علاوه بر نشانگرهای وظیفه، سیستم از یک الگوی بسیار پیشرفته برای پیونددادن اصطلاحات (و نشانگرهای وظیفه) در چکیده های تلگرافی استفاده می کند. این پیوند با استفاده از سطوح مختلف نقطه گذاری حاصل می آید:

۱. عبارت فرعی، یک اصطلاح که یک یا چند نشانگر وظیفه به آن متصل است.

۲. عبارت. مجموعه ای از اصطلاحات کاملاً به هم مرتبط در یک رابطه خاص، تعداد محدودی از الگوهای عبارتی تعیین شده اند، مثل:

KAM (پردازشی)

KQJ  (ابزار پردازش)

KAH (شرایط پردازش )

۳. جمله. از عبارات تشکیل شده و نیز در الگویی استاندارد شکل گرفته است. مثلاً یک جمله ممکن است یک محصول و تولید آن یا یک ماده آزمایش شده و ویژگی های آن را زیر پوشش داشته باشد.

۴. پاراگراف. مجموعه ای از جملات است و ممکن است با چکیده همراه باشند. همچنین می تواند برای تشخیص موضوعات کاملاً متفاوت در یک چکیده تلگرافی مورد استفاده قرار گیرد. در شکل ۹۱ یک چکیده تلگرافی کامل - آنگونه که در بعضی از رسانه های الکترونیکی ثبت شده - به همراه نقطه گذاری ها، قواعد و عوامل معنایی آن نشان داده شده است.

در هنگام جستجو در این نظام، گزارهٔ درخواست به راهبردی تبدیل می شد که از عوامل معنایی و نشانگرهای وظیفه تشکیل شده بود. برای محدود کردن معیارهای وقوع اصطلاحات در واحدهایی معین، از سطح های مختلف جستجو استفاده میشد که با نقطه گذاری چکیده های تلگرافی در ارتباط بودند. مثلاً جستجوی سطح ۴ فقط مستلزم آن بود که یک اصطلاح خاص با یک نشانگر وظیفهٔ معین ربط داده شود.

این سطح از جستجو با یک عبارت فرعی در نقطه گذاري چکیده تلگرافی همخوانی داشت. نظام وسترن رزرو بسیار مبتکرانه بود و به خوبی می توانست زوایای مختلف مفاهیم را بیان کند. این نظام بسیار انعطاف پذیر بود. با استفاده از نقطه گذاری، نشانگرهای وظیفه و عوامل خاص معنایی، فرد میتوانست با ضریب مانعیت بالا جستجو کند. متقابلا از طریق نادیده گرفتن این ابزارها و استفاده از ساختار رمزهای معنایی به عنوان ابزاری برای تعمیم (مثل استفاده از مفهوم کلی D-DD برای جستجوی اصطلاح خسارت دیدن" در هر جایی که به عنوان یک ترکیب مورد استفاده قرار گرفته باشد)، فرد می توانست (برای دستیابی به جامعیت) جستجوی نسبتاً عامی را انجام دهد. متاسفانه سیستم برای کاربری های موردنظر بسیار پیچیده، طراحی شده بود. استفاده از آن دشوار، نمایه سازی و فرمولبندی جستجوی آن وقت گیر و اجرای آن پرهزینه بود. تجربه حاصل از این نظام به ما آموخت که در بسیاری از برنامه های بازیابی، فرد به آن حد از پیچیدگی که در نظام وسترن رزرو وجود داشت نیاز ندارد. این نظام پیچیده تر و گران تر از آنی بود که از نظر اقتصادی بتواند عملیاتی شود. سرانجام انجمن فلزات آمریکا آن را رها کرده وروش سادهتر و مقرون به صرفهتری را جایگزین آن نمود.