این سیستم در ابتدا تنها برای شناورهایی کوچکی مناسب بود که نیاز به انجام مانور همراه با محدودیت آبخور نیز بودند. اما در سالهای اخیر از این سیستم برای شناورهای بزرگ با سرعتهای بالا نیز استفاده شده است ا۲۸]. این مکانیزم پروانه ای که در ابتدا برای محرکه هوایی استفاده می شده از دو پروانه هم محور تشکیل شده که یکی پشت دیگری قرار دارد و دو پروانه در جهات مخالف چرخش می کنند.(شکلی -۱۵) مهمترین سود هیدرودینامیکی این سیستم این است که میزان قابل توجهی از انرژی دورانی را جریان که در حالت تک پروانه ای تلف می شود می توان بازیابی کرد. همچنین این نحوه قرار گیری پروانه ها ایجاد تعادل در گشتاور مقاوم را بهتر می کند و انتقال گشتاور را در حالت پایدار و بدور از ارتعاش ممکن می سازد. شایان ذکر است که پروانه عقب تر قطر کمتری نسبت به پروانه جلوتر دارد و از این طریق بهتر می تواند جریان ناشی از انقباض جریان پشت پروانه اول را جمع آوری کند و اثرات آن را کم کند. تحقیقات عملی، تئوری و تجربی زیادی روی این نوع ایجاد محرکه انجام شده و به صورت عملی روی شناورهایی با دورهای حدود ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ Tpml به کار برده شده است. بزرگترین کشتی که در آن از این سیستم استفاده شده یک VLCC به وزن ۲۵۸۰۰۰ تن بوده که در سال ۱۹۹۳ پیاده سازی شده است
از اوائل قرن نوزدهم یک سیستم جدید محرک راه خود را در صنایع دریایی باز کرده است. این سیستم شامل یک پروانه همراه با یک بدنه دو کی شکل در جلوی آن است وزیر کشتی قرار می گیرد، محرک پوشش دار یا pOd نامیده می شود مهمترین مشخصه این نوع محرکه نسبت به انواع دیگر به غیر از شکل ظاهری این است که تولید کننده اصلی نیروی محرکه موتور الکتریکی بوده که همراه و در جلوی توپی پروانه زیر سطح قرار می گیرد (شکل -۱۶). در سالهای اخیر این نوع پروانه ها از اهمیت بیشتری برخوردار شده و کاربردهای وسیعی پیدا کرده اند. بخصوصی در شناور های مسافربری این سیستم ها کارایی خود را به خوبی اثبات نموده اند و استاندارد جدیدی از لحاظ راحتی و کاهش کاویتاسیون و ارتعاشات برای این نوع شناور ها معرفی نموده اند
