طراحی نحوه پایان رساندن سمینار نیز به عنوان هنر مطرح شده است. ساختار این قسمت بسیار متفاوت است، چونکه نمودی از عمل مشارکت محقق را نشان میدهد. پایان سمینار به عنوان مطلبی که همیشه در خاطر مخاطبین باقی خواهد ماند و آنها آنرا همیشه به خاطر خواهند آورد یه عنوان یک مهارت مورد توجه متخصصین بوده است. مستمعین در یک لحظه تمام حواس خود را معطوف به مطلب می دارند. اجزای کوچک سخن جمع و برهم معطوف می شوند. اینجاست که بنای یک سمینار پایان میپذیرد. هرگز دانشجو نباید بدون نتیجه سخن خود را رها سازد، وی باید خود را موظف بداند که سمینار خود را به نقطهای معین رسانده و از آن نتیجه بگیرد،

تا مستمعین نیز از سخنان وی بهره کامل ببرند. در این مورد با یک تغییر آهنگ در ارائه سمینار، دانشجو باید به معرفی یک ایده، حتی خلاصه کردن نکته ها و ایدههای اصلی بحث و مروری مجدد بر اهداف سمینار بپردازد و ضمن ارئه یک جمع بندی خوب و پیشنهادات منطقی نتیجه گیری نماید. در همین بخش توصیه شده است دانشجو ضمن پیشنهاد معرفی زمینه های کاری بعدی، به صورت باز در مورد مسایلی که در این تحقیق به عنوان زمینه کار بعدی مطرح هستند و امکان انجام مطالعه آتی روی آنها صحبت نماید.

نتیجه گیری را باید در ارتباط با سؤالاتی که در مقدمه ارائه شده است بیان شوند. از بیان جزئیات نامربوط باید خودداری کرد. پس از ارائه نتیجه ای کوتاه و در صورت امکان خلاصه سمینار، دانشجو باید ضمن تشکر و قدردانی از شنوندگان، از کسانی که دانشجو را در رسیدن به این نتایج، هزینه های مطرح و ارائه آن همکاری کردهاند قدردانی نماید (نه همکاران طرح ) و شنوندگان را به طرح سؤالات خود دعوت کند و سمینار را به پایان ہرد.

معمولاً شنوندگان جلسات دانشجو را دوست دارند و دوست دارند که بدانند چه وقت وظیفه شان را خوب انجام داده اند. کار سپاسگزاری می توان بیان جملاتی مانند: « از توجهتان خیلی تشکر می کنم» یا «از همگی حضار به خاطر توجهشان تشکر میکنم» بانجام رساند. در آخر باید با جملاتی خاصی که پیام سمینار شما را ابلاغ می کند نظیر «خانمها، آقایان امیدوارم شما را متقاعد کرده باشم که XY می تواند یک کاتالیزور خوب برای تبدیل متان به گازولین سنتزی در شرایط دمای اتاق باشد.» این همان جمله نهائی است که شنوندگان باید آن را به خاطر بسپارند. پایان سمینار باید به گونه ای انجام شود که مخاطب با پایان غیره منتظره مواجه شود.