فهرست منابع یا کتابنامه

اگر بلافاصله از همان اثر استفاده کرده باشیم در شماره ی ردیف بعدی کلمه ی همانجا و شماره ی صفحه را خواهیم آورد. ولی اگر رجوع بعدی با فاصله انجام شود، طبق آنچه در قسمت  گفته شد عمل خواهیم کرد.

* میان نوشت در این شکل، پس از ذکر مطلب اطلاعات زیر را به طور خلاصه - (نام نویسنده و تاریخ چاپ و صفحه ی مورد نظر را) در متن نوشته ی خود داخل دوکمان می آوریم. اگر بیش از یک اثر یک نویسنده را مورد استفاده قرار داده باشیم نام نویسنده و نام اثر و صفحه ی مربوط " را ذکر می کنیم و ادامه می دهیم. بدیهی است که خواننده میتواند مشخصات کامل منبع را در فهرست منابع در آخر نوشته ی ما بیابد. میتوان از رگ: نیز استفاده کرد که مخفف رجوع گردد (و یا رک: مخفف رجوع کنید) میباشد. مثال: ... در اینجا باید اشاره شود این عقیده که یادگیری زبان دوم در کلاس درس تابع ۱- اگر دو یا بیشتر از آثار یک نویسنده در یک سال چاپ شده و از همه ی آنها استفاده شده باشد، در صورت اشاره به آن بعد از نام نویسنده و سال انتشار از حروف، الف، ب، ج یا الف، ب، پ ... استفاده می کنیم. مثلاً (حسینی ۱۳۶۲ ب) یعنی اثری که متعلق به شخصی به نام حسینی بوده و دومین اثر وی میباشد که در سال ۱۳۶۲ به چاپ رسیده است.

بسیاری از همان اصول و قوانین یادگیری زبان مادری می باشد روزبه روز قوت میگیرد (کورد ۱۹۶۷، ص. ۱۲؛ سمر ۱۹۷۱، ص ۳۱). مؤید نظرات آنان تحقیق زیادی است که بر روی مطالعه ی «تحلیل اشتباهات» انجام شده است (رگ: ریچاردز، ۱۹۷۳، ص. ۱۲۵ و ۱۹۷۴، ص ۹۷) و (اسکات و تاکر ۱۹۷۴، ص. ۲۱۰) بعضی دیگر معتقدند که ...

* فهرست منابع یا کتابنامه:

در پایان هر اثر منابع مورد استفاده در مقاله  را به طور کامل ذکر میکنیم، به این ترتیب که کلیه ی آنها را طبق حرف اول نام خانوادگی نویسندگان به ردیف الفبایی مرتب کرده و اطلاعات زیر را به دنبال هم می نویسیم و هرکدام را با نقطه ( ، ) از هم مجزا میکنیم:

نام خانوادگی، نام نویسنده، عنوان کامل نوشته (اگر اثر چاپ شده باشد زیر آن خط میکشیم) و اگر از اثری استفاده کرده باشیم که به چاپ نرسیده یا مقالهای که از مجله برداشتهایم نام این اثر را در نشان بیان گویش «» قرار می دهیم و سپس نام مجله را می آوریم که به عنوان یک اثر چاپ شده زیر آن خط میکشیم، " پس از نام مجله، شماره و ماه و سال انتشار آنرا داخل پرانتز و اگر از ترجمه ی کتاب یا مقاله استفاده کرده باشیم نام مترجم را بعد از عنوان می آوریم، و جلو آن داخل پرانتز کلمه  (مترجم) را مینویسیم سپس محل انتشار دو نقطه و نام ناشر و تاریخ انتشار، اگر از فصل یا صفحه یا صفحات معینی استفاده شده باشد (صفحاتی از مجله که تمام مقاله در آن به چاپ رسیده است) شماره ی آن صفحات در آخر ذکر می شود. (هریک از قسمتهای فوقالذکر را با نقطه از هم

جلامی سازیم  مثال:

۱- به طور کلی زیر عنوان هر اثر چاپ شده را خط میکشیم و هر اثری را که فصلی از کتاب یا مقاله ای از مجله ای باشد و یا به چاپ نرسیده باشد (نظیر پایاننامه ی تحصیلی) در نشان بیان گویش قرار می دهیم. در موقع چاپ، عنوان آثار چاپ شده را با حروف سیاه می نویسند لذا کشیدن خط زیر آن از رمی ندارد.

۲- قسمتهای زیرنویس با نشان درنگ () و قسمتهای اصلی کتابنامه با نقطه (.) از یکدیگر جدا می شوند.