تمرین
بخش اساسی آمادگی برای ارائه سمینار، انجام تمرین قبل از ارائه می باشد. دانشجو باید برای تمرین ارائه سمینار خود دو یا سه بار بیشتر از آماده نمودن متن سمینار وقت بگذارد. این کار دارای :محاسن زیادی از جمله محاسن زیر است ( ۱- دانشجو به آنچه قرار است بگوید بیشتر آشنا می شود. با ۲- به نقاط ضعف سمینار خود پی خواهد برد. ۳- دانشجو قادر به تمرین کلمات دارای تلفظ مشکل خواهد شد. ۴- دانشجو قادر به چک کردن زمانی که سمینار میگیرد خواهد شد و در نتیجه می تواند با تغییر و تبدیلات لازم در متن وقت را تنظیم کند.
وقتی دانشجو به اندازه کافی تمرین نموده باشد، از هیچ چیز هراسی نخواهد داشت و شجاعت و اعتماد به نفس وی بیشتر خواهد شد. دانشجو نباید با خود بگوید که من مستثنی هستم و این کار برایم دشوار است. نه، بسیاری از بزرگانی که امروز به عنوان سمبل نطق و کلام مشهور عصر خود هستند، در ابتدای کار، هراسان و مردد بوده اند.
دلنشین و در عین منظم بودن ساده باشد، به گونه ای که خود ساختار موجب سردرگمی بیشتر مخاطبین نگردد. اگر سمینار دارای یک ساختار روشن باشد و به خوبی سازمان یافته باشد،هم و برهم شدن مطالب میشود. اگر دانشجو نتواند اهداف خود را در یک ساختار منظم ارائه دهد ܝمخاطبین نخواهند توانست آنرا به خوبی دنبال کنند. در این رابطه اگر از اسلاید و یا اورهد برای ارائه استفاده میشود باید هماهنگی و یکنواختی بین مطالب سمینار از اسلایدی به اسلاید دیگر حفظ گردد. بین متن و زمینه آن تقابل رنگی بالا و وضوح خوبی وجود داشته باشد، اما در مورد سایه های زمینه اسلاید باید وضوح کمتر باشد. برای نیل به این هدف باید از طرح و گرافیک مناسب در اسلایدها بهره گرفت. دانشجو باید از تفاوت ساختاری بین ارائه سمینار و یک گزارش نوشتاری آگاه باشد. در سیمینار، شنوندگان مجبورند ترتیبی را دنبال کنند که دانشجو دنبال میکند، اما خواننده یک مقاله میتواند از قسمتی به قسمت دیگر رفته و مجدداً به بخش قبلی برگردد. حتی می تواند وقتی که وی در حال خواندن بخش نتایج میباشد، روی نتیجه گیری کلی مروری داشته باشد. به همین دلایل است که بیشتر مقالات علمی عموماً ساختار «خلاصه، مقدمه، مواد و روش، نتایج، بحث و نتیجه گیری و منابع» را دارند ولی این ساختار، برای ارائه سمینارهای شفاهی خوب نیست و تمام مطالبی که گفته میشود باید به هم مربوط باشد.
