تنها یک راه برای فهم این موضوع وجود دارد و آن این است که وی با استفاده از یک ساعت و بدون حضور دیگران، یکبار به صورت آزمایشی سمینار خود را به صورت کامل ارائه نماید و زمان آن را بگیرد. در هنگام ارائه آزمایشی، وی ممکن است متوجه شود که نمیتواند یک جمله ساده را بیان کند، در این صورت توصیه شده است که وی بنشیند و قسمت اول سمینار خود را به صورت واضح و با جملات کوتاه بنویسد، در این شرایط دانشجو متوجه خواهد شد که مطالب زیادی برای ارائه وجود دارد، بنابراین وی باید آنها را خلاصه کند. باید توجه کرد با این کار نباید حجم زیادی از مطالب مقدمه را حذف کرد. اما می توان مطالب کمتر مهم را از مطالب بدنه سمینار حذف نمود.
دانشجو نباید نسبت به مقدمه و نتیجه گیری چیزی را از قلم بیندازد. باید دقت نمود که زمان سمینار بسیار مهم اسبت. استفاده از زمان بیشتر، توهین به شنوندگان و ایجاد خستگی در آنها میشود. حتی ممکن است سالن برای سمینار بعدی مورد نیاز باشد. بدترین حالت این است که دانشجو توسط رئیس جلسه قبل از اتمام سمینار، متوقف شود. ۳ دانشجو باید بداند سمینار خود را کجا ارائه می کند؟ آیا در اتاق ملاقات کوچک یک هتل یا در یک سالن بزرگ کنفرانسی؟ وی باید محل سمینار را بشناسد و از روشنایی و بزرگی اتاق اطلاع .داشته باشد
* دانشجو باید بداند چه می خواهد بگوید و قرار است چه چیزهایی را بگوید؟ اگر دانشجو قبلاً دربارهٔ موضوعی که میخواهد صحبت کند، آگاهی کامل نداشته باشد درباره اش کم اندیشیده باشد، نخواهد توانست بی دغدغه و با خاطری آسوده با مستمعین روبرو گشته و به ارائه سمینار نظریات، اقرارها، احساسات و انکارهایی است که دانشجو در برخوردهای روزانه با مواجه میباشد. در یک متن خوب می توان تلاش های دانشجو را که در ضمیر ناخودآگاه وی مور-جورد است و خود به آن وقوف ندارد، مشاهده نمود. در مرحله آماده سازی سمینار، دانشجو باید با توجه به برخی از معیارها، مباحثی که باید در سمینار وی مورد توجه قرار گیرند و اطلاعات مهمی که برای بیان نتایج وی مورد نیاز است فکر کند. ابتدا دانشجو باید فکر خود را به جای تمرکز روی تعداد زیادی ایده، روی یک یا جند ایده اصلی متمرکز نماید و تنها به ارائه اطلاعاتی بپردازد که برای شنوندگان و برای هدف سمینار مناسب هستند. به عبارتی از ساختار سمینار خود آگاه باشد.
