چنانچه ناگزیر به استفاده از لغات بیگانه هستیم، به هر صورت ممکن معادل فارسی آن را داخل پرانتز در جمله بیاوریم. نقش کلمه در شیوایی جمله و زیبایی کلام و فهم موضوع بسیار مؤثر است. تا آنجا که یک کلمهٔ مناسب و زیبا و با آهنگ و سیلاب گیرا، جمله یا متن نامهای را دگرگون ساخته و در ذهن مخاطب و تصمیم گیری او تأثیر شایانی می کند. بدین ترتیب ملاحظه می شود که در این مورد، دقت هرچه بیشتر، ارزش کار را بالاتر میبرد و از طرفی وقت صرف شده به هدر نمیرود. تنظیم واژه ها، ترکیب جمله: در گفتار پیش عنوان گردید که جمله از ردیف شدن منطقی واژه ها شکل میگیرد. هنر ردیف نمودن واژهها و به وجود آوردن جمله می تواند ذاتی یا اکتسابی باشد ذاتی درباره شعرا و نویسندگان بزرگ مصداق پیدا می کند که با ترکیب واژه ها شعر ویا نوشته ای را به وجود می آورند که مانند یک تابلو زیبا و یا یک گلستان طبیعی به روح وروان خواننده آرامش می بخشد و آنچنان تأثیری در او می گذارد که دگرگونش میسازد.
شاعران و نویسندگان از ذوق و استعدادی ذاتی برخوردارند. اما دیگر افراد باید برای نوشتن به طور جدی مطالعه و تمرین کنند که بدیهی است بعد از مدتی به کار مسلط می شوند. مداومت در مطالع و تمرین حتی برای افراد با استعداد کافی نیز لازم است. تمرین و استمرار در هر کاری اساس فراگیری و کسب تخصصی و توانایی دربارهٔ آن کار است. برای رسیدن به این واقعیت بد نیست به اشعار یک شاعر و یا نوشته های یک نویسنده در آغاز کار او بنگریم و آن را با اثرات بعدی او مقایسه کنیم. ملاحظه خواهیم کرد که کیفیت کار یک قوس صعودی را طی کرده است و تفاوت ره، شاهدی بر این مدعاست. بنابراین نخستین قدم در راه نگارش، تمرین و ممارست است و بعد از آن رعایت اصول قرار دارد ،قرار دارد.
برای ساخت و تدوین جمله واژه هایی را که از هر جهت و هر بابت مناسب تشخیص داده شده، در کنار هم قرار می دهیم تا مفهوم مورد نظر به دست آید. چنانچه این واژه با نظمی منطقی تنظیم گردیده و در جای مناسب خود در جمله قرار گیرند، جمله دارای محتوا و در نتیجه دارای پیام کامل و مؤثر از طرف نویسنده برای مخاطب می باشد. به هنگام تدوین جمله و در آغاز کار ممکن است جمله نوشته شده رسا یا شیوا نباشد که با جزیی تفکر پیرامون آن و با پس و پیش کردن کلمات می توان جمله ای با سلیقه و در حد خوب و حتی عالی به دست آورد
جمله در صورتی روان و شیوا است که اجزای تشکیل دهندهٔ جمله آن، یعنی واژه ها با نظم منطقی و ترتیب خاص پشت سر هم قرار گیرند. بنابراین چنانچه اجزای تشکیل دهندهٔ جمله در جای خود قرار نداشته باشند، جمله روانی و شیوایی خود را از دست می دهد و ممکن .است از معنی نیز خالی شود
