در بعضی از محیط های نمایه سازی بسیار تخصصی، باید بتوان در قالب یک فرم نمایه سازی، از همهٔ واژگان کنترل شده پیش چاپ تهیه کرد به صورتی که بتوان همهٔ اصطلاحات را به صورت برچسب های بازبینی مورد استفاده قرار داد. احتمالاً موئرس پیشگام در ارائه چنین روشی است. شکل ۱۰ (برگرفته از برنر و موئرسی، ۱۹۵۸) یک فرم نمایه سازی موئرس را نشان میدهد. توجه کنید که چگونه توصیف گرها به صورت منظم دسته بندی شده اند. برای تحلیل یک مدرک، نمایه ساز اساساً همهٔ توصیف گرهای موجود در فهرست را به عنوان موارد بالقوه قابل استفاده، درنظر میگیرد. درواقع، نمایه ساز سؤالاتی را مطرح میکند که از فرم نمایه سازی حاصل آمده است. برای مثال، اگر پاسخ به این سؤال که آیا ظرفیت آیرودینامیکی خاصی وجود دارد؟" مثبت" باشد (یعنی مدرکی در دست نمایه سازی درباره ظرفیت خاص

شکل9-فرم نمایه سازی که قبلا کتابخانه ملی پزشکی از آن استفاده میکرد

شکل ۱۰. فرم نمایه سازی موئرس

 آیرودینامیکی است)، نمایه ساز باید از طریق اختصاص مناسب ترین توصیفگر یا توصیفگرها درزمینهٔ ظرفیت خاص آیرودینامیکی، این مسئله را موردتوجه قرار دهد. فهرست توصیفگرهایی که به این روش ارائه میشوند فرآیند نمایه سازی را ساده می سازند چون مجموعه ای از بارهای فکری را از دوش نمایه ساز برمی دارند. استفاده های بالقوه یک مدرک، که مورد توجه سازمان است، از طریق فهرستی از سؤالات راهنما حاصل می شود که متخصصین ارشد سازمان آن را به دقت تهیه کرده اند. نمایه ساز صرفاً از راهنمای تهیه شده پیروی می کند.