مهم ترین نتایج سنجش و ارزیابی کیفیت زندگی شهری در بافت فرسوده منطقه 9 شهرداری تهران به شرح زیر است : باتوجـه بـه نتایج حاصل از رگرسیون مشخص گردید که عامل مسکن بیشترین تاثیر را بر کیفیت کالبدی محیط شـهری نداشـته و ایـن عامـل حمل و نقل می باشد که بیشترین تاثیر را دارد و بعبارتی این نتیجه منجر به قبول فرضـیه H0 مـی شـود. مبـانی نظـری تحقیـق موثرترین عوامل در رضایتمندی از مسکن در کیفیت مسکن ، فضای مسکن، امنیت مسکن و تعلق به مسـکن مـی باشـد.

بنـابراین باتوجه به کمبود زمین در منطقه و وجود محدودیت هایی از قبیل وضعیت نامناسب معـابر و مسـاکن و همچنـین دسترسـی هـای نامناسب به خدمات و کاربری های شهری از قبیل پارکینگ و خیابان های اصلی و فرعی ، همچنین وجود گسـترده الگـوی سـاخت مشابه هم که نشان از فرسودگی شدید این منطقه می باشد، می توان با اصلاح و برنامه ریزی مسـکن سـاکنین و افـزایش خـدمات حمل ونقل تا حد زیادی انواع مشکلات دسترسی را مرتفع کرد.

باتوجه به این که یکی از اهداف این پژوهش سنجش میزان تاثیر شاخص های موثر بر کیفیت زندگی در بافت فرسوده بوده است. و از طرفی با توجه به اهمیت هر شاخص و زیر شاخص و میزان تاثیر هریک در متغیر کیفیت زندگی منطقه، با اسـتفاده از نـرم افـزار GIS و Excel مورد تحلیل قرار گرفت و مدل تحلیل مسیر این پژوهش طراحی گردید.با توجه به نتایج ، عامـل کالبـدی بیشـترین تاثیر را در میزان کیفیت زندگی بافت فرسوده منطقه 9 شهر تهران را داراست. این عامل دارای 3 زیرشاخص حمل و نقل ، مسـکن و زیرساخت های شهری است که به ترتیب دارای امتیاز بیشتر و بطبع تاثیر بیشتر در رضایت از ابعاد کالبدی کیفیت زندگی است. در مرتبه دوم عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی این منطقـه، عامـل اجتمـاعی مـی باشـد کـه زیـر شـاخص دسترسـی تفریحـی و حکمروایی شهری بیشترین تاثیر را در میزان رضایت از ابعاد اجتماعی کیفیت زندگی را داشته اند .