فاکتورهاي تأثير گذارنده در اين مکانيزم ،غلظت آب در مخلوط حاوي هيدروکربن ، رسانايي الکتروشيميايي ، نوع الکتروليت ، دما و سرعت سيال مي باشد.در شکل (۴) به طور شماتيک فرايند انجام خوردگي نمايش داده شده است .[۱۷]

جدايي مناطق آندي و کاتدي در محلول کلرورسديم ٣/٥% توسط يک معرف رنگي به نام معرف هيدروکسي مشخص شد.اين معرف مخلوطي از سيانو  فرات III پتاسيم  (که  با يون هاي آهن رسوب آبي رنگ مي دهند) و معرف رنگي فنل فنالئين (که  در حضور يون هاي هيدروکسيل به رنگ قرمز ارغواني در مي آيند) مي باشد. بدين ترتيب به آسان مشاهده شد که محلول در تماس با سطح فلز به رنگ آبي در مي آيد که دال بر تشکيل يون هاي +Fe٢ است و حال آنکه محلول موجود در حد فاصل منطقة دو خوردگي دروني  فازي به رنگ قرمز، متمايل مي شود، که نشان دهنده يون هاي -OH ناشي از کاهش اکسيژن مي باشد.

۳- اثر پيل دمشي اکسيژن با افزايش سرعت جريان سيال بيشتر شده و اختلاف نرخ خوردگي A٢ از B افزايش پيدا کرده است . اين اثر به دليل مهاجرت بيشتر مولکولهاي اکسيژن و رسيدن به سطح کاتد مي باشد و همچنين يونهاي آهن و هيدروکسيل با سرعت جابجايي بيشتري به سطح کاتد و آند مي رسند.

خوردگي دي اکسيدکربن -شکل (۵) منحني هاي پلاريزاسيون در محيط دي اکسيدکربن حاصل از دو قطعه A و B را نشان مي دهد، ديده مي شود پتانسيل خوردگي A کمي بالاتر از پتانسيل خوردگي B مي باشد. نرخ خوردگي قطعة B بدست آمده از اين روش برابر mm/y ٥/٢ بوده است که اين مقدار براي قطعة A برابر mm/y ٦ مي باشد.