دهگانه دیویی خود تقسیمات دهگانهای دارند و این تقسیمات نیز تقسیمات دهگانه دیگری، نخستین تقسیم بندی دهگانه را طبقات اصلی و دومین و سومین تقسیم بندی را بترتیب طبقات فرعی و جزئی می گویند. براین اساس هر کتاب، نخست شماره موضوعی کلی و بعد اگر لازم شد. شماره طبقه فرعی میگیرد. مثلاً «ادبیات» از طبقات اصلی موضوعی است و «شعر» از تقسیمات فرعی است که بر موضوع ادبیات مترتب است و و شعر فارسی» عنوان جزئی است که نهایتاً به موضوع کلی ادبیات مرتبط است.
یا مثلاً شماره ۳۴۱ که به کتابی در موضوع حقوق بینالملل داده می شود به این اعتبار است که عدد ه ۳۰ و یا بهتر بگوییم رقم ۳ نشان طبقه اصلی یعنی علوم اجتماعی است و عدد ۴۰ با رقم ۴ نشان قانون و تقسیم یک نشان حقوق بینالمللی است و در حقیقت کتابهای حقوق بینالمللی با شماره ۳۴۱ شماره گذاری می شود. این تقسیم بندی با جدولهای ضمیمه و تقسیمات اعشاری به گونهای ادامه دارد که براساس آن می توانیم شماره دقیق هر موضوعی را از نظر تاریخی و جغرافیایی و غیره به دست آوریم. برای مثال: کتابی داریم به نام تاریخ فرانسه.
شماره صحیحی که به طریق مذکور به کتاب تعلق میگیرد و آن را روی برگه های کتاب و عطف آن یادداشت میکنند. ۹۴۴ است. یعنی ۹ نشان تاریخ و ۴۴ نشان فرانسه (۴ برای اروپا و ۴ بعدی برای فرانسه). حال اگر بخواهیم کتابی را که راجع به تاریخ فرانسه باستان تا سال ۹۸۷ میلادی است شماره بدهیم لازم است علاوه بر شماره فوق، عدد ۱. را که نشان دوره خاصی از تاریخ فرانسه است. به سمت راست آن اضافه کنیم و مینویسیم ۹۴۴/۰۱ که در حقیقت کتاب از لحاظ موضوعی تقسیمات جزئی تری گرفته است. همینطور بین اعداد ه ۳۰ تا ۳۹۹ ویژه کتابهای علوم اجتماعی، عدد ه ۳۷ نشان آموزش و پرورش و عدد ه ۳۱ نشان آمار و یا رقم ۳۱۵/۵ نشان آمار عمومی ایران و ۳۷۰/۹۵۵ توجه داشته باشیم که زیر شماره موضوعی کتاب در برگه های کتاب و عطه با کتاب، معمولاً حروف اؤلی اسم نویسنده را همراه با شماره نویسنده که در روشی طبقه بندی از جدول کاترسن برن استخراج میکنند و نیز تعداد مجلدات و نسخه های کتابهای فارسی را با علامت اختصاری «ن» علامت نسخه و «ج» علامت جلد قید می کنند.
