دیدگاه توسعه پایدار
بافت قدیم در دوران معاصر با یک تضاد اساسی روبه رو شده است. از یک طرف هویت تاریخی و فضایی آنها بر اساس هویت انسـانی اقتصاد پیشه وری و فرهنگ ما قبل صنعتی شکل گرفته و از طرف دیگر با نیازها و الزامات نیرومند عصر صنعتی و پسا صنعتی روبه رو شده است. جدایی و بریدن از میراث گذشته شهر به بی هویتی و آشفتگی می انجامد و از طرفی مقاومـت در برابـر سـبک هـای جدید زندگی شهری به انزوا و جدایی از تحولات جهانی منجر می شود (مهدیزاده .(114:1384
مقابله با این تضاد و بحران بـه یـک رویکرد راهبردی دراز مدت و نگرش علمی و جامع نیاز دارد. شاید مناسب ترین راهکار در این زمینه، توسعه شهری پایدار و تـدوین دستور کار ملی توسعه شهری پایدار است. نظریه توسعه پایدار در راستای حمایت از منابع محیطی ارائه شـده اسـت. مبـانی نظـری این رویکرد بر نگهداری منابع در حال و آینده از طریق استفاده بهینه از زمین و وارد کردن کمترین ضایعات به منابع تجدید ناپـذیر مطرح است، این دیدگاه معتقد است که اگر چه احیای کالبدی اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی در تعامل و مرتبط با یکـدیگر اما احیای اقتصادی را می توان جنبه کارکردی و ضامن احیای کالبدی و اجتماعی تلقی کرد اما نه به طریقی که موجب شود هویت تاریخی و اجتماعی و شهرهای سنتی از بین برود( اکبرپور، .(13:1388
