بخشی از مقاله

چکيده :
انسان و محيطي که در آن زندگي ميکند، کليتي تفکيک ناپذير از يکديگر هستند. رشد سريع شهرنشيني و افزايش روزافزون جمعيت شهرنشين که خود اختلاط و درهم آميزي بيشتر انسان ها را در فضاي شهري به همراه دارد، باعث شده تا بحث امنيت ، اهميت خاصي در مسائل شهري پيدا کند. امنيت شهري؛ يعني آرامش ، اطمينان خاطر و نبود هراس شهروندان از هرگونه تهديد و خطر عليه شهر، شهروندان ، فضاهاي شهري، ساختمان ها، سازمان ها، تأسيسات و زيرساخت هاي شهري وساير عناصر مهم در زندگي شهري که نگراني و احساس ناامني در شهروندان را به وجود آورد.
هدف مقاله حاضر بررسي ارتقاء امنيت در فضاهاي عمومي شهري است ، روش آن اسنادي و با مطالعه متون و بررسي تطبيقي نظريات مربوطه ، پس از پرداختن به کليات مفهومي امنيت شهري و بررسي ديدگاه هاي مرتبط در اين خصوص ، شاخص هاي تحليل امنيت در فضاهاي شهري را مورد واکاوي قرار داده و مکانيسم ها و ساز وکارهاي برنامه ريزي شهري را در تأمين امنيت شهري تشريح نموده است .
در ادامه با استناد به چهار پژوهش تجربي، کاربرد نظريه هاي مطرح شده ، مورد ارزيابي قرار گرفت و نشان داد که کاربري خوب اراضي ميتواند سبب تأمين رضايت ساکنان در محل شده و به شکل گيري محله هم از نظر فيزيکي و هم از نظر مفهومي در فضاي ذهني ساکنان کمک نمايد تا حس تعلق به محله در افراد تقويت شود. اين امر موجب مسؤليت پذيري ساکنان شده و به تبع آن افزايش مراقبت از فضاها را در پي خواهد داشت و باعث کاهش احساس ناامني در بين ساکنان ميانجامد. هم چنين نتايج تحقيق حاکي از تأثيرپذيري امنيت از عوامل محيطي مانند: نوع شکل گيري فضاها، کارکرد فضاها، وجود امکانات رفاهي، تراکم ، آلودگيهاي زيست محيطي ميباشد.
کليدواژه ها: امنيت - برنامه ريزي شهري - شاخص هاي تحليل امنيت - شهروندان - فضاهاي عمومي شهري.
١- مقدمه
انسان و محيطي که در آن زندگي ميکند کليتي تفکيک ناپذير از يکديگر هستند. اين محيط ميبايد مبتني بر اصولي باشد که علاوه بر پاسخگويي به نيازهاي شهروندان ، به عنوان فضايي براي تداوم حضور فيزيکي و بقاء حيات جمعي نيز به حساب آيد.
استفاده از الگوها و روش هاي رفتاري متناسب براي برقراري امنيت ، و توجه به نيازهاي اساسي شهروندان در فضاهاي شهري ميتواند آرامش خاطر شهروندان را در اين محيط ها با اعمال سياست هاي اصولي امکان پذير نمايد. تأمين امنيت اجتماعي از لازمه هاي ثبات و پايداري نظم اجتماعي است و به همين لحاظ اطلاع از ميزان احساس امنيت اجتماعي، موضوعي مهم و درخور توجه است . احساس امنيت اجتماعي از ابعاد اقتصادي، سياسي، رواني و قضايي قابل مطالعه است . آن چه از جنبه اجتماعي بر حس امنيت اثر ميگذارد، عمدتا مربوط به جرم و ترس از وقوع آن ميشود. ترس از وقوع جرم معمولا با ترس مربوط به امنيت فردي مرتبط است و بر همين اساس حس امنيت را به عنوان يکي از نيازهاي انساني پايه از فرد سلب ميکند.
امنيت به عنوان يکي از نيازهاي اساسي شهر کانون و بستر اصلي رشد و تکامل بشري است که با گسترش روند شهرنشيني و افزايش تراکم جمعيتي اهميتي مضاعف مييابد. يکي از ضرورت هاي پيدايش و تداوم شهر آرامش و آسايشي است که انسان شهرنشين از سکونت در چنين فضايي بدست ميآورد. امروزه معيار امنيت ساکنان شهر با عدم هراس و اضطراب آن ها از تأسيسات ، راه ها، ساختمان ها و اتفاقات غير مترقبه اي که امکان وقوع آن ها در شهر وجود دارد، مورد سنجش قرار ميگيرد
با توجه به اينکه امنيت به نوبه خود از مسائل مهم شهري ميباشد و نيز به دليل گسترش فعاليت هاي گوناگون فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي در حوزه مربوط به مکان هاي عمومي، توجه و اهميت امنيت در اين گونه فضاها که محل حضور تعداد بيشتري از شهروندان ميباشد بيش از بيش احساس ميگردد. توجه به بهبودي و مطلوبيت اين محيط ها در فرآيند برنامه ريزي شهري به عنوان يک نياز مهم احساس ميگردد و برقراري امنيت در ساختار شهري و نيز توجه به اولويت هايي که جهت افزايش رضايت مندي شهروندان در بالابردن احساس امنيت ذهنيشان در شهر ميباشد از مسائل مهمي است که در فرايند تصميم سازي برنامه ريزي شهري ممکن ميشود.
٢- ضرورت و اهميت امنيت در فضاهاي عمومي شهري
وجود فضاهاي عمومي در شهرها براي جلوگيري و پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي و کاهش افسردگي و خشونت در جامعه ضروري است و نقش آن در تعديل محيط اجتماعي شهر بر کسي پوشيده نيست ؛ از آن جايي که فضاهاي شهري، فضايي را براي زندگي اجتماعي ايجاد ميکنند؛ چنان چه مطلوبيت داشته باشند ميتوانند مکاني را براي آرامش ، آسايش ، تجلي استعدادها و بروز خلاقيت شهروندان فراهم کنند. لذا ضرورت ايجاد فضاهاي عمومي به ويژه در شهرهاي شلوغ و پرتراکم هميشه احساس ميگردد.
در سال هاي اخير برنامه ريزان شهري، جغرافيدانان و تئوريسن ها ;,Fyfe ;١٩٩٦ ,Ellin ;١٩٩٢ ,Davis ٢٠٠١ ,Pain ;٢٠٠٣ ,Low ;١٩٩٦ ,Loukaitou-Sideris به منظور ايجاد فضاهاي امن و وضع مقررات براي مکان هاي عمومي توجه زيادي را به امنيت اين مکان ها توسط بخش خصوصي داده اند . اين موضوع از ١١ سپتامبر ٢٠٠١ داراي اهميت ويژه اي شده است . مديران و مالکان پارکها و مراکز خريد به خاطر حملات تروريستي احتمالي به دنبال افزايش کنترل بر رفتار مردم ميباشند. برخي از صاحبنظران با اين رويکرد مخالفند. اين رويکرد به خاطر محدود کردن روابط اجتماعي، تحت فشار گذاشتن آزاديهاي فردي، نظاميکردن اماکن و وضع قوانين ويژه براي گروه هاي خاص (مانند انگشت نگاري از مظنونين مسلمان )، مورد انتقاد قرار گرفته است . در سپتامبر ٢٠٠٥ نيز کنفرانس جهاني درباره "امنيت شهري " - تکنولوژي و تجهيزات -، در چين برگزار شد که به ارائه تجهيزات حفاظتي شهري و امنيت محيطي و کالبدي شهر از طريق ابزارهاي الکترونيکي و ماهواره اي پرداخت . "انجمن اجتماعي و اقتصادي " وابسته به سازمان ملل متحد، مبادرت به بررسي و ارزيابي - هايي پيرامون امنيت شهري کرده است که از محورهاي اين تحقيق ميتوان به "دولت ، صلح و امنيت " ، "محيط زيست ، جمعيت و شهرنشيني " و "توسعه منابع انساني و اشتغال زايي " اشاره کرد که رويکردهايي معطوف به برقراري امنيت سياسي، اقتصادي و محيطي در شهر به شمار ميروند .
امنيت عليرغم اين که يک پديده اجتماعي است يک احساس دروني نيز ميباشد که توجه انسان را به آينده و شرايطي که براي او به وجود خواهد آمد جلب ميکند. اما احساس امنيت به مراتب مهم تر از امنيت ميباشد. بنابراين لازم است که به تعريف واژه امنيت پرداخته و سپس به نقش مهم آن در فضاهاي شهري بپردازيم .
٣- امنيت در فضاي شهري
انسان و محيطي که در آن زندگي ميکند کليتي تفکيک ناپذير از يکديگر ميباشند. اين محيط ، فضا و عرصه اجراي کارکردهاي اجتماعي بوده و بسياري از تعاملات اجتماعي در آن صورت ميپذيرد؛ براي تداوم و بقاي اين تعاملات و حضور فعال مردم در اين فضاها، وجود امنيت يکي از اساسيترين نيازها به شمار مي آيد.
امنيت به عنوان يک عنصر مهم ساير ابعاد زندگي انسان را تحت تأثير قرار ميدهد. احساس امنيت فردي، لازمه حيات و زندگي شهري است . اين استدلال مردم براي اماکن عمومي همچون کليدي براي ايجاد فضاهاي امن تر ميباشد و آنها را "چشمان خيابان " معرفي ميکند که مجرمان را از ارتکاب جرم باز ميدارد و محيط را امن و مطمئن ميسازد . ترس هاي ناشي از ناامني اجتماعي و اقتصادي پيش آمده در مکان هاي عمومي، که باعث کنترل بيش از حد ميگردد، ميتواند براي عموم فضاهاي شهري زيان بار باشد. براي درک بهتر امنيت در فضاهاي شهري ابتدا به بررسي جايگاه امنيت در زندگي شهري، امنيت در شهر و سپس امنيت در فضاهاي عمومي شهري ميپردازيم :
٣-١- جايگاه امنيت در زندگي شهري
نگاهي تاريخي به الگوهاي زيستي بشر که از اجتماعات اوليه زندگي غارنشيني گرفته تا به امروز، نشان ميدهد امنيت نقش اساسي در شکل گيري و تکامل الگوهاي زيستي انسان ايفا نموده است و منشا پيدايش زندگي به صورت جمعي و يکجانشيني، عنصر امنيتي بوده است و انسان به منظور دفاع از خود و مقابله با خطرات درندگان ، الگوي زيستي يکجانشيني در قالب روستاها و شهرها را انتخاب و در طول زمان گسترش داده است و شهرهاي دوران گذشته با کشيدن حصار و خندق هاي اطراف ، حريم امني را براي ساکنان ايجاد مينمود . امنيت هميشه به عنوان يک عنصر مهم ساير ابعاد زندگي را تحت تاثير قرار داده و به استناد نتايج برخي از تحقيقات انجام شده ، اهميت امنيت در طول تاريخ زندگي شهري ايران از ويژگي حياتي و استراتژيک برخوردار بوده است . «امنيت ، زندگي شهري، تجارت ، صنعت گري و پيشه وري همه با هم به صورت يک منحني سينوسي حرکت ميکنند و با امنيت شهر نشيني رونق پيدا ميکند، ابنيه و آثار معماري شکل ميگيرد، نظام شهري به سمت نظم ره ميسپرد، جايگاه ها تعريف و باز تعريف ميشوند، اصناف به سمت تشکل هاي کاملا کريستاليزه شده حرکت ميکنند؛ به مجردي که امنيت تحليل ميرود، زندگي شهرنشيني، تجارت و پيشه وري نيز تحليل ميرود، مهاجرت از شهر شدت ميگيرد و در مواردي با هجوم بيگانگان شهر نابود ميشود تا دو مرتبه اين دور تکراري شروع شود»
٣-٢- امنيت در فضاي عمومي شهري
فضاهاي عمومي شهري به مثابه يکي از اجزاي اساسي ساخت کالبدي شهر داراي مفهوم عمومي و اجتماعي است که از اهميت زيادي برخوردار است . چنين فضاهايي به عنوان يکي از مکان هايي که ميتواند مأمن آرامش و آسايش شهروندان باشد همواره مورد توجه مديران و برنامه ريزان شهري بوده است . رشد آسيب هاي اجتماعي، تنوع فرهنگي انسان ها، گوناگوني فضاها و کاربريها و... در محيط هاي شهري باعث شده تا آرامش و امنيتي را که بيش از اين براي انسان مهيا بوده است به افول و کاستي گرايش پيدا کند.
فضاهاي عمومي شهري، در واقع بخش کالبدي عرصه عمومي محسوب ميشوند و اساسا تجلي کالبدي عرصه عمومي محسوب ميآيند. بديهي است که در صورت فقدان و يا ضعف فضاهاي عمومي، بسياري از فعاليت ها، رفتارها وکوشش هاي عرصه عمومي، در محل مناسبي بروز و ظهور نخواهد يافت . فضاي عمومي فضايي است عمدتا با مالکيت عمومي، که در دسترس عموم قرار دارد و در آن عملکردهاي جمعي يا انفرادي صورت ميگيرد (مانند خيابان ها، پارکها، ميدان ها، مساجد و.... )؛ فضاي عمومي معمولا در مقابل فضاي خصوصي آورده ميشود اما بعضي از فضاها از نظر عملکردي عموميترند؛ مانند خيابان ها و پارکها . فضاي عمومي شامل قسمت هايي از محيط طبيعي و مصنوع است که عموم مردم به راحتي به آنها دسترسي دارند و شامل : خيابان ها، ميادين و ساير مسيرهايي ميشود که ديگران حق عبور از آنها را دارند. در مناطق مسکوني، تجاري ، محله ها، فضاهاي باز، پارکها، فضاهاي خصوصي وعمومي که دسترسي عموم مردم به آن حداقل در ساعاتي از روز آزاد باشد، با فضاي عمومي مواجه هستيم . از ديدگاه اجتماعي- فرهنگي، فضاهاي عمومي مکان هايي هستند که جهت ايجاد و تقويت مناسبات و روابط بيروني، تعاملات ، تغييرات و روياروييهاي اجتماعي شکل ميگيرند؛ جاهايي که گروه هاي مختلف با خواست ها و علايق متفاوت گردهم جمع ميشوند . احساس ناامني همراه با ترس از جنايت ، عدم کنترل و ترس از ناآشناها در مکان عمومي به وجود ميآيد. ترس از خشونت و جنايت از غريبه ها متناسب با سطح فرهنگي و اجتماعي فرد غريبه ميباشد. مواجهه با غريبه ها و تفاوت هاي آنها موجب تجربه ناامني در محيط هاي عمومي ميگردد. محيط هاي عمومي ترس و علاقه را يکجا دارد؛ بنابراين شهرها هم محل ترس و تمايل و هم تهديد و فرصت ميباشند که هم جاذبه ايجاد ميکنند و هم دافعه و يکي بدون ديگري غيرممکن است . وجود خارجيها هميشه هم تهديد کننده و هم جذب کننده است که ميتواند تنفر و کنجکاوي و نفرت و صميميت را بالا ببرد. هر تلاشي که توسط استراتژيهاي گوناگون کنترل صورت ميگيرد تا ناامني را برطرف سازد ممکن است عملکرد يادگيري توسط محيط را نيز کمرنگ کند. چرا که مردم در محيط هاي عمومي ياد مي - گيرند چطور با روزمره گيهاي زندگي، با تفاوت ها و رفتارهاي گوناگون کنار بيايند و خود مردم بايد بتوانند توازن و هماهنگي بين ترس و تحريک و نيز بين ماجراجويي و ترس را برقرار نمايند و بتوانند ناامنيهاي محيط شهري را تحمل کنند .
٤-نظريه هاي مرتبط با امنيت فضاهاي شهري
در زمينه امنيت فضاهاي شهري، نظريات گوناگوني وجود دارد که اين نظريات با توسعه زندگي شهري، تعامل و بروز رفتارهاي جمعي انسان در محيط شهري رابطه مستقيم دارد. اهميت امنيت در فضاهاي شهري و همچنين ارتباط بين شهر و امنيت شهري باعث گرديده تا نظريه پردازان مسائل شهري براي کاهش آسيب ها و پيامدهاي ناشي از آن به بيان نظريه و ايده در باب مسائل مرتبط با امنيت محيط هاي شهري بپردازند که در ذيل به ذکر اجمالي برخي از اين نظريات پرداخته ميشود:
٤-١- شهرهاي امن
دو محقق کانادايي "وکرل و وايتزمن " رويکرد شهرهاي امن را با تأکيد بر مديريت و پيشگيري جرم در محله ، پيشنهاد کردند.
اين نظريه بر همکاري بين دولت و شهروندان - به ويژه گروه هاي منزوي و حاشيه اي - ، پيشگيري اجتماعي و امنيت شهري تمرکز مينمايد.
وکرل و وايتزمن براي افزايش ايمني و امنيت در فضاي شهري سه عامل را بيان ميکنند:
٠ آگاهي از محيط
٠ قابليت مشاهده توسط ديگران
٠ پيدا کردن کمک .
يکپارچه نمودن اين فاکتورهاي طراحي و برنامه ريزي، ايمني و امنيت را با ارائه فرصت هايي براي رهايي از الگوهاي مؤثر جرم افزايش ميدهد
در شهر ايمن ، ايمني در فضاي شهري تأمين شده و فرد در شهر احساس امنيت خاطر و فقدان خطر ميکند. در واقع پايه بحث شهر ايمن بيشتر بر روي مسائلي متمرکز است که ميزان خطرات را به حداقل برساند.
٤-٢-نظريه سلامت روان
نظريه سلامت روان گرايشي ديگر از نقد انسان دوستانه است که در اوايل قرن بيستم و پس از جنگ جهاني دوم ، اروپا و امريکا خاستگاه بروز اين نظريه به حساب ميآمد. اين نظريه کارش را با نقد تأثير انعکاس مجموعه هاي شهري بر رفتار انساني آغاز ميکند. در اين نظريه اعتقاد بر اين است که براي رشد موزون شخصيت و جامعه پذيري هيچ چيز جاي بعضي از محيط هاي عاطفي را نميگيرد. اين چنين به نظر ميرسد که ادغام رفتار انساني در محيط شهري مشخصا به نوعي "محيط وجودي " وابسته است ؛ محيطي که شهرسازان ترقيگرا آن را به حساب نياورده اند. يک آمايش سالم و يک قطعه بندي منطقي فضاي شهري در نفس خود نميتواند براي ساکنان احساس امنيت يا آزادي، فراواني انتخاب در فعاليت ها، تأثير زندگي و عامل تفريح را - يعني عواملي که براي سلامت جسمي ضروري است - تأمين کند. از ويژگيهاي بارز اين نظريه ميتوان به موارد زير اشاره
کرد:
٠ گرايشي از انسان گرايي
٠ توجه به امنيت انسان در شهر
٠ تبديل فضاي باز به فضاي شهري
٠ شرکت دادن مشتاقانه ساکنان شهر در شکل بخشيدن به آن
٠ ادغام رفتار انساني در محيط شهري
از دانشمندان صاحب نظر در اين زمينه ميتوان به جيبولبي، آنافرويد، جين جيکوب ، دوهل و کوين لينچ اشاره نمود. با وجود دستاوردهاي بسيار باارزش نظريه سلامت روان ديده ميشود که اين گرايش گهگاه به جهت ضعف راه حل هاي پيشرفته به ستايش بيقيد و شرط آسفالت و شهرهاي بزرگ مرکزي ميانجامد. نگراني اصلي اين ديدگاه فقدان همسايگي است که موجبات بيهويتي را فراهم مي آورد .
٤-٣-نظريه پيشگيري جرم از طريق طراحي محيطي
اين نظريه را در واقع دومين نسل از نظريه پردازان طراحي محيطي در مدل هاي پيشگيري از جرم مطرح نمودند و متغيرهاي اجتماعي و فرهنگي را با طراحي محيطي بهم پيوند زدند و فرضيات واقع گرايانه تري در مورد فرايند انديشه و رفتارهاي مربوط به حريم خصوصي افراد پديد آوردند. همان طور که تايلور و هارل (١٩٩٦) اظهار داشتند پيشگيري جرم از طريق طراحي محيطي بر محل هاي جرم خيز و تکنيک هايي که جهت کاهش آسيب پذيري در اين محلات به کار ميرود تمرکز دارد .
CPTED واژه اختصاصي است که از ترکيب حروف اول واژه هاي عبارت "پيشگيري جرم از طريق طراحي محيطي " به دست ميآيد . کرو (٢٠٠٠)، در تعريف مفهوم CPTED چنين ميگويد:"طراحي مناسب و استفاده موثر از محيط مصنوع ميتواند منجر به کاهش ترس از بزهکاري و پايين آمدن ميزان وقوع جرم و جنايت و ارتقاء کيفيت زندگي شود. اساس اين نظريه ، طراحي و مديريت محيط کالبدي به منظور کاهش فرصت براي جرم است که بر پايه فرضياتي است که فرد را وارد يک مرحله منطقي تصميم گيري ميکند، قبل از اينکه جرمي را مرتکب شود. هر چند اين مسأله قطعيت ندارد ولي احتمالا پيامدهاي اقتصادي، اجتماعي، جمعيت شناسي و فرهنگي ممکن است انگيزه مؤثر جرم و جنايت باشد . بحث گسترده CPTED از نظر پيوستگي زماني ضعيف است . تاريخ کوتاه جرم شناسي محيطي يک پيش زمينه از CPTED ايجاد کرده و نقطه شروع مفيدي به سمت شهرنشيني پايدار و محيط گرايي شهري است .
هر چند جيکوب (١٩٦١)، آنگل (١٩٦٦) وجفري (١٩٦٩ و ١٩٧١) در خصوص نسبت طراحي شهري و امنيت مباحثي را بيان کرده بودند ولي تا زماني که نيومن فضاي قابل دفاع را در سال ١٩٧٣ مطرح کرد، اين موضوع چندان مورد توجه نبود.
جفري در اصل عبارت "ممانعت از جرم از طريق طراحي محيطي " را ابداع کرد. او هم چنين چندين کتاب مؤثر در زمينه جرم و عواملي مثل طراحي، روانشناسي، فيزيولوژي و زيست شناسي نوشت . اگر چه او بعدها اظهار داشت که ابتکار CPTED مدرن ، اساس کار نيومن بوده است تا کار خودش . به طور کلي فضاي قابل دفاع نيومن باعث پذيرش عمومي اين ايده شد که طراحي معماري و محيطي ميتواند بر بزهکاري تاثير گذارد. در همين راستا چهار عنصر از طراحي فيزيکي که به خلق محيط - هاي امن کمک ميکنند، شناسايي شده اند که عبارتند از :
٠ تعريف منطقه اي فضا با ايجاد تقسيمات فرعي در آن در قالب منطقه بنديها، جايي که فضاي خصوصي، نيمه خصوصي و عمومي، به روشني شناسانده شده اند و تحت نفوذ ساکنان آن منطقه است .
٠ جاي دادن پنجره به شکلي که اجازه نظارت بر فضاي بيرون را بدهد.
٠ استفاده از اشکال ساختماني که تعبيري بسيار بد از آن ها وجود نداشته باشد.
٠ جايگيري دقيق در داخل مناطق شهري
٥- شاخص هاي تحليل امنيت در فضاهاي شهري
شاخص ها اساسيترين معيارهاي اندازه گيري و حياتيترين علايم و نشان دهنده وضعيت يک جامعه هستند. شاخص پايداري و ناپايداري در شهرها که بر اساس شاخص هاي ارزيابي کيفيت محيط شهري تهيه شده اند سه دسته عامل اساسياند که بر پايه سه دسته نياز اساسي انسان که به ترتيب شامل نيازهاي اساسي (بيولوژيک و فيزيولوژيک )، نيازهاي اجتماعي- اقتصادي و نيازهاي فرهنگي - هنري ميباشند، قرار گرفته اند . اما مسأله اي که در حوزه اين مطالعه مورد توجه قرار گرفته شاخص هاي کارکردي، کالبدي و محيطي مؤثر بر افزايش امنيت فضاهاي عمومي ميباشد.
محيط هاي شهري بنا به شرايط اجتماعي موجود؛ يعني نوع شکل گيري فضاها، کارکرد فضاها، وجود امکانات رفاهي، تراکم ، آلودگيهاي زيست محيطي، و... ميتوانند بر ميزان امنيت مؤثر باشند. فضاي شهري خود وسيله اي براي برقراري ارتباطات اجتماعي است که افراد از طريق آن ، اطلاعات ، ارزش ها، احساسات يا رفتار مورد نظر را به يکديگر انتقال ميدهند. ظاهر محيط هاي شهري و عوامل متحرک در آن -خاصه مردم و فعاليت هاي آن -استفاده کنندگان از فضا را تحت تأثير قرار ميدهد

در متن اصلی مقاله به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر مقاله آن را خریداری کنید