تربيت از نظر لغوي به معني پروراندن ، پرورش دادن ، ادب و اخلاق به کسي ياد دادن است . مصدر باب تفعيل و از ريشه a ربو ́ و به معناي رشد و نمو، زياد شدن و فزوني گرفتن ، پرورش دادن و پاک گردانيدن است . به عبارتي مي توان گفت تربيت ، از حد افراط و تفريط بيرون آمدن و به حد اعتدلال سوق دادن نيروها در جهت کمال مطلوب است [۱۴].
اصول تربيت اخلاقي بر اساس فطرت از نظر حضرت علي (ع )
اصل يک : انتخاب همسر پاکنهاد
تأثير والدين در تربيت فطري و اخلاقي کودک از چند نظر مورد توجه است : اولا به نظر مي رسد صفات اخلاقي آبا و اجداد به نسلهاي بعد انتقال مي يابد. حضرت علي (ع ) مي فرمايند: "حسن الاخلاق برهان کرم الاعراق " نيکويي اخلاق دليل پاکي و فضيلت ريشه خوانوادگي است [۱۵].
اصل دوم : تأکيد بر خودشناسي (شناساندن گوهر وجودي و استعدادها و ويژگيهاي فطري متربي به او) يکي از گامهاي نخستين در راه اصلاح نفس و تهذيب اخلاق و پرورش ملکات والاي انساني ، خودشناسي است . انسان از طريق خودشناسي به کرامت نفس و عظمت خلقت بزرگ الهي و اهميت روح آدمي که پرتوي از انوار الهي است ، پي مي برد و از همين راه خالق خويش را شناخته و مسير عبوديتش را طي مي نمايد. حضرت علي (ع ) در اين خصوص مي فرمايند: aمن عرف نفسه فقد عرف ربه .؛ هر کس خود را بشناسد پروردگار خود را شناخته است ́. همچنين ايشان در خصوص ارزش خود شناسي مي فرمايد: "هلک امرء لم يعرف قدره ؛ نابود شد کسي که ارزش خود را نشناخت ."[۱۶].
