آشنایی با علامتهای اصلی در زبان فارسی ...
نقطه گذاری برای بهتر خواندن هر نوشته ای واجب است و اگر چه در ایران بیش از چند سالی نیست که نقطه گذاری به تبعیت از اروپائیان رواج یافته است اما قواعدی برای آن وضع شده است که بهتر از همه آقای احمد آرام دانشمند محترم در مجلهٔ راهنمای کتاب (سال چهارم شماره های یکم و دوم) در تشریح و توضیح این فن کوشیده اند و ما نیز خلاصه ای از آن قواعد را در اینجا بنظر شما می رسانیم :
علامتهای اصلی نقطه گذاری شش است :
۱ - نقطه بعلامت[. ]، ۲ - بند بعلامت [ ، ] ، ۳ - نقطه بند بعلامت [ ۰ ] ۴ - دو نقطه بعلامت [:]- علامت استفهام بعلامت[؟ ]۶- علامت تعجب بعلامات [!] علامتهای فرعی عبارتست از :
۷ - نقاط تعلیق بعلامت ، [... ]۸ - پرانتز بعلامت [ ()]، ۹ - خط فاصله [-]
۱۱- پرانتز راست بعلامت[]
۱- نقطه:
نقطه علامت نقل وقف و سکوت بزرگ در خواندن را نشان می دهد و علامت تمام شدن جمله است و معمولا در آخر جمله خبری یا امری یا آنچه در حکم امری است می آید مثل : روز شنبه او بمنزل ما آمد. فردا به منزل ما بیائید.
انچه بعنوان سر لوحه و سر مقاله و سرفصل های کتاب بصورت نا پیوسته به اصل نوشته می آید ، نقطهٔ خاتمه لازم ندارد
نقطه در علام متن اختصاری اسامی خاص خارجی ، باید متصل به حروف نمایندهٔ اسم - نوشته شود. مانند : و.هوگو بجای ویکتورهوگو
۲ - بند: بند کوچکترین بریدگی در ساختمان جمله را نشان می دهد ، وموارد استعمال بند از این قرار است :
میان دو قسمت یک جملهٔ مرکب که با حرف ربط به یکدیگر متصل شده اند ، مانند : پس از چهل روز آب فرو نشست ، و کشتی، نوح بر کوه جودی قرار گرفت .
