گودمن (۱۹۹۱) سیستمی تقریباً شبیه به کانسترو را تشریح کرده است. این سیستم به پریسم مشهور است و شرکت سیستم های شناختی آن را توسعه داده است. بانکهای بزرگ برای انتقال پیام های متنی به بخشهای خود از این سیستم استفاده میکنند. سیستم پریسم پیامها را در ۱۰۰ مقوله تقسیم بندی میکند و نیز می تواند به صورت انتخابی از متن پیام ها چکیده استخراج کند. چنین سیستم هایی را میتوان به عنوان حد اعلای پیشرفت در حوزه نمایه سازی تخصیصی خودکار در نظر گرفت.
محصول دیگری از شرکت کارنگی به نام نام یاب وجود دارد که برای تهیه یک سیستم خدمات خبری براساس نام های دلخواه، در نام های افراد و شرکت ها جستجو می کند. این سیستم به حدی باهوش است که با استفاده از قابلیت های توکار می تواند نام های قابل پذیرش شرکت ها و سایر اسامی را تشخیص دهد (هایز و کوئرنر، ۱۹۹۳). در سال ۱۹۹۷، داو جونز یک سیستم نمایه سازی دانش را برای تشخیص خودکار و بهنجارسازی اسامی شرکت ها در سرویس بازیابی / خبری داو جونز معرفی کرد. تا ماو می ۱۹۷۷، امکان شناسایی ۴۰,۰۰۰ نام وجود داشت و بهره گیران می توانستند براساس هر شکل ممکن از این اسامی جستجو کنند. این مرکز خدماتی ادعا میکند که هر روز ۳۷٫۰۰۰ مقاله را نمایه میکند (داو جونز، ۱۹۹۷).
وودروف و پلاونت ( ۱۹۹۴) سیستم جدیدی را برای نمایه سازی جغرافیایی خودکار شرح داده اند. این سیستم طراحی شده است تا:
نامه ای مکان ها و نیز محل های عام جغرافیایی را از مدارک استخراج کند و از فصل مشترک این ارجاعات برای ارزیابی حوزه هایی استفاده کند که یک مدرک به آن ارجاع می دهد. (ص ۶۴۸)
می توان نام مکانهایی که در متن شناسایی می شوند را با پایگاهی منطبق کرد که طول و عرض جغرافیایی را تنظیم می کند و نیز می توان ویژگی هایی چون جنگل"، "سد"، "لنگرگاه و باتلاق را به انها ضمیمه کرد. توليداتی چون سيستم کانسترو و پريسم انواعی از طبقه بندی خودکار را ارائه میدهند؛ یعنی مدارک را در طبقات یا مقوله هایی از پیش تعیین شده قرار میدهند. در طول سال ها، فعالیت هایی برای خودکارسازی نوعی از طبقه بندی که برای کتابداران آشناتر است - یعنی تخصیص شماره های رده به کتاب ها - انجام شده است، اما نتوانسته سیستم هایی ایجاد کند که کاملاً کاربردی باشند. لی یر و گیگیوئر "(۱۹۹۵) تلاش کرده اند تا سیستم خبرهای را ایجاد کنند که بتواند از یک طرح طبقه بندی به طرح طبقه بندی دیگر - دراینجا از طرح ردهبندی ریاضی متعلق به جامعه ریاضی دانان آمریکا به بخش علوم ریاضی از طرح دهدهی دیویی - بازنمایی کند. انها ادعا می کنند که ایجاد یک میانجی که بتواند به ریاضی دانان اجازه دهد تا با استفاده از طرح طبقه بندی جامعه ریاضی دانان آمریکا، به مجموعهٔ کتابخانه ای دسترسی داشته باشند که براساس طرح رده بندی دیویی سازماندهی شده است، بسیار سودمند خواهد بود. با این حال، به نظر میرسد که این نوع از برنامه ها ارزش محدودی داشته باشند.
یک سیستم تعاملی که بتواند شماره های رده واقعی را به مدارک تخصیص دهد با استقبالی عمومی روبرو خواهد شد. در این خصوص کارهایی - نه در مقیاسی وسیع - انجام شده است. مثلاً گوتم و کامات (۱۹۹۵) با استفاده از طبقه بندی دهدهی جهانی، سیستم پیش نمونه ای را برای طبقه بندی مدارک در حوزه خوردگی فلزات ایجاد کردند. گرچه سیستمی پیشرفته تر و کمتر جاه طلبانه تر از سیستم مدایندکس قبلاً توضیح داده شده است، اما سیستم پیش نمونه ای که آنها توصیف کرده اند نیز به روشی مشابه عمل میکند، یعنی به بهره گیر اجازه می دهد تا با در نظر گرفتن همهٔ ابعاد، شماره رده ای را تدوین کند.
اکنون دراسی ال سی سی تحقیق مهمی دربارهٔ رده بندی خودکار در حال انجام است. در مؤسسه آسیالسی، پروژه اسکورپیون در حال انجام است که میکوشد تا از طریق رده بندی دهدهی دیویی صفحات وب را به طور خودکار رده بندی نماید (تامپسون و دیگران، ۱۹۹۷). براساس انطباق متون و بی با سرعنوان های متنی که با شماره های رده بندی دهدهی دیویی همراه هستند و با استفاده از الگوریتم هایی که برای استفاده در سیستم اسمارت توسعه یافته بود، شماره های رده بندی به مدارک تخصیص مییابند.
