تذکر - نامهای حروف تهجی از این قاعده مستثنی هستند ( یعنی باید همزه . آنها نوشته شود ) ما ننده باء ، تاء ، حاء ، خاء ، راء ، زاء همزه کلمات شکر پی در فارسی بطريق زیر نوشته می شود :
( الف ) همزه در اول کلمه در هر حال بصورت الف نوشته می شود . مثل : اسم ، ادب ، أمرا (ب ) همزه در وسط کلمه اگر ساکن باشد بصورت حرکت حرف پیش ( یعنی بعد از اضمه بصورت و او - بعد از فتحه بصورت الف - و بعد از کسره بصورت یاء ) نوشته می شود مانند: مؤمن ؛ رؤیت ؛ لولو ؛ رآس ؛ داب؛ رآی؛ ذئب؛ بئر؛ظئر.
همزه در وسط کلمد S متحرك باشد بصورت حرکت خودش ) یعنی - ( ہصورت الف - و متحرک به کسره بصورت یاء Acta متحرك بصنامه بصورت واو - متحرك نوشته مى شود. ما تند : رؤس : رؤوف : مسؤل : توأم ؛ متأسف : متأثروائمه: ننکر - این واعده در پنج مورد می توان تخلف کرد
اول وقتی همزه میان الف و ناع زائد باشد با وجود مفتوح بودزن بصورت باع نوشته می شود مانند : قرائت : دنائت : أسائت ( همزه کلمه بدايت را بصورت "ی" تلفظ می کنند
( دوم) وقتی همزه میان و او ممدود و ناع زائد باشد در این صورت همزه تبديل به واو میشود و در واو قبلى ادغام میگردد و بصورت واو مشداد در می آید هانند : مرزوت و نبوت ( سوم) وقتی همزه میان باع ممدود و ناع زائد باشد در این صورت در بیشتر کلمات همزه تبدیل به باع می شود و در یا و قبلی ادغام می گردد و بصورت یاء مشدد است میاید . مانند : مشیت و ذربت ( چهارم ) وقتی همزه مفتوح و بعد از کسره باشد ، با وجود مفتوح بودن بصورت نوشته می شود بعضی از کلمات بصورت هرمزد تلفظ میگردد . مانند: نبرئه : تخطئه و ذئاب
مانند : « متکا؛ مهنا ؛ مهیا ؛ مبدا ؛ مبرا ؛ ملا؛ مبتدا » . و در بعضی از این کلمات تلفظ کردن همزه هم معمول است و در این صورت همزه را در بالای آن رسم - ، می کنند : لا مبدأ، منشأ، نبأ و اگر کسره باشد لفظاً و خطاً بدل به باع میگردد . مانند : « ناشی قاری ؛ طاری ؛ مبتدی ؛ ممتلی ؛ خاطی ؛ مت کی »
در ۲۱ - همزه به و او ممدود را قاعدة باید به دوو او نوشت . مانند :
رؤوس ؛ مرؤوس ؛ مشؤوم ؛ مسؤول » لیکن در فارسی فقط با یاث و او نوشته می شود ۰ بلبرن شکل : « نی 9 سر : مراکس مشقوم : مسؤول و در هرحال بصورت
« ياع نوشتن این همزه غلط است مانند : « مرئوس ورئوس و مسئول - کلمه د ابن ، اگر بين دو اسم خاص قرار گیرد بدون همزه نوشته میشود شود : علی بن ابطالب ليلا و در غير این صورت همزه نوشته می شود مانند :
درجمع حروف تہجّی که در آخر آنها همزه باشد مانند : هاع و تاء الف و تائی در آخر میافزاییم و همزه را بصورت خودش رسم می کنیم مانند: هاعات و ناعات ۲۴ - در عباراتی مانند : « بسم الله الرحمن الرحيم ، ، « بسمه تعالى ، و و بشمان العظیم، . . . همزه اسم حذف می شود.
