بخشی از مقاله
چکیده
هنگامی که یک سرخرگ قلبی به واسطهی تجمع رسوباتی به نام پلاک، تنگ میشود، جریان خون کاهش مییابد و حمله قلبی رخ میدهد. جهت بازکردن یک سرخرگ تنگ شده، عملی تحت عنوان آنژیوپلاستی به جای عمل قلب باز انجام میگیرد. روش های مختلفی مانند بالن گذاری و یا استفاده از لیزر برای باز کردن عروق مسدود شده در آنژیوپلاستی وجود دارد. به علت احتمال بازگشت گرفتگی عروق پس از بالن گذاری، ممکن است پزشک عمل استنت گذاری را انتخاب کند.
استنت لوله توری مصنوعی از مواد مختلفی است که در یک گذرگاه طبیعی 1 در بدن، برای جلوگیری از انقباض موضعی جریان قرار میگیرد. با استفاده از استنت سرعت بازگشت گرفتگی عروق به طور قابل ملاحظهای کاهش مییابد. در این پروژه انواع استنتها و پوشش های آن از اولین نسل تا جدیدترین آنها و تمامی روش های رایج ساخت استنت مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به امکانات درون کشور روش جوش سیم های نازک از جنس فولاد زنگ نزن L316 به قطر 0/3 میلیمتر انتخاب و استنت با این روش تولید شد.
نوع استنت از استنت خارج شده از بدن بیمار انتخاب شد. قالب پلیمری به مدل استنت با نرمافزار گرافیکی کرل طراحی و توسط برش لیزری ساخته شد. آزمون میکروسختی نشان داد که میکروسختی سیم تهیه شده از سیم استنت بیشتر نیز بود. استحکام نقطه جوش لیزر با استنت خارج شده از بدن بیمار با آزمون کشش مقایسه شد که استحکام استنت حدود MPa 1/5 از جوش لیزری زده شده در این پروژه بیشتر بود. برای رسیدن به استحکام مناسب باید زمان و حرارت بهینه جوش لیزر را به دست آورد.
مقدمه
آنژیوپلاستی2 شیوهای درمانی برای رفع تنگی رگهای خونی است. از این عمل اغلب برای رفع گرفتگی سرخرگهای اکلیلی - کُرنری - قلب استفاده میشود، ولی در مورد سایر سرخرگها نیز ممکن است. آنژیوپﻻستی معمولاً به دنبال رگنگاری - آنژیوگرافی - و تشخیص قطعی رگهای مسدود شده انجام میگیرد. عمل بازسازی عروق مسدود شده دارای روش های مختلفی است برای مثال یکی از روش ها این است که طی آن نواحی باریک شدهی مجرای رگ به کمک باد کردن یک بالن کوچک مخصوص در داخل رگ و یا از بین بردن انسداد به کمک لیزر باز میشوند.
در بالن گذاری، یک لوله که یک بادکنک - بالون - در سر آن قرار دارد و کاتتر نامیده میشود به داخل سرخرگ و به محل انسداد رانده میشود. سپس بادکنک باد شده و پلاک را تحت فشار قرار داده و محل دچار تنگی را باز میکند. پس از اتساع مجرای رگ، بالون خالی شده و کاتتر بیرون کشیده میشود. استفاده از بالون آنژیوپلاستی به دلیل لازم شدن عمل جراحی قلب باز در 3-2 درصد بیماران و همچنین بازگشت تنگی عروق در 50-30 درصد بیماران محدود شده است. در اوایل تنها از بالون جهت باز کردن عروق کرونر استفاده میشد، اما مشکلاتی مانند پارگی لایه داخلی رگ و یا بازگشت فوری تنگی3 یا انسداد تدریجی مجدد آن با گذشت زمان بروز میکردند که گاهی اوقات فاجعه آفرین بود.
با توجه به احتمال برگشت زودرس انسداد بعد چند ساعت تا چند روز، دانشمندان با ابداع استنتها - فنر - موجب کاهش مشکل انسداد مجدد رگ کرونری قلب بعد از انژیوپلاستی شدند. در سال 1987 سیگوارت4 و همکارانش برای از بین بردن این عوارض، کاشت موفقیت آمیز استنت را در هشت بیمار گزارش دادند. کاشت استنت 30 درصد سرعت بازگشت گرفتگی عروق را کاهش میدهد.[1] در سالهای اخیر بالن را گاهی تواماً با یک رویه ی فلزی بنام استنت بکار میبرند تا مانع از بازگشت سریع انسداد رگ شود. استنت یک لوله توری سیمی کوچک میباشد که سبب باز شدن سرخرگ شده و به شکل دایمی داخل آن می ماند. در سالهای اخیر پزشکان از استنت های جدیدی استفاده میکنندکه استنت های آغشته به دارو نامیده می- شوند. این استنت ها با دارویی پوشیده شده اند که مانع از بسته شدن مجدد عروق خونی میشوند.
بیش از 40 نوع ماده برای استنتها شناخته شدهاند، مانند فولاد زنگ نزن، مواد حافظهدار، کبالت کرم، پلاتینیم، تانتالیم، طلا و غیره. خواص مکانیکی مواد سازنده استنت ها بسیار حائز اهمیت است. بعضی از این خواص مکانیکی شامل استحکام شعاعی مناسب، چقرمگی مناسب برای تغییر شکل به منظور جمع و باز شدن در جراحی و قابلیت ارتجاعی کم میباشند. مقاله های متعدد دیگری نیز بر زیست سازگاری این مواد تمرکز نموده اند. خوردگی مواد استنتها نیز عامل بسیار مهم دیگری در انتخاب آنها است. مواد خورنده میتوانند یونهای فلزی در بافت های اطراف تولید کنند که ممکن است سمی، جهش زا5 ،آلرژی زا و یا حتی سرطان زا باشند. برای مثال فولاد زنگ نزن حدود 8 تا 12 درصد و نایتینول حدود 55 درصد نیکل دارند که می توانند سرطان زا باشند.[2] مواد به کاربرده شده در استنت به پنج دسته کلی زیر تقسیم میشوند:
-1فولاد زنگ نزن -2 - Stainless steel - فولاد زنگ نزن با پوشش پلیمری -3 مواد پلیمر -4 کامپوزیت ها -5 آلیاژهای حافظه دار -6 آلیاژ های پایه کبالت فلزات به دلیل چقرمگی و انعطاف پذیری بالاتر و همچنین مقاومت به ضربه بیشتر، کاندیدای مناسب تری برای استنت نسبت به سایر مواد هستند. مواد فلزی که برای کاشت در بدن استفاده میشوند باید زیست سازگار و دارای مقاومت به خوردگی بالایی باشند مانند دسته ای از فولادهای زنگ نزن که در بدن استفاده میشوند و یا آلیاژهای تیتانیوم. این فلزات باید کمترین مصنوعات را در طی ام ار ای ایجاد کنند.[3]
مواد و روش تحقیق در این تحقیق برای ساخت استنت از سیم های نازک فولاد زنگ نزن 316 به قطر 0/3 میلیمتر استفاده شد. قطر سیم از استنت خارج شده از بدن بیمار تعیین شد که با این ابعاد در بازار تهران موجود بود. به منظور ساخت قالب برای شکل دادن سیم استنت از ورقه های پلیمر پلکسی به ضخامت دو میلیمتر استفاده شد، که با لیزر به طرح لیزر برش داده شد و 5 عدد از آنها برای ساخت یک فک قالب به هم چسبانده شد.
