تشخیص یک نمایه " خوب"

تاکنون، بحث در این فصل مستلزم کیفیت نمایه ای بود که تنها میتوانست از طریق عطف به ماسبق شدن مورد قضاوت قرار گیرد، یعنی به عنوان نتیجه حاصل از یک تجربه در عملیات یک سیستم بازیابی، به ویژه ارزیابی آن سیستم. این مسئله تا حد زیادی درست است. نمی توان مجموعه ی اصطلاحات نمایه ای که به یک مدرک اختصاص یافته اند را با هیچ قطعیتی درست" با غلط ارزیابی کرد. یعنی، هیچ مجموعه اصطلاحاتی که بهترین باشد وجود ندارد. ادعای وجود چنین مجموعه ای از  خطاهای زیر را شناسایی نماید:

۱. نمایه ساز از سیاستگذاری، به ویژه سیاستگذاری مربوط به جامعیت نمایه سازی، تخطی نکند.

۲. نمایه ساز در استفاده از عناصر واژگانی به روشی که باید مورد استفاده قرار گیرند، تخطی میکند (مثل، مثل استفاده از ترکیب غلط سرعنوان اصلی / تقسیم فرعی).

۳. نمایه ساز یک اصطلاح را در سطح مناسبی از جزء نگری مورد استفاده قرار نمیدهد. در اغلب موارد این مسئله به معنی ان است که اصطلاح انتخابی، خاص ترین اصطلاح

۴. نمایه ساز، شاید به علت فقدان دانش موضوعی، از اصطلاحی استفاده می کند که آشکارا غلط است (مثل، استفاده از سوخت های مایع موشک درجایی که از سوخت های گازی بحث شده است).

۵. نمایه ساز یک اصطلاح مهم را حذف میکند.

معمولاً یک باز بینا، به اندازه نمایه ساز، زمان زیادی را برای بازبینی و بررسی یک مدرک صرف نمی کند. ممکن است تشخیص اصطلاح نادرست، که به راحتی توجه یک نمایه ساز با تجربه را جلب میکند، نسبتاً ساده باشد اما تشخیص این حقیقت که یک اصطلاح مهم حذف شده بسیار دشوار است مگر آنکه بسیار آشکار و مشخص باشد (مثل، اصطلاحی مهم که در عنوان وجود دارد و حذف شده است).