کلمات خارجی نظیر : نئاتر ؛ بئاتریسی ؛ سئانس ؛ آندرئاس ؛ انسان نئاندرتال ؛ جزایر بالئار؛ رئالیست، ایدئالیست ، کلئانت ، ارلئان و ... را بابید بهمین صورت نوشت (طبق قاعدهٔ همزه بعد از کسره و کلمات خارجی نظیر : روئن ، بدوئن، جزیرهٔ گروئلند، ماه ژوئن، پنگوئن

هم باید بهمين صورت نوشت (نظیر قرائت همزهٔ مفتوح بعد از مصوت و کلمات خارجی نظیر : زئوس ، منلائوس ، شائول ( پادشاه عبریان ) سئول ( پایتخت کرهٔ جنوبی ) پرومتئوس و . . . را هم بدین صورت می نویسیم (برخلاف

همزه های عربی که در این مورد روی و او گذاشته می شوند ) پیش از مصوت کوتاه

(در کلمات خارجی) همزه را بصورت می نویسیم مشل: کا کائو ؛ مائو مائو کشور لائوس ، لئون ، ناپلئون ، لئونار دو داوینچی ، نئودور روزولت

چراغ نئون، کلئوپاتر ، دوره های معرفة الارضی ائوسن و پالئوسن، فئودور

بئوسیا (شهری در یونان قدیم ) لئوپولد جزیره برنئو،سال ژئوفیزیکی برکلمات خارج در مورد ( دہش از مصوت کوتاه این مورد با پیس همزه را بصورت «ژ» می نویسیم مثل : نوئل ، سوئد ، سوئز : بوئنوس آیرس رافائل ، بوسوئه ، ( همزه مکسور ) پیش از مصوت بلند « ی» (در کلمات خارجی) .همزه را بصورت  «ئ»می نویسیم مثل : نائیس ، اوکرائین، هلوئیز، پرو نئین ، کافئین ، بمبئی ، الدئید ، الکالوئید.

از حروفی که در عربی نوشته میشود ولی خوانده نمیشود واوی است که به آخرعمرو می افزایند تا ازعمر ممتاز باشد ، در خط فارسی  این تفاوت را بنا به اصلی احتراز از التماس باید منظور داشت و عمرو را همه جا با و او باید نوشت .