکات نامتقارن چون چرخاندن، پرتاب کردن و گرفتن و تمام حرکات تردستانه ممکن استفاده و آنها را با فیگورهای ژیمناستیک ترکیب میکند. تمرین و اجرای برنامه با میل احتیاج به حس بسیار تقویت شده ریتم، زمان بندی، هماهنگی حواس و دقت فراوان دارد. کار با میل بیشتر برای ورزشکارانی که دست چپ و راستشان از قدرت یکسان برخوردار است (ذوالیمینین هستند) توصیه میشود.
دسته : دسته از چوب، پلاستیک یا فایبرگلس ساخته میشود. قطر آن حداکثر 1 سانتیمتر و طول آن همراه با حلقه بین 50 تا 60 سانتیمتر است.
روبان :
روبان از پارچه ساتن یا هرنوع پارچه آهار نخورده و لغزان ساخته میشود. عرض آن بین 4 تا 6 سانتیمتر و طول آن حداقل 6 متر است. این بخش باید یکسره باشد و قسمت انتهایی آن برای اتصال به حلقه دسته میتواند تا بخورد.یک لبه محکم کننده حداکثر 5 سانتیمتری، میتواند داخل دو لایه سر آزاد روبان قرار بگیرد تا انجام حرکات را ساده تر کند. وزن آن حداقل 35 گرم است. روبان ابزاری بلند و سبک است و میتوان آنرا به هرسو پرتاب نمود. حرکات زیبای آن با ساختن فرمها و اشکال در فضا به وجود می آید. پرواز آن در هوا اشکال و تصاویری از هر نوع ممکن و هر اندازه ای به وجود میآورد و میتواند تداعی کننده ریتم های مختلف موسیقی و حرکت ورزشکار باشد. حرکات حلزونی، ماری و پرتابها از جمله حرکات اصلی این بخش هستند.
ارزشيابي برنامه هاي پارالل

پارالل شامل دو چوب تخم مرغي شکل ( سطح مقطع چوبها بيضي ميباشد ) به طول ۵/٣ متر است که فاصله آنها از يک ديگر ٤٢ تا ٤٨ سانتيمتر تغييرپذير ميباشد و در ارتفاع ١٧۵ سانتيمتري زمين روي يک صفحه آهنين مطابق شکل زير بطور موازي قرار گرفته است
طبق مقررات بين المللي ژيمناستيک براي شروع برنامه ژيمناست ميتواند از يک پيش تخته استفاده نمايد اين پيش تخته بايد در قسمت پاييني تکيه گاه پارالل يا بر روي تشک با همان ارتفاع قرار گيرد .
برنامه پارالل متشکل از حرکات تابي و رها کردني بوده که انتخاب آنها بايستي از خوانواده هاي مختلف همچنين با ارتباط صحيح بين حرکات باشد. ضمناً ژيمناست بايستي حرکاتي را به نمايش بگذارد که قدرت اجراي زيبا و عالي و با تکنيک آنرا داشته باشد

گروههای حرکتی در پارالل:
۱-حرکات تابی روی پارالل باهردو چوب
۲-حرکات تابی زير بغلی
۳-حرکات تابی زير پارالل با دوچوب (آويزانی)
۴-حرکات تابی پا . قدرتی . مکثی ها و حرکات اجرايی از عرض پارالل روی يک چوب
۵-پرشهای آخر برنامه
ضمناً نيازهاي ضروري عبارتند از
بايستی از هر گروه حرکتی يک حرکت به ارزش حداقل B اجرا گردد به جز پرش آخر که حداقل ارزش C داشته باشد
موارد زير نمونه هايي از جرائم که ممکن است از يک ژيمناست در هنگام اجراي برنامه پارالل کسر نمايند
١- براي باز بودن پاها از هم امتياز کسر ميگردد
٢- برای اجرای حرکات مکثی بيش از ۳ بار امتياز کسر ميگردد
٣- راه رفتن روي بالانس براي هر دفعه امتياز کسر ميگردد
٤- اگر برنامه اختياري درست مشابه برنامه اجباري باشد ژيمناست هيچ امتيازي دريافت نخواهد کرد

ارزشيابي برنامه هاي پرش خرک
طول خرک ١٦٣ سانتيمتر و ارتفاع آن ١٣۵ سانتيمتر ميباشد که به وسيله مهار فلزي مطابق شکل زير به زمين بسته شده است
در هنگام اجراي پرش از پيش تخته اي که طول آن ١٢٠ سانتيمتر است و در جلوي خرک گذارده اند استفاده ميگردد
ارزشيابي در پرش خرک بستگي به پنج فاکتور مجزا دارد که عبارتند از ١-مرحله قبل ازپرواز وفرودروی خرک بادستها (پروازاول)

۲-مرحله پرواز دوم شامل :فشاردادن به خرک بادستها تا مرحله فرود باوضعيت ايستاده روی زمين می باشد(ژيمناست بايد دراين مرحله پس ازفشار به خرک يک ارتفاع بالای بدنی نسبت به سطح خرک را به نمايش بگذارد)