بیان وسایل ارتباطی برای توزیع و نشراطلاعیه

توزیع اطلاعیه:

نکته  مهم در اطلاعیه، به دست مردم یا به گوش مردم رسیدن آن است. پخش اطلاعیه در زمان مناسب و مکان مناسب، تجربه، ذوق، آگاهی اجتماعی و روانشناسی مخاطبان و زمان شناسی لازم دارد. دقت در اینکه این اطلاعیه در چه سطحی، در چه خیابانها و مدارسی در چه ساعات و زمانی، به دست چه کسانی و به سمع چه تعداد از شنوندگان خواهد رسید و مناسبترین مکان و زمان برای پخش و توزیع آن چیست و کجاست، از شناخت عوامل توزیع و نشر، مهم است. برای رساندن مضمون اطلاعیه به مردم، وسایل ارتباطی زیر، نباید از نظر دور بماند:

روزنامه ها و مجلات

تابلوهای اخبار و آگهیها در شهر

قفسه های اطلاعات و آگهی

ملحقات جراید و برگه های لایی

نشر آگهیها از طرف یک مرکز

تشکیل جلسات و کنفرانسها

نشر اخبار افواهی بصورت دهان به دهان

فیلم و اسلاید

تلویزیون مدار بسته

امواج رادیوهای محلی

بر پا کردن نمایشگاهها

استفاده از نهادها و تشکیلات شعبه دار (مثل انجمنهای اسلامی،

سازمان تبلیغات، امور تربیتی، احزاب و تشکلها، ناشرین سراسری و...) و... هر راه و شیوه  ابتکاری دیگر.

سبکهای نویسندگی به طور خیلی فشرده، سبکهای مختلف نوشته ها را اینگونه میتوان یاد کرد:

۱ - توصیفی و ادبی: این سبک با استفاده از تخیلی ذهنی و بیانی شاعرانه و ادبی و بکارگیری الفاظ زیبا انجام میگیرد.

۲ - تحقیقی و علمی: موضوعی خاصی (تاریخی، تربیتی، علمی و ...) مورد توجه قرار میگیرد و با مطالعه و تحقیق و پژوهشی در مدارک و اسناد، موضوعی بیان، اثبات یا رد می شود و برپایه  استدلال و برهان استوار است.

۳- ساده: ساده نویسی، هنری است که تمرین و تجربه لازم دارد. پرهیز از جملات سنگین و اصطلاحات تخصصی و فنی و برای عموم نوشتن، هدف و روش در این سبک  است. :

4- کودکان: ادبیات کودکان، حال و هوا و زبان خاصی میطلبد. هم تجربه و کار می خواهد، هم آشنایی با دنیای خاص کودکان و شناخت شرایط ذهنی و روحی و سطح آگاهی هر سنی از گروههای کودکان؛ چه در قصه و فیلمنامه، چه شعر، چه نوشتههای معمولی، و برنامه های رادیویی و تلویزیونی، این شرایط لازم است.

5 - طنز: نوشته های طنز، قالبی است برای بیان مسائل جدی و انتقادهای اجتماعی و واقعیتهای تلخ در حال و هوای شوخی و مزاح، طنز مثل چاقوی جراحی است که می درد ولی نه مثل چاقوی چاقوکشان و جانیان، میبرد ولی به نیت درمان، نه عیبجویی و انتقام و کینه توزی. کسی می تواند طنز بنویسد که معایب اجتماعی را بداند و با این آگاهی، آنها را در قالبی شیرین بیان کند و مورد نقد قرار دهد.