تعجب [!]: نشانه عاطفی که در موارد زیر استفاده می شود:
۱. در آخر کلمه ها یا جمله هایی که بیانگر یکی از حالات شدید عاطفی مثل هیجان یا تعجب است.
۲. در پایان کلمه ها و جلمه هایی که مورد تأکید یا تحسین است
خط فاصله [-]: نشانه جداسازی در نگارش که در موارد زیر به کار میرود:
۱. برای تفکیک جمله معترضه از کلام اصلی که در دو طرف جمله یاعبارت معترضه آورده میشود.
۲. برای بیان دو فاصله زمانی یا مکانی و بین اعداد و بین کلمات همردیف
۳. به جای تکرار نام گوینده در مکالمات میان اشخاصی نمایشنامه و داستان در ابتدای سطر
۴. برای تقطیع کلمات و جدا کردن هجاهای یک کلمه
۵. برای تکرار حرفهای یک کلمه به منظور نشان دادن لکنت کلامی
۶. برای نمایش ناتمامی کلمه ای که پارهای از آن در انتهای سطر قرار گیرد و پاره دیگر در ابتدای سطر بعد
۷. برای پیوند دادن ترکیب دو وجهی
۸. بعد از شماره ردیف
ستاره (*]: نشانه جلب توجه خواننده به مواردی از قبیل:
۱. زیرنویسی متن در وقتی که از اعداد در داخلی متن به منظورهای دیگر استفاده شود.
۲. ایجاد فاصله میان دو مصراع شعر یا میان ابیات پراکنده
۳. نکته درخور توجه با عنوان تذکر یا یادآوری یا توضیح و جز آن
ابرو [-]: نشانه تکرار است و در فرهنگها به جای تکرار مدخل اصلی به کار میرود.
قلاب [] کروشه: نشانه الحاق نکته ای در ضمن نوشته یا سخن دیگری به شرح زیر:
۱. موقعی که کلمه یا عبارتی جزء اصلی کلام نباشد.
۲. موقع دستور اجرایی در متون نمایشی
۳. در شرایط خدشه دار بودن کلمه یا عبارتی در متن اصلی نسخه های
خطی که مصحح نا را برمبنای حدسی خود می افزاید
