تولید گاز از اوایل دهه 1950 میلادي آغاز شد و به مدت 22 سال ادامه داشت که در پایان این 22 سال فشار منفدي به حدوداً نصف (% (50 فشار منفذي اولیه کاهش یافت (به 8 MPa رسید). تولید در اوایل دهه 1970 میلادي متوقف شد. پس از آن با ورود جریان طبیعی از آبده اطراف به داخل مخزن فشار افزایش یافت. شروع تزریق CO2 در شبیهسازي از سال 2012 میلادي 62) سال پس از شروع تولید اولیه) قرار داده شده است که در این زمان فشار منفذي 90 درصد فشار اولیه است. از این سال به مدت 28 سال (از سال 62 تا سال 90 شبیه سازي) تزریق با دبی ثابت 500000 Sm3/day انجام میشود و سپس به مدت 30 سال (از سال 90 تا سال 120 شبیهسازي) دبی تزریق به تدریج کاهش مییابد تا اینکه فشار مخزن به بیش از 40 درصد بالاتر از فشار اولیهاش برسد، آنگاه تزریق متوقف میشود (از سال 120 تا 150 شبیهسازي تغییر فشار قابل توجهی وجود ندارد).
اثرات ژئومکانیکی در این مقاله به بررسی و مقایسه فشار اولیه و مقدار افزایش فشار مخزن بر اثر تزریق سیال و تعیین حداکثر فشار قابل تحمل و نیز وقوع یا عدم وقوع گسیختگی در سازندها در قالب مطالعه موردي چند مخزن نفتی دنیا پرداخته شد. مطالعات انجام شده با استفاده از مدلسازي ژئومکانیکی صورت گرفتهاند. تزریق سیال به مخزن موجب افزایش فشار مخزن و لذا بالا رفتن احتمال وقوع گسیختگی برشی (و فعال شدن گسلهاي موجود در منطقه) و نیز بالا رفتن احتمال وقوع گسیختگی کششی (و ایجاد شکاف هیدرولیکی) خواهد شد که امنیت پروژه تزریق را به خطر میاندازد. لذا پیش از اجراي عملیات تزریق سیال به مخزن بایستی با استفاده از مدلسازي ژئومکانیکی-مخزن اثرات ژئومکانیکی ناشی از افزایش فشار مخزن را پیشبینی کرده و حداکثر فشار مجاز تزریق را محاسبه کرد. از نتایج این تحقیق میتوان جهت انجام مدلسازيهاي ژئومکانیکی-مخزنی مشابه به منظور پیشبینی فشار آستانه تحمل در عملیات ذخیرهسازي زیرزمینی دياکسید در مخازن تخلیه شده داخل کشور و نیز در پروژههاي ازدیاد برداشت از مخازن داخل کشور استفاده نمود.
