از این رو در این بخش، به بیان نکاتی در این موضوع می پردازیم . ناگفته نماند که «خلاصه نویسی»، از جهاتی برای خود انسان مفید است و فوایدی از این قبیلی دارد:
۱- بهره گیری از یادداشتهای خلاصه، در مراحل بعد، به وسیلهٔ مراجعهٔ مجدد به آنها
۲- تمرینی برای کار قلمی و رشد نیروی نویسندگی انسان
۳- تقویت بینش و رشد فکری انسان در سایهٔ این گزینش و تلخیصی
۴- تسهیل برخورداری از محتویات کتب و مقالات، در حجمی اندک
۵- ایجاد انگیزه در دانش آموزان برای مطالعه
۶- کمک به در خاطر سپردن مطالب و از یاد نرفتن آنها
۷ - کمک به تمرکز فکر هنگام خواندن کتاب و مقاله با توجه به اینکه در خلاصه نویسی، باید به «کاهش حجم نوشته» پرداخت، بی آنکه هدف نویسنده و گوینده و پیام اصلی نوشته و سخن از بین برود، ضروری است که مهارت لازم در این امر کسب شود. این مهارت هم جز با تمرین زیاد، و نیز کار زیر نظر مربی و استاد، کمتر به دست میآید. تفاوت خلاصه نویسی با گزیده، گلچین و یادداشت برداری این است.
که در یادداشت برداری و گزیده نویسی، نکات مورد نظر و مورد علاقهٔ شخصی، از جاهای مختلف نوشته میشود و چه بسا انسجام و پیوستگی میان گزیده ها وجود نداشته باشد؛ ولی در خلاصه نویسی، عنایت روی یک کتاب یا مقاله یا متن خاضی است که چکیدهٔ همهٔ آن آورده می شود؛ نه آنکه از هر بوستانی گلی چیده شود. خلاصه نویسی شبیه زیرا کسی یا عکس گرفتن از متن یا تصویری در مقیاسی کوچکتر است. مراحل اجرایی کار بسیار اتفاقی میافتد که در خلاصه نویسی، انسان فکر میکند همهٔ این مطالب، خوب و لازم است و در تلخیصی، آنها را می آورد.
