شهرداری تهران براساس پیامدهای اجتماعی محسوس و نامحسوسی که پروژههای توسعهایاش طی یکی دو دهه گذشته برای شهروندان به دنبال داشته است، خلأ چنین مطالعاتی را در سیاستها، برنامهها و پروژههای توسعهای خود احساس کرده است. در پاسخ به این نیاز بود که درسال 1386 شورای شهر تهران در مصوبهای، شهرداری را ملزم به انجام مطالعات توجیهی فنی، اقتصادی، زیستمحیطی و فرهنگی در تمام پروژههای شهری نمود. با توجه به دستورالعمل ابلاغی شماره 8710/98030 در تاریخ 87/4/31 تمامی بخشهای شهرداری تهران موظف شدند برای کلیه طرحها و پروژههای شهری قبل، در طول اجرا و پس از اجرا، مطالعات ارزیابی تأثیر اجتماعی انجام دهند (دفتر مطالعات اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران، .(2 :1389

امروزه هدف برآورد پیامدهای اجتماعی کسب اطمینان از این امر است که »پروژه های« توسعه (یا به عبارت دیگر مداخلات برنامه ریزی شده ای) که انجام می شوند، بیشترین منافع و کمترین هزینه ها را به همراه داشته باشند، بویژه آن دسته از هزینه ها که بر اجتماع تحمیل می شوند. این هزینههای (جانبی)غالباً به قدر کفایت در محاسبات تصمیمگیران، ناظران و سازمان های توسعه و عمران به حساب نمی آیند. این امر تا حدی ناشی از این است که این دسته از هزینه ها به سادگی قابل شناسایی، کمیکردن و اندازه گیری نیستند. چنانچه این تأثیرات را پیشاپیش شناسایی کنیم می توانیم در مورد اینکه چه مداخلاتی باید به عمل آوریم و این مداخلات باید به چه شکلی انجام شوند، تصمیم های بهتری بگیریم.

در سالهای اخیر اثرات اجتماعی تمام پروژههای شهرداری قبل از اجرا سنجیده شده است چنانکه به طور نمونه تأسیس کتابخانه در پارک کودک (محله هفت) منطقه نه شهرداری تهران یا پروژههای کلانتری از قبیل اثرات اجتماعی تونل توحید و یا مرکز نگهداری زباله کن، اهمیت دوچندان انجام طرح اتا را از نظر سنجش اثرات اجتماعی، فرهنگی اجرای پروژههای شهری نشان میدهد.