آشنایی با بخش های مختلف چکیده 

 یک چکیده کامل از سه بخش تشکیل شده است: اطلاعات کتابشناختی، که مدرک چکیده شده را مشخص میکند؛ متن چکیده؛ و امضاء. بخش آخر (امضاء)، منبع چکیده را توصیف میکند - مثل حروف اختصاري نام چکیده نویس یا علامتی که نشان دهد نویسندهٔ مدرک چکیده را تهیه کرده است، یا از منابع دیگری مثل یک مرکز چکیده نویسی دیگر استخراج شده است.

به نظر میرسد که بسیاری از چکیده ها از  ۱۰ تا ۲۵۰ کلمه تشکیل شده باشند، اما همانطور که قبلاً اشاره شد، عواملی مثل حجم مدرک، تنوع محتوای موضوعی، درجه اهمیت، دسترسی فیزیکی، و دستیابی به محتوای فکری مدرک می توانند بر طول چکیده اثر بگذارند (مثلاً مدارکی چون مقالات سمینارها یا مدارکی به زبان های قدیمی را باید با تفضیل بیشتری ارائه کرد). بورکو و برنیر (۱۹۷۵) پیشنهاد دادهاند که طول چکیده های متون علمی باید بین یک دهم تا یک بیستم متن اصلی باشد. بورکو و برنیر (۱۹۷۵) درباره توالی بخش های مختلف چکیده  و محتوای چکیده پیشنهاد کاملی ارائه کرده اند:

برای صرفه جویی در وقت خواننده می توان متن چکیده را منظم ارائه کرد. قراردادن نتیجه گیری در ابتدای چکیده ممکن است خواننده را راضی کرده و در زمان مطالعه صرفهجویی نماید. خواننده ممکن است بدون نیاز به مطالعهٔ یافته هایی که نویسنده براساس آنها نتیجه گیری کرده است، نتایج را بپذیرد با رد کند. اطلاعات تفضیلی باید ابتدا ارائه شوند. برچسب گذاري هر بخش از چکیده مثال، نتایج، استنتاجات، یا فرآیندها، ضرورتی ندارد؛ خوانندگان خود درمییابند که مشغول مطالعه چه بخشی هستند. هدف از ارائه منظم بخش های یک چکیده شبیه به ارائه منظم بخش های یک روزنامه است: ارائه اطلاعات هر چه بیشتر در زمانی هر چه سریع تر نباید چکیده را پاراگراف بندی کرد.

چکیده کوتاه است و باید ایده را به صورتی همگن ارائه کند و به صورت یک پاراگراف واحد نوشته شود. ( ص. ۶۹) درحقیقت، اخیراً از طریق پاراگراف بندی و حتی استفاده از تقسیمات فرعی، کوشیده اند تا چکیده را به قطعات کوچکتری تقسیم کنند. این مسئله به ویژه در مجلات پزشکی رخ داده است. در ارتباط با این پدیده، چکیدهٔ نمونه ای از متون علوم اطلاع رسانی در شکل ۴۸ ارائه شده است. این نوع از چکیده به چکیده ساخت یافته شهرت یافته است، هرچند این نوع استفاده از اصطلاح به وضوح با نوع استفاده من تفاوت دارد.

از سال ۱۹۸۸ تاکنون، تعداد متون پزشکی که باید چکیده نویسی شوند بسیار بیشتر از تعداد مدارکی قابل چکیده نویسی در حوزه علوم اطلاع رسانی است. چکیده های ساخت یافته در مقالات پزشکی، برای اولین بار در وقایع نامه پزشکی داخلی معرفی شدند، جایی که از نویسندگان درخواست می شد تا براساس ساختاری از پیش تعیین شده چکیده ها را تهیه نمایند. قواعد تعیین شده برای چکیده نویسی، بسیار مبسوط و پیچیده بود (به هاینس، ۱۹۹۰ نگاه کنید)، شکل ۴۹ خلاصه ای از نوع اطلاعات مورد نیاز را ارائه می دهد اما دستورالعمل واقعی برای نویسندگان بسیار مبسوط تر بود.

چکیده های ساخت یافته در مجلات پزشکی بدون مجادله چاپ نمی شدند. هاینس و دیگران ( ۱۹۹۰) اظهار داشته اند که استفاده از ساختاری دشوار، ممکن است بعضی از نویسندگان را وادارد تا چیزی بیش از آنچه که باید را مطالبه کنند. مثلاً استفاده از یک سرعنوان الگو یا طرح برای جلب توجه نویسندگان، ممکن است برخی از آنان را مجبور کند تا روشی بسیار سختگیرانه تر از آنچه که معین شده را در پیش گیرند.