از طرفی میدانیم که اغلب زبانهای دنیا از جمله زبان پارسی آهنگی هستند. بدین معنی که با دادن آهنگ و یا تأکید صوتی بر برخی از واژه های ترکیب کننده  جمله، معنی و مفهوم آن تغییر مییابد و نیز در بعضی موارد با توقف کردن در یک جای مخصوص از صبر -جمله و یا در قسمتی دیگر از همان جمله، معنی و مفهوم نوشته به طور کامل فرق می کند تا آنجا که جمله از مثبت به منفی و یا برعکس تغییر حالت میدهد. شاید روی همین اصول باشد که برخی از متفکرین، تأثیر کلام را در انتقال افکار و عقاید و تبادل اطلاعات بیش از نوشته دانستهاند. قدرمسلم همواره نمی توان از کفتار در برقراری ارتباط تبادل افکار استفاده کرد. ناگزیر به مبادله نوشته می باشیم. بنابراین باید نوشته گویا و اصطلاحاً زبان دار باشد. پس بعد دیگر باید به آن افزود. یعنی آهنگ بیان را به واژهها و کلمات منتقل و در بر نتیجه جمله را آهنگی کرد تا آنچه منظور نظر پیام دهنده است، عینا به پیام گیرنده و یا خواننده منعکس و منتقل گردد. برای جان دادن به واژهها و جمله ها در یک نوشته، باید از علایم رایج در زبان کمک گرفت. در جمع بندی نهایی می توان فواید نشانه گذاری در نوشته ها را به قرار زیر برشمرد:

- ایجاد سهولت در امر برقراری ارتباط صحیح از نظرگاه تفهیم و تفهم

- انتقال صحیح پیام از پیام دهنده به پیام گیرنده انتقال و انعکاس

آهنگ گونه های گفتار به نوشته آراستن شکل ظاهری نوشته برای ایجاد جاذبه لازم در امر مطالعه تصحیح متون قدیمی و تبدیل آن به سبک متداول روز بعضی از نویسندگان، نشانگذاری معادل کلمه سجاوندی در نوشته های خود آوردهاند. به نظر میرسد این معادل سازی چندان مناسبت نداشته باشد. برای توضیح بیشتر و قضاوت خوانندگان ارجمند، به معنی واژه مزبور از فرهنگ فارسی شادروان آقای دکتر معین اشاره با منقش کردن کتاب با طلا و شگرف باشنگرفت و آب طلا نوشتن قرآن و کتاب - با شگرف و آب طلا نوشته شدن قرآن و کتاب.»