پیشینه پژوهشی
تا کنون در ایران موضوع قراردادها و طرح پاداش به صورت دقیق مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته است. شاید یکی از دلایل آن عدم تمایل سهامداران عمده و مدیران عامل برای ارائه اطلاعات و از طرفی عدم تبادل اطلاعات بین شرکت های مادر و یا نهادها و سازمانهای صنعتی که متشکل از تعدادی واحد صنعتی اند، می باشد. تنها تحقیقی که در این مورد صورت گرفته توسط مدرس (۱۳۷۳) بود. وی با استفاده از پرسش نامه با بررسی ۷۰ شرکت بورسی و ۵۰ شرکت غیربورسی یافته های ذیل را ارائه داده است. شیوه های اعطای پاداش در ۱۵٪ شرکت ها به صورت درصدی از حقوق ثابت، ۲۹٪ به صورت درصدی از سود خالصی و سود تقسیم شده بین سهامداران، ۸٪ مازاد عملکرد نسبت به بودجه، ۸٪ رشد تولید، ۳٪ اعطاء امتیاز خرید سهام، ۱۰٪ براساس نظر سهامداران عمده و فاقد مبنای مشخصی، و ۲۷٪ براساس ترکیبی از عوامل فوق بوده است.
سود حسابداری در سایر کشورها تحقیقات گسترده ای در خصوص پاداش مدیران عامل صورت پذیرفته که بخشی از آن به شرح ذیل است:
بیمن و دمسکی ، (۱۹۸۰)
موضوع تحقیق: ارزیابی عملکرد مؤسسه (RPE) نتیجه تحقیق: با حذف عوامل مشترک یا سیستماتیک بازده سهام (از طریق لحاظ نمودن متوسط بازده صنعت مربوطه در بورس) به مطالعه شکل قوی ارزیابی عملکرد مؤسسه پرداختد و به این نتیجه رسیدند که صرفاً آزمون قوی، عوامل مرتبط با عملکرد را، مورد مطالعه قرار می دهد.
