معیارهای ارزیابی چکیده شاید بورکو و برنیر (۱۹۷۵) جامع ترین فهرست از معیارهای موجود برای ارزیابی چکیده ها را فراهم اورده باشند. این معیارها عبارتند از:
۱. کیفیتی در حد جهانی (قضاوت فردی)
۲. دامنه ای که در ان استانداردهای بینالمللی یا سایر استانداردها مورد توجه قرار می گیرند
۳. شمول اطلاعات با اهمیت و حذف اطلاعات بی اهمیت
۴. نداشت. خطا
۵. انسجام سبک و خوانایی
۶. پیش بینی پذیری ربط (مرتبط بودن)
۷. قابلیت انجام وظیفه به عنوان جایگزینی برای مدرک اصلی (چکیده های تمام نما)
۸. شایستگی انجام وظیفه به عنوان یک منبع از اصطلاحات نمایه ای.
بدیهی است که این فهرست سطوح مختلفی از معیار را ارائه میدهد. مثلاً در هر ارزیابی جهانی، احتمالاً همهٔ معیارهای شماره ۳ تا ۵ مورد توجه قرار میگیرد. یک روش برای ارزیابی دامنه ای که در آن دامنه یک چکیده می تواند جایگزین مدرک اصلی شود (معیارشماره ۷) آن است که توانایی گروههای از افراد در پاسخگویی به سؤالاتی براساس چکیده ها را با سوالاتی مبتنی بر متن مدارک مقایسه کنیم. پاینه و دیگران (۱۹۶۲) انجام تحقیقاتی از این نوع را گزارش دادهاند. درحقیقت، تحقیقات پاینه، سه روش مختلف برای ارزیابی را دربر دارد:
۱. انسجام متخصصین موضوعی از این روش برای مقایسهٔ چکیده ها براساس شباهت در مقدار اطلاعات ارائه شده استفاده میکنند.
۲. مقدار تقلیلی که در متن حاصل میشود.
۳. کابرد. دانشجویان برمبنای مقالاتی درزمینهٔ تخصصی خود، به سؤالات فنی پاسخ گفتند. پاسخ های دو گروه از دانشجویان با یکدیگر مقایسه شد. هارتلی و دیگران (۱۹۹۶) نیز برای مقایسهٔ انواع مختلفی از چکیده ها از این روش استفاده کردند: آنها دریافتند که استفاده از چکیده های ساخت یافته (که در پاراگراف های مجزا با سرعنوان های خاص خود منتشر میشوند) بسیار کارآمدتر است.
